คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่1
บทที่ 1
05.00 น.
“ยัยลิน ตื่นเดี๋ยวนี้นะ พี่เค้ารอนานแล้ว ไป อาบน้ำแต่งตัวเดี๋ยวนี้เลย”
“แม่ค่ะ พี่อะไร ยังไง คนไหน หนูงงค่ะ ?? บอกเค้ารอไปก่อนนะคะ”
“ไม่ได้ ยัยลิน ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลยนะ ถ้าเค้าบอกเลิกลูกแม่จะไปหาลุงแก่มาแต่งงานกับลูกเลยคอยดูสิ”
เธอดีดตัวลุกจากเตียงอย่างรวดเร็ว แล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ
‘อีตาบ้านั่นก็ไม่เห็นจะบอกซักคำเลยว่าจะมารับตอนตีห้า !! ร้ายไม่เบาเหมือนกันนี่หว่า หึหึ ดูท่าวันนี้ต้องปะทะกันหลายยกสักหน่อย’
เธอแต่งตัวเสร็จก็เดินลงมาที่ชั้นล่าง เห็นชายหนุ่มนัยน์ตาสีดำคมกำลังคุยกับแม่ของเธออยู่
“พร้อมแล้วค่ะ ไปเที่ยวทะเลกันเถอะพี่วอริค”
“ได้เลยจ๊ะฮันนี่ของผม เดี๋ยวผมช่วยถือกระเป๋าให้นะ”
“เรียกน้องว่าฮันนี่หรอจ๊ะวอริค แหมน่ารักเชียว ไปกันเถอะจ๊ะๆ อย่าขับรถเร็วนะ แล้วก็ถ่ายรูปมาให้แม่ดูเป็นหลักฐานด้วยนะ”
“หลักฐานอะไรคะแม่ ??”
“ก็แหม ลูกน่ะแสบจะตาย แม่กลัวว่าลูกจะหลอกแม่น่ะสิ ถ่ายรูปตอนไปเที่ยวมาให้แม่ดูด้วยนี่คือคำสั่งนะจ๊ะ”
‘ค้าง ริรินดาอ้าปากค้าง พูดอะไรไม่ออก’
“ตกลงครับ เดี๋ยวผมจะซื้อขนมมาฝากคุณแม่ด้วยนะครับ ไปกันเถอะฮันนี่อย่ายืนเอ๋ออยู่แบบนี้ ไปก่อนนะครับคุณแม่”
“นี่ตื่นได้แล้วยัยเด็กเอ๋อ ถึงแล้ว”
“ถึง !! นี่มันภูเขา ไม่ใช่ทะเลหนิ”
“แล้วพี่บอกหรอว่าจะพาลินไปทะเล”
‘จะว่าไปพี่วอริคก็ยังไม่ได้พูดคำว่า ‘ตกลง’ นี่หว่า เอาวะ ถือว่าเราพลาด ’
“’โอเคค่ะ คราวนี้ลินยอมแพ้ แล้วเราจะไปทำอะไรกันต่อคะเนี่ย”
“เอาของไปเก็บในบ้านพักหลังนั้นนะจะพักผ่อนก่อนก็ได้ นี่กุญแจ แล้วเดี๋ยวเย็นนี้เพื่อนพี่จะมากัน ไว้ค่อยแนะนำให้รู้จัก”
“โอเคค่ะ”
หลังจากที่หญิงสาวจากไป เพื่อนของเขาก็เดินเข้ามาพอดี
“วิคนั้นแฟนแกหรอวะ น่ารักว่ะ”
“ไม่ใช่เว้ย”
“’งั้นฉันจีบได้ไหมว่ะ ??”
“ไม่ได้!!!” เขาตะคอกใส่เพื่อนซี้
“เอ่อ...ก็..ไม่ใช่แฟน แต่กำลังคบกันอยู่”
“ไอบ้า ไม่เรียกแฟนแล้วจะเรียกอะไรว่ะ”
“นี่ไอหน้าตี๋ ฉันจะเรียกว่าอะไรมันก็เรื่องของฉันแกไม่เกี่ยว”
“เออๆ ไม่ยุ่งก็ได้ เลิกกันเมื่อไหร่บอกด้วยนะเว้ยเดี๋ยวฉันจะไปดามใจน้องเค้าเอง”
“เออ ไอตี๋”
22.00 น.
ริรินดาเดินออกมาจากห้องพัก แล้วพยายามเดินหาห้องครัวของที่นี่ เธอหิวข้าวมากๆเลยเจ้าของนัยน์ตาสีดำ อยู่ที่ไหนเนี่ย ทำไมถึงปล่อยให้เธอนอนอืดอยู่ในห้องคนเดียวแล้วไม่มาปลุกไปทานข้าวล่ะ หรือเขาจะลืมไปแล้วว่าพาเธอมาด้วย ตุบ !!
“อ่าวลินตื่นแล้วเหรอ พี่ว่าจะมาตามไปทานข้าวพอดีเลยน่ะ”
“เหรอค่ะ คิดว่าลืมกันไปแล้วซะอีก”
“ไม่ได้ลืม แต่พี่กับเพื่อนไปตกปลากันมา เลยช้าไปหน่อยน่ะ”
“ช่างมันเถอะค่ะ ลินหิวแล้ว”
“’งั้นไปทานข้าวกันเหอะ”
ความคิดเห็น