คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3
ตอนที่ 3
“โอ้ยยยย~~~ เรียนอะไรเนี่ย นี่ฉันโดนเอาอะไรมายัดใส่สมองเนี่ย อยากกลับไปเรียนแบบอาทิตย์ที่แล้วจัง...” ‘ดาว’ เพื่อนใหม่ที่อยู่ห้องเดียวกับแพรบ่นอยากเหนื่อยๆ ขณะกำลังเดินกลับห้องเรียน คาบที่แล้วแพรเรียนวิทยาศาสตร์เลยต้องไปเรียนที่ห้องแล๊ป ซึ่งเนื้อหาการเรียนการสอนก็ย่อมต้องเข้มข้นให้สมกับเป็นโรงเรียนที่มีชื่อเสียงเป็นธรรมดา
“อย่างเวอร์น่าดาว นี่เปิดเรียนมายังไม่ถึง 10 วันเลยนะ” ‘มุก’ เพื่อนอีกคนในกลุ่มของแพรพูด
“ยังเปิดเรียนไม่ถึง 10 วันเลยแต่ก็มีการบ้านแล้วเนี่ยย~~ ยากด้วย ทำไม่เป็นอ่ะ ถ้าไม่ทำก็โดนหักคะแนนอีกก~ เนอะฟ้าเนอะ” ดาวหันไปถามความคิดเห็นของ ‘ฟ้า’ เพื่อนอีกคน
“คือเราก็เห็นด้วยนะว่าการบ้านมันยากทำไม่ได้ แต่ดาวก็บ่นเยอะไปนะ” ฟ้าออกความเห็น
“อะไรอ่ะ ขนาดฟ้ายังไม่อยู่ข้างเราเลยหรอเนี่ย~” ดาวว่าอย่างงอนๆ
“ต้องเรียนอย่างนี้ไปอีกตั้ง 3 ปี ทำใจเถอะดาว” แพรหันไปปลอบ(?)ดาว
“ก็รู้อ่ะนะ แต่จะทำการบ้านยังไงอ่ะ” ดาวยังคงบ่นต่อไป...
“นั่นพวกเด็กห้อง 1 ใช่ป่ะ เพิ่งกลับจากเรียนพละมาหรอ อยากอยู่ห้อง 1 บ้างจัง..” มุกที่ไม่ได้สนใจที่ดาวพูด พูดขัดขึ้นเมื่อเห็นนักเรียนห้อง 1 อยู่ไกลๆ
แม้ในแต่ละชั้นจะมีเพียง 5 ห้อง แต่ก็มีการแบ่งแยกอย่างชัดเจนระหว่างห้อง 1 หรือห้องคิง กับห้องอื่นทั่วไป แม้ห้อง 2 จะเป็นห้องควีนแต่ก็ไม่ได้แบ่งแยกกับห้องอื่นชัดเจนเท่าห้องคิง ที่ปกเสื้อของนักเรียนห้องคิงทุกคนนั้นจะมีเข็มกลัดสีทองรูปตัว K อยู่ด้วย ทำให้รู้ได้ทันทีว่าใครเป็นนักเรียนห้องคิงและใครไม่ใช่ นักเรียนห้องคิงจะได้รับสิทธิพิเศษกว่าเด็กห้องอื่นหลายอย่างเช่น ส่วนลดค่าอาหารกลางวันที่โรงอาหารของโรงเรียน การใช้ห้องแล๊ปหรืออุปกรณ์ทางวิทยาศาสตร์ของโรงเรียนโดยไม่ต้องทำเรื่องขอใช้แต่ต้องแจ้งให้อาจารย์หมวดวิทย์ฯทราบ ฯลฯ แต่ห้องคิงมีกฎที่เข้มงวดกว่าห้องทั่วไปมาก หากใครทำผิดกฎจะหลุดออกจากห้องคิงทันที(ในกรณีนี้นักเรียนห้องควีนจะถูกเลือกขึ้นมาแทน) หากคนนอกมองมาอาจจะคิดว่าเป็นระบบที่ไม่ยุติธรรม แต่ทุกคนในโรงเรียนก็ยอมรับมัน เพราะสิ่งที่สำคัญที่สุดในโรงเรียนนี้คือ ‘ความรู้และระเบียบวินัย’
“จริงสิ !!! ถ้าให้เด็กห้องคิงช่วยอาจจะทำได้ก็ได้นะ” ดาวพูดอย่างนึกขึ้นได้
“จะบ้าหรอฟ้า ไม่รู้จักใครสักคน จู่ๆจะให้เข้าไปถามเนี่ยนะ” มุกค้าน
“นั่นสิ..เราเห็นด้วยกับมุกนะ พวกนั้นดูท่าทางเข้าไปคุยด้วยได้ยากอ่ะ” ฟ้าบอกอีกคน
“คือ...เรารู้จักคนในห้องนั้นนะ...คนหนึ่งอ่ะ...” แพรบอกออกมา ทำให้ทุกคนหันมามองแพรเป็นตาเดียวกัน
“จริงดิแพร!!! สุดยอดเลย รู้จักพวกเก่งๆด้วยหรอ?” มุกถามอย่างตื่นเต้น
“คนเดียวอ่ะนะ เขาเป็นเพื่อนจากโรงเรียนเก่าเราอ่ะ” แพรบอก
“งั้นเข้าไปถามเขาให้หน่อยดิแพร คาบต่อไปก็คาบพักแล้วถามเลยๆ” ดาวเร่ง
“ตอนนี้เลยหรอ? ไม่ดีมั้ง เดี๋ยวตอนเย็นเราถามให้แล้วพรุ่งนี้มาบอกละกัน” แพรพยายามไกล่เกลี่ย
“ตอนนี้แหละแพร แนะนำให้เรารู้จักด้วย เราจะเอาไปอวดเพื่อนในห้อง” มุกบอกอย่างตื่นเต้น
“...ก็ได้...”เพราะโดนกดดันจากเพื่อนแพรเลยตอบตกลงอย่างเลี่ยงไม่ได้
“แล้วเพื่อนแพรคนไหนอ่ะ หญิงหรือชาย?” มุกถามอีกเมื่อแพรยอมตกลง
“ผู้หญิง เรายังไม่เห็นเขาเลยอ่ะ”
“แล้วชื่ออะไร น่าตาดีมั๊ย นิสัยอ่ะ” คราวนี้เป็นดาวที่ถามบ้าง
“ชื่อนัท หน้าตาก็ดีนะ นิสัยดีด้วย”
“แล้วรู้จักกันได้ไง แล้วๆๆๆ......” แพรโดนรุมคำถามจากทั้งดาว มุกและฟ้า
“ก็บอกว่า.....” แพรตอบคำถามของเพื่อนไปเรื่อยๆ แต่ตาก็มองหานัทอยู่..
“นัท !!!!!”แพรเรียกเมื่อมองเห็นนัท
“มีอะไรหรอ” นัทถาม
“คือวันนี้อาจารย์เขาสั่งงานอ่ะ ทั้งเราแล้วก็เพื่อนทำไม่ได้เลยว่าจะมาถามอ่ะ”
“แพรรีบมั๊ย? เดี๋ยวเราเอาของไปเก็บก่อนนะ รอแป๊บนึงนะ” นัทบอกก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปในห้อง
“ไหนงานอ่ะ” นัทถามทันทีที่พ้นขอบประตูห้อง นัทรีบมากจริงๆเพราะถ้าเมื่อกี้นัทไม่เกาะขอบประตูไว้คงจะลื่นไปแล้ว
“นี่อ่ะ ข้อ 2-7 อ่ะ”
“อ๋อ...ตรงนี้ต้อง.......”
“เดี๋ยวนัท ! อธิบายให้เพื่อนเราด้วย เราขี้เกียจไปอธิบายทีหลัง” แพรขัดขึ้นเมื่อนัทเริ่มจะอธิบายและหันไปเรียกเพื่อนของตนมา
“พร้อมนะ?” นัทถามนักเรียนเฉพาะกิจทุกคน
“อือ” ทุกคนพยักหน้าพร้อมกัน
“ข้อนี้อ่ะนะต้องเริ่มจาก........เข้าใจป่ะ?”นัทเริ่มอธิบายและหยุดถามทุกครั้งที่อธิบายเสร็จแต่ละข้อ
“ขอบคุณมากนะนัท”แพรบอก
“ขอบคุณนะนัท”เพื่อนของแพรก็ขอบคุณพร้อมกัน
“ไม่เป็นไรๆ ถ้าไม่เข้าใจก็มาถามได้ตลอดเลยนะ”
“รู้จักเด็กห้อง 2 ด้วยหรอนัท” ‘ซัน’ เพื่อนใหม่นัทถามขึ้น เมื่อกลุ่มของแพรเดินกลับเข้าห้องไป
“ก็นิดหน่อย”นัทตอบไปนิ่งๆ
“คนที่เข้ามาทักแกน่ารักว่ะ ชื่อไรอ่ะ”ซันถามต่อ
“มีไรกันๆ” ‘แบงค์’ เพื่อนอีกคนเข้ามาร่วมวงด้วย
“แบงค์ เมื่อกี้มึงเห็นป่ะ เพื่อนไอ้นัทอ่ะ น่ารักว่ะ” ซันหันไปถามแบงค์
“อ๋อ~ เห็นๆ...เออน่ารักดีเหมือนกัน แต่ไม่ใช่สเป็คกูหรอก”แบงค์ตอบ
“แล้วสรุปเขาชื่อไรว่ะนัท โสดป่ะ?”ซันยังถามต่อ
“เขาชื่อแพร โสด แต่....”
“แต่ไรวะ?”
“เขาไม่สนคนบ้าหน้าตาเ-ี้ยอย่างมึงหรอก...ฮ่าๆๆๆ” นัทหัวเราะเมื่อหรอกด่าเพื่อนได้ แบงค์เองก็ขำไปด้วยเหมือนกัน
“ขำไรว่ะแบงค์...ฝากไว้ก่อนเถอะนัท อย่าคิดว่าเป็นผู้หญิงแล้วจะรอดนะ”ซันพาลใส่แบงค์และหันไปหาเรื่องนัท
‘แต่ถึงเขาชอบมึง กูก็ไม่ปล่อยไปหรอกนะ....’ นัทพึมพำกับตัวเอง
“เมื่อกี้พูดอะไรนะนัท” ซันถามเมื่อเห็นนัทพูดอะไรซักอย่างแต่เขาไม่ได้ยิน
“เปล่าๆ ไปกินข้าวกันเถอะ” นัทเลี่ยงที่จะตอบและเดินหนีไปโรงอาหาร....
**************************************
ความคิดเห็น