นายใจร้าย กะ ยัยปากดี

ลำดับตอนที่ #1 : รำคาญ!!!O๐O

    เช้าวันนี้อากาศดีทำให้ฉันสดชื่นไปด้วย ฉันปั่นจักรยานไปร.ร.อย่างอารมณ์ดี ช่วงนี้เพื่อนไม่ค่อยทานข้าวเช้ากัน ทำให้ฉันต้องหารายได้เสริม ซึ่งได้กำไรเป็นกอบเป็นกำ ตอนนี้ฉันก็มาถึงร.ร.แล้วเเม้ยังไม่ถึงที่จอดรถแต่เพื่อนๆก็มายืนรุมกันแล้ว
 "วันนี้มาเร็วจัง!" 
 "อ๋อ! ก็วันนี้ต้องรีบตื่นแม่ไม่อยู่ไปต่างจังหวัดน่ะ"
 "งั้นพวกเราก็อดกินอ่ะดิ!  "
 "ช่าย! ก็ประมาณ2-3 วันน่ะ"
 แล้วทั้งหมดก็เดินไปยังโต๊ะประจำ และก็แจกจ่ายน้ำเต้าหู้ปาท่องโก้กันกิน
    คาบเรียนแรกของวัน
"ปอ! เอาที่สั่งมาป่ะ"เพื่อนชายคนหนึ่งถามปอ
"นี่ไง!!" ปอยกถุงน้ำเต้าหู้ขึ้นมาแกว่งให้เพื่อนคนนั้นเห็น
"ดีๆ! หิวจนไส้กิ่วหมดแล้ว" เพื่อนคนนั้นยิ้มปากกว้าง
"เอาไปดิโชค" ปอส่งถุงน้ำเต้าหู้ถุงหนึ่งให้เพื่อนชื่อโชค
    ในขณะที่ทั้งสองรับส่งของกันอยู่นั้น มีนร.ชายคนหนึ่งเดินมาชนจนถุงน้ำเต้าหู้ตกแตก ทั้งสองมองภาพที่เห็นข้างหน้าอย่างตกตะลึงO0O!! โดยชายคนนั้นเดินไม่สนใจไม่แม้เพียงจะหันมามอง ปออ้าปากจะโวยวายแต่ครูสาวประจำชั้นเดินเข้ามาในห้องเรียนพอดี ปอเลยทำได้แต่หันไปทำตาขวางใส่นายคนนั้นและเก็บซากถุงที่แตกก่อนครูจะถาม 
    หน้าตาไม่คุ้นเลยนายนี่ หน้าตาก็ดูดีแต่นิสัยแย่มากๆ แค่ขอโทษคำเดียวพูดไม่ได้รึไง >O<*ปอนึกในใจ
"สวัสดีครับ/ค่ะคุณครู" นร.ทุกคนทำความเคารพ
"สวัสดีค่ะ เออ..วันนี้ห้องของพวกเราจะมีสมาชิกเพิ่มอีก1คนนะคะ" ครูเอ่ยกับนร.
"จะมีเพื่อนใหม่หรอผู้หญิงหรือผู้ชายนะ" มีเสียงนร.หลายคนฮือฮา
"อึ่ม..ม.....ครูว่าพวกเราคงอยากรู้จักเพื่อนใหม่แล้ว" ครูหยุดฟังแล้วพูดต่อ
"เขาอยู่ในห้องกับพวกเราแล้ว" ครูบอกแล้วชี้ไปที่หลังห้อง นร.ทุกคนมองตาม
   นร.คนนั้นยืนไขว่ขากอดอกพิงผนังหลังห้อง
"ว้าย..ย ผู้ชาย เท่ห์มากแถมหล่อมากด้วย " นร.หลายคนฮือฮา
   นายนั่นนี่!!! โธ่! ทำเป็นเต๊ะท่าดูดีซะไม่มี ปอคิดในใจอย่างหมั่นไส้  
เธอดูท่านร.หน้าใหม่เหมือนจะบอกว่าเมื่อไหร่จะแนะนำตัวเขาให้เสร็จๆซะที รำคาญเต็มทีแล้ว
  เหมือนครูจะรู้จึงเอ่ยต่อว่า
"รู้จักกันแล้วนะคะ ครูก็ขอแนะนำชื่อเขาเลยนะ เออ..คุณเก้าคะขอเชิญมาที่ด้านหน้าห้องหน่อยค่ะ" ครูเอ่ยอย่างเกรงใจ
"บอกแล้วไงไม่ต่อทำให้มันวุ่นวายแค่บอกชื่อแล้วนั่งที่เเค่นั่นก็พอ" เขาพูดอย่างเย็นชาทั้งที่ยืนกอดอกอยู่อย่างนั้น
   ท่าทางของเขาทำให้เพื่อนๆในห้องแปลกใจ เพราะเขาพูดแบบไม่เห็นครูเป็นครูของเขา และก็ดูว่าครูก็เกรงใจเขาอยู่มาก
"เออ..งั้นครูจะบอกชื่อเพื่อนใหม่คนนี้เลยนะคะ เขาชื่อเกล้ากิติคุณ  ไตรภัทรโชติ"
"ว้าว..ว ชื่อเพราะจังเลย" ยังมีเสียงชื่นชมจากสาวๆในห้อง
  เขาส่งสายตาให้ครูรู้ว่าควรจะรีบทำยังไง
"เออ..เชิญนั่งเก้าอี้ที่ว่างตรงข้างหลังประสิทธิโชคค่ะ" เสียงของครูดูประหม่า
  เก้าเดินหน้าเรียบเข้าไปนั่งที่ๆว่างอยู่
  เเหม..ม มานั่งตรงข้างฉันซะด้วย รอเดี๋ยวเถอะจะโวยให้เสียคนเลย ปอมองนายเก้าตาขวางท่าทางของเธอเหมือนสุนัขหวงกระดูก(แงง..แง่งๆๆ)
"เฮ่ย..ย! อย่านะ!!" โชคกระซิบบอกปออย่างรู้ทัน
"อะไร! ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย" ปอระซิบตอบ
"นั่นเเหละ ดูหน้าเธอก็รู้แล้วว่าเธอคิดจะทำอะไร" โชคบอกพร้อมใช้สายตาปราม
"ชิ!!...ทำไมน่าหมั่นไส้ชะมัด" ปอทำหน้ามุ่ย
"นี่!!...เงียบกันได้รึยัง" ปอและโชคหันไปมองที่มาของเสียงนั้น
"ที่นี่เขาไม่ได้สอนมรรยาทของผู้ดีรึไง...รำคาญ!!" เก้าบอกเสียงนิ่ง แต่มันแทงใจใครบางคนแถวนั้น
"ชิ..ชะ!!" ปอพ่นลมออกจากปากอย่างโมโห
"นี่!!!!..จะมากไปเเล้วนะ" ปอขึ้นเสียงพร้อมยืนจ้องหน้านายเก้าเขม่ง
 เก้าทำหน้าเรียบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"อะไรกัน!!นันทวัลย์" ครูเอ่ยถาม
  ปอหันมาจ้องครูอย่างรู้สึกผิดเล็กๆ เธอลืมไปว่าครูยังอยู่ในห้อง
"เกิดอะไรขึ้นรึ!! ทำไมต้องพูดอะไรเสียงดังขนาดนี้" ครูว่า
  ทำไมนะฉันถึงซวยอย่างนี้ ปอนึกในใจ พร้อมหันไปมองโชคเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่ดูท่าแล้วนายโชคจะช่วยอะไรไม่ได้จึงหันไปมองนายเด็กใหม่ซึ่งทำหน้าเรียบเช่นเดิม โถปั้นหน้าเก่งจังนะ
"คือ..ว่า..เออO_O!" ปอพยายามนึกหาคำพูดอะไรดีๆ แต่ก็คิดไม่ออก
"อ้าว..ยังจะยืนอยู่อีก นั่งลงซิ" ครูพูดตัดบทเพื่อไม่ให้เสียเวลา
  ปอนั่งลงทันที เพราะตอนนี้เธอเป็นเป้าสายตาของคนทั้งห้อง เลยทำอะไรไม่ถูก
"ขอโทษแทนนันทวัลย์ด้วยนะคะ คือเธอชอบทำตัวให้เด่นกว่าคนอื่น" ครูอ้าง
  อ้าวซะงั้นแหละO_O*ฉันกลายเป็นคนเลวในสายตาครูแล้วหรอเนี่ย บ้าจริง ฉันไม่น่าทำอย่างนั้นเลย จริงๆแล้วมันเป็นความผิดของนายนั่นตังหาก ความผิดของนายคนเดียว ปอนึกในใจพลางตวัดสายตามองนายเก้าอย่างเกลียดชัง ทำไมครูถึงได้โอ๋นายนักนะ เจ็บใจจริงๆ
"ไม่เป็นไรหรอก ผมไม่ถือสา เขาคงหาโอกาสอื่นไม่ได้" เก้าพูดพลางเหสายตามามองที่ปอ
 หนอย..ย..ๆ!! นายช่างกล้านัก กล้าพูดได้น่าตาเฉย ทุเรศมาก!! ปอกัดฟันกรอดกำมือแน่น โธ่!ไม่ถือสา คนที่ควรจะพูดอย่างนั้นควรจะเป็นฉันมากกว่าไอ้เด็กใหม่เอ๋ย..
"ดีแล้วล่ะค่ะ งั้นครูของตัวก่อนนะคะ" แล้วครูก็เดินออกจากห้องไป
  ปอตวัดหน้ามองนายเก้าด้วยสายตารังเกียจที่สุด
"ทุเรศ!!" ปอสบถออกมาพอให้คนที่นั่งข้างๆได้ยิน
"เชอะ!" เก้าสบถออกมาแล้วยิ้มมุมปากนิดๆ
  อยากหาเรื่องใส่ตัวเลยดีนัก!! ไม่รู้ซะแล้วว่าฉันเป็นใคร เก้านึกในใจ
  นายนี่บังอาจจริงๆ พึ่งจะเข้ามาแท้ๆทำเป็นอวดดี! ชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ ปอตบโต๊ะทีหนึ่งอย่างเเรงทำให้ทุกคนในห้องหันมามอง
"นี่!!..นาย" ปอเรียกนายเก้า แต่เจ้าตัวไม่หันมา
"นี่!!นายเกล้ากิติคุณ" ปอเรียกอีกครั้ง
 เก้าหันหน้ามาช้าๆ ทำหน้าเซ็งๆใส่ปอ
"อะไร" เก้าพูดแค่นั้น
"นายอยากมีเรื่องกับฉันมากใช่มั้ย" ปอถามเขาห้วนๆ
   เก้ามองปอด้วยหางตาตั้งแต่หัวจดเท้า  ปอคิดว่าเขากำลังเย้ยหยันเธอสุดๆ
"นาย..ย" ปอกำลังเริ่มจะต่อว่า แต่เก้าพูดตัดหน้าเธอซะก่อน
"นี่!! เธอ! เธอคิดว่าฉันจะลดตัวมามีเรื่องกับคนอย่างเธองั้นหรอ!!"                     
  เก้ามองปออย่างสมเพช
"อะ..อะ..ไร..นะ" ปอคิดไม่ถึงว่าคนที่พึ่งเจอกันจะพูดกับเธอแรงขนาดนี้
  ดูเหมือนว่าทุกคนจะอึ่ง+ทึ่งและตะลึงกับคำที่มาจากปากเด็กหน้าใหม่คนนี้ (อะไรกันนายนี่ร้ายไม่ใช่เล่นเลย..)
"มาก!เกิน!ไป!แล้ว" ปอพูดเสียงสั่นใบหน้าแดงก่ำในมือกำแน่น