คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : 21st dish - Coffee Caramel Chocolate Mousse Cake
Myungyeol's Sweet Desserts Set
Title: COFFEE CARAMEL CHOCOLATE MOUSSE CAKE♥
Pairing: Kimmyungsoo x Leesungyeol
Genre: AU, Ficlet
Author: khanunys
TALK: ิานไม่ออ็เลยมาลฟิ เอาามริอนนี้เราำลั สิแ รายานไม่เสร็แล้วส่พรุ่นี้ พวพ.สำหรับพรีเน์็ยัไม่ไ้ทำ ะร้อไห้อยารีร้อ T^T
- หวานมาไปเี๋ยวน้ำาลในเส้นเลือะสูเินไป่ะ ปนรสอื่นเ้าไปหน่อยเนอะ :D
- สิลแปะลิ้์ >>อฟินมหวาน+าแฟ<<
- ฟัเพล เิน - Superbaker ไป้วย็ไ้อีอารม์นะ
- อีสออนน่าะับแล้วล่ะ่ะ ^^
♥
ิมมยอูเินเ้าบ้านมาพร้อมับถุนมและอาหารในมือ
เมื่อืนูเหมือนว่ามยอูะเอาเปรียบอยอลมาเินไปนิ นหน้าหวานถึไ้นอนสลบเหมืออยู่ในห้อโยไม่มีทีท่าว่าะื่นึ้นมาในอนนี้ มยอูที่ื่น่อน็เลยัสินใออาบ้านเอาุแร้านไปให้ับลูน้อออยอล หลัานั้น็ไปหาอาหารเ้ามาเรียมเอาไว้ให้อีน และพ่ว้วยนมามที่สัาเอาไว้เมื่อืน
“ิมมยอู!” น้ำเสียที่ิะรุ่นโรธึ่น้อยใัึ้นทันทีที่มยอูเปิประูห้อนอนเ้าไป สายาที่เ็มไป้วยวามุ่นเือออยอลทำให้มยอูอไม่ไ้ที่ะหัวเราะออมา นหน้าหล่อสาวเท้าเ้าไปหานเป็นพี่แล้วฝัมูลบนแ้มนุ่มแรๆ
“โรธอะไรรับ” แสร้ถามทั้ๆที่พอะรู้อยู่แ่ใ เพราะอยอลำลันั่พิหัวเีย้วยใบหน้าที่เือวามเ็บปว ไหนะมือเล็ที่อยนวไปามสะโพอัวเออีเล่า
ูแ่นี้็พอะรู้แล้วล่ะ
“ไม่้อมาทำเป็นถามเลยนะ!” นัวสูร้อโวยวาย้วยวามไม่พอใ ่อนะะเบะปาแล้วทำท่าล้ายับว่าำลัะร้อไห้ออมาในไม่้า “เ็บ...”
“ผมอโทษนะ” มยอูว่า “แ่มันอใไม่ไ้ริๆนี่รับ”
“ไม่้อมาพูเลย! ไปหา้าวให้ินเี๋ยวนี้ หิวแล้ว!” ท่าทาเหมือนเ็เอาแ่ใเรียรอยยิ้มว้าให้ปราอยู่บนใบหน้าหล่อเหลาไ้อย่า่ายาย มยอูหันหลัเินออไปเรียมอาหารให้ับอยอล โยไม่ลืมที่ะวานมที่เาออไปื้อมาลไปบนถาอาหาร้วย
ไม่หายโรธ็ให้รู้ันไปสิ
“มาแล้วรับ” มยอูพูบออีนเสียนุ่ม ่อนที่เาะันประูเ้าไป นหน้าหล่อเินเอาถาไปวาลบนโ๊ะ้าเีย พอเยหน้ามาอีที็เห็นอยอลำลัมอเา้วยวาเป็นประาย ูท่าว่าเ้าเ้าแฟผสม็อโแลมูสที่เาเลือมาะถูในหน้าหวานไม่น้อย “อยาทานแล้วสินะรับ” มยอูแล้ถาม ำอบที่ไ้็ือารพยัหน้าถี่ๆเป็นารอบรับ “แ่้อทาน้าวทานยา่อนรับ เี๋ยวไม่หายปวนะ”
“ป้อนหน่อยสิ” นเป็นพี่พูอ้อนพร้อมับระพริบาปริบๆนมยอู้อ้มลไปูบเบาๆลบนริมฝีปานุ่ม านั้นึเริ่มทำามที่อีนร้ออ เาบรรป้อนอาหารให้ับอยอลอย่าอ่อนโยน ึ่อยอล็ไม่ไ้มีท่าทีัืนอะไร นระทั่ทานยาเสร็นั่นแหละ อีอยอลอมอแึเผยโมออมา “เอานมมาเี๋ยวนี้นะ!”
“ทำไม่วนี้ื้อัเลยรับ” มยอูพู้วยน้ำเสียุๆ
“อย่ามาุันนะ!”
“ไม่ไ้รับ” นหน้าหล่อปิเสธเสียแ็ “บอมา่อนว่าทำไมถึอแแบบนี้ อยอลนที่ใเย็นหายไปไหนแล้วรับ”
มยอูพูออไปทั้ๆที่รู้อยู่แ่ใว่าอีอยอละแสท่าทาแบบนี้ับนที่เ้าัววาใเท่านั้น เพียแ่มยอูพอะสัเไ้ว่ามันมาว่าปิไปนิหน่อย เหมือนับอยอลำลัปิบัอะไรบาอย่าอยู่
“อทานนม่อนไม่ไ้เหรอ” อีนอ้อนเาลับึ่ๆหน้าพลามอเ้าแฟผสม็อโแลมูสในมืออเาาแป๋ว มยอูที่ใอ่อนเสมอับท่าทาแบบนี้ออยอลึำเป็น้อป้อนอีนไปพร้อมับัไปในัว
“ิอะไรอยู่รับ่วนี้ อแผิปินะอยอล”
“็่วนี้นายานหนันี่ ลับบ้าน็ึ ุยโทรศัพท์็บ่อย ...ไม่สนใันเลย” นหน้าหวานเปิเผยวามลับอนเอออมานสร้าเสียหัวเราะให้ับมยอูไ้ไม่ยา
“หึเหรอรับ” เาแล้หยอนเป็นพี่เล่นๆ
“หึสิ!” มยอูที่ไม่ทันเรียมใับำอบรับรไปรมาแบบนี้เบิาว้า “ันรู้นะว่านายุยโทรศัพท์ับสาวๆน่ะ มีนใหม่แล้วใ่ไหมล่ะ...”
ไม่้อบอ็รู้ว่านพูน่ะิไปไลถึไหน่อไหนแล้ว มยอูึถอนหายใออมาเฮือให่ เาวาถ้วยนมในมือลแล้วว้าร่าออยอลเ้ามาอเอาไว้แน่น
“ใรมีนใหม่ันรับ มีอยู่นเียวนี่แหละ ไม่เื่อใันแล้วเหรออยอล” เาระิบ้าหูอยอล มือหนาลูบไปบนหลัอีนอย่าปลอบประโลม มยอูรู้ว่าอยอลิมา เพราะานอเา้อเอผู้นลอเวลา ้อิ่อับนเยอะแยะ ไม่แปลที่อยอละิมา แ่ในะเียวันมยอู็ิมาเหมือนันนะ เพราะานออยอล็เอนเยอะไม่่าันเลย “ูผมสิ ผมยัเื่อใอยอลเลย อยอลเอนั้เยอะแยะ ลู้ามาีบ็มี แ่อยอล็ไม่มีใรใหม่นี่รับ”
“มันไม่เหมือนันนี่ นายเอแ่นสวยๆ แถมยัีว่าันั้เยอะ” ูเหมือนว่านในอ้อมแนะไม่ยอมลให้เา่ายๆ
“ผมมีนสวยๆอยู่ในแนแล้วนี่รับ ะไปหานสวยนอื่นทำไมล่ะ”
“ใรสวย พูให้ีๆนะ” อยอลเยหน้าึ้นมาาอเา่อนะมอหน้าอย่าเอาเรื่อ ยัไม่ทันที่มยอูะไ้พูอะไร่อ อยอล็ป้อนเ้าแฟับ็อโแลมูสใส่ปาเาเสียำให่ นมยอู้อสำลั “สมน้ำหน้า! พูาไม่เ้าหูีนั”
มยอูเบ้หน้าให้ับรสาิหวานๆในปา ถึมันะไม่ไ้หวานมาแถมยัมีลิ่นหอมๆอาแฟเืออยู่็เถอะ แ่สำหรับนที่ไม่ทานอหวานแบบมยอู มัน็เินะรับเหมือนัน แ่มยอูน่ะ มีวิธีล้าปาีๆนะ มือหนาเยามนออยอลึ้น่อนะแนบริมฝีปาลไปนไร้่อว่า ่อนะิมรสาิหวานๆที่มยอูหลใหลอย่าหนัหน่ว
“เอาืนรับ” เาบออยอลที่มอ้อนอยู่พอีในอนที่เาถอนริมฝีปาออมา มยอููบแผ่วเบาลบนหน้าผาออยอล ่อนะพูับอีนเสียอ่อน “ผมำไ้ว่าผมเยพิสูน์ให้พี่เห็นแล้วไม่ใ่เหรอรับ ั้แ่เรื่อที่ผมพนันับอูฮยอน ไหนะอนที่ผมทิ้อยอลไปอีล่ะ แถมอนไปออนุาแม่อยอลอนที่เราะย้ายมาอยู่บ้านหลันี้อีล่ะรับ ผมยัหนัแน่นไม่พออีเหรอ อยอล”
“ไม่ใ่แบบนั้นนะ” อยอลเถียึ้นมาเบาๆ “ันเื่อในาย แ่มัน็อลัวไม่ไ้นี่ ใรๆ็อบนาย ันหว...”
“ถ้าหว็บอรๆสิรับ” มยอูยยิ้ม “ไม่เห็น้อลัวอะไรเลยนี่ หว็บอว่าหว หึ็บอว่าหึนะ ผมออะีใที่อยอลหึหวผมน่ะ”
“อย่าไปอบนอื่นนะ” นเป็นพี่พึมพำในลำอ่อนะยับัวมาอเาเอาไว้แน่น มยอูึออบอยอลแล้วระิบเบาๆที่้าหู
“ไม่มีทาหรอรับ เื่อในวามรัอเราเถอะนะ”
end.
ความคิดเห็น