คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : #แทแทแก้บน 01 :: Hunter V [KookV] 100%
#แทแทแ้บน CH01 :: Hunter V
Couple :: Jungkook x Taehyung
เาหลีใ้ในปัุบันถูยึรอ้วยสัว์ินเลือ เิเหุาร์ารรมที่ำรวไม่สามารถทำอะไร ทำให้อ์รลึลับที่เรียัวเอว่า Bloods Group เริ่มแทรึมเ้ามาภายในโลและ่วยเหลือประาน Bloods เริ่มเ้าวบุมสถานาร์ไ้ี้วยฝีอเหล่าฮันเอร์ฝีมือี
“Hun V เิเหุที่นอร์ทโน” แทฮยอพยัหน้ารับเมื่อไ้ยินรหัสอัวเอ หยิบปืนพทั้สอเสียเ้าที่เอวทั้สอ้า เ็มัที่เ็มไป้วยระสุน าม้วยเสื้อโ้ทสีำัวยาว และวิ่ไปมาที่โรรถอัวเอ ่อนะ้าวึ้นบิ๊ไบ์อัวเอและี่ไปามทาที่แสนุ้นเย
ป่าสนสูให่และอาาศเย็นๆหายไปในทันทีเพราะอไฟนาให่ที่ำลัโหมอยู่เบื้อหน้า หมู่บ้านเล็ๆที่แทฮยอำไ้ำลัเ็มไป้วยเสียรีร้อและเสียู่ำราม
“เรียำลัเสริม้วยนะ ่วยนเ็บ่อน” แทฮยอระับปืนในมือ่อนะวิ่เ้าสู่หมู่บ้านที่เ็มไป้วยอเพลิ ร่าสูให่อหมาป่าำลัับ้อมาที่แทฮยอ่อนที่มันะวิ่เ้ามา แทฮยอลั่นไใส่นมันล้มล ่อนะเห็นว่ามีอีหลายัวที่ำลัวิ่าไปพร้อมับเสบียมามาย
“Shit! วบุมสถานาร์สะ” แทฮยอะโนบอรุ่นน้อ ่อนะวิ่ามไปทาเียวับฝูอแวร์วูฟ เลือสีสที่ไหลหนอเ็มพื้น มันเป็นเสือสีแสไม่ใ่สีนิลามอสัว์ินเลือ
รรร
แทฮยอวิ่ไปามทา่อนะเห็นร่าหนึ่ที่้มออยู่ที่พื้น เ็มไป้วยราบเลือสีแสและลมหายใที่เริ่มรวนระริน แทฮยอวาสายาไปรอบๆ่อนะเ็บอาวุธและูอาารอนบาเ็บ
“ุ ุเป็นอะไรไหม?” แทฮยอับใบหน้าทีุ่่มโไป้วยโลหิสีแ ใบหน้าหล่อเหลาำลัับ้อมาที่แทฮยอพร้อมับรอยยิ้มที่ทำให้เาสสัย และวาสีแสที่ทำให้แทฮยอระาทุอย่า
สัว์ินเลือ!
“อึ” ลำอเนียนอแทฮยอถูว้า้วยมือหนา รอยยิ้มโหเหี้ยมทำให้แทฮยอหายใิั ่อนที่ร่าอแทฮยอะถูโยนไประทบับ้นไม้นุไปหม ่อนะามมารั้แทฮยอึ้นาพื้น และำปั้นหนัที่ถูส่เ้าที่ท้อน้อยนแทฮยอุไปหม
“ฮันเอร์ระับาสพิเศษเสีย้วย” แทฮยอหอบหายใถี่ ะที่ราสีทอบริเวเอวอแทฮยอถูระาออไป ่อนที่ร่าสูะโยนมันทิ้ และระาเสื้อโ้ทที่ถูีระาออ าม้วยเสื้อเิ้สีำ้านในนสามารเห็นรอยสัออ์รที่บริเวี่โร
“ถ้าหาว่าเอาฮันเอร์าสพิเศษมาทำเมียเนี่ย พวนั้นมันะโมโหันนาไหนนะ” แทฮยอถูอุ้มึ้นฟาบ่า และสิที่เริ่มลล ่อนที่แทฮยอะไ้ยินเสียพูุย และื่อเรียอนที่ำลัอุ้มเาอยู่
“อุ”
.
แทฮยอเ็บร้าวไปทั้ร่า พอลืมาึ้นมา็พบว่าัวเอถึึไว้ับเียหลัให่ ร่าายเปลือเปล่าและร่าสูที่ำลันั่อยู่ที่ปลายเีย
“ื่นแล้วเหรอ Han V” แทฮยอมอวาสีแสนั้นอย่าหวาหวั่น ะที่อุมอท่าทาออีฝ่ายอย่าอบใ ่อนะยับายร่อมทับแทฮยอและหยิบบาอย่าิมือมา้วย
“ะทำอะไรหน่ะ?!” อุยยิ้ม่อนะหยิบแท่เหล็ร้อนๆในมือนั้นึ้นมาและวาสายามอไปที่วเรือนร่าเปลือยเปล่าอแทฮยอ ปลายแท่เหล็เป็นแท่นราประทับที่ถูเผานร้อนและุ่มมันลที่ถ้วยบรรุอเหลวสีำ
“ถ้านายเป็นนอพวเรา พวฮันเอร์มันะทำหน้าอย่าไนะ” บประโย อุ็แท่เหล็ทับลไปรอยสัอแทฮยอ เหล็ร้อน่อยๆเผาไหม้เนื้อเนียนน่อยๆลายเป็นสีำ อเหลวสีำ่อยึมเ้าบาแผล่อนนหม อุแ่แท่เหล็เอาไว้่อนะยออเมื่อร่าบาสลบไป
“หึ”
.
อุนั่อยู่ภายในห้อนอนอัวเอ มีร่าบาำลัถูับึไว้ับเสาเียทั้สี่ ร่าบารีร้อ และู่่ำรามออมา ่อนะหอบหายใเสียั และเียบหายไป
“ีึ้นไหม? ฮันเอร์วี” อุเินมานั่ล้าเีย ะที่ร่าบาำลัับ้อมาที่เา้วยวาลมโสีแที่ลอไป้วยหยาน้ำา ริมฝีปาบาอ้าออเพื่อระบายลมหายใ และรอยราประทับประำเผ่าปราอยู่ที่บริเวี่โรอแทฮยอ แผลสแห่สนิทเหลือเพียรอยำที่ัเน
“ันหิว ออะไรินหน่อย” อุยยิ้มร้าย ่อนะเอื้อมมือไปแะเ้าที่โ่เส้นให่ที่ำลัล้อ้อมืออแทฮยออยู่ มอท่าทาทรมานออีฝ่ายอย่าอบใ
“ั้นันปล่อยนายออไปที่หมู่บ้านีไหม? นสวย” อุพึ่สัเว่าร่าบาที่เาับมานั้นสวยนาไหน แม้ว่าะเป็นผู้ายแ่ลับมีใบหน้าหวานสวย วาลมโ แพนายาวเรียวัวสวย มูโู่ื้อรัน ับริมฝีปาระเรืออวบอิ่มที่น่าบยี้ พวแ้มนิ่มทั้สอ้าเป็นสีมพูลอ เรือนายสีน้ำผึ้เนียนละเอีย บอบบาน่าถะนุถนอม มือเรียวสวยและเล็บที่ยาวออมาเล็น้อย
“ไม่ไ้นะ! ทำไมนายทำแบบนี้” แทฮยอร้อไห้ออมาเสียั ุใบหน้าหวานลับเรียวแนอัวเอและปล่อยเสียร้อไห้ออมา อุวามือลบนลุ่มผมลื่นมือสีน้ำาล ่อนะโน้มัวไปลมูลบนแ้มนิ่มทั้สอ้า
“เี๋ยวเอาเลือมาให้” อุเินออมาาห้อนอนอัวเอ่อนะเินลมาั้นล่าที่เ็มไป้วยแวร์วูฟนอื่นๆ
เาเ้าใีว่าแทฮยอัเป็นพวเิใหม่ ไม่สามารถวบุมวามระหายอัวเอไ้ ันั้นารปล่อยออไป้านอเผ่าะเป็นารทำให้เือร้อยันไปหมแน่นอน
“อเลือสัสอสามแ้วสิ” อุสั่ับแม่บ้าน่อนะหยิบเรื่อมือสื่อสารอแทฮยอออมาาระเป๋าาเและโทรฯออเบอร์ที่เมมไว้ว่า ‘เ้านาย’
เสียรอสายัอยู่ไม่นาน็ถูรับพร้อมับน้ำเสียเย็นเียบที่แทรเ้ามาราวับรู้ว่าปลายสายไม่ใ่แทฮยอแ่เป็นอุที่เป็นนโทรฯเา ็แน่สิ...
ในเมื่อหัวหน้าอ์ร Bloods ือแวมไพร์
“หยุ่าล้าเผ่าพันธุ์อันสะ ไม่อย่านั้นันะ่าแทฮยอ” อุสูลมหายใเ้าปออัวเอ เาื่นเ้นที่อีฝ่ายียบไป่อนะไ้ยินเสียหัวเราะออมา
“ไม่มีวัน! ถ้าวีมีปัหามาหนัละ็ ัน็ะ่ามันสะ” อุมวิ้วเ้าหาัน่อนะวาสายและโยนเรื่อมือสื่อสารนระแทำแพนพั ่อนะนับถามาาแม่บ้านและเินลับมาที่ห้ออัวเอที่มีร่าอแทฮยอำลันอนอยู่
“ินสะ” อุวาแ้วล่อนะปลโ่ทั้สอ้าออาร่าบา แ่ลายเป็นว่าแทฮยอพุ่เ้าาร์เาพร้อมับริมฝีปาที่ื่มินโลหิอเา อุยยิ้มออมา ่อนะโยนร่าอแทฮยอลับเียและึ้นร่อมร่าบาที่เปรอะไป้วยเลือ
“ันมีวิธีที่ทำให้นายอิ่ม” อุ้มลปิริมฝีปาที่เลอะไป้วยโลหิสีนิล บเบียแทรเลียวลิ้นเ้าไปอย่าแนบิ มือเรียวเลื่อนึ้นมาิุมที่ลุ่มผมอเา และเรียวาที่อ้าออและเี่ยวเ้าที่เอวแร่ มือหนาีระาาเผ้าเนื้อบาทิ้ บีบเล้นร่าายหอมนิ่มอแทฮยออย่าหิวระหาย
เสียู่ำราัึ้นเมื่อริมฝีปายับเล้าันแลเปลี่ยนน้ำลาย มือเรียวอแทฮยอีทิ้เสื้อผ้าออุ ่อนที่เอวหนาะเบียเสียแนบิ ูบระับนริมฝีปาแ้ำ แทฮยอราออมาอย่าัใเมื่ออุผละออไป แทฮยอยับายบเบียเพราะอารม์รุมร้อนที่ำลัพุ่พล่านภายในาย
“อิ่ม้วยเ็ส์อเราไ”
.
แทฮยออาศัยอยู่ที่เผ่าอพวแวร์วูฟมานานนไม่แน่ใว่านานนาไหน ไม่มีาริ่อมาาสำนัานอเาเลยแม้แ่นิเียว แทฮยอเ้าใมันี ารที่เาเป็นแบบนี้สภาพ็ย่ำแย่เ็มทีแล้ว
พลั่!
ร่าอแทฮยอถูันอย่าแรนหล่นลมาาเ้าอี้ ่อนที่ะถูทาบทับ้วยร่าแร่ที่เ็มไป้วยวามเรียบนิ่ วาสวยอเพื่อนสนิทที่แทฮยอำมันไ้ี
“เสียายนะ ทั้ๆที่นายเ่มาแท้ๆ” ปาร์ ีมินเื้อมีเล็บยาวึ้นเหนือใบหน้าอแทฮยอ เล็บๆยาวิรีไปามโรหน้าสวยอแทฮยอนเิรอยแผล แทฮยอผ่อนลมหายใ่อนะหลับาลอย่าัใ ่อนที่วามอึอัาารถูทับะหายไป ร่าอเพื่อนสนิทหายไปพร้อมับเสียรีร้อ และร่าอหมาป่าัวให่ที่ำลัยืนร่อมร่าอแทฮยออยู่
“ไม่เป็นไรนะ” แทฮยอพยัหน้ารับ่อนะ่อยๆพยุายึ้นมา และหมาป่าัวให่ที่่อยลับืนร่ามาเป็นอุที่เินเ้ามาอแทฮยอเอาไว้ ใบหน้าสวยลับแผอที่เ็มไป้วยหมัล้าม
แทฮยอร้อไห้ออมา ไม่ไ้มีวามหวาลัวแ่อย่าไร มันมีแ่วามรู้สึโเียวแ่อ้อมแนที่แสนอบอุ่นออุที่ทำให้แทฮยอร้อไห้ออมา แทฮยออร่าออุเอาไว้่อนที่สิะับวูบไป
อุอุ้มร่าบาึ้น้วยสอแน่อนะะโนให้นเรียหมอ พาร่าบาึ้นมาที่ห้อนอนอเาทั้สอน เลี่ยปอยผมที่หล่นลมาปรใบหน้า่อนะ้มลริมฝีปาลที่หน้าเนียนอย่ารัใร่ พอีับที่แพทย์ประำเผ่าที่เิมเ้ามา้วยท่าทาที่ใ และนั่ลอีฝั่อเีย
“อยู่ๆ็เป็นลมไป” อุับมือเรียวอแทฮยอเอาไว้ ะที่มอารรวไปเียบๆนระทั่แพทย์สูอายุที่เยหน้าึ้นมาและยยิ้มว้าให้อุ
“นายหิั้รรภ์ไ้เือบสี่สัปาห์แล้วนะรับ อีหนึ่เือน็ะลอนะรับ” หมอยิ้มว้า่อนะเินออาห้อไป ะที่อุมอร่าบาบนเีย และวามือลบนท้อแบนราบที่ำลัมีลูน้อยิ้นอยู่ภายใน ่อนที่แทฮยอะลืมาและมอใบหน้าปลื้อปริ่มออุอย่าสสัย
“เิอะไร อื้อ!” แทฮยอเบิาว้าออมาเมื่ออยู่ๆอุ็ึร่าอเาไปอ หอมฟัแ้มทั้สอนแทฮยอทั้ใ และ้อใมาว่าเิม และพยายามันอุออ ่อนะถูมือหนาลูบหัวอย่ารัใร่
“นายำลัท้อนะ ท้อลูอเรานะ” แทฮยอเบิาว้ามาว่าเิม ่อนะพุ่เ้าสู่อ้อมอออุอีรั้ และร้อไห้ออมานอุ้ออปลอบพร้อมับริมฝีปาลที่หน้าผาอแทฮยอ และยยิ้มออมาับเรื่อราวีๆในอนา
“อบุนะรับ นายหิอเผ่าแวร์วูฟ”
#แทแทแ้บน
ะ แ้บนะ บัรไ้มาอย่ายาลำบา
วนอยู่ 3 ู่นะะ ไม่มีอะไรมา เรื่อะไม่ยาวมา และอาะ อาะไม่มีเอ็นีนะะ
๊วบๆๆๆๆๆๆๆ
ความคิดเห็น