คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : คาบเรียนที่ 2: คห(เวร)กรรม
นัเรียนเ()รียน VS รูแสบอมยั่ว
เมื่อ่าฝ่าย่าไม่ยอมัน
านนี้ใระอยู่ใระไปันนะ
าบเรียนที่ 2: ห(เวร)รรม
าบเรียนที่ 2: ห(เวร)รรม
ีโอเ็อุปร์ทำนม้วยใบหน้ายิ้มแย้มพร้อมับฮัมเพลไป้วยนนมอ้ออมยิ้มาม่อนะหยิบัพเ้อบใหม่มะินอย่าสบายใ
“สยายใัเลยนะีโอ รู้าราสอนใหม่อนายหรือยั” รอยยิ้มบนใบหน้า่อยๆาล่อนะส่ายหน้าและเินลับไปโ๊ะ
“มีอะไรหรอเปล่า แบฮยอน” เ้าอื่อยิ้มหวาน่อนะนั่ล้าๆเพื่อนสนิทที่ินัพเ้หมไปแล้วหนึ่ิ้น
“นายโนสอนพวห้อวิทย์้วยนะ รูสึว่าะเป็น... าบ”
“พวแล้วมาแล้วรับ อาารย์!!!!” แบฮยอนมอพวนัเรียนัวสูที่ทยอยเินเ้ามานเ็มห้อเรียนทำอาหารนเา้อลุึ้นและหยิบเสื้อลุม่อนะยิ้มหวานให้เพื่อน
“ันไปนะ มีสอนเหมือนัน” แบฮยอนเ็บอใส่ระเป๋าเพราะแรันาพว้าหลัที่ส่เสียัันนน่าบเรียัว
“ว้าว~ อาารย์น่ารัรสเป็เพื่อนผมเลยนะรับ” อยูึมือแบฮยอนไว้่อนะเหวี่ยไปหาานยอลที่นั่อยู่หลัห้อ
“ปล่อยนะไอพวเรียน ไร้สาระไปวันๆไม่มีสมอ” ทันทีที่ถูวาลบนัอนัเรียนัวสูนัวเล็ปล่อยำ่าออมานหมแม็่อนะิ้นหนีาอ้อมแนที่เอว
“ปาหรือรรไรเนี่ย?!” านยอลมออาารย์บนั้วยรอยยิ้ม่อนะอแน่นึ้นนนัวเล็ยับไม่ไ้
“ไอหูาปล่อยันนะ อหาหออะไร” ีโอวิ่มาหาแบฮยอน่อนะไ้แ่ยิ้มแห้ให้ับเพื่อนและนัเรียนในั้น
“เอาเป็นว่าปล่อยแบฮยอนไป่อนนะ พอีแบฮยอนมีสอน้วย แล้ว็นี่มันเ้าาบเรียนอันแล้ว้วยนะ” ีโอพยายามแะแนที่เอวอเพื่อนสนิท ่อนที่านยอละเป็นฝ่ายยอมปล่อยมือเอ
“เอาเี๋ยวืนนี้ไปหาที่ห้อนะ๊ะ” ใบหน้าหล่อเหลาที่ยิ้มว้านรบสามสิบสอี่่อนะลุึ้นและโน้มัวลมาหอมแ้มนที่ำลัมึนอยู่
“ไอหยอย!! แ!!” ยอูว้ามือเพื่อนและลาออมา้านนอหอเรียนอเา่อนที่มันะลายเป็นสรภูมิรบ
“ใเย็นนะแบฮยอน เี๋ยวไปสอนนรี่อไม่ใ่เหรอ ไปเถอะ” แบฮยอนมอเ้าไปในห้อ่อนะบไหล่เพื่อนเบาๆและยิ้มหวานให้
“โีนะีโอ เอาไอพวบ้านี่ให้อยู่นะ” ยอูยิ้มรับ่อที่แบฮยอนะเินาไป้วนไฟโรธที่ยัอัแน่นอยู่ในใ
“บาย~ เอันอนเที่ยนะ” ยอูโบมือให้เพื่อนรั่อนะเินลับในห้อเรียนที่อนนี้ัพเ้ในานที่เาทำเอาไว้หมไปเรียบร้อยแล้ว
“ทำไมรู้อสอนห้อวิทย์้วยนะ” ยอูส่ายหน้า่อนะเินไปที่โ๊ะและหยิบสมุรายื่อมา่อนะใ้สายานับำนวนนัเรียนเอา เพราะาที่ฟัมาพวนี้ไม่่อยอบให้เ็ื่อเท่าไหร่
“แฮ่ม! เียบๆหน่อยสิ๊ะ” เหล่านัเรียนละออาานสำั่อนะหันมามออาารย์ัวเล็ที่ยืนยิ้มอยู่หน้า แ่พอานยอลถอนสายาลับมาเพื่อนะุยับเพื่อน่อ็ถึับะั
“้อนานี้ แเอาอาารย์ลับบ้าน้วยเลยไหม” ิมอิน ลูมาเฟียถึับยิ้มถูใ่อนะยอมละสายามามอเพื่อนัวเอแลละยยิ้ม
“ทำไ้เหรอว่ะ” ร่อรอยวามหื่นในแววาถึับปิไม่มินานยอลและริสส่ายหน้าเบาๆและยยิ้มแห้ๆ
“ันรู้มาว่าอาารย์แแอบอบูโฮ เมียไอฮุนอยู่นะ” เฮุนหันมา่อนะมอและยับเ้ามาร่วมวสนทนา
“เี่ยวอะไรับันและเมียัน” ถึแม้ว่าเาับอารย์ูโฮะไม่ไ้เป็นอะไรันแ่เื่ออีนาน็เป็น ทั้่วนี้ใล้เ้าีฬาสี้วย รับลอเสร็แน่
“ริอ่ะ??”
“ริ๊ะ!!”
“ห๊ะ!!!!”
“ถ้าพวเธอไม่ั้ใเรียนเนี่ยเอฟแน่นอน” ยอูยิ้มหวาน่อนะเินมาหาลุ่มสนทนาที่ทำให้เารู้สึัใเล็น้อย แ่็พอะเ้าใ
“สสัยเรื่ออะไรันหรือเปล่า” ยอูยื่นหน้าเ้ามาใล้นอินาเยิ้ม่อนะระโนับไหล่อาารย์ที่อยู่ฝั่ร้ามเอาไว้
“อะ เอ่อ... มีอะไรหรือเปล่า” ร่าสูระโ้ามโ๊ะไปยืนฝั่เียวับอารย์ัวเล็ที่ำลัเบิาว้า้วยวามใสุี
“โอ้ว~ วันนี้มีแ่าเรท 18+ว่ะ ั้แ่เ้าเลย” านยอลเหล่มอริสที่เอาแ่เล่นเมส์ในมือถือ ่อนะลับสนใสถานาร์รหน้า่อ
“พวเราะโน้อหาอนาารไหมเนี่ย” อยูเยหน้าาหนัสือหมายและยิ้มมุมปา ่อนะหยัิ้วให้อินที่ำลััสินใอยู่
“อาารย์สิ้อโน” มยอูบ่นๆ่อนะเินไปหยิบล้วยมาินอย่าสบายใ ทั้ยัโยนล้วยอีลูให้โฮวอนที่นั่หาวอยู่
“เอาไว่ะไ ะ่อาริสหรือว่าปล่อยไป่อน” นถูพาพิปายาลบใส่หัวเพื่อน่อนะลับไปสนใเมส์่อ
ยอูมอนัเรียนัวสูที่ำลัยึ้อมืออเาทั้สอ้าไว้ ทั้ยัสีหน้าันและเ้าเล่ห์าพวที่เหลือยิ่ทำให้เารู้สึวูบวาบและเสียวสันหลัแปลๆ
พรึ่บ!
อินเหวี่ยอาารย์ัวเล็ลบนโ๊ะ ้อมอใบหน้าหวานอยู่เนินนานนนถูมอหน้าึ้นสี แ่็ไม่สามารถิ้นหรือทำอะไรให้หลุาพันธนาารที่ราวับีมเหล็นี่ไ้
“อยาินเ้ไหม??”
านยอลถอนหายใออมาอย่าโรเ็ิ่ ั้แ่เ้าเอแ่เรื่อัในอยาะับรถลับบ้านให้รู้แล้วรูรอไป ทำไมวันนี้เพื่อนอเาถึปอแหและโนยามย้ำหน้านานี้นะ
“ไอระอ” านยอลเหลือมอเพื่อนัวำ้าๆ
“ไอปอ” เฮุนอัมเพล้วยวามเหนื่อยๆ
“ไอหอยหลอ?” มยอูหยิบ็อโแลเ้าปา้วยใบหน้าระรื่น
“ไอัม?” อยูพลิหน้าระาษ้วยวามสบายใและเร่เพลให้ัึ้น
“หอมว่ะ” ?? ทุสายา้อมาที่โฮวอนที่ำลัน้ำลายไหลทั้ยัับ้อไปที่นัวเล็ที่ำลัทำเ้อย่าะมัเ้มน
“ให้่วยอะไรไหม” ยอูเยหน้าาเรื่อีวิปปิ้รีม และยิ้มหวานให้นัเรียนัวสูที่ยืนอยู่้านหลัเ้า่อนที่ใบหน้ามะโน้มลมาใล้และ...
“หวานันะรับ” รีมสีาวที่มุมปาถูปาไป้วยลิ้นร้อนอร่าสูนเพื่อนอบใพาันบมือเรียวราว
“อิน! ูบแรอันนะ” อินยิ้ม่อนะันอาารย์ัวเล็ไปิับเาเอร์และโน้มหน้าลเรื่อยๆนมูนัน
“ริเหรอ?~” มือหนาทาวับเาเอร์่อนะทาบเรียวปา ูบและูย้ำริมฝีปาอวบอิ่มหวานอ่อน้วยวามอบ เนิ่นนานว่าที่ลิ้นร้อนะแทรเ้าไปและเี่ยววันที่ไร้เียสาอย่าเร้าร้อนนแ่าไร้เรี่ยวแร
“อือ!” เรียวายาวแทรที่ระหว่าา่อนที่มือหนาะโอบเอวและลูบไล้ึ้นลและแทรเ้าไปในเสื้อเิ้สีาวัวบา
ใบหน้ามไล้ลมาที่ออาว่อนะัเบาๆและีราอเอาไว้สอสามรอยและยอมผละออมาพร้อมับอร่าบาไว้แนบออ
“อิน” เลือในายพลุ่พล่านนไม่อยาะออาอ้อมออันอบอุ่นนี้เพราะวามเินอายมาว่าที่ะมอหน้าเหล่านัเรียนในห้อไ้
“ไอำ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! แทำอะไรเพื่อนัน ไอหื่นัหาลับ” สันแฟ้มถูประทานลบนหัวออินนนัวสู้อยอมผละออมา
“แบฮยอน!” นัวเล็อีนยืนหอบหายใย่าแร่อนะโยนแฟ้มลและเหวี่ยนัเรียนัวแสบไปอีทาหนึ่
“มือไวริๆนะ ิมอิน รู้เอาไว้นะว่าีโอเาเป็นแฟนับพีู่โฮ” ร่าสูยยิ้ม่อนะยอมเินลับไปนั่ที่โ๊ะเรียนโยที่มีสายาอยอูมออย่าห่วๆ
“เป็นอะไรหรือเปล่า ีโอ” แบฮยอนับเพื่อนหมุนๆ่อนะึอเสื้อมาปิรอยแสอสามรอยนั้นและส่สายาไปให้นัวสูที่ยั้อมาที่พวเา
“นายพูอย่านั้นไ้ไแบฮยอน ันับพีู่โฮเรายัไม่ไ้เป็นอะไรันสัหน่อย” แบฮยอนส่ายหน้า่อนะเินไปนั่ที่ประำและถอเสื้อลุมทิ้
“ใรสน? นายอยาให้พวนี้วุ่นวายับนายหรือไ” ใบหน้าสวยุเบ้ปา่อนะึเพื่อนสนิทลับมาที่เาเอร์
“ไม่สอนหรือไ”
“อืม” านยอลละสายาาแบฮยอน่อนะมอเพื่อนสนิทที่นั่ทำหน้ามุ่ยอยู่้า้วยวามเป็นห่ว ส่วนเฮุน็ยับเ้ามาใล้
“หึ! เฮุน านยอล ันะ่วยให้พวนายไ้เมียเร็วๆนี้” เฮุนเบ้ิ้วเ้าหาัน่อนะยยิ้มและหันลับไปอ่านาร์ูน่อ
“ันวรอบุสินะ” านยอลบไหล่เพื่อน่อนะทิ้ัวลับโ๊ะ สายาที่้อมายัทำให้ยอูเินอยู่อย่านั้น นีไ่หออมานอาละมั
าบเรียนที่ 2 ผลารสอน : เสมอไ้ไหม? แบฮยอนวิน
เพราะโ ยอู น่ารั
ไรเอร์เหนื่อยโฮ!!!!!!!!!!!!!!! เร่แ่ั้สามเรื่อแ่ว่าเอสเอ็มำลับไม่เป็นไร :)
อย่าลืมทำโพลเ็า!!!
:) Shalunla
ความคิดเห็น