คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : WOW Jeon - 08
มีอะไรที่ทำให้น้ออายุ 20 เลยไหมรับ อยาไ้ - ลิเพื่ออ่านบทวาม่อ
WOW Jeon #พี่ว๊าอน
VIII :: เป็นพี่ว๊า้อแ็(?)ใ
มีอะไรที่ทำให้น้ออายุ 20 เลยไหมรับ อยาไ้ - ลิเพื่ออ่านบทวาม่อ
อุลืนน้ำลายลอเมื่อเห็นใบหน้าน่ารัที่เยึ้นมาสบา วามีับวามั่วบีันลั่นไปหมในหัวอเา เาสูลมหายใเ้าปอ่อนะูบลบนริมฝีปาเรียวอน้ออย่าะละลาม อุบีบเ้นไปามร่าายอน้ออย่ามันส์มือ
“มันแ็นานี้หนูอยาให้ฮยอทำอะไรีรับ?” อุลอเลียใบหน้าเ้าับลำออน้อ่อนะริมฝีปาไปามไหล่เล็ที่ำลัสั่นและบเม้มลไปอย่าไม่ลัวว่าใระเห็นเพราะเาั้ใให้ทุนเห็น่าหา สอมือเ้าไปในอันเอร์แวร์อน้อ่อนะรูออาเรียวาอน้อ
“ุฮยออยาให้แท อะ มาอยู่้วยเหรอฮะ?” อุพยัหน้ารับออมาะที่ริมฝีปาลาลมาที่ยออทั้สอ้าอน้อ บเม้มและูึนยออสีมพูระเรือแ็ึ้นมาเป็นไน่าฟั ่อนะเลื่อนมือ้าหนึ่ึ้นมาบีบหน้าออแทฮยอนึ้นนู่นึ้นมา
“ใ่รับ ฮยอะุนนอ้วนเลย” อุมอริมฝีปา้ำๆอแทฮยอที่ยู่ปาออมา่อนะบีบเ้นหน้าออแทฮยอแรึ้นพร้อมับนิ้วเรียวที่แทรเ้าไปในายอน้อที่มีเมือใสๆไหลเยิ้มออมานเลอะไปทั่วมือและ้นโ่ๆอน้อ
“ฮึ” อุอมยิ้มออมา่อนะูบลบนยออสีสวยอแทฮยอและนิ้วที่ยับสอระแทเ้าายอน้อในัหวะที่เริ่มเร็วึ้นเรื่อยๆ ะที่อีมือ็รูิบาเอัวเอลทันทีพร้อมับสอัวนอเาที่ำลัพอแน่นอัวเอเ้าที่ร่อ้นอน้อ
“นะรับ ย้ายมาอยู่ับฮยอนะรับ” อุไม่รู้้วย้ำวามัวเอะทนับวามน่ารัน่าฟัน่าย้ำอน้อะไ้อีนานเท่าไหร่ แ่เาอยาะนอนอแทฮยอทุๆืน ูแลน้อในทุๆวัน และไ้่วยัวเอับน้อไ้อย่าใล้ิแบบนี้
“อ๊ะ อ๊า ะ ุฮยอ” อุูบลที่ริมฝีปาเล็ๆอน้อ เลียริมฝีปาบวม้ำ้านนอ่อนะัึอย่าพึพอใ ะที่เารูุลาายอัวเอไปมาอยู่ที่้นลมอน้อที่เริ่มโ่และให่ึ้นอย่าัเน เาไม่อยาะบอเลยว่ามันเป็นเพราะฝีมืออเาเลย
“ีไหมรับ หืม?” อุยับมือรูัวนอน้อไป้วยะที่สวนเอวเ้าับร่อน้นแน่นๆอแทฮยออย่าพออพอใ ูบไปามไหล่ลาอน้อ้ำไป้ำมา มอใบหน้าอแทฮยอที่ำลัรวราออมาและอรัอยู่ที่ลำออเา
“แท…” อุะัมือเมื่อเห็นท่าทาลัเลอน้อที่ำลัมอมาที่เา วาที่เ็มไป้วยวามัวลนั้นและริมฝีปาที่เม้มเ้าหาันนั้นทำให้อุเริ่มัวลใับท่าทาทุอย่าอน้อน้อรั้เ้าัวอวบึ้นมานั่ร่อมอยู่ที่ัอเา
“เป็นอะไรรับ? นเ่อฮยอ” อุเลี่ยปอยผมอแทฮยออย่าเบามือและมอใบหน้าอแทฮยอที่ยัเอาแ่ัปาอัวเออยู่อย่านั้น เาสวนเอวนน้อโวยวายออมาและ้อนามอเาอย่าอออ้อนนอุ้อริมฝีปาลไปเบาๆ
“แทไปปรึษาเพื่อนที่มีแฟนแล้วมาฮะ” อุมวิ้วเ้าหาัน่อนะมอแทฮยอที่วาใบหน้าลับแผ่นออเา ะที่อารม์อเาและอน้อเริ่มเ้าที่และสบลไปบ้าแล้ว แ่อุ็ยัสวนเอวถูไถไปมาเบาๆอยู่ลอ
“ุฮยอ...” อุมอใบหน้าอน้อที่ยับเ้ามาใล้และมือเรียวที่ับหมับเ้าที่แ้มอเาแถม้วยสะโพที่ยึ้นและ่อบ้าส่วนอร่าายเ้าับัวนออุที่แทบะื่นเ็มัวึ้นมาอีรั้และท่าทายั่วยวนอน้อ
“ุฮยออยาใส่เ้ามา้าในไหมฮะ?”
ิบหายรับ
ุไปทาไหน?!!!
ร้านายถุยาไปทาไหนรับ?!
.
แทฮยอเม้มปาเ้าหาันเมื่อเห็นท่าทาที่นิ่ไปอแฟนหนุ่มรหน้า แทฮยอรู้ว่าอุฮยอไม่อยาทำอะไรเา แ่แทฮยอลัวว่าหาเป็นแบบนี้่อไปเรื่อยๆอุฮยออาะเบื่อเาและอเลิในเวลาอันสั้น ึ่แทฮยอรู้สึไม่ีถ้า้อเสียผู้ายนนี้ไป
แทฮยอเรียเรื่อนี้มาเลยไปปรึษาเพื่อนที่ี่ปุ่นที่มีแฟนเป็นผู้าย แทฮยอระบายให้อีฝ่ายฟันหม่อนที่ำอบะมาบที่เรื่อรนี้และเพื่อนอเา็าเาว่าเรื่อนี้็มีส่วน้วยเ่นัน ันั้นึให้แทฮยอันสินใให้เ็าสะ
“ทำไมถามฮยอแบบนี้นเ่” แทฮยอมออุที่เลื่อนใบหน้าึ้นมาูบที่ริมฝีปาอเา วาแสนริัออีฝ่ายทำให้แทฮยอไม่รู้ว่าะเริ่มพูอะไรออไป แทฮยอหลบาอีฝ่ายและบหน้าลที่แผ่นอออีฝ่ายอย่าัวล
“แทลัวุฮยอเบื่อแท” แทฮยอูบลที่ส้นรามออีฝ่ายและ้อนามอใบหน้าหล่อเหลาอแฟนัวเอา ่อนที่เาะโนมือหนาออุเอื้อมมาหยิแ้มเบาๆและริมฝีปาที่้ำๆลมาบนเรียวปาอเาอย่ามันเี้ยว
“ไม่เบื่อหรอรับ หละายแล้วเนี่ย” แทฮยอหัวเราะออมา่อนะออออุฮยอและูบ้ำๆลที่แ้มสานั้น วาไปหน้าลที่ออออุแทบ้วยัแรๆลไปนมเี้ยว เป็นรอยเี้ยวเล็ๆัเนและโผล่พ้นออมาาเสื้อแน่นอน
“ทำรอยเหรอเรา? ร้ายนะเนี่ย” แทฮยอหัวเราะออมาเสียัเมื่ออุ้มหน้าลมาฟัพุอเานัี้ไปหม ร่าอเาโนันลนอนับเีย่อนะาม้วยร่าายหนัๆออุที่ทาบทับลมานเาแทบะหายใไม่ทัน
“ุฮยอเป็นอแทไ” แทฮยอยิ้มหวานออมา่อนที่อุะอเอวอเาเอาไว้แน่นและนอน้อแทฮยออยู่อย่านั้นนเา้อเป็นฝ่ายหลบสายาเสียเอ แ่็โนอุฮยอามามอนเริ่มทำัวไม่ถูและ้อเอื้อมมือไปบีบแ้มอีฝ่าย
“ถ้าเราย้ายมาอยู่้วยนี้ ฮยอ้อโนัมุนหมายหัวแน่ๆเลย” แทฮยอมอใบหน้าออุฮยอที่ำลับ่นออมาเรื่อเิม เา็อยาอยู่ับอีฝ่ายและอนนี้็เริ่มทนไม่ไหวน้อหยิบสมาร์ทโฟนึ้นมาและโทรฯหาพี่ายอัวเอ
“นัมุนฮยอฮะ~ แทอมาอยู่ับุฮยอไ้ไหมฮะ?”
.
นัมุนลูบลุ่มผมนุ่มมือออินอย่าเบา อีฝ่ายร้อไห้ และโนเาบัับให้ินยา่อนะหลับไปในที่สุบนัอเา ใบหน้าหวานที่เายัรัอยู่นั้นำลัหลับพริ้มราวับเ็ัวน้อยๆที่้อารารปป้อและมือเรียวที่ับมืออเาเอาไว้แน่น
“ฮึ แฮวาน” นัมุนบรามอัวเอแน่น้วยวามไม่พอใ ่อนะมอสมาร์ทโฟนอัวเอที่ำลัปราื่ออน้อายที่เาำลัเป็นห่วโทรเามา นัมุนรับสายทันทีอย่าไม่้อิ ะที่มือ็ลูบลุ่มผมออินไป้วย
[นัมุนฮยอฮะ~ แทอมาอยู่ับุฮยอไ้ไหมฮะ?] นัมุนถอนหายใออมาสียั ไม่้อเาเลยว่าใรยัวามิแบบนี้ให้ับน้ออเานอาอุ เพื่อนัไรที่้อแ่ะัารน้ออเาอย่าแน่นอน แ่ทิ้ไว้้วยันไม่เท่าไหร่น้อเายัโนเป่าหูนานี้
“ไม่ไ้รับ” แทบไม่้อิับำอบเลย้วย้ำ นัมุนไ้ยินเสียบ่นเบาๆอแทฮยอที่ลอเ้ามาในสาย และเสียบ่นออุที่ำลั่าเาเสียัอย่าลัวว่าเาไม่ะไม่ไ้ยินสะอย่านั้นแหละ นนัมุน้อระแอ่มไอบอให้แทฮยอรู้ว่าเายัอยู่ในสาย
[แ่ว่าฮยอฮะ...]
“บันให้เินปีหนึ่่อนไหม? แล้วฮยอะพิาราอีที” นัมุนมออินที่ำลัลืมาื่นาเสียอเาหรือ้วยเหุใ็ๆาม นั้นทำให้เาใ่อนะไ้ยินเสียอ่อนๆอแทฮยออบรับลับมา เารับำอน้อ่อนะวาสายและมออินที่ำลัมอมาที่เา
“แทแทเหรอ? น้อเป็นยัไบ้า?” นัมุนรอนน้อวาสาย่อนะเ็บสมาร์ทโฟนใส่ระเป๋าาเและยัไหล่ส่ไปให้อินโยที่ไม่บออะไร เาเอื้อมมือไปนวมับออิน ่อนะทาบมือลที่หน้าผาอนอายุมาว่าที่ำลัมอมา
“น้อมีผะ เฮ้อ มีแฟนแล้ว ไอ้้อุอ่ะ” อินพยัหน้ารับ่อนะลุึ้นและมอหน้าอเาอยู่อย่านั้นนนัมุน้อมวิ้วเ้าหาันอย่าสสัย และาม้วยยับเ้ามานนัมุน้อยับหนีอย่าไม่ไว้ใับท่าทาแปลๆออิน
ิ๊!
เสียบานประูที่เปิออนั้นทำให้นัมุนรีบหันลับไปมอ่อนะเห็นร่าสูที่เินเ้ามาและใบหน้าที่เรียบนิ่็เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มมุมปา้วยวามวนอารม์นเา้อถอนหายใและบราม้วยวาม่มอารม์อัวเป็นที่สุ
“อ้าว! มึเป็นพวอบแอบินเหรอ?” นัมุนถอนหายใออมา่อนะลุึ้นและหยิบระเป๋าับเสื้อลุมอัวเอึ้นมา
“ลับ่อนนะ รำาหมา” นัมุนถอนหายใออมา่อนะหันไปโ้ให้อินเล็น้อยและเินผ่านแฮวานไปยัประูห้อ แ่น้ำเสียวนๆอมัน็ัมาให้เาเือบะ่มอารม์อัวเอเอาไว้ไม่อยู่้วย้ำ แ่เา็ไม่อยาะไปมีเรื่อับพวที่ฟัประสานไม่รู้เรื่อแบบแฮวาน
“อย่าพึ่นัมุน” เาหันมาามเสีย ่อนะเห็นว่าอินเินมาหาเาและอแนอเาเอาไว้ และใบหน้าหวานที่หันลับไปมอแฮวานที่ำลัทำหน้าไม่พอใอย่าัเน เาเห็นวาสวยที่ำลัเ็มไป้วยวามเรียและไอร้อนที่แพร่ออมา
“อย่ามาทำัวแบบนี้ิน ลับมานี้ ืนนีู้ะนอนอเมีย” นัมุนบรามอัวเอเอาไว้นปวฟันไปหม ่อนะมอหน้าอินที่ำลัมอมาที่เาราวับะร้อไห้ออมาเสียอย่านั้นและมือที่อแนอเาเอาไว้แน่นแถม้วยิเล็บลมานเาเ็บี๊ๆ
“ู็ะอเมียูเหมือนัน มึนั้นแหละลับไป”
#พี่ว๊าอน
ทำไมเราพาเมาอีแล้ว~
แหมๆ พระเออเราะเสี่ยุเสี่ยาราไปมาว่านี้ไม่ไ้นะะ
เา็ะ้อรอบให้รบปี... ไ้เหรอ?!
็รอบให้รบปีย้ายมาอยู่้วยันแ่ว่าะไ้ัน่อนรบปี็ไ้ิมิ
อิอิ//โนนัมุนสอย
เรามาส่ำลัใให้พี่ว๊าเารอพ้นนะะ
ส่วนู่อื่นั้น.... ราม่าหรือะามมาูันนน
ความคิดเห็น