คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Ep.8 บุคคลที่3
ตึ๊มม!!!
.
.
.
“เฮ๊ยทำอะไรกันน่ะ”เสียงทุบโต๊ะดังขึ้น
พร้อมกับเสียงผู้หญิงแหลมเจี๊ยวจ๊าวแว่วดังมาจากหน้าประตูห้องนั้น
ทำให้ผมกับกี้ได้สติและหันหน้าไปทางต้นเสียงนั้น...
"ป่... เปล่านี่"กี้ตอบแก้ตัวอย่างตะกุกตะกัก
“เห๋ย! เราเห็นนร๊าาา”หญิงสามตอบกลับอย่างล้อเลียน
“เฮ้ยบ้า เห็นอะไร”กี้ถามแบบไปไม่ถูกอาการดูเกรงๆ
(เป็นผมก็คงทำงั้นครับ ก็แหม๋หน้าใกล้กันซะขนาดนั้น =///=)
“ก็.... เรา.. เห็น.. พวก.. นาย.. . . . . .. อ่ะน๊ะๆ ฮ่าๆๆ”หญิงสาวพูดขึ้น
-.- เอิ่มมม อ่ะน๊ะๆนี่มันคืออะไรฟร๊ะเนี้ย? >[]<
“อะไรๆ พวกเราแค่คุยกันเฉยๆ โด่ววว -0- เอิร์นอย่ามามั่วดิ”กี้ตอบเอิร์น
(อ๋อเอิร์นผมจำได้แล้วล่ะครับ -*- เอิร์นเป็นเพื่อนร่วมห้องของพวกผม
ความจริงผมก็ไม่ค่อยจะสนิทอะไรกับใครนักหรอก
นอกจากกี้นี่แหละ ก็ไม่มีเพื่อนคุยแล้ว)
เอิร์นไม่ใช่เด็กผู้หญิงน่ารักๆ ตัวเล็กๆเลย
แต่ด้วยเพราะเธอมีรูปร่างพอดีสมส่วน ไม่สูง ไม่เตี้ย ตัวพอประมาณ
ไม่สูงเกินู้ชายทั่วไป
แต่พอน่ารักครับ -/- ผมยอมรับว่าตอนนั้นผมก็ชอบเธอ
และคงเป็นเพราะชุดนักเรียนที่เธอใส่เสื้อขาวกระโปรงแดง
(พอดีว่ามันยังไม่ถึงวันเปิดเรียนจริงๆน่ะครับ แค่เรียนปรับพื้นฐานเฉยๆ
ทางโรงเรียนเลยอนุโรมให้ใส่ชุดโรงเรียนเก่าได้
ขนาดกางเกงน้าเงินยังมีเลยครับ -0-)
ผมออกจะประกายนํ้าตาลเข้มนิดๆผมตรงสวยไม่เสีย
ดูก็รู้ครับว่าไม่ใช่ทำสี เธอคนนี้เขาสวยธรรมชาติ
ปากอมชมพูดธรรมชาติ คิ้วที่ไม่บางเกิน ไม่ต้องกันให้เสียแรง
บวกกับเค้าโครงใบหน้าที่พอดีหน้าใสๆเนียนๆผิวขาวๆ บุคลิกแลดูใสๆ
เลยทำให้เธอดูเด่นในสายตาคนรอบข้าง
นับว่าเอิร์นนี่ก็สเน่ห์แรงใช่ย่อยเลยล่ะครับ
ผมเผลอได้ยินคนเค้าพูดกันนะ
ผมเองก็ไม่ค่อยจะได้คุยอะไรกับเธอมากหรอก
(แต่เอ๊ะ! กูเคยคุยกับเขาอยู่ใช่ป่าววะ- -?)
จริงๆแล้วพวกเราก็ได้แนะนำตัวตามแบบทั่วๆไป
ที่คุณครูจะให้ลุกขึ้นแนะนำตัวกันไป
ซึ่งผ่านจุดนั้นมาผมก็เลยพอๆจะจำชื่อเพื่อนได้บ้าง
แต่เอิร์นนี่จะจำง่ายหน่อย เพราะเธอมาคุยกับพวกผมบ่อย
“เฮ้ย! อะไรมิก ...เรายังไม่พูดอะไรเลยนะ ฮ่าๆๆ”เอิร์นตอบแบบล้อเล่น
(ไม่รู้ผมคิดไปเองรึเปล่า แต่ผมว่าเธอแอบเห็นสายตาจับผิดนะ
เอ๊ะ! หรือผมจะคิดมากไปหน่อย)
เอิร์นพร้อมกับมองหาที่นั่งของตัวเอง
ซึ่งอยู่ไม่ค่อยไกลจากพวกผมสักเท่าไหร่นัก
"อะไรๆ! เราก็ยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะ!! เธอและอย่ามาๆ!!!=3="กี้ตอบ
“ฮ่าๆๆ เออๆ แล้วไง๋ห้องเงียบเงี้ย”เอิร์นถามพร้อมกับมองไปมองมายังรอบๆห้อง
“ไม่รู้ดิ เรากับไอ่เค้กก็เพิ่งขึ้นมาอ่ะ”กี้ตอบพร้อมกับชี้มาทางผม
"อ่าวหรอ... อืมมม เค้กดูเป็นคนเงียบๆเน๊อะ"เอิร์นเดินเข้ามานั่งลงข้างๆไอ่กี้
พร้อมๆกับมองหน้าผม -*- คงไม่ใช่ว่เพิ่งจะเห็นผมหรอกนะ แหม๋คุยกันจนลืมกูเลย
“อ่.. อ๋อหรอ อื้ม พอดีเราคุยกับคนไม่ค่อยเก่งน่ะ
ถ้ายังไม่ชินนะ 55 ”ผมตอบ
(กำลังแอบคิดนะ ทำไมต้องนั่งข้างไอ่กี้ทั้งๆที่ที่อื่นก็มีเยอะแยะ =0=)
“แหม๋... เค้กนี่ดูสุภาพจังเลยเน๊อะ”เอิร์นพูด
ห่ะ อะไรนะ =[]= ก็พวกมึงคุยกันแบบนี้นี่
”ยิ่งเงียบๆแล้วเนี่ยยิ่งดูเหมือน”
เอิร์นพูดด้วยความให้ชวนสงสัย
อะไร!=-= เหมือนอะไรว๊ะ!!><
ผู้หญิงคนนี้นี่มันจะเอายังไงแน่...
มองดีๆแล้วนัยน์ตานั้นเหมือนจะมีอะไรอยู่นะ....
ต้องการอะไรจากผมกันแน่ ... หึ๊ยยยยยยยยยยยยยย!!!!
“โห่! ไม่หรอกเอิร์น ไอ่เนี่ย..
พอรู้จักแล้วมันยังกะคนละคนแล้วเธอจะเปลี่ยนคำพูด ฮ่าๆๆ”กี้พูดขึ้นพร้อมตบบ่าผมเบาๆ
(=-= แล้วทำไมมึงต้องมองหน้าเอิร์นด้วยวะเนี้ย เอ๊ะ! หรือกี้จะชอบเอิร์น)
“ฮ่าๆๆ มิก! แกก็ว่าไป เราว่าเค้กก็น่ารักดีออก แกก็ไปว่าเขา”เอิร์นตอบพร้อมตบบ่ากี้
(เอ๊ะ ตบบ่ากันทำไม สนิทกันหรอ ?
ตอนไหนวะ !?
หรือว่าจะสนิทก่อนกี้มารู้จักผมอีก?)
“เอิร์นขึ้นมาคนเดียวหรอ?”หลังจากที่เงียบมานานทีผมถามกลับบ้าง
“อื้ม ทำไมหรอ?”เอิร์นถามกลับด้วยความสงสัย
“อ๋อ เปล่า.. เราก็นึกว่าเธอจะขึ้นมาพร้อมกับพวกไอ่กิ๊ฟซะอีก”ผมตอบกลับ
“อ๋อ ไม่หรอก พอดีเราไม่ได้ไปพร้อมกับพวกนั้นน่ะ”เอิร์นตอบกลับอีก
“อ้าว เราก็นึกว่าเธอไปกับพวกนั้นซะอีก”กี้เสริมขึ้นมาในคำถามที่ผมกำลังจะถามต่อ
(- - แล้วมึงก็มาแย่งกูคุยเนอะ)
“คงไม่ล่ะ ขอบาย ฮ่าๆ ถ้าไปนี่นะ
เรามีหวัง... บ้าตายพอดีแหละ ฮิๆ”เอิร์นตอบแบบติดตลกนิดๆ
“อ้าว ทำไมล่ะ”กี้ถามขึ้นอีก
(-0- ไอ่ห่านี่ก็แย่งกูพูดอีกล๊ะ จะคุยอะไรกันนักกันหนาวะ มึงกับเขานิ่)
“ก็พวกนั้นอ่ะ เขาเม้าท์กันทั้งวัน
แล้ว... เราก็ไม่มีเรื่องอะไรไปเม้าท์ด้วยน่ะสิ”เอิร์นตอบแล้วยิ้มแหยะๆ
“ทำไมล่ะ”ทีผมถามบ้าง(หึๆ แย่งกูดีนักไอ่เชี้ยกี้)
“ คือ.. ยังไงล่ะ
ก็.. เราไม่ค่อยอินกับที่พวกมันพูดกันนักหรอก
ขืนไปด้วยก็คงจะไม่มีอะไรคุยอยู่ดี แกะกะเขาเปล่าๆอ่ะ
สู้ขึ้นมานั่งอยู่ในห้องเงียบๆดีกว่า
พอขึ้นมาก็เจอพวกนายนั่นแหละ”เอิร์นอธิบายยาวเพื่อให้พวกผมเข้าใจ
“เอ๊ย! งั้นเอิร์นก็ไปกินข้าวคนเดียวมาตลอดเลยหรอ?”กี้ถาม
ด้วยความตกใจดูท่าทีเป็นห่วง(เอิ่ม ห่วงมากไปนะบางที)
“ไม่ๆ!! ก็ไปกับพวกมันแหละ แต่บางวันเราก็ไม่กินนะ
ก็...นั่งเลยเดินเล่นบนห้องนี่แหละ ^^ แห่ะๆ”เอิร์นตอบแบบทะเล้น
“อ๋อ... งั้นไม่เป็นไร คราวหลังก็ไปกับพวกเราดิ”กี้บอกเอ่ยชวน
“อ๋อ ไม่เป็นไร ‘^^ มันจะดีหรอ ?
ถามเค้กก่อนดีกว่ามั๊ย?”เอิร์นกล่าวพร้อมเปลี่ยนจุดโฟกัสสายตามายังผม
“เฮ้ยไม่เป็นไร กินข้าวด้วยกันเยอะๆสนุกดีออก
เน๊อะเค้ก!”กี้หันมาพูดกับผมพร้อมๆกับเอามือมาตบบ่าผมเบาๆ
“อ่.. อ๋อ อื้ม”ผมตอบแบบทำตัวไม่ถูก
ก็จะให้บอกว่าไม่!! มันก็ดูจะเสียมรรยาทเกินไป...
เพราะจริงๆแล้วผมไม่ชอบคนเยอะมันวุ่นวายน่ะ
เห็นแค่นี้มันก็เยอะแล้วสำหรับผม
เว้นแต่ว่าถ้าเกิดผมต้องการจะอยู่กับคนนั้นจริงๆผมจะไม่ว่าอะไรเลยสักคำ
แต่ก็นะ ปฏิเสธไปก็ดูจะใจร้ายเกินไปสำหรับเด็กผู้หญิงแบบนี้..
“เห็นมั๊ย เราบอกแล้ว เค้กมันไม่ว่าอะไรหรอก”กี้ตอบ
(หรอ กูไม่ว่าอะไรเลยหรอ เหอะๆ- - แล้วนั่นทำไมต้องเอามือไปตบไหล่เขาด้วยว้ะ
ผู้หญิงนะเว้ย เขาเสียหายนะมึง >< ผมรู้สึกเคืองๆ ไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกัน
สงสัยจะเคืองแทนเอิร์นมั้ง)
“เราขอบใจพวกนายมากนะ”เอิร์นพูดขอบคุณเล็กน้อย
“เอ้อ! แล้วเมื่อเช้านี่พวกนายสอบกันได้ป๊าวอ่ะ?”เอิร์นถามเริ่มหัวข้อบทสนทนาใหม่
"อืม เราก็พอได้อ่ะ"กี้ตอบเอิร์น
“หรอ แล้วเค้กล่ะ?”เอิร์นหันมาถามผมต่อ
“อืม เราก็โอเคอยู่อ่ะ พอไปได้ๆ แล้วเอิร์นล่ะ สอบได้มั๊ย?”ผมถามเอิร์นกลับ
“อืม ก็ได้อยู่นะ แต่ก็มีหลายข้ออยู่แหละที่ไม่ได้”เอิร์นตอบแบบยิ้มอายๆ
“พวกนายนี่ดีเน้อะ! ...ได้นั่ข้างกัน”เอิร์นกล่าว
“ยังไงอ่ะ”ผมและกี้ถามเอิร์นขึ้นมาพร้อมกัน
“ก็เพื่อนสนิทกัน ได้นั่งข้างกัน จะได้คุยกันไง”เอิร์นตอบข้อสงสัยของพวกผม
“ฮ่าๆๆ ไม่หรอกๆเอิร์น ไอ่เค้กมันออกจะเด็กเรียน”กี้ตอบขึ้น
พร้อมกับหันหน้ามามองผมแปปนึง ก่อนจะหันหน้าไปคุยกับเอิร์นต่อ
“โหย เค้กนี่เด็กเรียนจังเลยเนอะ”เอิร์นหันมามองหน้าผมหลังจากพูดคุยกับกี้เสร็จ
“อ่.. อ๋อ ก็ไม่หรอก ....เราแค่ ไม่รู้จะคุยอะไรน่ะ”ผมตอบแบบหน่ายๆเบื่อๆเซ็งๆครับ
(บ่งตงก็ไม่รู้จะคุยอะกันนักหนา ก็ยังว่าผมคุยไม่เก่ง- -)
“หรอ ดูพวกนายนี่ดูสนิทกันดีเนอะ
ไปไหนมาไหนมาด้วยกันตลอดอ่ะ”เอิร์นพูด
“หรอ คงไม่หรอก”กี้ตอบ
(หรอ คงไม่หรอก งั้นหรอ
อืม.. ทั้งหมดมาคงจะมีแต่ผมเท่านั้นแหละมั้งที่คิดไปเอง)
.
.
.
กรี๊งงงงงงง!!!...
เสียงออดหมดเวลาพักกลางวันดังขึ้น ทำให้บทสนทนาของพวกเราจบลง
และเหลานักเรียนก็ค่อยๆพากันทยอยๆขึ้นมาบนห้องสอบ
.
.
.
.
.
.
.
บรึ๊มมม!!!!! ...เสียงอะไรฟ้าร้อง
ทำให้ผมตื่นออกมาจากห้วงนิทรา
ผมค่อยๆลืมตาแล้วพบกับแสงสว่างมีรุ้งกินน้ำด้วย
“อ่าว ตื่นแล้วหรอ”ธันถามผมครับ
มันคงจะรู้สึกตัวเมื่อตอนที่ผมเริ่มขยับตัวลุกขึ้นนั่งครับ
อืม เมื่อกี้ผมคงจะนอนหลับที่ตักมันสินะ
“หลับสบายมั๊ย?”ธันถามผม ด้วยน้ำเสียงที่แลดูเป็นห่วงผมเหลือเกิน
“ไข้หายยังวะ”ธันเอาหลังมือมาแตะที่หน้าผากผมอย่างเบามือ
“อืม ก็ดีขึ้นนะ”ธันพูดขึ้น พร้อมกับรอยยิ้มที่หายห่วง
“ฝนหยุดตกแล้วหรอวะ”ผมถามกลับบ้าง เพราะตอนนี้ท้องฝ้าแลดูปลอดโปร่งมาก
มีแสงแดดอ่อนๆไม่ถึงกับเรียนว่าแสงแดดด้วยซ้ำ
“อื้ม ลองดูนั่นดิมีรุ้งกินน้ำด้วย”ธันพูดพรางหันหน้าไปทางรุ้งกินน้ำ
“ลองไปดูใกล้ๆกัน”ธันลุกขึ้นพร้อมๆกับเอื้อมมือมาดึงผมให้ลุกขึ้นไปดูรุ้งกินน้ำใกล้ๆริมสระน้ำ
“สวยดีเนอะ”ธันกล่าว..
“อื้ม สวยมาก”ผมกล่าวตอบ
“ขอบใจนะ”ผมบอกธัน แล้วอ๊าแขนพร้อมสูดหายใจรับอากาศดีๆ
บรรยากาศหลังฝนตกแบบนี้ ที่นี่ดูสวยงามเหลือเกิน...
ดูอบอุ่น ดูเงียบสงบ ดูสวยงามมากจริงๆ
อยากบอกว่าวันนี้ผมสนุกมากๆที่ได้มายืนอยู่ ณ จุดๆนี้
ณ ที่แห่งนี้ กูขอบใจมึงจริงๆนะธัน ^^
.
.
.
.
เอ๊ะๆ เหมือนผมจะลืมอะไรไปรึเปล่านะ =0=?
[ไรท์ตอร์พูดคุย] : เย้! จบอีกตอนนึงแล้ว ><
ยินดีตอนรับเข้าสู่ Ep.8 เริ่มดราม่าแล้วล่ะสิ
ฮ่าๆ เพราะมันคือครึ่งหลังครับ
นิยายเรื่องนี้อย่างที่บอกผมได้แต่งจนจบแล้ว
แล้วก็ขอโทษด้วยที่เรื่องราวมันออกจะซับซ้อน
ความจริงตัวละครทั้งหมดมันมีอยู่ในชีวิตจริงครับ
แต่ไรท์อาจจะใส่ชื่อไปแค่บางคน
และเรื่องราวมันก็มาจากชีวิตไรท์ 50%
อ๊อ! 50%ที่ว่านี้ไม่ใช่ว่าจะเป็นเรื่องความรักอย่างเดียวนะ
ฮ่าๆ ถ้าชีวิตไรท์เอามาลงทั้งหมด
มันก็ออกจะไม่น่าติดตามใช่ม๊าาาา ><
อิอิ ไรท์เลยสลับชื่อคนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
และเพิ่มเรื่องราวใส่สีเติมแต่งเข้าไปอีก
จะว่าแต่งจากชีวิตจริงเลยก็ไม่ใช่นะ
ให้มันดูไม่จริงเกินไป และไม่ให้ชีวิตมันรันทดไป
ไรท์เลยอาจจะเอาบางเรื่อง
ไปใส่ตัวละครตัวอื่นด้วยก็เป็นได้ กิกี้
มีคนถามนะว่าโรงเรียนที่เค้กอยู่นี่มันคุ้นๆ
ฮ่าๆ เดาไปเถอะครับไรท์ไม่อยากบอก =0='
เพราะยังไงมันก็มีแค่ที่เดียวล่ะนะ =..=
โอเคเอาเป็นว่าใกล้จบภาคแรกแล้ว ><
เย้ๆ!! แต่คนอ่านก็ยังน้อยเหมือนเดิม 55
ไม่เป็นไรๆ ไรท์ไม่วอรี่ครับ
ไรท์จะอัพต่อให้จบเร็วๆละกันเน้าะ!!^^
เอ๊ะหรือว่าจะปล่อยตอนนี้ให้นานสักพักก่อน
ให้คนลุ้นเอิร์นว่าจะมาดีหรือว่าจะมาร้าย -..-
ช่างเถอะ!!=0= ทำร้ายรีเดอร์ 55
ก็ไม่รู้จะมีใครอ่านช่วงไรท์เตอร์พูดคุยบ้างมั้ย?
แต่ไรท์ก็อยากขอแค่ช่วยคอมเม้นต์ โหวต วิจารย์
อะไรประมาณนี้ให้กับนิยายผมหน่อยนะค๊าป ><
ความคิดเห็น