คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Sex No.3 :: หลบหนี
Sex Land ินแนหื่นหฤหรรษ์
Sex No.3 :: หลบหนี
ทั้สี่มอหน้าอีรั้เมื่อฟ้าเริ่มเปลี่ยนสี บรรยาาศอนเ้ารูู่เป็นอะไรที่น่าหลบหนีมาที่สุ ใบหน้าโผล่ออมาาห้อ ่อนะ่อยๆวิ่ไปามวันสีาวที่ลอยลุ้อยู่
“แน่ใเหรอ?~”
“ปล่อยันออไปนะ!!!” เสียที่ัึ้นที่สุปลายทาเินทำให้ยอแอมยิ้ม และวิ่่อไปาม้วยแบฮยอน เโล่และออบที่อยระวัหลั
“ลู่หาน!” ยอแเาะลที่บานประู ่อนะเหลือบเห็นทหารที่ำเินเ้ามา แบฮยอนรีบวิ่ไปและหลบอยู่้านหลัผ้าม่าน ะที่ออบและเโล่็ทำัวให้เล็พอีับเสา้นให่หน้าประู ส่วนยอแ็แทรัวเ้าไป้านหลัแันที่สูว่าัวเอ
เมื่อทาเินโล่อีรั้ทั้สี่็รเ้าไปเปิประู แบฮยอนึาบที่ทหารยามที่หลับอยู่ ออบและเโล่็ำลัหมัทหารยามทั้สอ้วยเสื้อลุมสีำ
“ลู่หาน!!”
“ทุน~” ยอแถูลู่หานระโอ ะที่เโล่เินไปหยิบาบอทหารอีนมา ยอแึเพื่อนและน้อเ้ามาในห้ออลู่หาน สำรว้วยวามรวเร็ว และลมือปรึษาัน
“เรา้อไป่วยเฮุน”
“ไม่้อเ้ามา!! ันไม่หนีหรอ ไอำ!!!” เสียัึ้นที่หน้าประู พร้อมับเฮุนที่เินเ้ามาในห้อ ะที่นที่หลบ็ไ้แ่เินออมา
“พวพี่!! อยู่นี้นี่เอ” เฮุนระโอพี่ายทั้สาม และหอมแ้มมัเน่ทั้สอที่ำลัทำหน้าุนอยู่ ่อนที่ยอแะเริ่มแผนารหลบหนีริๆ
“พวเรา้อหนีนะ ไม่ั้นพ่อมาวะลับมาไ้ยัไ” เฮุนเหลือมอระเบีย้านนอ ่อนะหันลับมามอประู
“้าล่าน่าะเป็นสวนหลัวั พวพี่น่าะหนีไ้ เี๋ยวผมรั้พวทหารอ์รัษ์ไว้” ยอแพยัหน้า ่อนะหยิบเสื้อผ้า ผ้าห่ม ม่าน และพรมมามั่อันเรื่อยๆ
“เี๋ยว... เี๋ยวผม่วย” ออบหยิบแัน ่อนะระแทับปลายเียนลายเป็นปาลาแหลมๆ และว้าัวเฮุนมาอ
“ยืมอหน่อย” เฮุนพยัหน้ารับ ่อนะมอเหล่าพี่ที่ำลัเรียมัว ออบเินามเฮุนมานถึประู่อนะเอาแัน่ออ ลู่หานับแบฮยอน่วยันโยนเือ(ผ้าห่ม)ลไป ่อนะไ่ลไปที่ละน เมื่อเห็นว่าเโล่ไ่ลไปเป็นนสุท้ายแล้ว ออบ็พลัประูและรั้แนเฮุนไว้
“เฮ้ย!!”
“ถ้าพวนายเ้ามา ันปาอเฮุนแน่” อินมอออบอย่าประเมิน่อนะยยิ้ม และ้าวถอหลัออมา
ทั้ห้าวาสายามอเหล่าทหารที่หาันแื่น้วยรอยยิ้ม ่อนที่ทั้หมะวิ่รไปที่อม้า้วยวามรวเร็ว ลุ่มวันสีำ้านหลัทำให้ยอแใ
“วิ่เร็ว!!!” ทั้หมเร่ฝีเท้านถึอม้า แบฮยอนหยิบที่โยและเหวี่ยใส่ร่าสูที่ำลัปราัว ส่วนยอแ็หยิบถัใส่มูลม้า และเหวี่ยไปทันที
แพละ!!
“ยี้! ยัยัวแสบายแน่” ฮิมานออวิ่ แ่ทั้หม็วบม้าออไป ส่วนลู่หานที่วบม้าไม่เป็น็อเอวแบฮยอนแน่น พลาุหน้าลับแผ่นหลัเล็
“โว้ย!!!!”
“โอ๊ย!!!” ออบาโ แ่็่มใไว้เมื่อเลือสีสไหลออมาาบาแผลที่อ พร้อมับน้ำาที่ไหลออมาาวามที่ยัับ้ออยู่ที่ร่าสู้าหน้า
ออบถูเฮุนันออ พร้อมับมือเรียวที่ว้าเศษแัน และรอยยิ้มเหยียมที่ผ่านเอานมอใ ออบพยายามลุึ้นแ่ถูทหารอ์รัษ์ับเอาไว้่อน
ึ!
“เฮุน”
ลู่หานรู้สึว่าสมอโล่และหน้ามืนัวเอยัไม่เ้าใ มือเรียวบีบนวที่รหัวใ ่อนะสูลมหายใเ้าเ็มปอ และุหน้าลับแผ่นหลัอแบฮยอน
“หยุ!!!” ฮิมานปราลที่หน้าร่าบาทั้ห้า ม้าใ้ารูแลหยุนิ่ทันทีนยอแเิอาารไม่พอใอย่ามามาย
“ันหนีมานานี้ยัะามาอีนะ หน้า้านริริ” ยอแ้าวมา้านหน้าันทั้เพื่อนและน้อไป้านหลั ใบหน้ามีแ่วามโรธแ้น
“ใ่~ นาย็เห็นว่าสาวสาวเ้าไม่เ็มใไปับนาย” ร่าสูที่ปราายพร้อมับอาภร์สีาวสะอาาทำให้พวยอแยยิ้มอย่าีใ
“หึ! บัยุ”
“นายเป็นนอพ่อมาวใ่ไหม”ยุไม่ไ้พยัหน้า วาุร้ายลับ้ออยู่ที่ลู่หาน นแบฮยอนเิอาารไม่พอใ
“ไม่ใ่~ หมอนี้เป็นหัวหน้าปิวัิ” ทุสายาวัลับมาที่ยุ พร้อม้วยใบหน้าไม่ไว้ใเ็มประา าเรียว้าวถอยหลัพร้อมันโยไม่ไ้นัหมาย
“หึ! นายิว่าันะมาที่นี้ทำไม” ยุเปิเสื้อลุม้านในราสัลัษ์อันทร์รึ่เสี้ยวทำให้ทุนยิ้มว้าเว้นเพียลู่หานที่ทำหน้าสสัย
“ทำไม? ไอผู้ายบ้าอำนาแบบนั้นำลัอยามาถึนา้อมาามัวว่าที่นาบำเรอ หรือว่าลัวะไม่ไ้อำนาลับมาันแน่” ลู่หานมอฮิมาน้วยวามไม่พอใ ลู่หาน้าวไปหาฮิมานพร้อมับมือเรียวที่ำแน่น
เพียะ!!!
วามะลึถูรอบ่ำไปทั่วลานว้าๆ เสียลมพัระโับารื่นระหนอม้าทำให้ทั้หมเริ่มไ้สิ วาลมโอลู่หานลายเป็นสีน้ำาสว่านทุนใ
“นายิว่าันเป็นใรห๊ะ? ถึันะไม่ไ้เป็นามที่ำทำนาย นาย็ไม่มีสิทธิมาว่าันแบบนี้ และ็อย่าิว่าันะยอมไอพ่อมาวนั้น่าย่าย้วย ันทำทุอย่าเพราะอยาะ่วยเฮุนและเพื่อนอัน” ลู่หานถูแบฮยอนลาลับมาเมื่อเห็นฮิมานนิ่ไปมา
“ไปเถอะ!” ยุผายมือไปทารถม้า มอฮิมานที่แ็้าอยู่ที่เิม้วยรอยยิ้มเหยียที่มุมปา ่อนะ้าวยาวๆามเโล่ไป
“พี่เป็นพวเราแน่นะฮะ” เ็น้อย้านหน้าหันมาทำหน้าแบ๊วใส่เา วามสใสและวาเป็นประายทำให้ยุะั่อนะพยัหน้า และเินามไป
“ึึ~ เอมิรสัที” เโล่ระโออลู่หานและแบฮยอน ะที่ยอแำลัทำหน้าเรียนลู่หานไ้แ่สสัย ส่วนแบฮยอน็แทบะเ้าไปเย่าอเสื้ออีฝ่าย
“นี่~ พวนายว่าแปลไหม? หัวหน้าะปิวัิ”เโล่ทำหน้า ะลู่หานเริ่มเ้าใสิ่ที่ยอแพยายามะบอ ส่วนแบฮยอน็พยัหน้าเียบๆ
“หมายวามว่ายัไฮะ”
“หัวปิวัิไม่เ้าพวับใร ้อารเพียโนล้มพ่อมทั้สอ”
ออบเาะอบเียแน่น ไม่ไ้สนใหรือใส่ับเหล่าทหารหรือเหล่าหมอหลวที่ำลัปมพยาบาลเฮุนเลยสันิ นระทั่ถูบานระาออมา
“นาย! นายำ!!” แฮยอนถู่าทันทีที่ออบั้สิไ้ แววาไม่เป็นมิรทำให้แฮยอนอมยิ้ม ่อนะึเอวบาไปทาห้ออัวเอโยที่ออบระหน่ำีที่ใบหน้า และทุส่วน
“ย๊า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
เฮุนลืมาึ้น้วยวามเมื่อยล้า บาแผลที่่อท้อและบริเวอทำให้ร่าบาไม่อยาะยับเยื้อนายไปไหน ไ้แ่นอนลืมามอเพานอยู่อย่านั้น
“อยาายมาหรือไ?” เสียเ้มที่ปลายเียทำให้เฮุนพอะเาออว่าอีฝ่ายเป็นใร อินมอร่าบาที่ไม่มีอาารอบรับ้วยวามไม่พอใ
“อะไร? พูสิหรือว่าอยาราแบบเมื่อืน” เฮุนปล่อยน้ำาออมานอินที่ับแนเรียวไว้รีบปล่อยอย่ารวเร็วเพราะิว่าอีฝ่ายเ็บแผล
“เ็บแผลเหรอ?~” เฮุนเบื้อหน้าหนีและหลับาลทันที มือเรียวิลที่แผลนเลือไหลออมาอีรั้ นมอไ้แ่ใไป้วย สั่นาำนัลให้ามหมอ้วยวามรวเร็ว
“เฮุนนา~ ันอโทษนะ เ็บไหม?” วามวุ่นวายอ้านนอไม่ไ้ทำให้อินผละออไปไหน ใบหน้าที่เรียบนิ่อเฮุนทำให้อินเริ่มลัวใอีฝ่าย
“เป็นอะไร?” เฮุนเหลือบมออีฝ่าย และหันหน้ามามอแผลอน รวมไปถึร่าสูที่ำลั้อหน้าอเาอยู่ ้วยใบหน้านิ่ๆ
“นาย้อารอะไราันอี?” อินมอหน้าอีฝ่ายอย่าสสัย มือหนาหยิบผ้าเ็หน้ามาปิแผล เมื่อเห็นว่าหมอหลวยัไม่ยอมโผล่หัวมา
“นาย็ไ้ัวันไปแล้วนี่~ ไม่ปล่อยันไปล่ะ” เฮุน้อหน้าอีฝ่ายอย่าหาเรื่อ แ่อินลับโน้มหน้าลมาและูบลที่ริมฝีปาอมมพู
“็เพราะัน้อารมาว่านั้นไ” อินลุึ้นเมื่อหลอหลว่าวิ่ันเ้ามา มอใบหน้าหล่อไม่ไ้ละสายาไปานป่วยที่ถูเย็บแผลใหม่อีรั้
ออบถูแฮยอนม้ไว้ับเสาเีย เสียร้อโวยวายัึ้นลอเวลาที่ร่าสูพันเือไปรอบเสา ใบหน้าหล่อโน้มลมาิับอีฝ่ายที่แสออถึวามไม่พอใ
“ปล่อยผมนะ!!” ออบพ่นเสียออมาเมื่อมือหนาลูบไล้ที่้นา ใบหน้ามโน้มลมานอีฝ่าย้อเมินหน้าหนี และเม้มปาเพื่อระบายวามเสียว
“เี๋ยวเอันืนนี้นะ”
มุเอเรื่อแย่มามาเลย มุไม่ิว่าเพื่อนันะทำแบบนี้ ฮึๆ T^T อ่านันให้สนุนะะ อเวลามุสอบเ้ามหาลัย่อนนะ ^^บะบาย
ความคิดเห็น