[Love Is Who? รักของผมคือใครกันว๊ะ!]

ลำดับตอนที่ #18 : Ep.16 ตอนพิเศษ Special Section....(100%)

G  Minor!





[[ LOVE IS WHO? รักของผมคือใครกันว๊ะ! ]] 
    By : ผู้สร้างสรรค์ความฟิน    


  Special Section ตอนพิเศษ  


   EP.16   















 

[Cake talks]

                 "เฮ้ยกี้!.."ผมใช้ไหล่กะกิดคนข้างๆให้ตื่นจากการแอบหลับในห้องเรียน
"อะไรวะเค้ก พักเที่ยงแล้วหรอ?"กี้บิดขี้เกียจเล็กน้อยพรางมองไปทั่วห้อง
ก็เห็นเพียงเหล่าโต๊ะเก้าอี้ไม้เรียงกันเรี่ยราดไม่เป็นที่เต็มห้องจนไม่มีทางเดิน

"อืม เขาไปกันหมดแล้ว...จะเหลือก็แต่กูกับมึงเนี้ย"ผมค้อนใส่ไอ่คนที่นั่งข้างๆ
"อ่าว มึงรอกูคนเดียหรอกหรอ ทำไมไม่ไปกินข้าว?"กี้ถาม

"เออดิ้! ปะๆๆไปกินข้าวกัน"ผมเขย่าตัวไอ่คนที่นอนหน้าฟูบโต๊ะด้านข้างติดหน้าต่าง
"เง้อ....เค้กปายกีนเถ่อ ราวม๊ายปายด้ายป่าาาา?"กี้พูดนํ้าเสียงงัวเงีย

"เฮ้ยมึงเป็นไรเนี้ย ไปอดหลับอดนานมาแต่ไหนว้ะ มาเรียนก็สาย ไปทำอะไรมาามึง"
ผมถามมันยาวเป็นชุดเลยครับ - - ก็แหม๋... ดูมันตอนนี้ดิครับ
สภาพแม่มดูไม่ได้เลยอ่ะ ไปทำอะไรมาของเขากันนะ ดึกๆไม่หลับไม่นอนรึไง



.



.



.



.



.



วันต่อมา...
"เอิร์น!"ผมเรียกหญิงสาวแววตาสดใสที่ตอนนี้เข้าแถมอยู่ด้านหน้าสุด
"วันนี้กี้ไม่มาหรอ เป็นไข้ป้าวอ่ะ ...เห็นเมื่อวานมาโรงเรียนก็บ่นแต่ง่วงนอน
พักนี้แลดูมันโทรมๆยังไงไม่รู้ว่ะ เห็นว่าบ้านพวกแกอยู่ใกล้กันอ่ะ
ไงก็ฝากไปดูมาหน่อยละกัน ว่าจะโทรไปถามเราก็ไม่มีเบอร์..."
"อ๋อ...ได้ๆๆ"เอิร์นตอบ


.


.


.


.


วันต่อมาอีก
ตื่อดือดึ๊ง!
เสียงแชทข้อความบนหน้าเว็บFacebookผมดังขึ้น
"เฮ้ยเค้ก! เราได้เบอร์มิกซ์มาแล้วนะ
มันก็สบายดีนะไม่ได้ป่วอะไร...
ส่วนเบอร์08x xxx xxxxนะ"
หลังจากรู้เบอร์คนที่ผมต้องการปุ๊ป!
ผมก็รีบหาปากกามาจดเบอร์ทันที

วันนี้เป็นวันเสาร์ครับ
ผมไม่ได้ไปโรงเรียน

ไอ่กี้มันเป็นเชี้ยไรวะครับ =-=?
พักนี้ทำตัวแปลกๆ..
ห่างๆผมออกไป...

ดูโทรมๆ..
เงียบๆ...

ไม่ค่อยพูดจากับใคร...

เชี้ย!!o[]O !?

ร่..รึว่า...
ม่....มันจะ.....

โอ้ยยยยยยยยยย !!!>/\<
สัสเอ้ยเพื่อนกู ไม่นะกี้มึงอย่านะ
มึงห้ามทำเป็นนั้นเด็ดขาด ! ! !!

คิดได้ดังนั้น
ผมก็รีบกดเบอร์โทรหามันเลยละกัน..

ตู๊ด.... ตู๊ด........
"ฮัลโหล"ปลายสายรับแล้ว
"กี้ มึงอยู่ไหนวะ"ผมถามด้วยท่าทีร้อนรน

"อยู่บ้าน มีไรๆ"กี้ถาม
"เออ เปล่าหรอก ทำไรอยู่วะ?"ผมถาม

ปลายสายเงียบไปสักพักนึง
ก่อนจะเกิดเสียงกุกกักๆเหมือนเสียงของซองขนม

"อ๊อ! เปล่าๆ! ไม่มีอะไรเลย!"กี้ตอบ
"ไม่มีเลยแน่นะ เหอะๆ" กูโคตรเชื่อเลยมึงเอ้ย =-=

"เปล๊า!! ไม่มี๊! คิดมากน่า...
แล้วนี่มีอะไรอีกรึเปล่าถ้าไม่มีอะไรแล้วงั้นแค่นี้นะ"

ตู๊ดๆๆๆๆ....... ได้ข่าวว่ามึงถามกูอยู่หยกๆนะ =0= !?
แต่นี่กูยังไม่ได้ตอบอะไรเลยสักคำนะเฮ้ย =[]=!!!

เฮ้อ.. สุดท้ายพอโทรไปก็ไม่รู้จะพูดอะไร
แล้วงี้เราจะช่วยอะไรมันได้วะ


.


.


.


.


เอ๊!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
แล้วกูจะไปสนใจอะไรมันขนาดน๊านนนนนนนนนนนนนนนนนนน !! >[]<')/
ทำไปเพื่ออะไรว้ะนั่น!? =A= เงิ๊ปล่ะตู -*-

.


.


.


.


เพราะคำว่า'เพื่อน'ไง
ใช่ๆ เพราะมันคือเพื่อนของผม!

ใช่แล้ว...เพื่อนเป็นเพื่อนกัน
เพื่อนต้องช่วยเพื่อน

กี้..กูจะไม่ยอมให้มึงเป็นแบบนั้นเด็ดขาด
กูจะไม่ให้มึงทำอย่างนั้น กูจะไม่ยอมให้มึงเลือกเดินทางนั้น
ทางที่มันทำให้มึงเสียอนาคต ทางที่เลวร้าย กูจะทำให้มึงเลิกให้ได้!!

[END Cake talks]




.



.



.



.



.




[Mix talks]

          ใกล้วันเกิดเค้กแล้ว...
เฮ้อ =[]= ผมยังไม่รู้เลยเค้กชอบอะไร ?

อะไรกันนร๊ ที่มันอยากได้?
คิดแล้วคิดอีก คิดยังไงผมก็ออก
เค้กมันเงียบเกิ้น นิ่งเกินไปจนอ่านใจยาก

เอ๊ะ! แล้วนี่เราจะคิดอะไรเยอะแยะนะ
ก็แค่ของขวัญให้คนๆนึงนี่ทำไมมันยากจจัง

ผมอดหลับอดนอนมาหลายวัน
บางวันถึงกับขาดเรียน บางวันถึงกับเพลีย
บางวันถึงกับป่วย

เพียงเพราะว่า
ต้องการจะสืบหาของขวัญ
ให้เจ้าเพื่อนรักคนนี้

แต่จะให้ไปถามมันตรงๆน่ะหรอ...
เหอะๆ งั้นมันก็ไม่เซอร์ไพซ์สิ !=-=

เพราะงี้แหละผมจึงพยายามสืบมาโดยตลอด
นับตั้งแต่วันนั้น....

ตึ๊ง! ตึ๊ง! ...เสียงเตือนข้อความแชทดังขึ้น
ใครกันนะส่งข้อความเฟสบุ๊กค์ดังขึ้น

ผมเดินเข้าไปนั่งที่หน้าโต๊ะคอมเปิดแท็บหน้าเว็บขึ้นมา
พบกับชื่อของเจ้าตัว....Earn

"เฮ้! มิกซ์!!
ในที่สุดเราก็ได้อยู่ห้องเดียวกันเน้อะ"เอิร์นส่งข้อความมา

"อื้ม....
เราเองก็ยังไม่มีรู้จักใครเหมือนกัน"ผมพิมพ์ตอบ

"อ้าว แล้วเพื่อนนายแถวใกล้ๆกันล่ะ"เอิร์นถาม

แถวใกล้ๆกันหรอ...
เอิ่ม ก็คงจะหมายถึงคนที่นั่งข้างๆผม
ไม่ก็ไอ่สองคนข้างหลังผม...รึไม่?
ก็ใอ่ตุ๊ดข้างหน้าผม -*-

"อ๋อ เออก็จำชื่อไม่ได้เลยสักคนอ่ะ
แล้วเอิร์นล่ะเป็นไงบ้าง?"ผมถาม

"อืม ก็เหมือนกันแหละ
ช่างมันเถอะ เพิ่งจะวันปฐมนิเทศเองนะ
พรุ่งนี้ค่อยจำชื่อใหม่ละกัน...
รับรอง! ได้บอกชื่อกันจนจำได้แน่!! 55"เอิร์นพิมพ์ตอบ

"ฮ่าๆๆ จร๊าๆ"ผมตอบกลับ


.


.


.


.


หลังจากวันนั้น
ผมก็ได้รู้จักกับไอ่เค้ก

และก็ต้องแอบขอโทษมันด้วย
ที่เคยแอบคิดว่ามันเป็นตุ๊ด -0-'

ก็แหม๋...
ใครใช้ให้มันหน้าหวานซะขนาดนั้นล่ะ!

แล้วตอนที่ผมยืมลิขวิตมัน
แม่งก็จ้องผมซะตามันวาวเชียว -_-

แถมตอนผมถอดเสื้อ
กะว่าจะแกล้งยั่วเพื่อเช็คความเป็นชายของมันสักหน่อย
แม่งก็ทำเป็นอายแก้มแดงเชียว ไอ่เราก็นึึกว่าเป็นไข้ โด่ววว

แต่รวมๆแล้วมันก็เป็นผู้ชายที่น่ารักนั่นแหละ
เพราะหล่อคงไม่ได้ ขืนมาหล่อเทียบผมก็คนละโลก 55
(ไรท์เตอร์:ไม่ค่อยจะหลงตัวเองเลยนะมึง -*-)
แต่ถึงมันจะเป็นอะไร ยังไงมันก็เพื่อนผมนั่นแหละ

วันนี้...
ผมบอกให้มัน สมัคร facebook
แต่มันกลับบอกว่า...ไม่อ่ะกูไม่เล่น แค่Hi5ก็เพื่อนเยอะอยู่ล้ะ
-*- โห Hi5มึงเพื่อนเยอะ แล้วถ้าเล่นFBนี่จะไม่รู้จักเขาไปทั่วเลยหรอวะ =[]=
ผมเลยบังคับให้มันสมัครครับ โดยการที่ให้มันกรอกประวัติมันใส่กระดาษ
แล้วผมก็มานั่งสมัครให้มันอยู่นี่แหละครับ
ชื่อ คเนศ นามสกุล... เกิดวันที่ 5 เดือน พฤษภาคม พ.ศ.2541

5พฤษภาคมหรอ..
เฮ้ย! ใกล้ถึงแล้วดิ!!

หลังจากผมสมัครFBให้มันเสร็จ
ผมก็บอกให้มันไปหาแอดเพื่อนใน Hi5 มัน

ซึ่งวันแรกๆผมอารมณ์เสียมาก!!
เพราะเพื่อนมันแต่ละคนไม่เล่นFBกันเลย

ซึ่งก็เป็นการยากสำหรับผม..
ที่จะต้องไปสืบข้อมูลจากเพื่อนของมัน
ว่ามันชอบหรืออยากได้อะไร

ดีหน่อยที่วันต่อๆมา
เพื่อนมันก็เริ่มเยอะขึ้นเรื่อยๆ

คิดไม่ถึงเลยว่าเพื่อนมันจะเยอะขนาดนี้
นี่ขนาดผมล็อกอินเฟสไอดีเดียวกับมันมาทั้งวันนะเนี้ย
ไม่เห็นขึ้นเจือนรับแอดเลย เจอแต่คำขอเป็นเพื่อน
และเพื่อความเนียนผมก็ต้องรอให้มันรับแอดเอง

ถึงมันจะเพิ่งหัดเล่นแต่ก็ต้องเนียนไว้เพื่อความเนียน
นี่ดีนะที่มีแต่เพื่อนในHi5มัน...

ในใจลึกๆแล้วผมก็แอบหงุดหงิดใจไม่ได้ว่าเพื่อนมันจะเยอะอะไรนักหนา
ในHi5มันไม่เห็นมีผมเป็นเพื่อนเลย โด่วววว
แต่ก็ดีละที่มันไม่แอดชาวบ้านคนอื่นเขาไปมั่ว =3=
ก็นะ =-= ไม่ต่างกันหรอก

หลายต่อหลายวันที่ผมเฝ้าจับตาดูไอดีนี้ที่มีการสนทนา
ผมก็เลยพอจะรู้บ้างว่าคนไหนคือเพื่อนในชีวิตจริง กับเพื่อนในโลกออนไลน์

และผมก็ถามมาหลายต่อหลายคน
ซึ่งก็ได้คำตอบมาที่ออกจะแตกต่างกันเป็นซะส่วนใหญ่

บางคนก็ว่าเค้กชอบขนมปาร์ตี้
เพราะเคยชอบผู้หญิงที่ชื่อว่าหวาน
ชอบเขามาถึงสองปี แต่เขาก็ไม่สนใจ
เลยกินขนมประชดซะเลย -0-
พอกินไปกินมาเลยชอบขนม
บวกกับคอนเซ็พของขนมเขา
'ปาร์ตี้...เพราะชีวิตขาดหวานนนนนนน ไม่เลี่ยน'
ก็เลยชอบซะติดอกติดใจ

บ้างก็ว่าชอบกินอาหารทะเล
โดยเฉพาะกุ้ง เพราะผู้หญิงที่ชอบ
ชื่อจริงชื่อกุ้งนาง -*-

ไอ่นี่นิ่ไม่คิดจะชอบอย่างอื่นเลยรึไง
นอกจากสนใจยัยผู้หญิงคนนี้น่ะห้ะ!!

บ้างก็ว่าชอบดูการ์ตูน
ชอบอ่านนิยาย ชอบวาดรูป ...ฯลฯ

ซึ่งตอบของทุกคนมันไม่ค่อยจะตรงประเด็นกับคำถามผมเลยนี่สิ -*-
เฮ้อ....นอกจากแกจะบ๊องแล้ว เพื่อนแกแต่ละคนนี่ก็ต๊องไม่แพ้กันเลยเนอะเค้ก

และเพราะเหตุนี้แหละ
ผมจึงคิดไม่ออกเลยว่าจะซื้ออะไรเป็นของขวัญให้มัน

เลยไม่รู้จะให้อะไรเป็นของขวัญวันเกิดให้มัน
เฮ้อ... เห็นส่วนใหญ่บอกประมาณว่ามันชอบงานศิลป์
ชอบของที่ทำเองกับมือ เพราะมันจะมีคุณค่าทางจิตใจซะมากกว่า

ผมเลยเลือกที่จะทำงานประดิษฐ์ละกัน =w=
เพราะตอน ป.6 ล่าสุดที่เรียนมาก็เรื่องนี้แหละ

โดยผมหวังไว้ว่าวันลอยกระทงคงจะได้ไปลอยกับมันนั่นแหละมั้ง
เพราะปีนี้ผมก็เพิ่งจะมีเพื่อนได้แค่คนเดียวเอง
อีกอย่างผมก็ไม่รู้ว่าอนาคตจะมีใครเข้ามาอีกไหม
แต่ตอนนี้ผมอยากอยู่กับคนๆนี้ อยากลอยกระทงกับคนๆนี้
อยากลอยเทียนกับคนๆนี้...

เอ๊ะ!! =-= นี่เราสนใจมันมากเกินไปเปล่าวะ
กะอีแค่วันเกิดของคนที่เพิ่งจะรู้จักกันนี่ถึงกับทำเราเครียดเลยหรอ?
ถึงกับกินนอนไม่หลับ ถึงกับต้องลาป่วยไม่ไปโรงเรียน เพลีย
นี่เราให้ความสำคัญกับมันมากไปเปล่าวะ?

อืม.. คงไม่หรอก
ก็เพื่อนคนแรกในโรงเรียนนี่
คงจะเป็นความตื่นเต้นนั่นแหละ

อ่าา ใช่ ...ใชๆ เพราะมันคือเพื่อนสนิทคนแรกของเรา

ฉันนอนไม่ค่อยหลับ ชาดาดั๊บ
หลับตาลงทีไรก็คิดถึงเธอมากมาย
ทุกคืนกระวนกระวาย กระสับกระส่าย
เธอจะรู้ตัวมั้ยว่าทำ...ฯลฯ

โอ้ยเพลงบ้าอะไรเนี้ย -*-
ผมเดินไปกดปิดทีวีแล้วกลับมานั่งห่อของขวัญให้มันที่เดิม

แหม๋.. ก็พอทำเป็นบ้างอ่านะ '^^
ไอ่เรื่องงานหัฐกรรมเนี้ย '^^

ผมตัดสินใจแล้วว่าจะทำเทียนเล็กๆเป็นถ้วยแม่พิมพ์รูปมิกกี้เม้า
=/= แหม๋ ก็ไม่รู้จะเอารูปอะไรนี่ ก็เท่าที่ผมมีก็มีแค่รูปมิกกี้เม้ากับรูปหัวใจนี่แหละ

เอาเป็นว่าทำเขียนรูปหัวใจกับมิกกี้เม้าก็แล้วกัน =-='
เริ่มจากการเตรียมแม่พิมพ์ไว้ แล้วก็หาเทียนมาหั่นให้เปนชิ้นเล็กๆตามสี
หัวใจก็เลือกเทียนสีแดง มิกกี้เม้าตรงจมูกก็ต้องเทียนสีดำ
แล้วตรตาก็สีดำ ปากก็สีแดง ส่วนของใบหน้าก็สีครีม หูก็สีดำ

โอเคเสร็จแล้วเราก็ตากแดดจนเทียนละลาย =-=
สะภาพออกมาแบบว่า =[]= มันละลายได้แค่นี้เองหรอวะ

โอ้ยยย เชี้ยเค้กกูทให้มึงขนาดนี้นี่มึงต้องขอบคุณกูนะเนี้ย 55
ลำบากมากครับ ตากแดดหลายวันผมก็เพิ่งคิดได้

ว่ามีวิธีนั้นอยู่ เอาเข้าเครื่องไม่โครเวฟแล้วใส่เชือกชนวนจุดไฟ
และทิ้งไว้สักพักพออุ่นๆก็เอาไปแช่ในตู้เย็นสัก1ชั่วโมงก็ได้แล้วครับ

........................................................................

และแล้ว วันเกิดเค้กก็จะมาถึงแล้ว ^^
พรุ่งนี้แล้วสินะ =w= เฮ้อ...เหนื่อยมาตั้งนาน

.

.

.

.

(ไรท์เตอร์ : Sorry ขี้เกียจพิมพ์เอาเป็นว่าหลังจากที่เค้กโทรมา
จำไม่ได้ก็เลื่อนขึ้นไปอ่านใหม่นะครับแหม๋ =-= อย่าโวยนะ แห่ะๆ)

.

.

.

.

.

"เฮ้อ..."ผมถอนหายใจออกมาอย่างแรง - -'
เมื่อกี้เค้กมันโทรมาในขณะที่ผมกำลังห่อของขวัญให้มันอยู่เลยครับ

เกือบไปแล้ว -*-
เหอะๆ ตลกจริง
ผมต้องทำถึงขนาดนี้เลย?

.

.

.

.

.

.

ณ วันจันทร์
ผมรีบมาโรงเรียนแต่เช้าเพื่อจะเอากล่องของขวัญไปไว้ใต้โต๊ะมัน
ก่... ก็แหม๋.... ใครจะไปให้กันตรงๆเล่า =3= มันก็ต้องเก็กฟอร์มกันบ้างเซ้

พอวางของเสร็จผมก็รรีบคว้ากระเป๋าออกจากห้องไปที่อื่นครับ
-w- เพื่อความเนียน วันนี้ผมจะทำเป็นมาสายตอนเข้าแถว

ก่.. ก็ไม่รู้มันจะเห็นตอนไหนนะของขวัญน่ะ
แต่ถ้าให้มันเหนของขวัญแล้วมันเปิดอ่านโพสต์ข้อความในนั้นผมก็เขินแย่

ก็เราเล่นเขียนไปว่า...HBDสุขสัตน์วันเกิดนะเพื่อน :)
ม่ะ..ไม่รู้ว่ามันจะเลี่ยนไปเปล่าผมก็เลยไม่กล้าอยู่กับมันตอนที่มันอ่าน

>////< แค่คิดภาพตอนที่มันอ่านแล้วมองผม
ไอ่บ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา ไม่คิดแล้วไปรอสัญญาณออดดังดีกว่า

หวังว่ามึงคงจะเห็น
ตอนที่เอากระเป๋าไปเก็บก่อนมาเข้าแถวนะเว้ยเค้ก =0=







[END Mix talks]

.



.



.



.



.




[Cake talks]

       วันนี้ผมรีมตื่นแต่เช้ารีบมาโรงเรียนครับ
เพราะอะไรน่ะหรอ.... เหอะๆ ยังไงซะ..
วันนี้ผมก็ต้องถามไอ่กี้มันให้ได้


เอ้... แต่ทำไมผมไม่เห็นมันเลย
ตอนเอากระเป๋าไปเก็บไว้ที่โต๊ะ
ผมก็ไม่เห็นมันเลยนะ

ยังไงซะ..
วันนี้ผมก็ต้องถาม !

ยังไงซะ! ...วันนี้
ผมก็ต้องซักคำตอบจากมันให้ได้!!

ผมหามันทั่วโรงเรียน
แต่ก็ไม่เจอ...

จนกระทั่ง..
ถึงตอนเข้าแถวผมก็เจอมันจนได้

เหอะๆ
มาสายอีกแล้วล่ะสิ
หึ๊ยยยย มึงเนี้ยชักเอาใหญ่แล้วนะ

หลังจากเข้าแถวเสร็จ
ผมก็รีบลากตัวมันมามาที่หลังโรงยิ้มทางห้องนํ้าเก่า
ที่ไม่ค่อยจะมีคนใช้สักเท่าไหร่ ยิ่งเป็นเวลาอย่างนี้ล่ะก็

หึๆ ไม่มีคนอยู่แน่ เพราะช่วงเวลานี้
ส่วนใหญ่แล้วก็ต้องรีบเข้าห้องเรียน
ไม่ก็ไปซื้อของกินที่โรงอาหาร(ทั้งๆที่หมดเวลาขายแล้วก็เถอะ- -)
หรือไม่ก็มีส่วนน้อยที่จะรีบเข้าห้องนํ้า แต่ส่วนที่น้อยกว่า
ก็คงจะมาเข้ากันที่นี่ เพราะห้องนํ้านี้มันทั้งเก่า
ทั้งมีตำนานเรื่องเล่าเบ้าๆที่น่ากลัว -*-
ช่างเถอะผมว่ามันไร้สาระ
เอาเป็นว่าที่ผมลากมันมาที่นี่
ก็เพื่อที่จะถามมัน

"โอ้ยเค้กเบาๆกูเจ็บ!"
กี้พยายามดึงนิ้วผมออกจากแขนมัน

"รู้ตัวไหมว่ากำลังทำอะไรอยู่!"ผมถามมัน

"ท่..ทำอะไร!?"มันตอบลุกลี้ลุกรน

น่านไง กูว่าล้ะ
มึงต้องมีพิรุด!!

"อย่ามากโกหก!
มึงคิดว่ากูไม่รู้รึไง!!"
ผมเริ่มตะคอกถามมันแล้วครับ

"ม่..มึงพูดเรื่องอะไร"กี้ตอบ

มันเริ่มหลบตาผม
หลังจากที่ผมเริ่มจ้องตามัน

"มึงอย่ามาทำเป็นไม่รู้ดิวะ!
กูซีเรียสนะเว้ย! มึงอย่าทำเป็นว่ามันไม่ใช่เรื่องของตัวเองดิ!"
คราวนี้...ผมจับหน้ามันหันมามองจ้องตาผมเพื่อไม่ให้มันหนีสายตาผมไปอีก

"กูรู้นะเว้ย! ...ว่ามึงกำลังคิดอะไรอยู่อ่ะ"ผมผลักไหล่มัน
"มึงทำแบบนี้ทำไมวะ"ผมสั่นตัวมันแต่มันกลับก้มหน้าหลบตาผม

"เฮ้ยกี้! ทำไมมึงทำแบบนี้"ผมผลักมันให้ติดกับกำแพง
"กูทำอะไร!!!"มันตะคอกใส่ผม

"มึงรู้ใช่ไหมว่ากูกำลังพูดถึงอะไรอยู่น่ะ"ผมเริ่มนํ้าตาคลอเบ๊าแล้วครับ
"ทำไมมึงเป็นคนแบบเนี้ย มึงรู้ตัวไหมว่าตัวเองกำลังทำอะไร"ผมเริ่มเสียงอ่อนลง

"ก่..กูขอโทษ"มันพูดออกมาแล้ว
"เหอะ...ขอโทษ?"ผมยํ้าคำ

"นี่มึงยอมรับมาแล้วใช่ม๊ะ!"ผมใส่อารมณ์ถามมันยังกับคนฟิวขาด
"อืม กูขอโทษ ...กูก็แค่ไม่อยากให้มึงคิดมาก"กี้พูด

ไม่อยากให้ผมคิดมากงั้นหรอ
เหอะๆ มึงทำแบบนี้มันยิ่งทำให้ผมแทบบ้านเลยนะ

"เอาจริงๆกูก็แค่ไม่กล้าบอกมึงตรงๆ"
จากที่จ้องหน้าผมกี้เริ่มก้มหน้าลงอีก

กี้กำหมัดแน่น เหงื่อเป็นหยดๆเริ่มก่อตัวขั้นที่หน้าผากมัน
หน้าอันแดงกํ่า... ไม่นะ ไม่ใช่ ผมตาฝาด ไม่จริง ไม่เชื่อ

"ทำไมมึงเป็นคนแบบนี้!!!"ผมผลักมันให้ชิดกำแะงอีก
"ทำไมมึงต้องโกหกกูด้วย ไอ่เหี้ย ไอ่เลว ไอ่บ้า ฮื่อๆ"ผมกำลังควบคุมอารมณ์ไม่อยู่

ไม่รู้ว่าผมพูดอะไรออกไปบ้างในตอนนั้น...
ผมรู้แค่ว่าผมเกือบพูดความรู้สึกประหลาดที่เกิดขึ้นกับตัวเองออกไปจนหมด

"ไอ่เชี้ยเอ้ย มึงรู้ไหมว่ากูเป็นห่วงมึงแค่ไหน..
มึงรู้ไหมว่าถ้ากูเสียเพื่อนอย่างมึงไปกูจะอยู่ยังไง ฮื่อๆๆ"
ผมกำลังร้องไห้พร้อมกับใช้กำปั้นทุบแผ่นอกของชายรางหนาตรงหน้า

"ก่..กูขอโทษว่ะเค้ก
....HBDนะเพื่อน"กี้พูดพรางให้มือลูบหัวปลอบผมที่กำลังร้องไห้ในอกเขา

"ฮื่อๆๆ HBDเชี้ยไรมึง
เอาเรื่องของมึงให้จบก่อน"
ผมด่ามันไปร้องไห้ไป

เอ๊ะๆ! 0-0
มันรู้ได้ไงว่าวันนี้เป็นวันเกิดผม?

"ห่...ห้ะ !?
เรื่องของกูที่ว่านี่เรื่องอะไรวะ=0=?"กี้ถาม

ฉึก! เปรียบดังเข็มนับพันเล่มทิ้มแทงมายังหัวใจผม

"เอ๊าก็เรื่อง.....???"ผมเว้นคำยาวครับ
กำลังคิดอยู่ว่ามีอะไรที่ผมเข้าใจผิดอยู่รึเปล่า !! *-*

"เรื่อง?"กี้ยํ้าคำถาม
โอ้ยยยยย มึงอย่าเร่งเร้ากูสิบักสาส !!>[]<)/

"มึงหายไปไหนมา2-3วัน"ผมถามมัน
"อ่.. เอ๊า! ก็เป็นไข้ป่วยไง"มันตอบแบบมีพิรุด

!!=-= สถานะการไม่น่าไว้ใจแห๊ะ
มันต้องมีอะไรปิดบังผมแน่ๆ หึ๊ยยยย!><

"โกหก!!! ตอนนั้นมึงบอกกูว่าไม่ได้ป่วย
แค่ขี้เกียจมาโรงเรียนไม่ใช่รึไง เอิร์นไปหาก็บอกไม่ได้ป่วย
มึงมีอะไรปิดบังกูอยู่กันแน่ ห้ะไอ่กี้...หึๆๆๆ"ผมกำลังจับพิรุดมัน
(ไรท์เตอร์:ประโยคหลังๆแม่งโรคจิตรโคตรว่ะ 55)

"เอ่อ...ก็...ก็กูอายนะ!!"กี้ตะโกนแล้วเดินหนีผมไป
เอ๋...อาย? อายเชี้ยไรของมันวะ '=[]=

"เดี๋ยววววววววววววววววววววววววววววว!!!!><"
ผมดึงแขนมันไว้ก่อนที่มันจะเดินออกไปจากเขตนี้ -w-

"อายอะไรของมึง เล่ามาเดี่ยวนี้นะ!"ผมถามมัน
"ก็..เรื่องไอ่นั่นน่ะ"กี้หยุดเดินแล้ว

เอ๋.. ไอ่นั่น? ไอ่นั่น? ไอ่นั่น?
ห้ะ! รึว่า !!!!!0///0

"ไอ่บ้า บักห่า บักลามก ไอ่....จวย =3=!"
ผมใช้ฝ่ามือฟาดหลังมันไปทีนึงแล้วเดินหนีออกมา

"เฮ้ยๆๆๆ เดี๊ยวววววววววววววววววววววววววว!!!!>[]<"
กี้มันดึงแขนผมไว้ครับ =[]= โอ้ยยยยเจ็บนะคนยิ่งแขนสั้นอยู่!!

"อะไรเล๊าจะรีบไปเรียน!!"ผมไม่มองหน้ามันครับ
หยุดเดินแต่มองไปทางอื่น

เย๊ย!! =[]=' ยังจะมาโผล่ด้านนี้อีกไอ่บ้า

"มึงด่ากูไมเนี้ยคิดไรๆลามกอะไรรึว่ามึงคิด...อันแน๊ ^[]^ ฮ่าๆ หื่นล้ะๆ"
กี้เริ่มแซวผมแล้วครับ โอ้ยยยยย ไอ่นี่หนิ่ =-= หึ๊ยยยยย !!><

"ฮ่าๆๆ กูหมายถึงของขวัญนะเว้ย =-= ห่ามึง"กี้โบกหัวผมทีนึง
=[]= แสรดดดด โบกกูอีก หึ๊ยยย !!=/\=
(ไรท์เตอร์:ขออนุญาติบอกไรสักอย่างนะครัชแหม๋ บักนี่แปลว่าไอ่นะ ภาษาอีสาน)

"ห้ะ -0- ของขวัญ?"
ผมทวนคำ

"ใช่! ของขวัญที่กูอุตส่าห์ทำให้มึง นี่คิดตั้งหลายวันเลยนะเนี้ย ฮ่าๆ"
กี้เฉลยปัญหาข้องใจผมออกมาซะหมดเลย

ร่ะ..รึว่า... '=[]=
ยังงี้ก็ =0= อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!
นี่กูเข้าใจผิดหมดเลยเร๊าะ!! T[]T ม๊ายยยยย
เอาเวลาที่กูเสียไปเกี่ยวกับมึงคืนม๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา T[]T

"แล้วมึงคิดอะไร มีอะไรปิดบังกูบอกมา ...หึๆ"เอาแล้วไง=0=
โดนแล้วกู =[]= เงิ๊ปปปปปป จะหนีไงวะเนี้ย T0T

"คิดไร เปล่าาาาา ไม่มี๊!!!!>0<"ไม่มีไม่ไม่เล๊ยยยยยยยยย
"โกหก! เด็กอนุบาลยังมองออกเลยสัส มีอะไรบอกกูมาเดี่ยวนี้ =-="

"ก็....เปล่าจริงๆ ไม่มีเลยนะ T^T มึงจะมาถามอะไรกูนักหนาเนี้ย"
ผมกำลังจะเดินหนีรีบกลับไปห้องเรียนแล้วครับ เดี๋ยวเข้าเรียนสายโดนลงโทษอีกล่ะ

"หึๆ มึงอย่ามา ทีกูมึงยังถามได้ถามดีเลยไอ่เตี้ย - -"กี้พูด
โอ้ยยยยย ตายห่าละ เจ้าคิดเจ้าแค้นเว้ยเพื่อนกู T0T

ก็จะให้บอกไงล่ะว่ากูเข้าใจผิดหมดเลย =[]=
แล้วก็เอาอารมณ์มาลงมันคนเดียว TT

"มานี่....!!!><"กี้ดึงแขนผม
"เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย/เชี้ยยยยยยยยยยยยยยยย"ตายห่าแล้วครับ
ก็ตอนนี้ผมอยู่ในอ้อมกอดมันแล้วอ่ะดิ ท่านี่แบบผมคล่อมตัวมันอยู่อ่ะ o[]O!

"เห้ย! ปล่อย"ผมพยายามลุกขึ้น
แต่แขนที่โอบกอดผมไว้ยังไม่ยอมคลายออกสักที TT

"ไม่ปล่อย ฮ่าๆ"กี้พูด
"เฮ้ยอย่าเล่นงี้ดิวะเดี๋ยวคนอื่นมาเห็นเข้ามันจะแย่นะมึง"ผมเริ่มจริงจัง

"งั้นก็รีบบอกมาก่อนสิครับ ถ้าไม่งั้นเดี๋ยวเกิดคนอื่นมาเห็นเข้าล่ะก็..
หึๆ เค้กที่รักของมิกซ์ ^^"กี้ใช้มือมาลูบหน้าผมแบบในละคร =0=

สัส!! ฉากยิ่งล่อแหลมอยู่นี่มึงมาเล่นอะไรเนี้ยยยยยยยย!!!!>//////<

"เออๆ ก่..กูบอกก็ได้ T^T ชิ"ผมผลักมันออกพร้อมกับพยุงตัวเองขึ้น
"เค้กคร๊าปปปปป"เสียงอ้อนมาเชียว =0= บรึ๋ยยยย ขนุกน่ากลัวว่ะสัส

"อะไรมึง!=-="ผมหันไปมองต้นเสียงที่ตอนนี้กำลังยื่นมือข้างหนึ่งออกมา
ส่งสายตามาหาผมประมาณว่า...'ดึงผมขึ้นทีสิที่ร๊ากกก' !!Q[]Q แค่คิดก็บ้าละกู

"เร็วๆดิไม่งั้นมิกซ์จะเรียกกี้ว่าที่รักทั้งวันเลยนะคร๊าป"
ฉึกๆ!!! ดั่งมีดแทงหัวใจตอกเข้าไปสองรอบ

T[]T แค่คิดก็เสียวสันหลังละ นี่พูดมาเลยกูขนลุกนะเฟ้ย
"อ๊ะๆ!!"ผมดึงแขนมันขึ้นมา >0< โอ้มาก๊อตตตตต!!

เชี้ยละกูโดนมันสวมกอดจากด้านหลัง 0-0
T[]T โอ้ม๊ายยยยย!!T^T

"เย้ย! มึงทำอะไรของมึงเนี้ย!!o[]O"
ผมโวยวายพยายามแกะมือหนาออกแต่ก็ไม่เป็นผล

"งั้นเค้กก็รีบบอกกี้มาสิครับว่าตอนนั้นคิดอะไร"กี้เอาหน้ามาก่ายที่ไหล่ผมข้างๆคอ
T0T อู๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยส์ .....หนาวเลยกรู T0T'

"ก่..ก็กูคิดว่ามึงติดยานี่ !!
ก็เห็นพักนี้ไม่ค่อยคุยกับกู
หลบหน้ากูตลอด หน้าก็โทรมๆ
ทำท่าทางแปลกๆ พิลึกๆ ยังกับมีความลับที่บอกใครไม่ได้...ฯลฯ"

"อ๋อ ที่แท้ก็เป็นห่วงสินะ"
กี้พูดข้างหูผม(ใกล้มาก! บงตง!! -.-)

"ก่..ก็เออดิ! เพื่อนทั้งคนนะเว้ย!!"
พูดจบผมก็เอียงหน้าไปกลๆมัน -*-
ขนลุกนะสาส =[]=

"เค้ก..."กี้คลอยกอดออกแล้วหมุนตัวผมใให้หันไปหาเค้า
"อะไรเล๊า!=3= ฮ่วย"ผมถามมันด้วยความอารมณ์เสียที่โดนมัดมือชก

"เค้ก....มองตา"กี้จับหน้าผมให้เงยขึ้นมองตาเขา
"จ่..มึงจะทำอะไร!!?"กี้ค่อยๆเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ๆผมเรื่อยๆ

ม่..ไม่ๆ ไม่จริง... หนีสิเค้ก.... หนี.... ม๊ายยยย!!!!><
ผมหลับตาปี๋ ไม่โว้ย ไม่จูบนะ นี่เพื่อนนะ โว้ยยยขากูแข็งหนีไม่ได้เลย

พริ้ววววววววววววววววววววว.....

ลมที่พัดมายังหน้าผากผมสวนขึ้นไปอย่างอ่อนโยน
ผมรู้สึกถึงไออุ่นๆที่พัดโชยอะไรสักอย่างที่ติดอยู่ที่หัวผมออกไป

"ขอบคุณว่ะที่เป็นห่วง"...หลังจากประโชคนี้จบ
ผมก็สัมผัสได้ถึงความหนาวเหน็บ หมอกเริ่มลง
อากาศเริ่มเย็นลง อุณหภูมิตํ่าลง

สัมผัสเย็นๆที่เหมือนจะไม่มีตัวตนแต่สามารถทำให้ผมสัมผัสได้
ยังกับมันคนเอามือมาวางที่ไหล่ผม !! บรึ๋ยยยยยย T^T

ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมาก็พบเพียงความว่างเปล่า
มีเพียงลมเบาๆที่พัดโชยมายังใบหน้าและลำตัว

หมองหนาที่ลงมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ลอยอยู่ท่ามกลางห้องนํ้าเก่า
หลังตึกเรียนที่ไม่ค่อยจะมีคตนเข้า และเมื่อใดที่สัมผัสได้ถึงไอเย็น
คุณก็จะเจอ.....!!!!

โว้ยยยยอยู่ไม่ได้แล้ว
"กี้มึงรอกูด้วย!"ผมรีบวิ่งตามคนที่เดินนำไปก่อนอย่างเร็ว
โดยไม่ลืมที่จะหันหลับมามองด้านหลัง !!!!

.............................................................................................

หึๆ ยินดีต้อนรับนะ เด็กใหม่



[ไรท์เตอร์พูดคุย] : โอ้ยดีใจแต่งจบละตอนพิเศษ
ตอนนี้แต่งนานมากครึ่งเดือนเลยล่ะ เหตุเพราะบางอย่างที่คิดว่ายังเล่าเรื่องได้สั้นไป
เค้กยังคงอ่อนไหวง่ายไป พระเอกนายเอกรู้สึกดีต่อกันง่ายไปเปล่าเลยแต่งตอนพิเศษขึ้นมาให้
แต่อ่านๆไปก็งงบ้างว่าช่วงเวลานี้มันเกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องไหม เพราะเรียนฝึกทักษะมันมีแค่1อาทิตย์
แล้วมันจะเอาเวลา5-6วันในตอนนี้ไปใส่ที่ไหน
อันนี้ผมขอกราบงามๆครับไปต่อไม่ได้จริงๆ อันจะกับไปแก้บทก็คงไม่ได้เพราะมันจะดำเนินเรื่องเพี้ยน
เอาเป็นว่าแล้วแต่คนจะคิดครับ จะว่าเกี่ยวข้องกับเนื้อหาก็ใช่ รึจะว่าไม่เกี่ยวก็ไม่เชิง
แต่ผมอยากบอกว่าอย่าไปซีเรียสเรื่องนี้จะได้ไหม TT
ช่างเถอะแต่ตอนนี้อยากจะพูดถึงตอนนลอยกระทงนิดนึง แต่คงไม่ได้ละ 55
ก็ลืมโครงเรื่องที่คิดไว้เลยขอจบแบบนี้ละกัน
ทิ้งท้ายไว้หลอนดีแอบมีฟินกันบ้างป่ะ ผมแต่งฉากพวกนี้ไม่ค่อยถนัดด้วยสิ TT
ติดตามภาคต่อด้วยนะ  >> [Occult คำสาป ชมรมอาถรรพ์]