สายใยในสายลม

ตอนที่ 22 : บทที่ ๗ สัญญาลมปาก I

บทที่  ๗

อานัสเล่าเรื่องราวระหว่างภควินและอนิลาให้คู่หมั้นสาวที่กำลังสะบัดปลายพู่กันลงบนเฟรมผ้าใบฟัง  นริศราเปิดโรงเรียนสอนศิลปะให้กับเด็กๆ  และผู้ที่สนใจทางด้านนี้ได้เริ่มต้นและพัฒนาฝีมือ  โดยโรงเรียนที่อยู่ในตึกห้าชั้นแห่งนี้ตั้งอยู่ไม่ไกลกับร้านอาหารร้านใหม่ของเขาที่กำลังจะเปิดกิจการในอีกไม่ช้า

“ว่าแล้วว่ามันต้องมีอะไร”

“นัสก็คิดเหมือนกัน  แต่ไม่คิดว่ามันจะขนาดนี้”

จิตรกรสาวชะงักมือแล้วหันมามองคู่หมั้นหนุ่มด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม

“ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ  นัสกับคุณแม่กะจะจับคู่ให้พี่วินกับนิลอยู่แล้วนี่คะ  ว่าแต่พี่วินบอกไหมคะว่าเลิกกันเรื่องอะไร”

“พี่วินแค่บอกว่ามีเวลาให้กันน้อยลง  แต่นัสว่ามันต้องมีอะไรมากกว่านั้น”  อานัสคิดไม่ตก  “ถึงขั้นจดทะเบียนสมรสพร้อมแต่งกันขนาดนี้  กับไอ้แค่เรื่องไม่มีเวลาคงไม่ทำให้เลิกกันหรอก”

“อืม  ก็จริงอย่างที่นัสว่า  ดูจะจบกันไม่ค่อยสวยด้วยนะคะ  หรือว่าพี่วินทำอะไรไม่ดีร้ายแรงไว้  ถ้าไม่ใช่นอกใจ...  หรือว่าจะทำร้ายร่างกายคะ”

นริศราสันนิษฐานหากอานัสส่ายหน้า

“อย่างพี่วินถึงจะเลือดร้อนไปบ้าง  แต่ก็ไม่ใช่พวกทำร้ายร่างกายผู้หญิงหรอก”  เขามั่นใจในข้อนี้  ภควินไม่มีทางใช้กำลังทำร้ายบุคคลที่เป็นเพศแม่อย่างแน่นอน 

“งั้นนัสลองถามนิลดูสิ”

“โอ้โห  รายนี้เล่นบาทเดียวนัสให้ล้านนึงเลย  ถามให้ปากฉีกถึงหูมันก็ไม่บอกหรอก  ขนาดจดทะเบียนเปลี่ยนไปใช้นามสกุลเขาเรียบร้อยมันยังไม่บอกนัสเลย  ว่าแล้วก็อยากจะเขกหัวมันแรงๆ  สักที!”

พอกล่าวถึงลูกพี่ลูกน้องสาว  อานัสก็หงุดหงิดขึ้นมาทันใด

“อีกอย่างก็ถามมันเรื่องนี้ไม่ได้หรอก  พี่วินสั่งไว้ว่าอย่าเพิ่งบอกมันกับแม่”

“พี่วินคงมีแผนของเขาแหละค่ะ  ว่าแต่  นัสว่าพี่วินจะทำได้ไหม  จะสำเร็จหรือเปล่า”  ถามด้วยสีหน้าค่อนข้างเครียด  รู้ดีว่าอนิลาใจแข็งเพียงใด

“ได้อยู่แล้ว  แต่ไม่รู้ว่าอนิลมันจะยอมรับความรู้สึกตัวเองหรือเปล่าน่ะสิ  ถ้ามันยอมให้อภัยหรือลืมเรื่องในอดีต  พี่วินก็ไม่ต้องทำอะไรมากหรอก”

“นัสพูดเหมือนกับว่า...”

อานัสพยักหน้า  ตอบอย่างมั่นใจ

“นิลยังรักพี่วินอยู่”  แล้วย้ำอีกครั้ง  “วันนั้นที่นัสนัดเลี้ยงข้าวมันที่ร้านแล้วนัสก็แกล้งให้มันขึ้นไปเล่นไวโอลินบนเวที  พอมันลงมาตามันแดงๆ  ตอนแรกก็นึกว่ามันโกรธนัส  แต่จริงๆ  มันเจอพี่วิน...  ถ้าไม่มีเยื่อใยเหลืออยู่บ้าง  มันจะเป็นแบบนี้ทำไม”

ก็จริงอย่างที่อานัสว่า  คนเราหากเลิกรากันไปแล้ว  แต่ถ้าพื้นที่ในหัวใจยังมีความรักหลงเหลือให้กันและกัน  มันไม่ใช่เรื่องยากเลยที่จะกลับมาคืนดี  แต่อุปสรรคชิ้นใหญ่ก็คือหัวใจอีกนั่นล่ะ  ทิฐิและความเจ็บปวดที่สะสมจนพอกพูนจะทำให้เราปฏิเสธเสียงเรียกร้องจากหัวใจ  และผู้ใดที่ปฏิเสธหัวใจ  ผู้นั้นก็ไม่อาจพบความสุขที่แท้จริงได้เลย

ความสุขอยู่ที่ใจ  หากใจสุข  กายก็สุข

และความรักก็อยู่ที่ใจ  หากใจรัก  ก็ต้องยอมรับว่ารัก...    

ณ ตรงนี้มีใครทีมพี่วินอีกบ้างคะ ฮ่า ๆ

ถ้ารักและเอ็นดูกันสักนิด รบกวนกดติดตาม กดให้กำลังใจและคอมเมนต์ให้กันบ้างนะคะ :)