คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : The roommate Romeo : 7
-07-
สับสน
A-204 Jung Dae Hyun
“ ันอบออบ ”
“ และะไม่ยให้นายเ็า เพราะออบเป็นแฟนัน ”
“ ประาศสรามหรอ? ”
“ ไ้ ผมรับำท้า!! ”
“ นที่ัสินใือออบ ะใ้แผนูโมยัไ็เป็นอิสระ ” แฮยอนั้ึ้นมาทันที
“ แ่้อเื่อฟัำอบอออบเท่านั้น! โอเมั้ยรับ?...รุ่นพี่ ”
“ ไ้..ไม่เลวนี่ ”
“ ั้นลามนี้ แบบนี้สนุแน่ ”
เี๋ยวอะไรันน่ะ!?ัะไปันให่แล้ว!!
ลันเอามอำเภอใ!!
“ ไม่สนใถามเราัำ ” ออบนั่หน้าบึ้ในห้อนอนอัวเอเพราะเมื่ออนเ้ามีเรื่อวุ่นๆเิึ้นในระหว่าทาที่ไปอโทษฮิมาน
แ่เรา็ไม่พูออไป...รุ่นพี่ทำไม่เหมือนารสารภาพรัเลย..
ับแฮยอน็ุย้วยลำบา ระหว่าพวเาทัู้่ ็ไม่รู้ะเลือใรี
“ ออบ ออบ ”
“ หา! ว่าไ ” ออบรีบเ้ัวึ้นาเียทันทีที่ไ้ยินเสียอแฮยอน
“ ออมานี่หน่อย ”
“ ไ้ๆๆ รอแปปนะ ”ออบเินไปแ้มประูมอหาแฮยอน
ไม่มี..แล้วเาอยู่ไหน
“ แฮยอน!! อยู่ไหนฮะ ”
“ มานี่ที!! ”
ห้อน้ำ! เสียมาาในห้อน้ำ =[]=
“ ะให้เ้าไป้วยเหรอ? บ้ารึป่าว ”
“ ใรบอหล่ะ ะวานให้หยิบแมพูให้หน่อย ”
แหม..เรา็เ้าใไปโน่น ัะเลอะเทอะ
ออบเินเ้าไปในห้อน้ำ มีเพียประูระหยาบเท่านั้นที่ั้นระหว่าเาและแฮยอน ในห้อน้ำื้นไป้วยไอน้ำร้อนาเรื่อทำน้ำอุ่นที่แฮยอนเปิอาบ
“ อย่าพึ่ออมานะ ” ออบเินไปที่ั้นวาอหน้าอ่าล้าหน้า แ่สายาลับเหลือบมอฝ้าระที่ั้นเาและแฮยอนเอาไว้
ว้าย! เห็นเาเา้วย -,.- แหม..หุ่นีนะนี่
เห้ย! ไปให่แล้วเรา ไม่มอ! ไม่มอ!
ใเ้นแรเลย
“ อยู่ั้นไหนล่ะ ”
“ ั้นสออ่ะ ”
“ ไม่เห็นมีเลย รึว่าหมแล้ว ” ออบพยายามยืัวไปูว่าแมพูอแฮยอนหมรึยั แ่็มีแนแ่แร่ทีุ่่มไป้วยน้ำร่อมัวเาอยู่
“ ริหรอ? พรุ่นี้มีาน้วยไม่สระผมไม่ไ้หรอทำไี ”
หา! แฮยอนมาาไหน
ออบหันัวไปมอ ร่าายอแฮยอนที่เปียไป้วยน้ำ ปรอยผมทีุ่่ม น้ำที่เาะามลำัวไหลลมาหน้ารอแร่แล้วผ่านบริเวสะือ ไหล่ำลไปอี
ทำให้ออบแอบลืนน้ำลาย
“ ็บอว่าอย่าออมาไล่ะ ” ออบ้อนใส่แฮยอนที่ไม่ยอมฟัที่เาพู
“ ็ไม่ไ้โป๊สัหน่อย มีผ้าเ็ัวอยู่นี่นา ”
เ้ามาใล้แบบนี้ทำไม
“ หรือว่า.. ” แฮยอนมอร่าายัวเอ สลับับมอออบ เา้มหน้าให้แนบิับแ้มสวยแล้วเลื่อนไประิบที่ใบหูอออบ
“ มีปิิริยา เพราะาหวัอะไรอยู่? ”
ึ..ึ..ึ
“ นี่! ” ออบผลัแฮยอนให้ออห่าัวเาทันที เพราะทนไม่ไ้ (?)
“ เปล่าสัหน่อย ”
“ เหรอ? น่าเสียายั ั้นอยืมแมพูอออบไปใ้หน่อยนะ ” แฮยอนยืัวไปหยิบแมพูอออบแล้วเินเ้าไปอาบน้ำ่อ
ออบรีบออมาาห้อน้ำทันที เาใ้ัวพิับประูห้อน้ำแล้วเอามือปิปาัวเอ
อะไรัน? เาว่า่ายว่าเมื่อ่อนเยอะเลย
ะไม่ทำอี..นว่าออบะเป็นฝ่ายออปา
แปลว่าเารัษาสัา
เราลับ..ใเ้นแรว่าเิมะอี
หรือว่าเรา..’าหวัริๆ’
โรเรียน N
“ พรุ่นี้เป็นารเปิานสูลแมป์ สำหรับผู้ที่ลทะเบียนร่วมานเราะัลุ่มให้และให้หัวหน้าุล่มร่วมประุม้วย!! ” เสียอหัวหน้า่ายประาศโทรโ่แทนประธาน
โล่อ..ที่ไ้อยู่นละลุ่มับรุ่นพี่
“ ่วนี้หัวหน้าลุ่ม้ออยู่่วยเรียมาน เหนื่อยหน่อยนะ ” ยอแพูับออบระหว่าถอนห้าที่หัวหน้า่ายให้ทำ
“ นั่นสิ ” ออบถอนหายใ
“ แ่านแมป์สนุนะ เพราะานแบบนี้เหมาะับารบอรัเลยล่ะ”
“ ..ั้นเหรอ? ”
“ ว่าแ่แเถอะ ัสินใรึยัว่าะเลือใร ”
“ นี่แหละเรื่อที่ลุ้มใ ” ออบทำสีหน้าลำบาใทันทีที่ยอแพูเรื่อนี้ึ้นมา
“ ไม่รู้ะเลือใรี อบไม่ไ้ั่วีวิ ”
ทำไมเราเป็นนแบบนี้นะ
“ หรืออามีำอบในใแล้ว็ไ้ แ่ไม่รู้ัว ” ยอแส่ยิ้มให้ออบ
หมายวามว่าไ?
“ หัวหน้าห้อ 2C ใ่ไหม? ” ะรรมารเินเ้ามาทัออบที่ำลันั่ถอนห้าับยอแอยู่
“ ฮะ ”
“ อแร่วยนทานี้หน่อยนะ ” ะรรมารี้ไปทาท่อนไม้ให่ที่ำลัะนำมาั้เป็นเวที
“ ไ้สิฮะ ”
“ ฮิมาน๋า~ ามนมา่วยแล้ว ” เมื่อมอบหมายานให้แล้วะรรมาร็เินรไปทานร่าสูโปร่ับเอสารอย่าอย่าไปให้
“ อื้ม..อบในะ ”
หา!! รุ่นพี่ฮิมาน
ทำไี ยิ่ไม่อยาเผิหน้าอยู่.. ะหนีเหรอ? ไม่ทันแล้วเรา TT^TT
“ น้อ! ่วยับที ” รุ่นพี่นหนึ่เรียออบให้ไปับท่อนไม่ที่วาเรียันเป็นแนวรเหมือนำแพเพื่อที่ะให้ผูเือไ้่ายๆ
“ ฮะ ” ออบเินเ้าไปันท่อนไม้ท่อนที่ไม่ไ้ผูเือ ไม่ให้ล้มลมา
“ ับแน่นๆนะ ห้ามให้มันหล่นลมาทับล่ะ เี๋ยวพี่ะให้เพื่อนมาผูเือเอ ”
“ ฮะ ”
รุ่นพี่ที่ปลื้มบอรั แ่ลับโนรูมเมทูบ
ไม่อยาเื่อว่าะเิเรื่อแบบนี้
...สมอสับสนเลย ว่าเราอบใรันแน่!!!
“ ออบ ” เสียระิบทีุ่้นหู แนแ็แร่ที่ำลัร่อมัวเาอยู่ ทำให้ออบหันไปู
๊า!! รุ่นพี่มาไ้ไันเนี่ย
“ ับไว้่อนนะ พี่ำลัมัเืออยู่ ”
“ เอ่อ..ทำไม้อมัเือผ่านัวผม้วยหล่ะฮะ ”
“ ฮึ! ไม่้อทำัวแ็หรอ ไม่ทำอะไรหรอน่า ” ฮิมานันัวเอให้แนบิับแผ่นหลัออบยิ่ึ้น
“ อย่าแล้สิฮะ รุ่นพี่ไม่ใ่นแบบนั้น ”
“ แล้วิว่าเป็นยัไ? ” ฮิมานใ้าวาบนไหล่ออบ ทำให้รู้สึถึลมหายใที่รผ่านแ้มอออบไ้
“ ออบอาะเ้าใพี่ผิ พี่ไม่ใ่เ้าายและไม่ใ่นีอะไรนั ” ฮิมานเลื่อนฝ่ามือไปุมมือออบที่ำลัันท่อนไม่อยู่
“ ถ้าอยู่ใล้นที่อบ็อยาอ อยาูบ ” ฮิมานเลื่อนใบหน้าไประิบใส่ใบหูอออบ
“ ันเอ็เหมือนนพวนั้น ” ริมฝีปาอฮิมานัใบหูอออบอย่าเบาๆ แล้วเลื่อนใบหน้ามาไร้อ เา่อยๆ ูลิ่นหอมาัวออบอย่าระหาย
“ ออบหอมั หอมหวานเหมือนอไม้ ” ฮิมานพูเสียแหบพร่าแ่เ็ี่ ทำให้ออบหน้าแ
“ น่าินเหลือเิน~ ”
“ อย่าฮะ รุ่นพี่ ”
“ หึ! หึ! ” ฮิมานหัวเราะในลำอ แล้ว่อยๆ ผละัวออาออบ
“ แ่ล้อเล่นน่ะ ีเรียสหรอ? ” ฮิมานใ้ฝ่ามือเลี่ยใบหน้าออบอย่ารัใร่
รุ่นพี่?
“ มะรืนนี้อนเ้า่ายมีเมทสอบวามล้าเราู่ันนะ ” ฮิมานส่ยิ้มอ้อนวอนให้ออบ
“ ลนะออบ ”
“ ฮิมานมาทานี้หน่อย ” หัวหน้า่ายเรียัวฮิมานให้ออไป ทิ้ให้ออบยืนอึ้ับำเิยวนอฮิมาน
ใ่แล้ว รุ่นพี่ยัไ็อ่อนโยนเป็นนี
ออบมอามหลัฮิมานที่เินออไปไม่ี่้าว
เราับรุ่นพี่..
ทันในั้น..เือที่ผูท่อนไม้็ไ้า ทำให้ท่อนไม้ให่ล้มเอียไปทาฮิมาน
“ รุ่นพี่!! ” ออบวิ่ๆ ไปผลัฮิมานให้ห่าาท่อนไม้ที่ำลัล้มทับใส่ ทำให้ัวเอโนทับแทน
“ ออบ!!! ”
ห้อพยาบาล
“ ิม ฮิมาน รูฝาู่อนนะ รูมีประุม ”
“ รับผม ”
“ ไม่้อห่ว อีสอวัน็หาย ”
“ อบุรับ ”
รููแลห้อพยาบาลไ้เินออไปทิ้ไว้ให้ฮิมานและออบอยู่้วยันามลำพั
“ เอ่อ..เอ่อ... ” ออบที่อนนี้ร่าายมีแ่แผลถลอามแนและา ้อเท้า้า้ายที่ถูผันแผลไว้เนื่อาเล็อนโนท่อนไม่ทับ ฮิมานหันไปมอสภาพอออบทำให้เารู้สึผิ
“ อโทษ้วยนะฮะ ที่ทำให้เสียเวลา ้อให้รุ่นพี่พามาห้อพยาบาล ทั้ๆ เล็นิหน่อยแท้ๆ ” ออบส่ยิ้มอย่าเฝื่อนๆ ให้ ฮิมานโผัวเ้าไปอทันที
“ อโทษนะ ออบไม่น่ามาันันไว้เลย ”
“ เอ่อ..รุ่นพี่ไม่ผินะฮะ ” ออบพูในอ้อมออฮิมาน
“ มาป้อันทำไม เิพลาไปออบอาเ็บหนันะ ”
“ ผมผิเอที่ไมู่ว่าเือผูแน่นรึยั ”
เาห่วเราริๆ
“ โล่อที่ออบไม่เป็นอะไรมา ”
“ ..... ”
“ ถ้าเิอะไรึ้นับออบ ันไม่รู้ะทำยัไี ”
“ รุ่นพี่? ” เสียเรียอออบทำให้ฮิมานรู้สึัว ผละัวออห่าาออบทันที
“ วันนี้ลับบ้าน่อนีว่า เี๋ยวพี่ไปส่ ”
หา! ถ้าไปส่รุ่นพี่็รู้สิว่าเราับแฮยอน..
“ อย่าเลยฮะ รุ่นพี่านยุ่มา ”
“ แ่ออบาเ็บ ”
ึ ึ ึ เสียฝีเท้าอหัวหน้า่ายวิ่เ้ามาในห้อพยาบาล
“ ฮิมาน ’โทษนะ แ่เรื่อสั่อ่วยโทรุยหน่อยสิ มีแ่นายที่รู้เรื่อ เร็วเ้า!! ”
“ รุ่นพี่ไปเถอะฮะ ”
ฮิมานหันมามอหน้าออบ แล้ว้มหน้าลไปหอมหน้าผาออบฟอให่
“ ราวหน้า็แล้วัน ” ฮิมานส่ยิ้มให้ออบแล้วเินออไปับหัวหน้า่าย
ระหว่าทาเิน
“ อโทษนะที่มาััหวะนาย ” หัวหน้า่ายยมืออโทษ
“ ไม่เป็นไร ”
“ ราวนี้นายริัหรอ? ”
“ ็มีนอยแทร ”
“ .... ”
“ เลย้อลทุนหน่อย ” ฮิมานสัเเห็นแฮยอนวิ่หน้าาื่นรมาทาเาทันที
..มาพอี ายยาั
“ ฝาไว้่อน ” แฮยอนวิ่ผ่านฮิมานอย่ารวเร็ว ให้ฮิมานไ้ลิ่นผมมาาแฮยอน
เอ๊ะ! ลิ่นนี้...ทำไมเหมือนอออบเลย
ปั! เสียเปิประูอย่าแรอแฮยอนทำให้ออบใ
“ แฮยอนทำไมมาเร็วั ไหนบอว่าวันนี้้อมเ้น ”
แฮยอนเินริ่มาทาออบ้วยสีหน้าที่หุหิ แล้วะอใส่ออบยให่
“ เป็นบ้าไปแล้วหรอ!! ”
“ โมโหอะไร่น่ะ ” ออบเอามือปิหูัวเอ
“ ปป้อหมอนั่นนัวเอเ็บ ทำไ้ไ!! ”
“ ็รู้ว่าเ็บยัมาึ้นเสียอยู่ไ้ ” ออบะโนใส่หน้าแฮยอน
“ เ็บเพราะหมอนั่นมันุ้มหรอ!! ” เสียะออแฮยอนทำให้ออบน้ำาลอ้วยวามใ
เราใแทบาย แทนที่ะมาปลอบวั
แฮยอนใร้าย!
“ ไป! ลับบ้าน! ” แฮยอนับ้อมือออบุให้ลุึ้น แ่ออบลับปัมือทิ้แล้วลุึ้นเอ
“ ผม..ลับเอไ้! ”
“ ั้น็ามใ! ” พูบแฮยอน็เินออไปาห้อพยาบาลแล้วระแทประูเสียั
ปั! เสียปิประูัสนั่นห้อพยาบาล
โธ่! ทำไมทำแบบนี้ ...ทั้ที่ไม่อยาะทะเลาะัน
ออบปาน้ำาัวเอที่ไหลไม่หยุ
“ ออบ แฮยอนลับไปแล้วหรอ? ันอุส่าห์โทรเรียมาแท้ๆ ” ยอแที่เินเ้ามา่วยพยุัวออบให้เินออมาาอาารเรียน็เริ่มบ่น
“ ไม่ำเป็นันลับเอไ้ ” ออบ่อยปล่อยมือยอออ แล้ว่อยๆ เิน
“ ไหวแน่นะ ” ยอแถามึ้นเมื่อเห็นวามพยายามในารเินอออบ
“ สบายมา แไป่วยานโรเรียน่อเหอะ ” ออบโบมือให้แล้วหันหลัเิน่อไป
แฮยอนไม่ลับมาริๆ ้วย
วามริเราวระอบใที่เาเป็นห่ว
ออบเินไปามทา สายาอเา็สะุับร่าสูที่ยืนพิำแพประูโรเรียน
แฮยอน.
เายัไม่ลับหรอ?
“ เอ่อ..ทำไม ” ออบรีบยิำถามใส่แฮยอนทันที แ่ถูแฮยอนพูัะ่อน
“ อยู่บ้านเียวันทิ้ันไ้ไ! ”
“ แ่... ”
“รึว่า...รำานใที่ผมเป็นห่ว? ” แฮยอน้มหน้าสำนึผิ
หา! ใรบอ
เราไม่เยิแบบนั้น
“ เปล่านะ....ใรว่ารำานล่ะ ”
“ ั้น..ไปเหอะ ” แอยอนับมือออบเินออไป
ทำไมเราพูีๆ ว่านี้ไม่ไ้นะ
และทำยัไถึะะสื่อวามรู้สึให้เาเ้าใไ้นะ
ิม ฮิมาน ที่ยืนอยู่รระเบียอาารมอูแฮยอนับออบเินออไปาโรเรียน้วยวามสสัย
“ ฮิมาน นาย้อสั่อันนี้้วย ” หัวหน้า่ายเินมาับเอสารบาอย่าให้ฮิมาน
“ นี่! อยืมรถมอไ์แปป ”
“ ทำอะไร ะลับแล้วหรอ? ”
แมนั่น A
“ แฮยอน!! ผมเินไ้เอฮะ ปล่อยผมลเถอะผมอร้อ ” ออบที่อนนี้ไ้อยู่ในอ้อมแนอแฮยอน็โวยใส่ทันทีเพราะแฮยอนไม่ให้เินึ้นบันไห้อพัเอแ่เาอุ้มออบมาแทน
“ ให้เินเอว่าะถึห้อ็รึ่วัน ผมอุ้มมาเอแบบนี้ีว่าเยอะ ”
“ แ่ว่า มีนมอผมอายนะ ” ออบพูไปหน้าแไป
“ ็มันถึเร็วีนี่ ”
“ ..... ”
“ ในเวลาแบบนี้วรทำัวว่า่าย น่ารัๆ หน่อยสิ ”
ว่า่ายหรอ?
ออบโอบอออแฮยอนเอาไว้เพื่อไม่ให้ัวเอลไปในอนที่แฮยอนอุ้มอยู่
“ แฮยอน..อบในะ ” ออบระิบใส่หู
“ อะ..อ่าว ” แฮยอนที่อนนี้มีสีหน้าแไม่แพ้ออบเลยถึับพูไม่ออ
“ ะว่าไป ออบนี่นายมีหน้าอ้วยหรอ? ”
“ ะบ้าหรอ! ผมเป็นผู้ายนะ ” ออบใ้ำปั้นเล็ทุบอแฮยอน
“ อย่าิ้นสิเี๋ยว ”
“ แฮยอนบ้า!! ”
“ 5555 บ้ารัออบนั่นแหละ ”
".........."
แฮยอนเาะรู้ัวไหม? ว่าเาพูอะไรออมา
..พูเล่นนทำให้ไหวหวั่น
แบบนี้นิสัยไม่ีนะ!
..แฮยอน...
นายทำให้หัวใวนี้มันเ้นระรัวยัไม่ไ้หยุพัทุทีทีอยู่ับนายเลย
สายาอฮิมานที่มอริ่มาทาบันไ้ห้อพัอแฮยอน ็นึสสัยเพราะเาแอบับรถามออบและแฮยอนมาอย่าไม่ลาสายา
" นี่ใ่าิันริๆหรอ? "
ความคิดเห็น