[ฟิค Y วง 1D]One Direction Translate Fic

ลำดับตอนที่ #14 : [Kyall]The Forbidden Fruit [100%]

[One Direction fanfic][Kyall]The Forbidden Fruit

One Direction Fanfiction by theonewiththose1d1shots.tumblr.com 

Translate by KhawnLoL~* 

Pairing : Kyle Horan x Niall Horan Rating : NC บางฉาก

Warning : TWINCEST เราเตือนคุณแล้ว!!!

___________________________

เรื่องราวความรักอันแสนหวานได้ถือกำเนิดขึ้นบนดวงดาวสีน้ำเงินบุบเบี้ยวที่ชื่อว่า "โลก"

จิตวิญญาณอันแสนบริสุทธิ์ 2 ดวง ผูกพันกันอย่างล้ำลึก หากโชคชะตากลับเล่นตลก...
ฉีกกระชากทั้งคู่ออกจากกันด้วยเหตุผลทางด้านฐานะ ชาติกระกูล และกรอบประเพณี

แม้จะรู้อยู่แก่ใจว่าผิด แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ารสชาติของผลไม้ต้องห้ามนั้น.... ช่างหอมหวาน 

______________________

ยามที่พระผู้เป็นเจ้าสรรสร้างอาดัม และอีฟ พระองค์ทรงกล่าวว่า

"ทุกสิ่งทุกอย่างบนสรวงสวรรค์แห่งนี้เป็นของเจ้า ลูกข้า"

พืชพรรณต่างๆล้วนอุดมสมบูรณ์ สรรพสัตว์น้อยใหญ่อยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข... ..




"พวกเจ้าสามารถเสพกินผลไม้ พืชผักได้ทุกชนิด แต่พ่อขอเว้นเพียง  ผลไม้แห่งปัญญา  

เจ้าจงอย่าแม้แต่จะแตะต้อง"



ชายหญิงตกปากรับคำ

_____________________

ทั้งคู่เร้นกายออกห่างผลไม้สีแดงสดราวกับโลหิต ผิวนอกมันเงา และดูน่าจับต้อง

ผลไม้ที่เหล่าลูกหลานในปัจจุบันเรียกขานว่า... 

"แอ๊ปเปิ้ล "

_______________________

วันเวลาผ่านล่วงไป สรวงสวรรค์ยังคงสงบสุข




แต่จงอย่าลืมว่าทะเลมักจะสงบ ก่อนที่พายุร้ายจะโหมกระหน่ำเสมอ...

เงามืดค่อยๆคืบคลานเข้าใกล้ขึ้นทุกขณะ
ซาตานชั่วร้ายจำแลงกายเป็นอรพิษเกี่ยวกระหวัดรอบร่างหญิงสาว เอื้อนเอ่ยถ้อยคำหวาน อาบยาพิษ

"น่าขันเสียจริง พวกเจ้าจะโง่ดักดานไปถึงเมื่อไหร่กัน เจ้าไม่รู้จริงๆหรือ ว่าความรักที่ชายแก่มอบให้เจ้านั้น...

เป็นเพียงคำลวง... จงกัดกินผลไม้นี้เถิด แล้วเจ้าจักพานพบแก่นแท้แห่งสรรพสิ่ง"

ถ้อยคำโป้ปดกัดกินศีลธรรม และคำสัญญาในจิตใจของอีฟจนหมดสิ้น

มือขาวเนียนเอื้อมไปยังผลไม้ต้องห้ามราวกับต้องมนต์

______________________

ไนออลกัดปลายปากกาเบาๆ ก้มหน้าลงอ่านหนังสือเล่มโตบนโต๊ะใจกลางห้องสมุด

เตรียมตัวเต็มที่สำหรับการสอบในวันพรุ่งนี้

นิ้วเรียวแตะมุมบนของหน้ากระดาษ พร้อมจะพลิกผ่านทันทีที่อ่านจบ  ดวงตาสีฟ้ากวาดมองเนื้อหาที่อัดแน่นจนน่าตกใจ พยายามสลักทุกตัวอักษรลงในรอยหยักของสมอง

ห้องสมุดโรงเรียนค่อนข้างเงียบ แม้จะมีเสียงคุยกันดังขึ้นเป็นครั้งคราว

เวลานี้เขาอยู่ในโลกส่วนตัวที่มีเนื้อหาเรื่อง "การหายใจระดับเซลล์" เป็นดังลมหายใจเข้าออก

ถึงแม้ไนออลจะมีใบหน้าหวานราวกับผู้หญิง สกินชิปด้วยง่ายพอๆกับการหาผลลัพธ์ของ 1 + 1 แต่ทุกคนรู้ดีว่า

ถ้ายังอยากมีชีวิตไว้รกโลกเล่นๆ หรือจีบสาว หรือทำวิทยานิพนธ์ต่อล่ะก็....อย่าได้ริอาจรบกวนเวลาที่เด็กหนุ่มผมบลอนด์อ่านหนังสือเด็ดขาด เพราะพี่แกจะเล่นไม่เลี้ยง

คนตัวเล็กหลับตาลง พ่นลมหายใจออกเบาๆเอนแผ่นหลังพิงพนักเก้าอี้

รู้สึกล้านิดหน่อย เพราะเสียพลังงานไปมากโข หลังจากตบตีกับชีววิทยาอย่างหนักกว่า 2 ชั่วโมง

ผ่านไปประมาณ 10  วินาที นัยน์ตาสีฟ้าสดก็เริ่มปรือขึ้นช้าๆมือขาวเนียนเอื้อมไปหยิบปากกาเน้นข้อความมาขีดทับส่วนที่ต้องกลับไปอ่านซ้ำอีกครั้งเมื่อกลับถึงหอ

ยังไม่ทันจะได้ขีดเน้นอะไร มือก็ชะงักค้างกลางอากาศรู้สึกได้ถึงใครบางคนยืนประชิดด้านหลัง ใบหน้าคมคายก้มข้ามไหล่มามองหนังสืออย่างสนอกสนใจ

ไม่จำเป็นต้องถามด้วยการกระแทกสันหนังสือลงบนใบหน้าของผู้รบกวน อย่างที่เคยทำเสมอ

ไนออลรู้ดีว่า  เขา  คือใคร เพราะมีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่กล้ารบกวนในเวลาแบบนี้

จะพูดยังไงดีล่ะ เขารู้สึกว่าหัวใจมันกระตุกทุกครั้งที่  เขาคนนั้น   เคลื่อนกายเข้าใกล้

เส้นขนบริเวณลำคอขาวลุกชันเมื่อร่างสูงหายใจรินรดริมฝีปากสีอ่อนเม้มแน่น สกัดกั้นความต้องการอันแปลกประหลาดของตน

ไนออลคิดเสมอว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าเขาหันไปหาคนด้านหลัง แล้วแนบริมฝีปากลงบนช่วงคอของคนตัวสูง
ไล้เลีย ขบกัดแรงๆ สร้างรอยตีตราให้ทุกคนรู้ว่าเด็กหนุ่มด้านหลังนั้น

'เป็นของเขา...  คนเดียว ' 

พลันความคิดก็ต้องหยุดลง เมื่อตระหนักได้ถึงกรอบศีลธรรมที่บีบรัด


เขารู้ดีว่าความรู้สึกของเขาที่มีต่อคนตัวสูงนั้นเป็นสิ่งที่ไม่สมควร

คนตัวเล็กอดรู้สึกละอายใจไม่ได้ รู้สึกราวกับลำไส้บิดเกลียวเพราะความเศร้าโศกขณะตำหนิตนเอง

ไนออลหันไปเผชิญหน้ากับร่างที่เหมือนเขาราวกับแกะ ดวงตาสีฟ้าจัดสองคู่สบกันตรงๆ 

ดวงตาของฝาแฝด

ไคล์ ฮอแรนเปรียบดังเงาสะท้อนของไนออล  ทั้งคู่มีหลายๆสิ่งที่คล้ายกัน แต่ถ้าสังเกตดีๆจะพบข้อแตกต่าง 
ตัวอย่างเช่นเส้นผมสีบลอนด์ของไคล์ ที่มักจะยุ่งเหยิงอยู่เสมอ ในขณะที่ไนออลมักจัดเป็นทรง

ดวงตาสีฟ้าสดสองคู่ประสานล้ำลึกสะท้อนภาพของตนเองในดวงตาของอีกฝ่าย ราวกับสถานที่ซึ่งเส้นขอบฟ้าและท้องทะเลบรรจบ






และความแตกต่างที่ทำให้แยกออกว่าใครเป็นใครได้ง่ายๆนั้น คือส่วนสูง และนิสัย

ไนออลสูง 165 เซ็นติเมตร จัดว่าค่อนข้างเตี้ยถ้าเทียบกับเด็กนักเรียนส่วนใหญ่ ในขณะที่ไคล์สูงกว่าประมาณ 15 เซ็นติเมตรเป็นอย่างต่ำ 





ร่างบางๆนั่น ในเวลาปกติจะร่าเริง พูดมาก(สุดๆ)  มักโดนเพื่อนๆ(และอาจารย์ โดยเฉพาะผู้ชาย)สกินชิปบ่อยๆแถมยังเป็นพวก 'เด็กหน้าห้อง' จดแทบทุกคำพูดของอาจารย์ จนมือพันเป็นเกลียว

แฝดคนพี่คือไคล์ เขาเกิดก่อนน้องชายไม่นาน แค่ประมาณ 10 วินาที  แต่ก็เป็น 10 วินาทีที่มีค่าพอตัว

เขาไม่กล้าจินตนาการเลยว่าถ้ามีพี่เตี้ยๆแบบนั้นจะเป็นยังไง

คนตัวสูงเป็นกัปตันทีมฟุตบอลของโรงเรียน จึงมีร่างกายที่มีกล้ามเนื้อพอประมาณ

เวลายืนใกล้ๆไนออลทีไร เขารู้สึกว่าตัวเองดูแมนขึ้นเป็นกอง

เพราะคนตัวเล็กเอาแต่เรียน ร้องเพลงประสานเสียง กิน นอน ชีวิตวนอยู่แค่นี้ ไม่แปลกที่จะอ้วนเป็นหมู

"นี่ พร้อมจะไปรึยังเจ้าเตี้ย??"

ไคล์ก้มลงพูดกับฝาแฝดของตนเองขณะที่มือก็ขยี้ผมเปียกๆอย่างรำคาญ

คนเค้าอุตสาห์รีบอาบน้ำ ผมก็ยังไม่ได้เช็ดเพราะต้องแจ้นมารับคุณชาย 
ที่ไหนได้ยังนั่งอ่านหนังสือสบายใจเฉิบ รู้มั้ยว่าคนอื่นเค้าเหนื่อยนะ!!

คนตัวเล็กยักคิ้วหน่อยๆ มุมปากขวายกเป็นรอยยิ้มกวนๆ
ไคล์รู้สึกเหมือนท้องไส้ปั่นป่วนเมื่อเห็นริมฝีปากบางยกยิ้ม

อดคิดไม่ได้ว่าอยากจะทดสอบความนิ่ม... ด้วยปากของตนเอง

เขาไม่ค่อยแปลกใจที่ตัวเองมีความรู้สึกแบบนี้กับเพศเดียวกันเพราะนอกจากผู้หญิงแล้ว บางครั้งพวกผู้ชายน่ารักๆก็พากันเสนอตัวให้เขา

แต่นี่มันต่างกันคนตรงหน้าไม่ใช่พวกเด็กแรดๆที่ไหน 
นั่นน้องชายตัวเองนะ น้องชายที่มีสายเลือดเดียวกันไหลเวียนอยู่ในร่างกาย

Twincest...  ฝาแฝดกดกันเอง ถ้าออกข่าวล่ะก็ เขาคงจะมีชื่อเสียไปอีก 10 ปี

เพราะมันไม่เพียงจะผิดศีลธรรมเท่านั้น

แต่ยังผิดกฎหมายด้วย

ถึงแม้จะรู้ดีว่าผิดแล้วทำไมเขายังคิดว่าท่าทีแบบนั้น่ะ 
เหมือนไนออลจงใจ  'ยั่ว'  กันชัดๆ!!

"พร้อมจะไป? ไปไหนล่ะ เราจะไม่กลับหอจนกว่าจะ 3 ทุ่มไม่ใช่เหรอ นี่เพิ่ง 2 ทุ่มเองนะพี่  ผมอยากจะอยู่ที่นี่ให้นานที่สุด ทำรายงานที่ค้างให้เรียบร้อย อ้อ อีกอย่างนะ พรุ่งนี้พี่มีสอบไม่ใช่เหรอครับ"

ไคล์แบะปาก ยักไหล่หน่อยๆขณะเลื่อนเก้าอี้  ก่อนทรุดกายลงนั่งในฝั่งตรงข้าม

คนตัวสูงรักการอ่านหนังสือ และการทำรายงานพอๆกับการยัดของเก่าที่เพิ่งคายออกมา กลับเข้าท้อง

เขาไม่เคยเข้าใจเลยว่าเจ้าหมูอ้วนกำลังคิดอะไรอยู่ทำไมถึงต้องมุ่งมั่น ทำรายงานจนหลังขดหลังแข็ง

และมักจะมีความสุขไปกับการเขียนความเรียง(ในหัวข้อที่สุดแสนจะน่าเบื่อ)

และอาจเป็นเพราะวิธีเรียนที่ต่างกันนิดหน่อย

เขาเลยมักจะสอบผ่านด้วยคะแนนเฉียดตก

ต่างกับคนตรงหน้า ที่มักจะท๊อปเสมอ

ดวงตาของร่างสูงฉายชัดถึงความสุข เมื่อไนออลหันมายิ้มให้

ความสุขใจพาดผ่านนัยน์ตากลมโต ก่อนจะเทความสนใจทั้งหมดให้หนังสืออีกครั้ง

นิ้วเรียวขีดปากกาเน้นข้อความเป็นเส้นยาวบนทับหัวข้อที่ต้องการ

"นี่ ไม่ต้องมาทำไก๋เลย ฉันรู้นะว่านายวางแผนบังคับให้ฉันอ่านหนังสือ"

ไนออลยักไหล่ ทำท่าทางไม่รู้ไม่ชี้
มันไม่มีประโยชน์ถ้าเขาคิดจะโกหกไคล์จับได้ทุกครั้ง และทันทีที่เขาโกหกด้วย

คนตัวเล็กสลดลงเล็กน้อย เมื่อร่างสูงเลื่อนฝ่ามือขึ้นเหมือนจะปฏิเสธ 

ก่อนจะเปลี่ยนเป็นยิ้มกว้าง จนดวงตาสีฟ้าสดใสกลายเป็นเส้นตรง เพราะสุดท้ายแล้ว

ไคล์ก็ยอมแบมือขอหนังสือที่กองอยู่ข้างตัวไนออล

"ส่งหนังสือมาสิ"








WIN!!!!

ยกนี้ไนออลชนะขาดชั่วขณะหนึ่งที่คนตัวสูงเอื้อมมือมารับ

ฝ่ามือทั้งสองก็สัมผัสกันเบาๆ

น้ำเน่าเนอะ ว่ามั้ย???

ไม่มีใครเอ่ยถึงมัน ต่างคนต่างก้มหน้างุด

แต่สัมผัสอันบางเบานี้ก็มากพอที่จะทำให้ทั้งคู่มีความรู้สึกแปลกประหลาด

ราวกับมีไฟฟ้าอ่อนๆไหลผ่านมือก่อนจะแล่นไปทั่วร่าง


 

หัวใจสองดวงเจ็บปวดอย่างถึงที่สุดเพราะจิตวิญญาณต่างกรีดร้อง

ต้องการคนตรงหน้า

หากแต่โดนพันธนาการไว้ด้วยโซ่ตรวนแห่งศีลธรรม 

_______________________

ดวงจันทร์สาดแสงสีเงินยวงผ่านก้อนเมฆสีเข้มทะลุผ่านกระจกใส 

ลำแสงสีอ่อนกระจายอยู่ทั่วห้องพักขนาดกลาง

ไคล์ตะแคงกาย ผ้าห่มผืนหนากองอยู่บริเวณสะโพก

หน้าอกสะท้อนขึ้นลงตามจังหวะการหายใจ

ไนออลคิดว่าคนตรงหน้าคงกำลังจมดิ่งลงสู่ห้วงฝัน

แสงจันทร์จากด้านนอกพาดทับใบหน้าคมคาย เกิดเป็นเงาดำมืด

ดำมืด... 




ราวกับความต้องการในจิตใจของคนทั้งสอง

เมื่อมองพี่ชายของตนเองแล้ว คนตัวเล็กอดคิดไม่ได้ว่ายามหลับไหลเขาเองก็คงมีใบหน้าที่ไม่ต่างกัน



ตากลมโตเลื่อนลงต่ำ

ร่างกายตรงหน้ามีกล้ามเนื้อของนักกีฬา ในแบบที่เขาไม่มี และคงไม่มีทางมี

คนตัวเล็กสะดุ้งเบาๆ เมื่อไคล์ขยับตัว

ไนออลรีบหันหลังให้แฝดคนพี่ กลัวเหลือเกินว่าจะถูกจับได้

ทำไมชีวิตมันช่างยากเย็นเหลือเกิน

ทำไมไอ้หัวใจปัญญาอ่อนนี่ต้องไปหลงรักพี่ชายของตัวเอง

ถ้าเป็นแฮรี่จอมเจ้าชู้คงไม่แปลกใจขนาดนี้ เพราะหมอนั่นคอยหยอดคำหวานใส่เขาทุกวัน

ก่อนหน้านี้เขาเองก็เคยเดตกับพวกผู้หญิง 

หรือบางทีก็เดตกับผู้ชายในคลาสที่ตามจีบ

แม้จะมีใครหลายคนผ่านเข้ามาในชีวิต แต่ก็ไม่เคยมีคนที่ใช่เลยสักครั้ง

ไนออลยอมรับว่า มันเป็นอะไรที่แปลกประหลาด

เขาตกหลุม  'รัก'  คนที่ยอมรับข้อเสียของเขาได้ทุกอย่าง และพร้อมจะดีใจไปด้วยกันเมื่อเขามีความสุข

ถ้าไม่ติดว่าคนๆนั้นเป็นพี่ชายของเขาล่ะก็

ทุกอย่างช่างสมบูรณ์แบบ 

__________________

ไคล์นั่งเอนหลังอยู่บริเวณด้านหลังของแถว

ไม่ใคร่จะสนใจสถานการณ์ตรงหน้าสักเท่าไหร่

เนื้อหาของบทเรียนกระแทกเข้าหูซ้าย ก่อนจะทะลุผ่านหูขวาออกอย่างรวดเร็ว ด้วยเวลาไม่ถึง 5 วินาที

พวกเด็กเนิร์ดก็จดกันแทบตาย ส่วนพวกหลังห้องอย่างเขาน่ะเหรอ?

ขอแค่ไม่เข้าคลาสสายก็เป็นบุญนักหนาแล้ว 

ไคล์ไม่เคยกังวลเรื่องการจดหรือไม่จด

เพราะรู้ดีว่า ไนออลจะซีร็อกซ์แลคเชอร์ของตัวเองให้เขาเสมอ

ไหนๆก็พูดถึงไนออลแล้ว คนตัวสูงพบว่าตัวเองไม่สามารถละสายตาจากคนตรงหน้าได้เลย

สายตาคมจับจ้องศีรษะเล็กที่ก้มต่ำ มือขาวเนียนขยับจดเป็นระวิง เก็บทุกเนื้อหายิบย่อย

เส้นผมสีบลอนด์สั่นไหวขณะเจ้าของร่างขยับกาย 

แสงแดดอุ่นที่สาดกระทบขับให้ผวที่ขาวอยู่แล้ว แลดูสว่างกว่าเก่า

เด็กหนุ่มรู้สึกถึงความต้องการที่ก่อตัวขึ้นในจิตใจยามที่ฝาแฝดตัวเล็กหันมาสบตา

และส่งรอยยิ้มมาให้  

กระดิ่งแผดเสียงแหลมๆฝ่าอากาศ แสดงสัญญาณเลิกคลาส เป็นเหตุให้สรรพเสียงทุกอย่างเงียบงัน

________________________

มือขาวเนียนกระชับเกาะรั้วเหล็กแน่น หัวใจเต้นรัวจนแทบจะระเบิดขณะส่งเสียงตะโกนด้วยความตื่นเต้น

เสียงเชียร์ดังกระหึ่มรอบสนามแข่ง สายตาหลายร้อยคู่จับจ้องไปยังกลางสนาม

ทุ่มเทความสนใจไปกับการแข่งขันฟุตบอลระดับมัธยมปลาย รอบชิงแชมป์

ความลุ้นระทึกแทรกอยู่ในทุกอณูอากาศ ราวกับประจุไฟฟ้าสองขั้วกระทบกัน

เสียงเฮดังขึ้นจากเหล่านักเรียน เมื่อเพื่อนของตนได้ครองบอล ยิ่งเวลาผ่านไป เกมยิ่งทวีความเข้มข้น

ไนออลพบว่าตนเองถูกครอบงำด้วยความตื่นเต้นโดยสมบูรณ์ 

นัยน์ตาหวานกลอกตามทุกอิริยาบทของแฝดคนพี่ เสียงกรีดร้องด้วยอารมณ์ที่หลากหลายหลุดผ่านลำคอจนเริ่มรู้สึกแสบร้อน ภาวนาสุดใจขอให้ทีมของไคล์ชนะการแข่งขัน

นาฬิกาเคาท์ดาวน์ 2 นาทีสุดท้าย... 

เท้าเล็กขยับไปมาอย่างร้อนรน อะดรีนาลีนสูบฉีดทั่วร่างเมื่อเห็นผู้เล่นจากทีมของพี่ชายร่วมสายเลือดแย่งบอลได้ ร่างของเด็กหนุ่มเซเล็กน้อยในขณะที่เริ่มเลี้ยงบอลหลบมิดฟิลด์ฝ่ายตรงข้าม

ไคล์สบตากับเพื่อนร่วมทีมก่อนจะยกมือขวาขึ้นสูง เด็กหนุ่มตัดสินใจส่งบอลให้กัปตันทีม

กล้ามเนื้อกระตุกเกร็งยามลูกบอลกระทบขา

เหลืออีก 1 นาที .....

สรพพเสียงเงียบกริบ ไนออลกลั้นลมหายใจด้วยความตื่นเต้น ขณะไคล์เคลื่อนกายเข้าใกล้ประตูขึ้นเรื่อยๆ

ด้วยระยะแค่นั้น ไคล์ไม่มีทางยิงพลาด

'พลั่ก' 

ร่างของเด็กหนุ่มล้มลงบนพื้นหญ้า รู้สึกเจ็บแปลบบริเวณหน้าแข้ง

ให้ตายสิ... เขาเพิ่งจะโดนขัดขา

ผู้เล่นฝ่ายตรงข้ามยักคิ้วกวนๆให้ ก่อนจะเริ่มเลี้ยงบอลต่อ แต่ดูเหมือนว่าจะดีใจเร็วเกินไปหน่อย

เพราะเสียงนกหวีดแหลมๆ และใบแดงที่ได้รับนั้น ส่งผลอย่างมากกับทีม

คิ้วบางขมวดมุ่น ขณะมองไคล์หยัดกายขึ้นจากพื้น ใบหน้าซีกหนึ่งเปรอะไปด้วยโคลน แต่โชคดีที่ไม่บาดเจ็บมากนัก 

เด็กหนุ่มร่างสูงได้ลูกจุดโทษ นัยน์ตาคมหรี่แคบ ทุ่มสมาธิไปกับการทำประตู

ขายาวขยับก้าวถอยหลัง เตรียมพุ่งไปข้างหน้า

ทุกอย่างเงียบงันยามท่อนขาแกร่งกระทบลูกบอล

ลูกหนังกลมๆพุ่งฝ่าอากาศ เฉียดปลายนิ้วของคีปเปอร์อย่างน่าหวาดเสียว

ก่อนจะเข้าไปหยุดนิ่งอยู่ในตาข่ายอย่างสวยงาม .... ..

ปรี๊ดดดดดดดดดด 

เสียงนกหวีดยาวแสดงการจบเกมจากผู้ตัดสิน ดังขึ้นพร้อมกับเสียงตะโกนดังลั่นของผู้ชมทั่วอัฒจันทร์

สาวๆกรี๊ดอย่างลืมอายให้กับความเทห์ของไคล์

ในสนาม  เพื่อนร่วมทีมทุกคนต่างวิ่งเข้ากอดร่างของกัปตันทีมด้วยความภูมิใจ บางคนถึงกับน้ำหูน้ำตาไหล เมื่อตระหนักได้ว่าการที่พวกเขาพยามยามกันอย่างหนัก อดหลับอดนอนเป็นเวลานานนั้นไม่สูญเปล่า

ไนออลละฝ่ามืออกจากรั้ว มองดูผู้ชมค่อยๆทยอยเคลื่อนกายไปยังทางออกอย่างมีระเบียบ สนทนาเกี่ยวกับการไปฉลองกันต่อ ร่างบางเดินจากไปโดยที่มีรอยยิ้มหวานประดับเต็มใบหน้า

____________________________

เสียงรองเท้ากระทบพื้นสะท้อนก้องทางเดิน  มุ่งหน้าไปยังห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าสำหรับนักกีฬา

ไนออลรู้ดีว่าไคล์อยู่ที่นั่น แค่คนเดียว  คนผมบลอนด์อยากแสดงความยินดีกับพี่ชายของตนเองเป็นการส่วนตัว

มือเนียนผลักประตูเบาๆ ไคล์อยู่จริงๆอย่างที่เขาคิด

สายตาคมจับจ้องถ้วยรางวัลที่ทุ่มแรงกายและแรงกายอย่างหนักกว่าจะได้มา รอยยิ้มด้วยความภูมิใจปรากฏบนริมฝีปากของเด็กหนุ่มทั้งคู่

"เราชนะ"

ร่างสูงเอ่ยเสียงค่อย ก่อนจะผละมาสบกับไนออลตรงๆ 

"พี่ชนะ!!!"

ไนออลรู้สึกว่าเสียงที่เปล่งออกมานั้นดังมาก จนเหมือนกับตะโกน

ร่างบางเคลื่อนกายเข้าใกล้คนตรงหน้า วาดวงแขนโอบรอบลำคอหนา ซุกศีรษะลงกับไหล่กว้างๆ

ได้กลิ่นอ่อนๆของครีมอาบน้ำ คาดว่าไคล์คงเพิ่งอาบน้ำเสร็จหมาดๆ

คนตัวสูงไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม  แต่ความคิดในตอนนี้นั้น ห่างไกลจากความดีใจในชัยชนะของทีม

นิ้วหนาลูบปลายคางมน ก่อนจะเชยขึ้น ให้ดวงตาสีฟ้าจัดสองคู่สบกัน เด็กหนุ่มนักกีฬาก้มกายลงต่ำ
เขาตัดสินใจทำตามสิ่งที่หัวใจเรียกร้องมานานกว่าครึ่งชีวิต

________________________





*****http://khawn-translate.exteen.com/*****

#Translator Zone

เย้ๆ ครบซะที

ยังย้ำว่าตอนเตะบอลแปลยากอ่ะ = ='''
ตอนแปลเรื่องนี้เหมือนกำลังเรียนศาสนาเลยแฮะ