นิยายเรื่องยิงประตูสู่ฝัน

ลำดับตอนที่ #2 : ก่อนความฝันจะเริ่มต้น 1/2

              ประตูที่ 1 : ก่อนความฝันจะเริ่มต้น

“ดุรงฤทธิ์ กิจศิลป์ธ์ชัย” วางหนังสือพิมพ์กีฬาฉบับนั้นลงกับโต๊ะทำงานของตัวเอง แล้วสบถในใจ แม่ง! คนไทยด้วยกันแท้ๆ แทนที่จะให้กำลังใจกัน หรือให้คำแนะนำว่าต้องเริ่มต้นทำอย่างไร ในฐานะของผู้รู้ แต่นี้ดันเสือกให้คำแนะนำแบบประชดแดกดันซะนี่ 

            คอยดูนะ! “ถ้ากูมีโอกาสเมื่อไรล่ะก็ กูนี่แหละที่จะทำให้ฟุตบอลไทยได้ไปบอลโลกให้ได้”ดุ พูดออกไปด้วยอารมณ์ โกรธ และไม่พอใจของคำให้สัมภาษณ์ในหนังสือพิมพิ์มากมากกว่า ที่จะคิดเป็นจริงเป็นจังอะไร

            แต่ในใจของ ดุ เชื่อมั่นอย่างเต็มเปี่ยมว่าไม่วันใดก็วันหนึ่ง ฟุตบอลไทยจะได้ไปบอลโลกอย่างแน่นอน ดุ เชื่ออย่างนี้เสมอมา       “ เชื่อ แบบนี้มา “31” ปีแล้ว “

          ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูห้องปลุกให้ “ดุ” ตื่นขึ้นจากห้วงความคิด

            “เข้ามาเลย ประตูไม่ได้ล็อค” อ้าว “ไอ้ช็อต” ”โผล่มาได้ไงวะ วันนี้ไม่ซ้อมบอลเหรอ” ดุร้องถามอย่างแปลกใจเมื่อเห็นหน้าคนที่โผล่เข้ามา “ช็อต” หรือ “ มนตรี เตียนพลกัง ”เป็นนักฟุตบอลอาชีพของทีมกระต่ายแก้ว “บางกอกกร๊าส FC” ที่เป็นเพื่อนสนิท ของ ดุ นั่นเอง “วันนี้ โค้ช ปล่อยว่าง หนึ่งวันว่ะ”ช็อต ตอบมาพร้อมกับนั่งลงบนเก้าอี้ หน้าโต๊ะทำงานของ “ดุ”

            “มึงทำอะไรอยู่วะ ไอ้ดุ”  “ไม่ได้ทำอะไร สั่งงานลูกน้องเสร็จ ว่างๆก็หยิบหนังสือพิมพิ์ขึ้นมาอ่าน มีอะไรเปล่าวะ” ดุ ถามกลับ   
              มี!

            ก็ไอ้เพื่อน “เกรียง”ตัวดีของมึงนั่นแหละ แม่งไปลงสมัครแข่งฟุตบอล 7 คนที่ทำงานของมัน แล้วเสือกหาคนเล่นไม่ได้ มันเลยโทรมาชวนกู บอกให้กูมาชวนมึงด้วยกูก็เลยดิ่งมาหามึงนี่แหละ” “ช็อต” ตอบกลับมา