[Occult คำสาป ชมรมอาถรรพ์]

ลำดับตอนที่ #8 : Ep.8 เตรียมตัว

และแล้วเวลาที่ไม่อยากให้มาถึงก็ดันมาถึงจนได้

 

 

 

“อ้าวน้องๆกลุ่มนั้นน่ะ มาเข้าแถวต่อไปเตรียมรับภารกิจครับ”
รุ่นพี่คนนึงสั่งพวผมครับ กลุ่มพวกผมก็มีกันอยู่5คน
ใช่ครับ คุณฟังไม่ผิดหรอกครับ

อันแน๊...สงสัยกันละสิคนสุดท้ายคือใคร?

.

.

.

10นาทีก่อนหน้านี้

“น้องๆครับ ในการรับน้องครั้งนี้พี่จะแบ่งกลุ่มน้องๆ กลุ่มละเท่าๆกันคือ4คนนะ

พี่จะให้เชือกฟางกันน้องๆคู่ละเส้นผูกมัดข้อมือเอาไว้
แล้วพวกพี่จะปล่อยๆไปเป็นคู่ๆ ให้พวกน้องๆได้ไปทำความรู้จักกับตึกวิทย์ของเรา

และให้พวกเราจำไว้ข้อนึงนะครับ..
ไม่ว่าจะเห็นอะไร หรือเกิดอะไรขึ้น?

ห้ามถอดเชือกออกจากมือและสำคัญที่สุด
คือ ห้ามทิ้งเพื่อน โอเค ตามนี้นะครับ”

รุ่นพี่ที่น่าจะเป็น ม.6 อธิบายกฎกติกาในกิจกรรมนี้

โดยให้พวกรุ่นน้องที่เพิ่งเข้ามานั่นคือพวก ม.1-2 และ ม.4-5
โดย ม.3 นั้นจะคอยเป็นพี่เลี้ยง(ม.ต้น) ส่วน ม.6 คือพี่ผู้คุมงาน(ม.ปลาย)

เพราะได้ผ่านการทดสอบแบบนี้มาแล้ว
และเนื่องด้วยปีนี้เปนปีสุดท้าย จึงต้องสร้างความสนุกสนาน

ความประทับใจไว้ในความทรงจำนี้...

และก็จะมีคุณครูอยู่ไม่กี่ท่านที่มาคอยตรวจความเรียบร้อยของกิจกรรม

แต่มันจะน่าจดจำมากกว่านี้ถ้าไม่ใช่เพราะ..

“เฮ้ย กอล์ฟเหลือเศษ3ว่ะ”รุ่นพี่มอสามคนนึงวิ่งมาหารุ่นพี่คนที่กำลังยื่นกล่องจับฉลากอยู่

“งั้น...เอามารวมกับกลุ่มกูก็ได้ กลุ่มกูก็เศษคนนึง”รุ่นพี่ที่รับหน้าทีประจำกลุ่มผมตอบ

“เออๆ เคร่ๆ งั้นอีกสองคนที่เหลือเอาไง”รุ่นพี่เขาคุยกันสักพักก่อนจะหันไปถามรุ่นพี่มอหก

“พี่ปอนด์ๆ สองคนที่เหลือเอาไงอ่ะ มันคู่กันไม่ได้อ่ะมอปลายกับมอต้น”รุ่นพี่มอสาม

ที่ชื่อกอล์ฟหันไปถามรุ่นพี่มอหกที่คุมมอปลายอยู่ครับ

“งั้น...ให้น้องสองคนนั้นคู่กับรุ่นพี่ที่ดูแลกลุ่มนั้นครับ”

จากนั้นก็มีเสียงโวยวายขึ้นมาระหว่างสองกลุ่มที่มีตัวเศษครับ

.

.

.

.

“สวัสดีครับพี่ครีม”เสียงคุ้นๆครับ

“พี่ครีมจำผมได้ไหมฮะ ผมแม็กไง”น้องคนที่เป็นตัวเศษพูดกับผม

“อ่อ ครับ”ผมได้แต่ตอบกลับไปด้วยความหน่าย

เพราะหมอนี่แหละครับ คือบุคคลที่ผมไม่อยากมีความทรงจำร่วมกับมันเลยสักตี๊ด

 

หึๆ เหตุผลอ่ะหรอ... น้องมันเป็นเกย์ครับ ตามจริงดูจากน่าตาร่างกายก็น่าจะรู้แล้ว
ตัวเล็กๆ หน้าใสไร้สิวต่างจากเด็กวัยกำลังเจริญพันธ์ทั่วไปที่ปกติหน้าต้องมีสิวบ้างอะไรบ้าง
แต่นี่อะไร หน้าใสๆ ผิวขาวๆ(ซึ่งกูก็ขาวนี่หว่า- -)ตากลมโตใส่บิ๊กอายสีดำ
ปากแดงๆยังกับแต่งมา ดูรูปทรงแล้วโห...ถ้าไว้ผมยาวนี่ผมว่าผู้หญิงชัดๆเลยแหละ
จริงๆแล้วผมก็ไม่ได้เกลียดหรือไม่ชอบพวกเพศที่สามอะไรนี้หรอกนะ
แต่แค่รู้สึกว่ามันเยอะไป ก็ดูสภาพเจ้าหล่อนสิ
โอ้ยยยย ผมล่ะจะบ้าตาย แลดูยังกะกระเทยหัวเกรียน

แต่ก็ยังดีอยู่ที่น้องเขาไม่ได้กระตุ้งกระติ้ง(อะไรมากมาย)ผมเลยยัง(น่าจะ)พอไหว

แต่ที่ข้อเสียนี่น่ะซี๊ =[]= ก็เจ้านี่มันชอบมายุ่งย่ามกับผมนะ
ต้องกำลังชอบผมอยู่แน่ๆเลยเฮ้อ...(ไรท์เตอร์:หลงตัวเองแสรด-0-)

ดีนะตอนนั้นมันขอเบอร์ผม แต่ผมก็ไม่ได้ให้ไป... เด็กอะไรไวไฟชะมัด

นี่ขนาดผมอยู่มอสองตั้งแต่เกิดมานะผมยังไม่เคยมีแฟนเลย

(อันที่จริงความกลาไม่พอครับ- - และด้วยความที่ผมดูนิ่งๆมั้งคนเลยหาว่าหยิ่ง
เลยไม่มีคนเขามาชอบอะไรเท่าไหร่นัก -.- )

“อ้าว! สวัสดีครับพี่เอิร์ธ พี่แม็ค แล้วก็...”แม็กเว้นช่วงห่างก่อนจะพูดต่อ

”สวัสดีครับพี่ดรีม”ดรีมทำหน้าตารับไหว้ประมาณว่าขอไปที

เอ๊า ไอ่นี่... มันเป็นเชี้ยไรว้ะ?

จากนั้นพวกมันก็คุยกันยังกะสนิทสนมกันมาเป็นปีๆ(ยกเว้นดรีมนะ) - -

“กูไม่ค่อยชอบไอ่เด็กนี่เลยว่ะครีม”ดรีมเดินมาพูดข้างๆผม

“เหอะ ทำไมวะ”ผมถามด้วยความสงสัย

“ไม่รู้ แค่รู้สึกไม่ค่อยถูกชะตาว่ะ”เฮ้ยเชี้ยดรีม

O0O มีแต่มึงคนเดียวเลยนะที่เข้าใจกู >w<

ไอ่พวกนั้นแม่งทิ้งเพื่อนคุยกันกะแน๊กกะแหน โดววว่

เอาจริงๆก็มีแค่แม็คและกับที่คุย ส่วนไอ่เด็กเนิร์ตเอิร์ธของเรามันก็ยืนอ่านหนังสือ

ครับหนังสือ... คุณฟังไม่ผิดหรอก ไอ่นี่เนี้ยว่างเมื่อไหร่มีเป็นต้องอ่านหนังสือเล่มเล็กๆ

พกพาพอติดมือใส่กระเป๋ากางเกงไปได้อ่ะครับ ยืนอ่านไม่สนโลกทิ้งให้ไอ่แม็คคุยกับน้องแม็ก

แหม๋...ชื่อเหมือนกันเสียจริงต่างกันก็แค่ตัวอักษร แลดูจากป้ายชื่อที่ห้อยคอ

“เห๊ยมึงสองตัวน่ะ...พวกกูตกลงกันได้แล้วนะ”จู่ๆแม็คก็เดินเข้ามาตามด้วยแม็กและเอิร์ธ

“ตกลงเรื่องอะไรวะ”ผมถาม??

“ก็ชื่อกูกับน้องเขาเหมือนกันใช่ม๊า น้องเขาเลยอนุญาตให้เรียกเป็นเม็กแทนไง”แม็คพูด

เดี๋ยวนะๆ “เม็ก เนี้ยนะ =[]=!?”ผมกับดรีมพร้อมใจประสานเสียงกันถาม

เชี้ยแม่งชื่อแปลกสาดดดด o[]O คิดได้ไงให้เรียกชื่อนี้

“เม็ก เม็ก เม็ก เม็กเมกเมกเมกเมกเมกมิกมิกมิก มิก มิก!!”
ดรีมไล่ชื่อน้องแม็กยาวๆๆๆจนกลายเป็นมิก

“เฮ้ยสาส คิดเหมือนกูเลยเชี้ยดรีม กูว่าเรียกว่ามิคดีกว่าว่ะ”ผมบอกเพื่อนๆ

“แห่ะๆ คงไม่ได้หรอกครับพวกพี่ๆ คือ...มิคน่ะชื่อพี่ชายผมน่ะครับ”น้องแม็กบอก
ทำเอาพวกผมและเพื่อนๆเซ็งกันไป ก็เแหม๋ ชื่อมันก็ดีแล้วดีกว่าเม็กอะไรนั่น

“เหอะๆ อะไรกันกะอีกแค่ชื่อเหมือนคนอื่นทำมาตั้งชื่อเปลี่ยนชื่อให้...
 ไอ่พวกนี้ก็บ้าจี้ไปด้วย”ดรีมบ่นอุบอิบ

“เออๆๆ เม็กก็เม็ก แต่ได้ยินเป็นมิกอย่ามาว่าทีหลังล่ะ”ผมบอกไอ่เด็กนั่น

พร้อมกับมองไปยังป้ายชื่อมัน...แม็กกี้ เอิ่ม-0-เอาคำว่ากี้ออกจะแมนขึ้นมาเยอะเลยล่ะ
เฮ้อ T0T นี่เราต้องมาคู่กับไอ่เด็กตุ๊ดนี่หรอฟ๊ะเนี้ย
T^T ชีวิตรันทดทำไมไม่ให้ตัวเศษเป็นผู้หญิงฟ๊ะวะ หึ๊ยยย

ได้แต่บ่นในใจเท่านั้นแหละครับ และก็ต้องมาฝืนชะตารับความจริง

เมื่อรุ่นพี่ประจำกลุ่มผมที่ชื่อกอล์ฟเอ่ยปากขึ้น

“เอาล่ะน้องถึงตากลุ่มเราแล้วอ่ะนี่เชือกฟาง”พี่กอล์ฟเดินมัดเชือกฟางมัดมือของแต่ละคน

คนละข้างเข้าด้วยกัน นับตั้งแต่ไอ่ แม็คคู่กับเอิร์ธ ส่วนผมคู่กับไอ่เด็กเม็กนี่

ฟังไม่ผิดหรอกครับไอ่ครีมมันกลัวเลยขออยู่ที่ที่พักเพราะรุ่นพี่เขาบอกว่า

ถ้าใครกลัวหัวหดจนไม่กล้าเล่นกิจกรรมนี้ก็ให้ออกมาได้ซึ่งคะแนนกิจกรรมก็ลดลง

ซึ่งพี่ท่านก็พูดหนักไปอยู่นะถือว่าหยามสุดๆ ถ้าไม่ขี้เกียจหรือกลัวจริงๆ

หรือไม่ห่วงเรื่องคะแนนกับศักดิ์ศรีก็คงไม่ลงไปกองรวมกันอยู่นั้นหรอกซึ่งแรกๆดรีมมันก็ไม่ไป

จนพี่เขาจับคู่ให้เสร็จมันเลยเกิดปอดขึ้นมาทีหลังซึ่งก็สร้างความวุ่นวายให้พี่ๆเป็นอย่างมาก

แต่ดูจากหน้าตาแล้วพี่เขาคงเข้าใจว่าเพราะศักดิ์ศรี -*-
ก็แหม๋ตอนไปบอกพี่ท่านนั้นหน้ามันป๊อดซะขนาดนั้น- -

ซึ่งคู่อีกคนนึงซึ่งคู่กับดรีมเลยต้องขอถอนตัวตามเลยไม่มีปัญหาแต่ก็นะ
ทำไมไอ่เด็กเวรหน้าตุ๊ดนี่ ถึงยังยิ้มอยู่ได้ไม่กลัวผีบ้างหรือไง =-=
เดี๋ยวคอยดูถ้าเจอมาแกจะร้องกรี๊ดวี๊ดแตกแน่ ฮ่าๆ

“ว่าไงเรา”พี่กอล์ฟเดินมาผูกเชือกที่ข้อมือให้ผมกับน้องเม็ก

“พี่ชื่อกอล์ฟนะ เป็นเพื่อนไอ่เค้ก”พี่กอล์ฟแนะนำตัว
หลังจากที่ผมส่งสายตาสงสัยออกไป

“อ๋อ ครับ”ผมยิ้มให้พี่แก

“เค้กมันเล่าให้พี่ฟังหมดแล้วล่ะ มันคงห่วงน้องมากสินะ...ครีม”พี่กล์อฟพูดกับผม

ด้วยสายตาที่มองผมด้วยความเด็นดู(เอ๊ะรึกูคิดไปเองวะ=.=?)

แต่คำหลังๆนี่แกคงจำชื่อผมไม่ได้เลยต้องเปลี่ยนจุดโฟกัสมามองที่ป้ายชื่อผม

“อ่อครับ ผมรู้”จากนั้นเราก็คุยอะไรกันต่อแป๊ปนึง

แล้วก็รออีกคู่สุดท้ายของกลุ่มก่อนหน้าออกตัวไป
จากนั้นพี่แกก็นำกลุ่มผมออกไปสแตนบายรอคิว

โอ้ม๊ายยยยยยยยยยยยยย T[]T จะเจออะไรบนตึกนั้นไหมล่ะกู

แม่งเสียงกรี๊ดกร๊าดของผู้หญิงร้องตกใจเละเสียงผู้ชายโวยวายรีบวิ่งลงมาจากบันได

ของอาคารอีกฝั่งนึง ซึ่งคือทางออก

โห...พวกพี่แกเล่นโหดว่ะ ขนาดผู้ชายยังกรี๊ด=-=
ตายๆกูขอแค่ไม่เจอผีจริงๆก็พอล๊ะทริปนี้ =0=

“กลัวหรอพี่?”ไอ่เด็กเตี้ยข้างผมมันใช้ไหล่สะกิดผมครับ

“เปล่า แล้วน้องล่ะไม่กลัวรึไง”ผมถามไอ่เด็กเวรตรงหน้าที่ยิ้มแป๊น
เอิ่ม =-= ยิ้มหน้าบานไม่ตอบ แถมยักคิ้วใส่อีก เฮ้ยยยย กวนตีนสาดดดดด -*-

สื่อออออออออออออออออ....ปล่อยมาแล้วกลุ่มต่อไปเตรียมตัว

เสียงวอล์ดังมาจากอีกฝ่ายโดยมีพี่กล์อฟถือวอล์ตอบด้วยคำว่า”รับทราบกำลังจะปล่อยน้องไป”

“เตรียมตัวนะ”พี่กล์อฟพูดก่อนจะเดินไปคุยกับพี่หัวหน้ากลุ่มของกล่มก่อนหน้าผม

เอาว๊ะ! สู้ๆ!! ผมมองไปยังห้องที่ผมเคยเห็น...
ห้องสวิทย์ที่ผมเคยเห็นศพไอ่ทิวตงลงมาจากจุดๆนั้น

บรึ๋ยยยย!!! แค่คิดก็ขนลุกล้ะ T0T

“ถ้ากลัวก็จับมือผมไว้นะพี่”ไอ่เด็กเปตร(ไรท์เตอร์:เปรตต้องสูงนี่หว่า?)
มันจับมือผมครับ โอ้ยยย กูจะกลัวผีหรือกลัวมึงดีว๊ะเนี้ยเด็กเวรเม็ก!!T^T

[ไรท์เตอร์พูดคุย] : แฮ้ๆ ปิดเทอมมาเต็มรูปแบบแล้วครับ
ได้วุฒิมาแล้ว ภารกิจต่อไปคือสอบสมัครเรียน
ขอโทษเน้อไรท์มาอัพช้าไม่2ตอนต่อ1เดือนตามสัญญา
ก็พอดีมีปัญหาเก่าคอยตามจิกเยอะแยะ แล้วไรท์ก็ย้ายบ้านด้วย
เอาเป็นว่าจะพยายามอัพนะครับ ตอนนี้าั้นหน่อยนะคิดไม่ออกอ่ะ
อารมณ์ไม่ไปงานยุ่งมากเลย ขอโทษจริงๆนะครับ T^T
อ้อ! ตอนนี้ไม่มีรูปเน้อหาไม่เจออ่ะขอโทษทีนะค้าป ^^
เลเลวความหลอนลดลงแต่ความสนุกยังคงเดิม(สนุกหรอถามคนอื่น 55)