คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่๔ |ใจซื่อ
C a n t a l k s.
“น้องสต๊อป!!!”
ผมร้องลั่นประหนึ่งถูกสลากกินแบ่งร้อยล้าน เพียงแต่คนละอารมณ์กันเท่านั้นเอง เพราะภาพที่เห็นตรงหน้ามันสะเทือนหัวจิตหัวใจดวงน้อยๆของอติรุจซะเหลือเกิน…. น้องสต๊อปกำลังส่งยิ้มหวานให้ใครที่ไหนไม่รู้ ได้ไงเนี่ย! ทีกับผมนะทำเหมือนผมเป็นพยาธิตัวจิ๊ด สิ่งมีชีวิตที่อยู่ให้รกโลกไปวันๆ ไม่แม้แต่จะชายตามองผมตลอด2ปีที่พยายามมา แล้วเจ้านี่เป็นใครครับ?! แค่หน้าใสกว่าผม(มาก) ขาวกว่าผม(จัดว่ามาก) สูงกว่าผม(และมากที่สุด) ก็เท่านั้นเอ๊งงงงง!!!
เอาเถอะยังดีที่ผมมีความสามารถในการเรียกร้องความสนใจเป็นเลิศ นั่น หันมากันแล้วครับ ไอ้มือที่สามทำหน้างงเต็ก…. ไม่รู้จัก แคน อติรุจ นักร้องหน้าใหม่สุดฮอตของเมืองไทยรึไง แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ผมเงิบเท่าท่าทางเหนื่อยหน่ายเบื่อโลกของน้องสต๊อป… ทำไมทำกับโอป้าแบบนี้ล่ะ!!!!
“เฮ้ย มีอะไรวะไอ้แคน” เสียงไอ้ฮั่นดังมาจากด้านหลัง ก่อนที่มันจะมายืนข้างผมและมองตาม นั่น อาการงงเต็กเหมือนไอ้มือที่สามเปี๊ยบ…. ยังไม่ทันที่เพื่อนรักจะปริปากถามผมก็ปรี่เข้าไปหาคู่รัก(ข้างเดียว) และคู่กรณี(ที่ยังไม่รู้ว่าเป็นใคร)
“น้องสต๊อป.. มาถึงแล้วทำไมไม่โทรบอกโอป้าล่ะครับ” เมื่อประจันหน้าแล้วผมก็ยิงคำถามที่แฝงไปด้วยความน้อยใจ น้องสต๊อปถอนหายใจแรงมากจนผมแทบปลิว… แหงะ
“ทำไมสต๊อปต้องทำอะไรแบบนั้นด้วย” พูดนิ่มๆแต่มันกรีดลึกลงไปถึงก้นบึ้งของดวงหทัย… ใจร้าย!!
“เพราะโอป้าเป็นห่วงเราไงครับ…” ผมพูดตาเป็นประกาย ก่อนจะชายหางตามองไอ้คู่กรณีที่ทำหน้ามึน “….เดี๋ยวจะโดนคนอื่นหลอกเอา”
“สต๊อปไม่ได้โง่นะ” สุดที่รักของผมเถียง อ้าว โอป้ายังไม่ได้พูดว่าเราโง่เลยนะครับสต๊อป! “ถ้าหมายถึงแกงส้ม… เขาเป็นเพื่อนสต๊อปและไม่ได้มีลูกเล่นแพรวพราวเหมือนใครบางคนแถวนี้หรอกค่ะ สบายใจได้”
เหมือนมีมีดอีโต้ปักทะลุกลางหลังดังฉึก! บุคคลลูกเล่นแพรวพราวคนนั้นคือผมสินะ อ๊ากกกกกกกกกกก แต่นั่นไม่ได้ทำให้ผมอารมณ์ขึ้นเท่ากับการที่น้องสต๊อปเอาแขนไปคล้องเจ้าแกงส้มหน้าอึนนั่นเหมือนปกป้อง นี่มันอะไรกันครับ!!! และก่อนที่ผมจะสติแตกไปมากกว่านี้ ไอ้ฮั่นก็เดินเข้ามาครับ นี่มันเพิ่งคิดได้เหรอว่าต้องเข้ามาช่วยผมอ้ะ!!
“ช่วยชั้นหน่อยเด้” ผมกระซิบขอความช่วยเหลือจากเพื่อนรัก มันถอนหายใจเบาๆครับ
“สต๊อป พี่ขอยืมเจ้านี่แปปนะ” ไอ้ฮั่นว่าพร้อมกับดึงแกงส้มที่ยังคงความมึนออกมากจากน้องสต๊อป ก่อนจะลากออกไปข้างนอก น้องสต๊อปอ้าปากค้างต่อด้วยการจ้องเขม็งมาที่ผมอย่างอาฆาต
“ทำไมพี่ต้องทำให้มันกลายเป็นเรื่องใหญ่ด้วย” น้องสต๊อปต่อว่าผมก่อนจะสะบัดหน้าหนี แบบนี้เขาเรียกว่างอนครับ เพราะงั้นเลยต้องง้อ
“ก็พี่ทั้งหวงทั้งห่วงเรานี่ครับ ไม่รักไม่ทำแบบนี้หรอกเนี่ย” ผมพูดตรงๆไปตามประสาคนซื่อ น้องสต๊อปนิ่งไปก่อนจะถอนหายใจเบาๆ.. อีกแล้ว
“บางทีพี่ก็พูดตรงไปจนน่าโมโหนะ” น้องสต๊อปหันมาหาผมแล้วครับแต่ยังไม่สบตา… สงสัยจะเขิน ฮิ้วววววววว งานนี้มีลุ้นแล้วครับแคนโอป้า แม้ความพยายามที่ผมอดทนรอมาตั้งสองปีกำลังจะเห็นผลหรือไม่ ผมก็ขอสาบานครับว่าชีวิตของอติรุจจะไม่เปลี่ยนใจไปรักใครนอกจากผู้หญิงคนนี้ !
H u n z t a l k s.
“ปล่อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” เสียงแกงส้มโหวกเหวกโวยวายตลอดทางที่ถูกผมลากมา อยากจะปล่อยมือมาปิดหูก็กลัวมันจะกลับไปสร้างเรื่องอีกเลยต้องทนให้โดนแว้ดๆๆอยู่นั่น
“อยู่เงียบๆได้มั้ย” ผมสั่ง “รำคาญ”
“ก็ปล่อยก่อนดิ ปล่อยยยยยยยยยยยยย” ปล่อยก็โง่สิครับ ผมส่ายหน้าอย่างระอากับความดื้อดึงของแกงส้ม ก่อนจะกึ่งลากกึ่งฉุดเจ้าตัวมาเรื่อยๆ จนมาถึงสถานที่โล่งและร่มรื่น สวนป่าย่อมๆของบ้านผม มือของผมค่อยๆปล่อยแขนคู่นั้น แกงส้มรีบสะบัดมันออกก่อนจะยิงรัวใส่ผมทันที
“ลากผมมาทำไม แล้วผู้ชายคนนั้นเป็นใคร แล้วที่นี่ที่ไหน แล้ว…”
“หยุด!” ผมว่า แกงส้มที่กำลังจะอ้าปากถามต่อจึงหุบปากปิดสนิท “ชั้นตอบแน่แต่ต้องทีละคำถาม”
แกงส้มเงียบไปสักพัก แต่ผมแอบเห็นว่าเจ้าตัวทำปากขมุบขมิบ นี่ล้อเลียนระยะเผาขนเลยเรอะ? มันน่าจับฆ่ามั้ยเนี่ย!!
“ลากผมมาทำไม” แกงส้มกอดอกถาม ตกลงใครเป็นเจ้านายใครเป็นคนใช้ครับเนี่ย แววตาที่ฉาบไปด้วยความสงสัยปนมึนๆ ผมถอนหายใจหน่อยๆ
“เพราะชั้นไม่อยากให้เพื่อนชั้นฆ่าคนตายในบ้าน” ผมตอบ แกงส้มยังดูงงๆมึนๆอยู่ ให้ตายเถอะนี่ผมพูดไม่เคลียร์หรือมันโง่กันแน่นะ “ชั้นไม่อยากให้ไอ้แคนมันฆ่านาย ขี้เกียจทำศพให้” เพิ่มประโยคหลังให้หน่อย มันจะได้ไม่ดูว่าผมเป็นห่วงเกินไป ใครมันจะไปห่วงเจ้านี่กันครับ!!! แค่คิดก็อยากจะเอาหัวกระแทกกับเสาไฟในสวนแล้ว
“แล้วทำไมเขาต้องทำอะไรแบบนั้นกับผม?” แกงส้มยิ่งสงสัยเข้าไปใหญ่… ผมสรุปได้แล้วครับว่าเจ้านี่มันโง่!!!!! โอยยยย ผมรับใครมาทำงานในบ้านวะเนี่ย ทำไมไม่จับมันไปไถนา!!!!
“เพราะนายไปยุ่งกับผู้หญิงของมัน” ผมเริ่มอธิบาย แกงส้มดูเหมือนจะเข้าใจคิดเพราะใบหน้าที่ดูตื่นๆนั่นบ่งบอก อย่าบอกนะว่าเจ้านี่ก็หลงรักน้องสต๊อป? โอ้ไอ้แคนมึงซวยแล้วครับ คู่แข่งคนนี้หน้าตาใช้ได้เลยแต่เสียดายที่โง่ไปนิด
“ขอบอกไว้ก่อนว่าอย่ามายุ่งกับน้องสต๊อป” แล้วผมก็เลือกช่วยเพื่อนตัวเอง สงสารมันครับ ไล่จีบมาตั้งสองปี ไม่มีแม้ความคืบหน้า ไม่รู้ว่าไอ้แคนมันไม่ใช่สเป็กน้องสต๊อปหรืออะไร ไอ้แคนมันเป็นคนดีครับ เสมอต้นเสมอปลาย ไปมาหาสู่จนเรียกได้ว่ามีบ้านของผมเป็นบ้านหลังที่สองของมัน ส่วนน้องสต๊อป เป็นเด็กที่น่ารักครับ ทำงานเก่ง ร่าเริงแจ่มใส และที่สำคัญ… โคตรใจแข็ง
“มีอะไรจะถามอีกมั้ย?” ผมว่าหลังจากที่แกงส้มเงียบไปนาน มันทำหน้าบูดหน้าเบี้ยวครับ โห เซ็งออกหน้าออกตาเลยนะ
“แล้วที่นี่ที่ไหน…. ครับ” แกงส้มลงท้ายอย่างนุ่มนวลเมื่อผมจ้องเขม็ง สงสัยมันเพิ่งคิดได้มั้งครับว่าใครเป็นเจ้าของบ้าน…. ลมเริ่มพัดเอื่อยๆ เสียงลำธารไหลตามสายช่วยเพิ่มบรรยากาศให้สงบร่มรื่นขึ้น ไม่แปลกครับที่แกงส้มจะไม่รู้จักที่นี่ เพราะมันคือสวนส่วนตัวของผม ไม่อนุญาตให้ใครหน้าไหนเข้ามาแม้กระทั้งไอ้แคน เวลาผมไม่สบายใจหรือต้องการความสงบผมมักจะมาที่นี่ แต่ตอนนี้กลับมีคนเข้ามาในอาณาเขตของผมอีกหนึ่ง
“สวนส่วนตัวของชั้น วันนั้นป้ารุจคงไม่ได้พานายมาที่นี่เพราะชั้นสั่งห้ามไม่ให้คนอื่นเข้ามา” ผมว่า แกงส้มพยักหน้าเบาๆเป็นอันเข้าใจ “หวังว่านายคงไม่โชคร้ายขนาดทำเสาไฟโค่นลงมาอีก เดี๋ยวจะได้อยู่ที่นี่นานไป” ไม่ลืมที่จะกัดเจ้านั่นครับ ดูสิ แกงส้มทำหน้าไปไม่ถูกครับ ตลกดี
“อยากอยู่ตายแหละ”
“อะไรนะ” ถามไปงั้นแหละแต่ผมได้ยินเต็มสองรูหู เริ่มไม่ตลกและ….. ว่าแต่ “แล้วนี่ไม่คิดจะหนีหน้าชั้นอีกแล้วรึไง?”
แกงส้มเบิกตากว้าง สงสัยเพิ่งนึกได้ครับว่าจะต้องหนีผมอัตโนมัติ ว่าแล้วเจ้าตัวก็เลิกลั่กโค้งให้ผมนิดนึงก่อนจะหันหลังเดินกลับไปทางเดิม เฮ้ยยยยยยยยย นี่มันไม่คิดจะบอกผมหน่อยเหรอว่าทำไมต้องเอาแต่หนีหน้าน่ะ
ไวเท่าความคิดผมเลยเดินตามไปคว้าแขนแกงส้มให้หยุด แกงส้มพยายามสะบัดออกแต่ไม่สำเร็จเพราะแรงที่ผมดึงไว้ ยื้อยุดฉุดกระชากกันสักพัก ก่อนที่ผมจะรำคาญไปมากกว่านี้เลยออกแรงดึงอีกครั้งแต่มากเกินไป ร่างบางของแกงส้มจึงปลิวมาอยู่ในอ้อมแขนของผมเต็มรัก... แก้มของแกงส้มเฉียดกับแก้มของผมเรียกว่าเส้นยาแดงผ่าแปด... ไอร้อนจากแก้มเนียนเสมือนไอพิษร้ายจนผมเผลอเลื่อนมือขึ้นจับเอวบาง... และนั่นทำให้ผมรู้ว่าเจ้าเด็กนี่ผอมบางอย่างกับผู้หญิง ถึงจะสูงเท่ากันแต่ดูอ้อนแอ้นไร้เรี่ยวแรง อันที่จริงผมรู้มาคร่าวๆตั้งแต่ตอนที่แกงส้มขี่หลังผมแล้ว..... ทุกครั้งผมมองว่าแกงส้มเป็นคนคอยแต่สร้างปัญหาพาปวดหัว ก๋ากั่นแสบซ่าจนพาลให้โมโห แต่ไม่นึกว่าบางมุมจะเป็นคนที่ดูอ่อนแอสมควรถูกปกป้องแบบนี้…..
.
.
.
ตอนนี้ผมติดดีเลย์มาเกือบนาทีแล้ว ผมควรทำยังไงอ้าาาา ผลักแล้วต่อย ผลักแล้วเตะ ผลักแล้ววิ่ง หรืออยู่นิ่งๆต่อไป… อ๊ากกกกกกกกกกกก เหมือนวันนั้นไม่มีผิดครับ แค่เหตุการณ์นั้นมันก็ทำให้ผมมองหน้าเขาแทบไม่ติดแล้ว และนี่คดีใหม่… ว๊ากกกกกกกกกกกกก มีกระบุงมั้ยครับผมจะเอาคลุมหัววิ่งรอบบ้านเลยคอยดู ฮืออออออออออออ
ผมรู้สึกได้ถึงมืออุ่นๆที่ค่อยๆเลื่อนมาจับบริเวณเอว…. อ๊ากกกกกกกกกกก ผมกำลังถูกผู้ชายแต๊ะอั๋ง! แล้วแก้มที่ใกล้จนรู้สึกถึงความร้อนผ่าวนี่…. ว๊ากกกกกกกกกกก เหมือนสติเริ่มมาผมจึงรวบรวมแรงกำลังที่เหลือผลักร่างหนาอย่างกับหมีออกไป! และ!!
“ไอ้บ้า!!” ปึ่ก! ผมกระแทกส้นเท้าลงบนteenหมีอย่างจัง นี่มันแม่นเสียยิ่งกว่าโฮมรันคราวนั้นอีก แต่นี่ไม่ใช่เวลาจะมาชื่นชมตน ร่างหมีๆร่วงลงไปตามแรงโน้มถ่วง และ ฟิ้ววววววว ผมต้องวิ่งครับวิ่ง!
“ฝากไว้ก่อนนะแกงส้ม!” เสียงดังคำรามข้างหลังผม ไอ้บ้านี่ ลวนลามผมแล้วยังจะมาฝากอะไรอีก ฮือออออออ
ผมวิ่งติดสปรีตเกียร์หมาครับ ผ่านสวนใหญ่ สวนกลาง สวนเล็ก สวนน้อย จนมาถึงสวนหลังบ้าน ผมเลี้ยวเข้าห้องตัวเองแล้วปิดประตูดัง ปัง! หยากไย่บนเพดานนับสิบตกลงพื้นเรียงราย (ไรท์-พี่ฮั่นเปลี่ยนห้องให้น้องเถอะ) ผมค่อยๆปล่อยตัวพิงกับประตูห้องอย่างอ่อนแรง แต่สิ่งที่ยังโครมครามอยู่ภายในนี่มันยิ่งทำให้ไร้เรี่ยวแรงเสียกว่า... ผมเลื่อนมือขึ้นมาจับบริเวณหน้าอกด้านซ้าย หัวใจเต้นดังจนเหมือนจะหลุดออกมาจากขั้ว ผมหลับตาและพยายามควบคุมลมหายใจให้กลับเป็นปกติ แกงส้ม.. ทำใจดีๆไว้.. ที่ใจแกเต้นแรงแบบนี้เพราะเหนื่อยจากการวิ่งหนีหมีหื่นต่างหาก ไม่มีอะไรเลย…
ไม่มีอะไรมากกว่านั้นจริงๆ !
T o b e c o n t i n u e.
writer talks :
- โผล่มาอีกหนึ่งคู่ให้ปวดหัวเล่น คือไรท์ปวดหัวจริงๆ 55555+ สำหรับเรื่องคู่รีดคนไหนไม่พอใจยังไงต้องขอโทษมา ณ ตรงนี้ด้วยนะคะ ส่วนหนึ่งมันต้องดำเนินต่อไปตามพล็อตด้วย
- ไรท์สนุกจริงๆกับการได้เขียนช่วงแกงส้ม ไม่รู้ว่ารีดเป็นเหมือนกันรึป่าว เพราะนุ่นเขียนไปยิ้มไปเลย น่ารักจริงๆนะคนเนี้ย ฮรืออออออ
- อีกอย่างที่สำคัญ คือ ไรท์กำลังจะเปิดเทอมแล้ว เพราะฉะนั้นอาจจะมาอัพได้ไม่บ่อยนัก น่าจะเป็นอาทิตย์ละครั้ง ไปมอไม่มีเน็ตให้เล่นค่ะ อ๊ะ ต้องเรียกว่าสถาบันสิเนอะเคเอส :P
+ เพียงเม้นก็เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ได้เยอะมากเลยค่ะ ^________^ เย้
+ (คหสต.) เพิ่งรู้ว่าแกงจะย้ายไปม.รังสิต อันนี้ข่าวอย่างไม่เป็นทางการ ช็อคค่ะ............ อย่างช็อค............... เจอกันไม่กี่ครั้งในมอ. ใจหายแวบเลยถ้าจะย้ายไป TTTT แต่ก็นะเป็นการตัดสินใจของเขาด้วย เรียนที่ลาดกระบังยอมรับค่ะว่าสถาปัตย์เรียนหนักมากจริงๆ ทั้งยังไกลที่ทำงาน เฮ้อ ขอให้แฮปปี้กับการตัดสินใจและการทำงานนะแกง....... แต่ตอนนี้เราช็อคเหลือเกิน....... ฮรือออออออออ TTTTTT
้
ความคิดเห็น