คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : #ฟิควีเป็นของกุก 01
If You Do
Chapter I :: Danger
แทฮยอไ้ารอบรับา JIIK Group ให้ทำานในเลานุารอหัวหน้าฝ่ายารัารอเรือ่ายเ้าออสัหาริมทรัพย์รายให่อโล แม้ว่าแทฮยออยาะปิเสธแ่ไหน แ่เพราะานะรอบรัวอแทฮยอำลัย่ำแย่นั้นทำให้เ้าไม่มีทาเลือ
แทฮยอลัวที่ะลับไปที่นั้นแม้ว่าเาะัาับนอระูล อน มานานเือบ 5 ปีแล้ว็าม แ่แทฮยอ็ยัลัว ลัวที่้อลับไปเผิหน้าับระูลนี้อีรั้
“แม่บอแล้วว่าให้มาทำานที่บริษัทเรา ไม่อย่านั้น็ไม่โนพ่อโรธหรอนะ” แทฮยอไ้แ่หัวเราะออมา ่อนะล่าวลามาราอน และรถเบน์สีำ S-CLASS ที่อรถอยู่หน้าบ้านพร้อมับร่าสูในุสูทที่ำลัส่ยิ้มว้ามาให้แทฮยอ
“สวัสีฮะ ินฮยอ”
“รีบเลยรับัวเล็ เราะสายแล้วนะ” แทฮยอถูมือแสนอบอุ่นนั้นยื่นมาลูบลุ่มผม่อนที่ิม อินนรัอแทฮยอะันร่าอแทฮยอเ้าไปในรถพร้อมับาเ็มันิรภัยให้แทฮยอเรียบร้อย
“ทำานวันแร ื่นเ้นไหมรับ เรา” แทฮยอส่ายหน้าเล็น้อย่อนะับ้อถนนเบื้อหน้าพร้อมับมือที่ำเ้าที่เ็มันิรภัยอัวเอ
“ไม่เป็นไรนะรับ นเ่” แทฮยอับรถไม่ไ้ สาเหุมาาอุบัิเหุอนเ็ และเาหวาลัวารับรถเร็ว พยายามหลีเลี่ยารนั่รถใน่วเวลาที่ถนนโล่เพื่อวามปลอภัยอัวเอ
JIIK Group ึสูระฟ้าั้อยู่ใลาันัม ึสูที่ใรๆใฝ่ฝันที่ะไ้เ้าไปทำานในึแห่นี้ทั้นั้น แ่มันไม่ใ่สำหรับแทฮยอ เาหวาลัวมันแ่เพราะ่าอบแทนที่ะไ้รับนั้นทำให้แทฮยอเลือที่ะลับมา
“สวัสีฮะ ผมิม แทฮยอที่มาไ้หมายเรียฮะ” แทฮยอยื่นเอสารทั้หมให้บพนัานประาสัมพันธ์่อนะที่แทฮยอะถูว้าไหล่อย่าแรและ
“น้อแทฮยอใ่ไหม๊ะ? นูนาื่อฮโยรินนะ๊ะ เป็นหัวหน้าฝ่ายารัาร” แทฮยอโ้ให้ับหิสาวผิวเ้ม่อนะส่ยิ้มว้า และมืออหิสาวที่ึแทฮยอให้เินามไป
“วันนี้เป็นวันที่ยุ่มา๊ะ เี๋ยววันนี้นูนามีประุมรวมับหัวหน้านอื่นๆอนสิบโมนี่นะ แล้ว็้อยื่นบประมาอทุฝ่ายให้ท่านประธานภายในวันนี้่อนเที่ย แทฮยอะ้อเหนื่อยเอาารเลยนะ” แทฮยอพยัหน้ารับอย่าเ้าใ่อนะเินามหิสาวึ้นลิฟ์นมาถึั้นที่ 20 ที่เป็นอฝ่ายารัารโยะเพราะ
“นี่ือเอสารบประมาอทุฝ่ายนะ๊ะ แทฮยอะ้อรวมยอทั้หม รวทานวามถู้อแล้วเอาไปส่ให้เลาหน้าห้อท่านประธานวันนี้่อนเที่ยนะ๊ะ ั้น 27 นะ” แทฮยอรับแฟ้มเอสารมา ่อนะที่เธอะหยิบแฟ้มอื่นๆ
“และเราะ้อไปประุมัน้วยนะ”
แทฮยอหอบเอสาร สมุ ไอแพ และโทรศัพท์อัวเอเินามหิสาวึ้นมานถึั้นที่ 25 ที่ส่วนให่ะถูัเป็นห้อประุมหลายๆห้อเล็ให่ไม่เท่าัน
“อ้อ ลิฟ์อเราะเป็นัวหลันะ๊ะ ึ้นไ้ถึแ่ั้นนี่นะ๊ะ ถ้าะไปั้นผู้บริหาร้อใ้บัรพนัานแลและใ้ลิฟ์แ้วนะ” แทฮยอพยัหน้ารับ่อนะเินามหิสาวเ้ามาภายในห้อประุมที่เริ่มมีผู้นเ้ามาบ้าแล้วเมื่อใล้ถึเวลาประุมทุน็พร้อมหน้าันในห้อพอี
แทฮยออัเสียารประุมไว้ในไอแพและโทรศัพท์ และไม่ให้ผิพลา้วยารใส่สมุอัวเอ ารประุมส่วนให่ะเี่ยวับโรแรมแห่ให่ที่ำลัถูลทุนสร้าที่มาเ๊า และวามันาฝ่ายบริหารที่อยาะให้มันผ่านไป้วยี
หลัาเสร็ประุมหัวอแทฮยอ็้อยันัุ่ย่อ นั้นทำให้แทฮยอรีบลับมาที่โ๊ะทำานอัวเอและลมือัารเอสารบประมานเสร็เรียบร้อย่อนเที่ย
“แทฮยอ๊ะ ไปทาน้าวับนูนาัน” แทฮยอมอหิสาวที่ยิ้มว้าออมาาห้อทำาน่อนะรวบแฟ้มเอสารบนโ๊ะและมอนาฬิา
“อแทแทไปส่เอสารบประมา่อนนะฮะ” แทฮยอมอนาฬิาที่ใล้ะเที่ย้วยวามวิ เาัารวิ่มาึ้นลิฟ์ไปยัั้น25 และแลบัรเพื่อที่ะเ้าลิฟ์แ้ว
“อบุฮะ” แทฮยอโ้ให้ับนรับแลบัร่อนะึ้นลิฟ์แ้วนาให่ไปยัั้นที่ 27 ามที่หัวหน้าอเาบอเอาไว้
ั้นที่ 27 ไม่มีอะไรมานอาบานประูไม้ให่ๆหนึ่บานและโ๊ะอเลานุารที่ำลันั่พิมพ์านอยู่ แทฮยอ้าวไปหาเธอ่อนะยยิ้มว้าออมา
“สวัสีรับ เอาเอสารบประมามาส่รับ” หิสาวปราามอแทฮยอ่อนะยื่มมือมารับเอสารไปาเาพร้อมับวาเรียวที่มอมายัแทฮยอ
“เรียบร้อย๊ะ เี๋ยวันเอาให้ท่านประธานเอนะ” แทฮยอโ้ให้เธอ่อนะรีบลมาาั้นนั้นอย่ารวเร็ว เป็นเพราะบรรยาาศเียบๆอั้นทั้ั้นที่มีห้อทำานเพียห้อเียว หรือเป็นเพราะแทฮยอรู้ว่าหลับานประูนั้นมีใรำลันั่อยู่ันแน่
.
อุละสายาาหน้าออมพิวเอร์ พอีับที่เลาฯอเาเินเ้ามาพร้อมับแฟ้มเอสารในมือ เธอวามันลเบื้อหน้าเาพร้อมับรอยยิ้ม
“นี่เอสารบประมาะ และนี่รายละเอียารประุมหัวหน้าฝ่ายวันนี้ะ” อุพยัหน้ารับ ่อนะหยิบแฟ้มเอสารมาและไล่เธอออไป ใบหน้าแสนเรียบนิ่ยยิ้มเ้าเล่ห์ึ้นมาพร้อมับวาที่ับ้อไปยัภาพอร่าบาที่ำลัวิ่ลับไปที่โ๊ะทำาน
“แทฮยอ ิว่าะมีวามสุไ้อีี่นาทีัน” อุยแฟ้มเอสารสีึ้นมาเปิอ่าน ่อนะแะมันออาสันอย่าใเย็น พร้อมับเอสารุใหม่ที่ถูใส่แทนที่ และุเ่าที่ถูโยนลถัยะพร้อมับไฟแ็อเาที่โยนามมันลไป
“มาสนุันเถอะ
ที่รั”
.
แทฮยอัารมื้อเที่ยอย่ามีวามสุ โรอาหารอ JIIK Group นั้นมีอยู่ที่ั้น 10 และ 12 เพื่อที่พนัานะไ้ไม่แย่ันในเวลาเที่ย แ่แทฮยอ็รู้สึว่าเบียเสียแย่ันอยู่ี
“นูนาแนะนำนะว่าเราวรเอา้าวล่อมา ไม่อย่านั้นนะ ลำบา เือบะไม่ทันเวลาพัเลยเนี่ย” แทฮยอหัวเราะออมาเมื่อหิสาว้าายเอาแ่บ่น พร้อมับเล็บยาวๆที่ิ้มลที่นาฬิาอัวเอ
“ว่าแ่แทฮยอมีแฟนหรือยั๊ะ ไม่มีนูนาีบนะ ฮ่าๆ” เสียแหบๆอเธอทำให้แทฮยอหัวเราะามไป้วย่อนที่เาะเินออาลิฟ์เมื่อถึั้นอัวเอ
“มีแล้วฮะ บันมาไ้สอสามปีแล้วฮะ” แทฮยอเห็นว่าหิสาวหยุหัวเราะ่อนะหรี่ามอแทฮยอพร้อมับริมฝีปาที่เบ้ล
“เอะ หน้าแบบนี้มีสามีสินะ” แทฮยอหัวเราะออมา่อนะพยัหน้ารับอย่า่วไม่ไ้ ่อนที่โทรศัพท์ที่โ๊ะัึ้นมาพร้อมับแทฮยอที่รีบไปรับสาย
“สวัสีรับ โ๊ะุฮโยรินรับ”
[อสายฮโยรินหน่อยนะ] แทฮยอส่สายให้หิสาวที่ำลัยืนอยู่ ่อนที่เธอะรับมันไปพร้อมับรอยยิ้มสใส ่อนที่มันะ่อยๆหายไปพร้อมับวาที่ับ้อมาที่แทฮยอ
“ไ้ะ เี๋ยวะึ้นไปนะะ” เธอวาสาย่อนะมอแทฮยอ้วยสายาที่อ่านไม่ออ พร้อมับเสียถอนหายใออมาเสียั
“ท่านประธานเรียพบนูนา และเธอ้วย เอสารบประมาผิพลา”
.
แทฮยอำลัยืนภายในห้อทำานนาให่ พร้อมับร่าหนาที่ำลันั่อยู่้านหน้าเบื้อหลัโ๊ะทำาน พร้อมับวาุันที่ับ้อมาที่แทฮยอ ใบหน้าเรียบนิ่
ใบหน้าที่แทฮยอแสนิถึ อน อุที่แทฮยอหวาลัวที่ะ้อพบันอีรั้ รอยยิ้มแสยะนั้นทำให้แทฮยอร้อนใไปหม ไหนะมือที่พลิเอสารบประมาไปมา
“ุ่วยอธิบายนี่สัหน่อยสิ” เอสารในมือถูโยนมา้านหน้า ะที่หัวหน้าอแทฮยอยับไปหยิบมันมาอ่าน และในทันทีที่เธอหันมามอหน้าแทฮยอพร้อมับส่มันให้เาู
“ิัน้ออประทานโทษ้วยนะะที่ทำทำานผิพลา” แทฮยออ่านเอสาร้วยวามไม่เ้าใ เนื้อหาภายในเปลี่ยนไปหมนเามวิ้วเ้าหาัน ะที่หิสาว้าน้าโ้ายให้อีน
“ไม่รินะรับ เอสารอนที่ผมทำส่ไม่ใ้แบบนี้ อผมปริ้นมาใหุู้ใหม่นะรับ” แทฮยอวามันล่อนะหยิบแฟลไร์อัวเอออมาาระเป๋า และำลัะเินออาห้อถ้าไม่ิว่า...
“ผมไม่สน”
แทฮยอหันลับมา้อาับอุ ่อนะเห็นว่าอีนแสยะยิ้มอย่าเ้าเล่ห์นั้นทำให้แทฮยอไ้แ่ำมือเ้าหาันอย่าไม่พอใ ริมฝีปาเม้มเ้าหาันเมื่ออีนันถัยะออมาให้แทฮยอเห็นลายะบอว่ามันเิอะไรึ้นบ้า
“แ่ว่า...”
“ผมไม่สนว่าเอสาระถูหรือผิอย่าไ แ่มันมาถึมืออผม้วย้อมูลแบบนี้” อุเาะนิ้วลที่หน้าแฟ้ม่อนะนั่ที่เ้าอี้อัวเอเ่นเิม
“ุทำานีมาลอ นั้นทำให้ผมไว้ใุมา แ่มันไม่ใ่รั้นี้” แทฮยอมอหิสาว้าายอย่าเป็นห่ว ะที่เาไ้แ่ำมือแน่นเมื่ออุยััเ็มไป้วยท่าทาวนอารม์อเา
“ิันอโทษริๆะ มันะไม่เิึ้นอีะ” เธอโ้อีรั้ ะที่อุ็ยยิ้มออมา นั้นทำให้แทฮยอเริ่มวบุมอารม์อัวเอไม่อยู่
“ไม่ใ่รับ เอสารนี้ผมเป็นนทำเอ ถ้าะทำโทษุฮโยริน ่วยทำโทษผมเลยีว่ารับ” แทฮยอันเธอไปไว้้านหลัพร้อมับวาแ็ร้าวที่ับ้อไปที่อุ ่อนที่อีฝ่ายะลุึ้นและเินมาหาแทฮยอ
“อารทรมานนนะรับ อย่าทำอะไรเ้าัวโยร เล่นานนรอบ้าีว่ารับ ันั้นุฮโยริน...”
“ผมสั่พัานุสอเือน”
#ฟิวีเป็นอุ
เ๊าไม่รู้วววววว
เ๊ามึนนนนนน
อบุทุอมเม้นนะะ แ่ถ้าไม่พอใที่เปิเรื่อใหม่ ไม่้ออ่านะ
ไม่เยออมเม้น ไม่เยออะไรานอ่านเลยนะะ
ันั้นเราไม่อยาโหามอุนะะ
อบุะ
ความคิดเห็น