[OS]where is my way?Part1 (Kris+hun+han) - [OS]where is my way?Part1 (Kris+hun+han) นิยาย [OS]where is my way?Part1 (Kris+hun+han) : Dek-D.com - Writer

    [OS]where is my way?Part1 (Kris+hun+han)

    ฟิกส์เรื่องนี้เป็นฟิกส์เรื่องแรกของเรา ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะค๊า

    ผู้เข้าชมรวม

    274

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    0

    ผู้เข้าชมรวม


    274

    ความคิดเห็น


    2

    คนติดตาม


    0
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  23 ต.ค. 55 / 18:56 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    [OS]Where is my way? Part1
    Couple:Hun+kris+han (-.-)
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

               [OS]Where is my way? Part1

                 ณ ต้นไม้ใหญ่หลังตึกSM Town มีร่างของชายหนุ่มสองคนปรากฎอยู่ โดยมีชายหนุ่มร่างบางผู้เป็นเจ้าของเรือนผมสีทองนั่งพิงต้นไม้ ที่ตักของเขามีศีรษะของชายหนุ่มอีกคนหนุนอยู่ เรือนผมสีน้ำตาลอ่อนระต้นคอของผู้ยึดครองตักพลิ้วสะบัดตามกระแสลม ดวงตาสีอำพันจ้องมองบุคคลต้องหน้าอย่างไม่วางตา

      Han : “มีอะไรก็พูดมาสิดวงตาสีน้ำตาลเข้มจ้องตอบ และเอ่ยถามด้วยความสงสัย

      Hun : “พี่ตัดสินใจได้หรือยังฮะ” ‘เซฮุนเอ่ยถามในสิ่งที่เขาอยากรู้มานานแต่ก็ไม่เคยได้รับคำตอบจากคนที่ตนรักเลยสักครั้ง เพราะทุกครั้งที่ถามออกไป เขาก็มักจะได้ยินคำตอบที่ไม่ใช่คำตอบหากแต่เป็นคำตอบที่หลีกเลี่ยงคำถามของ ลู่หานอยู่เสมอ

      Han : “ฉัน...ยังตัดสินใจไม่ได้ลู่หานตอบออกไปตามความรู้สึกของเขา

      Hun : “พี่ยังตัดสินใจไม่ได้ หรือยังไม่ได้ตัดสินใจกันแน่เซฮุนรีบเด้งตังออกจากตักของลู่หานทันทีและเตรียมที่จะเดินหนีไป แต่ก็โดนลู่หานคว้าข้อมือของเขาไว้ได้ซะก่อน

      Han : “เดี๋ยว ฟังฉันก่อนสิฮุน ให้ฉันได้อธิบายก่อนสิ

      Hun : “บอกตรงๆนะฮะ ผมอดทนมามากแล้วกับความไม่ชัดเจนของพี่ ผมว่าเราห่างกันไปซักพักก่อนจะดีกว่า พี่จะได้มีเวลาทบทวนเรื่องราวต่างๆของเรา และเรื่องของพี่กับเขา พี่จะได้มีเวลาคิดนานๆให้สมใจพี่ไปเลย เซฮุนพูดออกไปแบบนี้เพราะเขาไม่อยากให้เรื่องราวมันยืดยาวไปมากกว่านี้อีกแล้ว

      Han : “คือฉัน...

      Hun : “ ผมว่าถ้ามันลำบากใจนัก พี่ก็อย่าเพิ่งพูดอะไรตอนนี้เรยฮะ มันมีแต่จะแย่ลงไปกว่านี้อีก ทำอย่างที่ผมพูดเถอะฮะ ถ้าพี่ไม่สงสารผม อย่างน้อยพี่ก็น่าจะสงสารเฮียบ้างนะฮะ

      เซฮุนสะบัดข้อมือออกจากการฉุดรั้งของลู่หาน และเดินหนีไปทันที โดยไม่หันกลับมามองลู่หานอีกเลย ส่วนลู่หาน ร่างกายของเขาตอนนี้อ่อนล้าแทบจะยืนไม่ไหวจนต้องทรุดตัวลงกับพื้น มองตามร่างของเซฮุนที่เดินจากไปด้วยความเจ็บปวด

      Han : “ฉันรู้ว่าฉันเป็นคนผิด ฉันรู้ดีเซฮุนลู่หานพึมพำกับตนเองพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาทั้งสองข้างอย่างไม่มีที่ถ้าว่าจะหยุดไหล

                                                                                                                                                                  continue

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×