นิยายเรื่องยิงประตูสู่ฝัน

ลำดับตอนที่ #4 : ก่อนความฝันจะเริ่มต้น 1/4

แม่ง! “อาศัยกูตลอด เป็นถึงนักฟุตบอลอาชีพ เสือกไม่ซื้อรถให้ตัวเองใช้ เงินเดือนก็ตั้งเยอะ ซื้อให้แต่ เมียใช้แล้วนี่เมียมึงไปด้วยเปล่า” ดุ ต่อว่าเพื่อนเกลอด้วยความหมั่นใส้ ที่ทำเป็นมีนิสัยรักเมียมาก

            ไป! “เดี๋ยวขับรถตามไป ปุ้ย มันไปถูก”

            ระหว่างที่ทั้งสองกำลังขับรถไปบ้านไอ้ “เกรียง” เพื่อนซี้อีกคนหนึ่งในกลุ่มแถวสะพานใหม่ “ช่วงนี้ ทีมบางกอกกร๊าส เป็นไงมั่งวะ มีลุ้นแชมป์เปล่า”ดุ ชวนเพื่อนคุย 

ไม่รู้เหมือนกันว่ะ ถ้าเสริมกลองกลางตัวดีๆอีกคนสองคน เอามาเก็บบอล ก็อาจมีลุ้น ตอนนี้ทีมกู มีปัญหาตรงกองกลางนี่แหละ ช็อต บรรยายมาให้เพื่อนซี้ฟังถึงทีมต้นสังกัดของตัวเอง

            “แล้วปีนี้มึงว่าทีมไหนจะได้แชมป์วะ มื่อเช้ากูอ่านหนังสือพิมพิ์ เห็นบอกว่ามี สามทีมที่ลุ้นแชมป์ปีนี้ เมืองทอง บุรีรัมย์ ชลบุรี ดุ ถามและขอความเห็นเพื่อน

            “กูว่า บุรีรัมย์ ว่ะ ทีมเขาลงตัวทุกอย่าง เงิน ความตั้งใจ และที่สำคัญ แฟนบอลเขาสนับสนุนกันเต็มที่” ช็อต ออกความคิดเห็นมา

            “เออกูก็ว่างั้นแหละ เมื่อเช้ากูอ่านข่าวเจอ สื่อทุกสำนักบอกเหมือนกันหมดว่า ปีนี้แชมป์ชัวส์    นี่ๆ!  กูจะเล่าอะไรมึงให้ฟัง เมื่อกี้ก่อนมึงมาหากู กูอ่านบทสัมภาษณ์ ของ อ. ภาสกร ที่ให้สัมภาษณ์กับหนังสือพิมพ์ แม่ง! กูอ่านแล้วกูอยากเดินไปต่อยหน้าสักที แทนที่จะให้คำแนะนำดีๆ ดันให้คำสัมภาษณ์แบบประชดซะนี่ แล้วดุก็เล่าให้ช็อตฟัง ถึงบทสัมภาษณ์ของอาจารย์ ภาสกร

            เฮ้ยอย่าไปฟังมันมากเลยว่ะ พวกเก่งแต่ทฤษฎี พวกนนี้มันเก่งแต่ปากทั้งงั้นแหละ มึงดูตัวอย่าง ไอ้เกรียง สิ พอพูดถึง ไอ้เกรียง ทั้งสองก็หัวเราะกันลั่นรถ

          ไม่เกินครึ่งชั่วโมงทั้งสองก็มาถึงบ้าน เกรียง ที่สะพานใหม่ยังไม่ทันที่จะเดินเข้าบ้าน ก็ได้ยินเสียงพูดคุยและหัวเราะกันลั่นเลย ถ้าทั้งสองจำไม่ผิด เสียงนี้ ต้องเป็น ไอ้เกมส์แน่นอนเพราะในกลุ่มเพื่อนมันเสียงดังที่สุด

และก็จริงดังว่า พอเดินเข้าประตูไปก็พบสาเหตุที่ทำให้เสียงดัง คือ ไอ้พวกเพื่อนตัวดีทั้งหลาย ตั้งวงเล่นไพ่รัมมี่กันนั่นเอง ดุกับช็อตเดินเข้าไปในจังหวะที่ บอย พึ่งตีโง่ให้ เกมส์ พอดี เสียงของ “เกมส์” มันเลยดังเป็นพิเศษ พอทั้งสองเดินไปถึง ทุกคนก็แย่งกันทักทาย เสียงดังเอะอะโวยวายจนบ้านแทบแตก

            หลังจากทักทายกันพอหอมปากหอมคอเรียบร้อยแล้ว ที่สร้างความประหลาดใจให้กับ ดุ ที่สุดคือ เปีย กับเป้า มีลูกแล้ว ไม่น่าเชื่อ ดุ รำพึง ในใจออกมา เพราะ ไอ้สองคนนี้ ดูท่าทางเรียบๆร้อยๆ ไอ้ เปีย ก็เป็นเด็กเรียนที่ดูเหมือนจะเป็น ตุ๊ด ส่วนไอ้เป้าก็ดู เหมือนจะจีบสาวไม่เป็น แต่มันทั้งสองดันมีลูกก่อนชาวบ้านเขา ดุ นึกขำในใจ

            “เฮ้ย! เมื่อไร ไอ้เกรียง จะกลับมาวะ” ไอ้เกมส์ ถามโพล่งขึ้นมา

            “เออๆ กูเกือบลืม มันบอกให้ไปเจอกันที่สนามบอลแถวพระรามสองเลย” ช็อต ตอบมา

            “เฮ้ย! ทำไมไกลจังวะ แถวนี้ใกล้ๆก็มี” เป้า บ่นขึ้นมา

            “แล้วมันนัดกี่โมงวะ” เป้าถามต่อ

            “หกโมงครึ่ง มันจองสนามไว้ให้แล้ว แถมจัดทีมเตรียมขย่ำพวกมึงไว้ด้วย ตายแน่มึงยิ่งไม่ค่อยฟิตกันด้วย ช็อต ตอบมาให้ แถมมีเยาะนิดๆด้วย

          18:00 ทุกคนก็มาพร้อมกันที่สนามบอลหญ้าเทียม แห่งหนึ่งแถวพระรามสอง และแล้วทุกคนก็ได้พบกับ มนุษย์ ทฤษฎี เกรียงศักดิ์ เกียรติสงคราม หรือ ไอ้เกรียง ของเพื่อนๆ หรือถ้าในวงไพ่ทุกคนในวงจะเรียกมันว่า เสือเกลี้ยง สาเหตุที่เรียกมันอย่างนี้เพราะเล่นไพ่ทีไรมันหมดตูดทุกที เพื่อนเลยตั้งฉายาว่า เสือเกลี้ยง

            หลังจากทักทายกับ เกรียง แล้ว เกรียงได้แจ้งวันแข่งให้เพื่อนทราบ

            “มีทีมทั้งหมดสี่ทีม แข่งแบบพบกันหมด แล้วเอาอันดับหนึ่งกับสองมาชิงกัน เงินรางวัล 80,000 บาท” เสียง เกรียง ร่ายยาวมา

            “พวกมึงมี 11 ตัวพอดี รวมกูด้วยเป็น 12 แต่กูไม่เล่น ตัดกูออกไปเลย เพราะ ฉนั้นเหลือมึงแค่ 11 ตัว”

            “อ้าว…เฮ้ย เอาเปรียบพวกกูนี่นา มึงมาเลยมาเล่นด้วยกัน มีอย่างที่ไหนวะ คนชวนเสือกไม่เล่น” เสียง เกมส์ เอ็ดตะโรมา

            “แหม…ไอ้ เกมส์ พูดมากจริง เดี๋ยวกูให้ไอ้ ปู ดึงหูเลย มึงดูสภาพกูตอนนีสิ กูเจ็บขาอยู่ ถึงไม่เล่นก็เหมือนเล่น เดี๋ยวกูเป็น เมเนเจอร์ให้”

            พอขาดคำเมเนเจอร์ เท่านั้นแน่ะ ทุกคนรวมทั้ง ดุ ด้วยก็ “ขาก….ถุย” กันเป็นแถว หลังจากนั้นก็หัวเราะกันลั่นสนามฟุตบอล

                   “บอล 7 คนนะ ไม่มีล้ำหน้า เล่นครึ่งละ 30 นาที ชนะได้ 3คะแนน เสมอ ได้ 1 คะแนน แพ้ไม่ได้คะแนน” เสียงเกรียงอธิบายมา

            “ไอ้เกมส์ ประตู กองหลัง สองคน ไอ้เหลิม กับ ไอ้ นวย” กรามโต เกรียงแหย่ เสียง นวย ตะโกนด่าพ่อเกรียงมาจากข้างหลัง เรียกเสียง ฮา จากเพื่อนๆ     เกรียงไม่สนใจ อธิบายต่อ

            “กองกลาง สามคน ไอ้ช็อต ไอ้ก้อง ไอ้บอยปากเบี้ยว ทุกคนขำก๊าก บอยสบถพึมพำจนปากเบี้ยวออกมา กองหน้าคนเดียว ไอ้ ดุ หน้าลิง คราวนี้ทุกคนขำกันกลิ้งเพราะหน้าของดุมันเหมือนลิงมาก เพื่อนๆเลยให้ฉายาว่า ดุหน้าลิง เดี๋ยวอีกแป๊บพวกมึงลงทีมกันเลย ตอนนี้เล่นลิงกันไปก่อน พูดจบเกรียงก็เดินไปติดต่อทีม ที่จะลงซ้อมด้วย จากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ใส่รองเท้าสตั๊ด