นิยายเรื่องยิงประตูสู่ฝัน

ลำดับตอนที่ #15 : รองเท้าสตั๊ดมหัศจรรย์ 2/4

“ลองให้คนอื่นลงเล่นบ้าง ทีมจะได้เปรียบเทียบว่าระหว่างมีดุเป็นกองหน้ากับกองหน้าคนอื่นมันต่างกันแค่ไหน แล้วอีกอย่างที่สำคัญที่สุดคือเปิดโอกาสให้กับใครคนหนึ่งได้เข้ามาคุยกับดุบ้าง”

“อะไรนะครับ พี่ว่าไงนะ”ดุถามแบบงง

“ลองหันไปดูซ้ายมือครับ จะเห็นผู้ชายวัยกลางคนคนหนึ่งนั่งมองดูดุเล่นมาได้พักใหญ่แล้ว”

พออัศวินพูดจบดุก็หันไปมองทางซ้ายมือของตัวเอง ก็เป็นจริงอย่างที่อัศวินว่า เขาเห็นผู้ชายคนหนึ่ง ผิวสีเข้ม ใส่เสื้อบอลสีขาว กางเกงขายาวสีดำ นั่งมองมาที่ดุ พอดุหันไปชายคนนี้ก็ยิ้มให้ ดุยิ้มตอบนิดหนึ่งพร้อมกับก้มหัวให้

“เขาเป็นใครเหรอครับพี่”

“พี่คิดว่า เขาคงจะเป็นคนในวงการฟุตบอลนั่นแหละ แต่อย่าพึ่งไปสนใจเลย เดี๋ยวเขามาคุยกับเราเดี๋ยวก็รู้เองครับ”อัศวินตอบมา

“เฮ้ย..ดุลงสนามโว้ยกรรมการเรียกแล้ว”เสียงไอ้เกรียงตะโกนเรียกมา

“เออๆ รู้แล้ว โวยวายจริงมึงนี่”ดุรับคำพร้อมกับบ่นพึมพำแล้วเดินตามเพื่อนลงสนามไป

เริ่มครึ่งหลัง ทีม วทบ เป็นฝ่ายเริ่มเขี่ยบอลก่อน เข้าสู่ครุ่งหลังดุแถบจะไม่ได้สัมผัสบอลเลย บอลมาไม่ถึงเขาเพราะทางฝั่งทีมสิงห์สนามซ้อมเริ่มจะได้ครองเกมบุกมากขึ้น แต่ทีมสิงห์สนามซ้อมก้ไม่คมพอที่จะเจาะตาข่ายของทีม วทบ ได้ เกมเป็นแบบนี้จนเข้าสู่ช่วงกลางของครึ่งหลังขระที่ทีม สิงห์สนามซ้อมบุกเพลินๆนั้น เกมส์ที่เป็นผู้รักษาประตูของทีม วทบ รับลูกยิงของทีมสิงห์สนามซ้อมได้ก็เลยสาดบอลโด่งมาที่หน้าปากประตูของทีมสิงห์สนามซ้อมซึ่งมีดุยืนอยู่ตรงนั้นพอดี ดุเอาบอลลงได้เพราะเหลี่ยมดีกว่าและกำลังจะกระชากหนีกองหลังของทีมสิงห์สนามซ้อม แต่กองหลังของทีมสิงห์สนามซ้อมไม่ยอมพยายามดึงเสื้อของดุไว้ทำให้ไปต่อไม่ได้และช็อทนี้เองกรรมการก็เป่าฟาว์ลให้ดุทันที ทีม วทบ ได้ลูกฟรีคิกนอกกรอบเขตโทษ ระยะประมาณสามสิบเมตร เยื้องไปทางซ้ายมือ เข้าทางคนที่ถนัดเท้าขวาพอดีเลย

ปกติหน้าที่เล่นลูกตั้งเตะก็จะเป็นช็อตรับหมด ลูกนี้ก็เช่นกันช็อตถือบอลมากำลังจะเอามาตั้งที่จุด

“ดุเข้าไปขอช็อตยิงลูกนี้เองนะ พอยิงเข้าแล้วเปลี่ยนตัวออกเลย”เสียงอัศวินบอกมาทางกระแสจิต

ดุคิดนิดหนึ่ง ก็ทำตามที่อัศวินบอกโดยเดินเข้าไปหาช็อต

“เฮ้ย..ช็อตกูขอยิงเองนะ”

ช็อตมองหน้าดุยิ้มๆแล้วพูดว่า “ถึงมึงไม่ขอกูก็กำลังจะบอกให้มึงยิงอยู่พอดี”

ช็อตพูดจบก็เดินมาตบไหลเขาทีหนึ่ง แล้วเดินไปกดดันกำแพง

ลูกนี้เป็นลูกฟรีคิกที่ระยะประมาณเกือบสามสิบเมตร เยื้องซ้ายมือนิดหน่อย เป็นฟรีคิกจังหวะเดียว  ตอนนี้ประตูกำลังสั่งตั้งกำแพงสามคนเพื่อปิดเสาแรก

“จะยิงยังไงดีพี่” ดุถามอัศวินมา

“เอาแบบคลาสสิคแล้วกัน ปั่นไซด์ครับข้ามหัวกำแพงบังคับให้เข้ามุมบนด้านซ้ายของเสาแรกไปเลย”อัศวินตอบมาด้วยเสียงเรียบๆ

ตอนนี้ดุมั่นใจแบบร้อยเปอร์เซนต์แล้วว่าลูกนี้ต้องเข้าอย่างแน่นอน เขาบรรจงวางบอลลงยังจุดที่ฟาวล์ จากนั้นถอยหลังไปทางซ้ายประมาณห้าก้าว ตอนนี้กำแพงเข้ามาเพิ่มเป็นสี่คนแล้ว รอบๆสนามที่สองทีมนี้กำลังแข่งอยู่ มีคนมามุงดุกันเต็มสนามเพราะมีคนไปเล่าให้ฟังกันปากต่อปากว่ากองหน้าเบอร์ 9 ของทีม วทบยิงคมมากยิงเข้าทุกลูก คนที่อยู่ในสนามใกล้เคียงก็เลยหันมาสนใจกับลูกฟรีคิกลูกนี้มากขึ้น ตอนนี้ดุตกเป็นเป้าสายตาของคนนับร้อยแล้ว

ดุสูดลมหายใจเข้าปอดทีหนึ่ง แล้ววิ่งเข้าหาบอล เท้าซ้ายวางเลยบอลนิดหนึ่งปลายเท้าซ้ายชี้ออกไปทางซ้าย ส้นเท้าซ้ายบิดเข้าหาลูกฟุตบอล ลำตัวเอียงไปข้างหลังเล็กน้อย เท้าด้านในของข้างขวาสัมผัสลูกบอลแบบปั่นๆทันทีที่บอลพุ่งออกจากเท้าของเขา สปีดของบอลแรงมาก และลูกไซด์โค้งแบบเห็นๆข้ามหัวกำแพงไปแล้ว ลูกมันโด่งเหมือนจะข้ามคาน แต่เหตุการณ์ที่ไม่น่าเชื่อก็เกิดขึ้น จากลูกโด่งๆที่เกือบจะข้ามคานอยู่แล้ว ลูกบอลกับฮุคลงล่างซึ่งพอดีกับสามเหลี่ยมบนซ้ายของประตูอย่างสวยงามทันที

เฮ้….เฮ้….เสียงเชียร์บองทีม วทบ ดังขึ้นผสมผสานกับเสียงเชียร์ของคนที่ดูอยู่รอบๆสนามดังให้แซ่ด..ไปหมด

“เฮ้ย..มันยิงเข้าอีกแล้ว นี่ลูกที่สี่แล้วนะ ทำไมวันนี้มันคมจังวะ ยิงกี่ลูกก็เข้า” เสียงเกรียงเอ่ยออกมาดังๆด้วยความยินดีที่เพื่อนรักทำประตูได้ติดๆกันถึงสี่ประตูแล้ว สร้างความปราบปลื้มให้กับเพื่อนๆกันถ้วนหน้า

“นั่นสิ มันจะเก่งเกินไปแล้ว ไอ้นี่” เสียงทีปเพื่อนอีกคนพูดออกด้วยสีหน้ายิ้มๆเช่นกัน

“แต่กูว่ามันคงฟลุ๊คมากกว่ามั้ง วันนี้อาจเป็นวันของมันก็ได้”เสียงเปียล้อๆมาอีกคน

ตอนนี้นอกสนามเริ่มมีเสียงพูดคุยกันให้แซ่ดไปหมด ทุกคนสงสัยว่าคนที่ยิงฟรีคิกเป็นใคร “เฮ้ยใครวะ ยิงสวยจัง”เพื่อที่อยู่ข้างๆเอ่ยปากถามกับคนที่มายืนดูอยู่ก่อนแล้ว

“กูก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่เท่าที่กูยืนดูอยู่นี่ เขายิงไปคนเดียวสี่ลูกแล้วโดยเฉพาะลูกที่สาม ยิงโคตรไกลเลยมึงทั้งไกลทั้งแรงผู้รักษาประตูหมดสิทธิ์รับเลยมึง”

“ใครวะกูอยากรู้จักซะแล้วซิ ถ้ายิงได้อย่างนี้ทุกลูกกูว่าติดทีมชาติเลยเหอะ”