นิยายเรื่องยิงประตูสู่ฝัน

ลำดับตอนที่ #13 : รองเท้าสตั๊ดมหัศจรรย์ 2/2

“ครับ” หัวหน้าทีมสิงห์สนามซ้อมรับคำมา

ผู้ตัดสินโยนเหรียญ ปรากฎออกมาเป็นหัว

“ทีม วทบ เป็นฝ่ายเลือกครับ จะเลือกเล่นลูกก่อนหรือเลือกแดนครับ”

ช็อตเงยหน้าดูทิศทางลม นิดหนึ่ง “อืม..เลือกแดนนี้ครับ”พร้อมกับชี้มือประกอบไปทางซ้ายมือ

“สรุป ทีม วทบ.จะบุกจากซ้ายไปขวา สำหรับทีมสิงห์สนามซ้อมจะเริ่มเขี่ยลูกก่อน ขอให้ทั้งสองทีมเล่นกันให้เต็มที่นะครับ ถ้าได้ยินเสียงนกหวีดขอให้หยุดเกมส์แต่ถ้าไม่ได้ยินเสียงนกหวีดเล่นกันต่อไปนะครับ” เสียงผู้ตัดสินอธิบายมา

เกมส์กำลังจะเริ่มขึ้น แต่ที่นอกสนามกองเชียร์ของทีม วทบ.เสียงเริ่มดังมากขึ้น สาเหตุก็เพราะบรรดาแม่บ้านของแต่ละคนที่ยกกันมาเชียร์นั่นเอง

ปรี๊ด…เสียงผู้ตัดสินเป่าเริ่มเกมส์ ทีมสิงห์สนามซ้อมเป็นฝ่ายเขี่ยลูก ทันทีที่บอลสัมผัสเท้าครบสองจังหวะ ดุ ก็วิ่งไล่บอลเพื่อกดดันคู่ต่อสู้ โดยมีอัศวินเป็นพี่เลี้ยงคอยให้คำแนะนำ และเขาก็ค้นพบว่าการที่มีอดีตทีมชาติไทยคอยให้คำแนะนำ ในการวิ่งไล่บอลทำให้เขาไม่ต้องเปลืองแรงมากเหมือนเมื่อก่อน และดุก็สามารถแย่งบอลได้--- แล้วจ่ายคืนไปให้ช็อตตั้งเกมส์--ช็อตจ่ายบอลส้นๆไปให้ก้องทางริมเส้นด้านซ้าย--ก้องพาบอลเข้ามาในแดนของทีมสิงห์สนามซ้อมโดยมีบอยคอยประคองอยู่ทางด้านหลัง—ก้องเงยหน้ามองไปที่ปากประตูไม่เห็นมีใคร—เลยจ่ายคืนมาให้ช็อต—ช็อตเลี้ยงบอลตัดเข้ากลางหลบผู้เล่นของทีมสิงห์สนามซ้อมไปหนึ่งคน

“ดุระวังนะเดี๋ยวจังหวะนี้ ช็อตจะแทงบอลทะลุช่องมาให้ คอยดูดีๆ พอช็อตแทงบอลตามช่องมาให้ ดุตามไปไม่ต้องจับนะ ยิงจังหวะเดียวไปเลย ถ้าจับบอลดุจะไม่มีจังหวะยิงเพราะกองหลังเบอร์สาม จะกระแทกดุกระเด็นก่อน เตรียมตัวนะ ใกล้แล้ว”เสียงอัศวินให้คำแนะนำมา

และจังหวะนี้เองช็อตก็เห็นช่องที่ดุวิ่งทำทางให้ --ช็อตแทงบอลตัดหลังแนวรับของทีมสิงห์สนามซ้อมทันที --กองหลังเบอร์สามที่ตามประกบ ดุอยู่ กลับตัวไม่ทันเพราะต้องกลับตัวก่อนแล้วค่อยสปีดตามบอล—ไม่เหมือนดุที่พร้อมจะสปีดตามบอลอยู่แล้วทุกเมื่อ--   แล้วบอลก็เข้าทางปืนของดุที่เท้าขวา ระยะห่างจากประตูยี่สิบเมตร ถ้าเขาจับบอลก่อนหนึ่งจังหวะเขาคงโดนกองหลังของทีมฝ่ายตรงเข้าปะทะจนเสียจังหวะอย่างที่ อัศวิน ธงอิเนตร บอกอย่างแน่นอน—ผู้รักษาประตูยืนปิดมุมอยู่เสาแรก

“ดุ เล็งไปที่เสาสอง ปั่นโค้งให้เสียบเสาสองเลย” เสียงอัศวินแนะมา

“แต่ผมยังไม่ได้จังหวะเลยนะครับ แล้วระยะทางก็ยังไกลอยู่”

“เชื่อพี่ ยิงเลย”อัศวินคำรามมาเบาๆ

ดุ ลังเลอยู่อึดใจหนึ่ง ก็ตัดสินใจปั่นด้วยเท้าขวา ลูกนี้เป็นลูกที่ยิงยากมากเพราะบอลจะวิ่งหนีเท้าตลอดเวลา เพราะฉนั้น เขาจะต้องวางเท้าให้ดีๆ และตั้งแต่เขาเล่นฟุตบอลมา เขายังไม่เคยยิงลูกในลักษณะนี้เข้าเล่นสักที แต่ว่าทันทีที่ข้างเท้าด้านในสัมผัสบอล ครั้งนี้ให้ความรู้สึกที่แตกต่างจากครั้งก่อนๆอย่างบรรยายไม่ถูกว่ามันเป็นความรู้สึกแบบไหนกันแน่ จากนั้นเสียง เฮ้..ทางฝั่งทีม วทบ.ก็ดังขึ้นทันที

ช็อต วิ่งเข้ามาแตะมือกับเขา พร้อมกับพูดว่า

“เฮ้ยเสียบเสาสองเลยนะมึง..ฟลุ๊คเปล่าวะ”

“กูก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะว่ามันเข้าได้ไง คงฟลุ๊คมั้ง”ดุตอบทั้งๆที่ยังตั้งสติไม่ได้เนื่องจากยังตื่นเต้นอยู่ไม่หาย

ระหว่างที่เขาเดินกลับมาที่แดนของตัวเอง อัศวินก็เอ่ยมาว่า

“เป็นไงเห็นผลเลยมั้ย ยิงสวยด้วยนะนี่”

“ผมยังไม่เชื่อตัวเองเลยว่าผมจะยิงเข้า ปกติลูกแบบนี้ผมจะยิงออกประจำเลย”

“ยังมีอีกครับ ลูกยากกว่านี้ก็เข้าครับ ไปฝ่ายโน้นเริ่มเขี่ยบอลแล้ว” อัศวินเตือนมา

ทีมสิงห์สนามซ้อมเริ่มเขี่ยบอล และพยายามจะต่อบอลทำเกมส์บุกเข้าใส่ทีม วทบ แต่ก็ติด เหลิมและนวยหมด และจังหวะนี้เองทีมสิงห์สนามซ้อมทำเกมส์บุกขึ้นมาแต่โดน บอยตัดบอลไปได้

“ดุเรียกบอลจากบอยเลย พักอกเอาบอลลงนะ แล้วยิงตรงนี้เลย รับรองเข้า แต่ต้องยิงหลังเท้านะ” อัศวินบอกมา

“พี่แต่มุมมันแคบนะ มันจะเข้าเหรอ” ดุท้วงมา

“เชื่อพี่เถอะว่าเข้า อัดมุมแคบไปเลย”

ดุนิ่งไปอึดใจ ก็ชูมือขึ้นพร้อมกับตะโกนเรียกให้เพื่อนส่งบอลมาให้

“ไอ้บอย โยนมาให้กูเลย”

บอยที่กำลังจะใหลบอลเข้ากลางให้ช็อตเพื่อตั้งเกมส์ใหม่ก็ชงักไปนิดหนึ่ง แต่ก็ตัดสินใจโยนให้ดุที่ยืนโล่งๆอยู่มุมซ้ายของประตูทีมสิงห์สนามซ้อม ดุเอาอกพักบอลลงพื้นแต่บอล วิ่งลงพื้นแรงไปหน่อย

“ยิงหลังเท้าเลยไม่ต้องลังเล” เสียงอัศวินคำรามมาเบาๆ

ดุตัดสินใจยิงด้วยหลังเท้าทันที ด้วยมุมที่แคบและระยะทางยังถือว่าไกลอยู่พอสมควร หลังจากที่เท้าดุสัมผัสกับลูกฟุตบอลไปแล้วเขาก็นึกว่ายังไงๆก็คงไม่เข้าหรอก ประตูคงรับได้อย่างแน่นอนเพราะมุมแคบเหลือเกิน แต่ที่ไหนได้ลูกฟุตบอลที่พุ่งไปจากหลังเท้าของเขา เสียบเสยเพดานเข้าประตูไปด้วยความรุนแรง กองเชียร์ที่ยืนอยู่รอบๆสนามของทั้งสองทีม เฮ้..กันทั้งสนาม โดยเฉพาะทางฝั่งทีม วทบ เสียงดังเป็นพิเศษ