ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3
"สราม!" ะเภารีบ้มหน้าุลนาิอ ทำไมล่ะทำไมสรามถึอยู่แถวนี้อนโสรามอยู่อีั้ไลไม่ใ่หรอ หรือว่าะเภาาฝาเห็นนที่่วยีวิเป็นสราม ฮื่อ
"อ๋อนนั้นเอหรอ" หือนนั้น..นไหนันล่ะะเภาใเ้นุ้มๆ่อมๆหมแล้วนะ
"เอ่อ..ปล่อยเรา่อนไ้ไหมหายใไม่ออเลย" ะเภาสะิแนสรามเบาๆ
"ะไปไหน" สรามถามหลัาที่ลายอ้อมแนาะเภาไ้
"เราะไปเเว่น" ะเภา้มหน้ามอพื้นอบำถามอสราม็รู้แหละว่ามันไม่่อยีที่ะพูับใรแ่ลับไม่มอหน้าีๆ็ถ้าะเภามอะเภา้อรู้สึว่าารสารภาพรัวันนั้นพึ่เิอนเมื่อวานแน่เลย ะเภารู้สึผิริๆอาย้วย
"..."
หรือว่าที่สรามเียบเพราะะเภาไม่มีมารยาทเวลาุยหรือเปล่านะ..ั้นลอวนสรามไปเเว่น้วยันะีหรือเปล่า
"ไป้วยันไหม.." ราวนี้ะเภาเยหน้าึ้นมาถามสรามแ่็เห็นว่าสราม้อะเภาอยู่่อนแล้ว อะไรันมา้อะเภาทำไมะเภาทำอะไรผิไปหรือเปล่า
"ั้นอไป้วยนะรับ" ะเภาพยัหน้าหึๆเมื่อไ้ำอบาสราม่อนะเินนำหน้าอย่าไม่รอเพราะถ้าเิน้วยันะเภา้อแอบมลิ่นสรามแน่ๆ
"..."
"เิน้าๆหน่อยรับามไม่ทันแล้ว" สรามพูปุ๊ปะเภา็หยุรอปั๊ปแล้ว็่อยๆเินไปพร้อมัน
เิน้าันแบบนี้ะเภาแอบไ้ลิ่นหอมๆสะอาๆาสราม้วยล่ะแ่ะเภาไม่ไ้มนะ็ลิ่นมันมาีมูเอนี่นาอีอย่าะเภา็้อหายใ้วยลิ่นอสรามเลยลอยิมูมานิหน่อย
"..หอมั" ะเภาอมยิ้มับลิ่นอสรามแล้วเผลอพูออมาทำให้นัวให่ที่เินมา้าันถึับถามอย่าสสัย
"หอมอะไรหรอ" ถ้าะเภาะบอว่าหอมสราม็ะโนหาว่าเป็นโริน่ะสิีไม่ีะเภาอาะโนสรามแบนาสายา็ไ้นอะไรโริมลิ่นนอื่น._.
"เรา..เอ่อหอมอาาศอนลาืนน่ะ มันเย็นสื่นแล้ว็หอมาๆีนะสรามว่าเหมือนเราไหม"
ที่ะเภาอ้าแบบนั้นไปะเภาพูริๆนะไม่รู้ว่าะมีใริเหมือนเาไหมแ่ะเภามัะไ้ลิ่นหอมๆลอยมาับอาาศอนลาืนที่แสนะเย็นสบายเพราะไม่มีพระอาทิย์้วย
แ่ยัไ็หอมนละแบบับนที่ะเภาำลัเิน้าๆ้วยอยู่ีถึหอมแบบเย็นๆแ่็รู้สึอบอุ่นใที่อยู่ใล้ทุทีแหละเพราะว่าเป็นสราม้วยมั้ะเภาเลยยิ่อบ
"หอมาๆหรอ ไม่รู้สิไม่่อยออมาไหนอนลาืนนะ"
"ลอสูอาาศเ้าไปให้เ็มปอสิสรามมันเย็นสื่น้วยนะ" ะเภาหลับาสูลมหายใเ้าเป็นัวอย่าแล้ว่อยๆผ่อนลมหายใออมา่อนะยิ้มให้สราม และที่สำัือสราม็ทำาม้วย!
"อื้ม..สื่นริๆรับ" สรามยิ้มอ่ะ ใอะเภาำลัทำานหนัหรือเปล่าทำไมหัวใเ้นไวัเ้นเสียันะทะลุออมาเ้น้านอหน้าอแล้วนะ
าเมสรามมันแรมาะเภาแพ้
"้อแบบนี้ไม่ื้อผมไป้อที่บ้านเลยหื้ม" ะเภาะละลาย...ุ๊บแะเภาไม่อยารุสรามแล้วไม่ไหวฮือ
"เราเห็นว่ายิ้มอสรามมันน่ารัี..ยิ้มสวยั" ะเภาไม่ไ้ยอนที่แอบอบนะแ่ะเภาอบริๆอยามีรอยยิ้มแบบนั้นบ้าั
"นรหน้าผม็ยิ้มน่ารั ยิ้มเยอะๆนะรับ"
เหมือนโนสรามหยอเลย.....เินแล้วเินมาทำไมเเว่นถึอยู่ไลนันะะเภานนี้ะไม่ไหวแล้วสรามไม่อ่อนโยนับใะเภาเลยใร้าย!
--------------------
หลัาเอาอให้ที่ลุแฝาื้ออะเภา็รีบวิ่แ้นึ้นห้อแล้วโทรหาุ๊บแอีทันที
"ุ๊บแเราเินสรามมาๆเลย" ะเภานอนบิไปมาบนที่นอน
'แหมมึ็ใเริไม่เบาเหมือนันนะมีวามไปเินเล่น้วยัน'
"เปล่าเินเล่นนะุ๊บแเราับสรามเินไปเเว่น้วยันเยๆ่าหา.." ่อนทีุ่๊บแะิอะไรไปไลนู่ไม่ลับแล้วะเภา็ไ้ัวามฝันอุ๊บแไปในทันทีว่าไม่ไ้มีอะไรอย่าทีุ่๊บแิไว้
'เออแล้วมึิว่าสรามทำไมถึมา่วยมึทันอนะล้ม'
"เรา็ไม่รู้สิ"
'หัรู้บ้าเถอะูี้เียถามนอื่น'
ถ้าเป็นไปไ้ะเภา็อยาะิว่าบ้านอสรามอาะใล้ับอยนี้็ไ้หรือไม่็เินผ่านมาเห็นนะล้มเลยไป่วยไว้ไ้
'เออแล้วมึรู้ยัว่ามีน้อใหม่ย้ายมา้วยพรุ่นี้ะเ้ามาเรียนับเราเลย'
"ยัอ่ะแ่ไ้ยิน๊อบพูับโมอยู่นะเรื่อสาวๆ"
'ว่าๆไปหาี้ัน'
"เหนื่อยอยานอนอ่ะ" ะเภาพูับทเพราะลัวะโนับไปเมาเหล้าอีแ่นี้็อับอายแล้วอีอย่ายิ่มีนเยอะๆ้วยถ้าะเภาเผลอทำอะไรไปอาะมีลิปแพร่ออมาทำให้เาอับอายัวเอ็ไ้
อีอย่าป้อันไว้้วยเผื่อสรามมาเห็นะเภาในสภาพเละเทะมันน่าะูไม่เหมาะเท่าไหร่
'เออั้นแ่นีู้็นอนละ' ุ๊บแบอแล้ววาสายไปส่วนะเภา็..ินนมที่ื้อมาาว่าวันนี้ะหลับฝันีเพราะถึใรบาน
#ะเภาสราม
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น