คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5
ตอนที่ 5
‘7:15’
วันนี้เป็นวันที่นัทมาโรงเรียนสายที่สุดตั้งแต่เริ่มคาบศูนย์มา 2 สัปดาห์ นัทรีบจอดรถมอเตอร์ไซค์และออกวิ่งไปที่ตึกเรียนอย่างรวดเร็ว...
15 นาทีก่อนเริ่มเรียน หลายคนอาจคิดว่ายังมีเวลาเหลือเฟือ แต่นัทไม่ได้คิดแบบนั้น นัทจะชอบทำอะไรล่วงหน้าตลอด อย่างเวลามีนัดอะไรเขาก็มักจะมาก่อนเวลา 30 นาทีเป็นอย่างต่ำเสมอ เพราะเขาไม่ชอบให้ใครรอ
หลังจากออกวิ่งได้เพียง 3 ก้าว เขาก็ต้องชะงัก ไม่ใช่เพราะลืมกุญแจรถ หรือลืมกระเป๋าตังค์แต่อย่างใด เพราะเขาเห็นร่างของใครบางคนที่คุ้นตาต่างหาก
“อ้าวนัท?” แพรเรียกชื่อคนตรงหน้า
“หวัดดีแพร” นัททักกลับ
“มีเรียน7 โมงครึ่งไม่ใช่หรอ?” แพรถามเพราะรู้นิสัยนัทดีว่าเป็นคนชอบมาก่อนเวลา
“ใช่ๆ เราตื่นสายอ่ะ”
“อีก 15 นาทีเริ่มเรียน สำหรับคนอื่นไม่นับว่าสายหรอกนะนัท” แพรคุยกับนัทไปด้วยเดินไปด้วยช้าๆ
“หรอ.. ไม่รู้ดิ เราไม่ปกติมั้ง ฮ่าๆๆ” นัทตอบกลับอย่างตลก
“ไม่ต้องรีบหรอก ยังมีเวลาตั้งเยอะ”
“อืม... ว่าแต่ แพรมาเวลานี้ทุกวันเลยหรอ?”
“ใช่ๆ มาพร้อมแม่อ่ะ จริงๆอยากมาสายกว่านี้นะเนี่ย ที่นี่ไกลกว่าโรงเรียนเก่าตั้งเยอะ ง่วงมากอ่ะ ฮ้าววว” แพรพูดพร้อมกับหาวออกมา
“ก็อย่านอนดึกดิ”
“โห~~ การบ้านเยอะขนาดนั้น ทำยังไงก็ไม่เสร็จก่อน4ทุ่มหรอก”
“ก็ทำที่โรงเรียนดิ ว่างๆก็ทำอ่ะ จะได้เหลือไม่เยอะ”
“แล้วนัทนอนกี่โมงอ่ะ”
“ปกติก็ 3 ทุ่ม”
“อย่างกับเด็กป.3รักสุขภาพ..”แพรพูดเบา
“ได้ยินนะแพร!!!”
“ได้ยินด้วยหรอ... ฮะๆ.. หูดีเนอะ..”แพรหัวเราะกลบเกลื่อน
“งั้นเราไปแล้วนะ บาย~”นัทบอกเมื่อถึงทางแยก ถ้าเลี้ยวขวาจะไปทางตึกเรียน ส่วนเลี้ยวซ้ายไปสวน
“อ่า.. บาย~”แพรเดินไปทางสวน ส่วนนัทก็เดินขึ้นตึกเรียนไป
.
“อ้าวนัท ทำไมวันนี้มาสายอ่ะ?” ไนซ์ทักขึ้นเมื่อเห็นนัทเดินเข้ามาในห้อง
“ตื่นสายอ่ะ”นัทตอบตามจริง
“นัทๆ ขอดูการบ้านสังคมหน่อยดิ”แป้งเดินเข้ามาหานัทที่โต๊ะ
ตอนนืทั้งห้องมักเรียนอยู่ประมาณ 14-16 คน ถึงตามตารางจะบอกว่าเริ่มเรียน 7โมงครึ่ง แต่กว่าอาจารย์จะมาก็เกือบ7โมงห้าสิบ ทำให้หลายๆคนยังไม่มา
***************************
-- 7.18 เช้าวันถัดมา—
“อ้าวนัท?” แพรทักอย่าง งงๆเมื่อเห็นนัทออกมาจากที่จอดรถจักรยานยนต์
“หวัดดีแพร”นัททักแพรตามปกติ
“ทำไมวันนี้มาสายอีกแล้วอ่ะ”
“ขี้เกียจตื่นเช้าอ่ะ อาจารย์มาสายก็เลยไม่อยากรอนาน”
“เห้ยๆพายุจะเข้าเปล่าเนี่ย นัทเนี่ยนะขี้เกียจ พรุ่งนี้โลกแตกแน่ๆอ่ะ” แพรพูดด้วยสีหน้าจริงจัง
“โลกแตกเมื่อไรไม่รู้ แต่ปากแพรอ่ะจะแตกก่อนโลก ปากดีจริงๆ”นัทจับคางแพรเอียงซ้าย-ขวาอย่างหมันเขี้ยว
“เจ็บบบ”แพรร้องทีเล่นทีจริง
“เวอร์จริงๆ”
“แต่นัทเนี้ยนะขี้เกียจตื่นเช้า? เหลือเชื่อสุดๆ”
“มันก็เกิดขึ้นแล้วนี่ ไปแล้วนะ” นัทเดินแยกขึ้นตึกไป ส่วนแพรก็เดินไปสวนด้วยความมึนงง ถ้าบอกว่าเขาฝันยังเข้าใจง่ายกว่าอีกนะเนี่ย..
.
.
“เฮ้ย!!! เอเลี่ยนบุกโลกหรอวะ กูถึงได้มาก่อนนัทเนี่ย” ซันพูดด้วยท่าทีอึ้งๆ ซึ่งใครดูก็รู้ว่ามันแกล้งทำ -_-
“กูแค่ขี้เกียจตื่นเช้า เงียบๆไปเหอะมึงอ่ะ” นัทตอบอย่างรำคาญ
“เมื่อวานตื่นสาย วันนี้ขี้เกียจตื่นเช้า มึงเป็นไรวะนัท วันนั้นของเดือนหรอ?” ซันยังไม่เลิกสงสัย
“พ่องดิ ผู้ชายใครเขาพูดแบบนี้กับผู้หญิงวะ กูไม่ได้เป็นไรทั้งนั้นแหละ”
“กูลืมเลยว่ามึงเป็นผู้หญิง”ซันพูดด้วยสีหน้าจริงจัง ซึ่งนั่นก็เรียกเสียงหัวเราะได้จากหลายๆคน
‘จะให้กูตอบว่ารอเจอแพรตอนเช้ารึไงสัด กูไม่ได้หน้าหนาขาดนั้นนะ’ นัทได้แต่เถียงซันในใจ...
***********************************
อู้อ่านหนังสือมาอัพนิยาย 5555 ไม่รู้ทำไมอ่านหนังสือเรียนแต่ไอเดียนิยายมาเต็มหัวเลย
เห็นเม้นนี้แล้วอยากสปอย 5555 ถูกนิดนึงนะเนี่ย
ขอบคุณทุกกำลังใจมากฮับ
ความคิดเห็น