คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : _ C H A P T E R 7 : พ ร ห ม ลิ ขิ ต บ ร ร ด า ล ชั ก พ า ~ (100%)
"เห้ยซีวอน...เดี๋ยวชั้นไปเข้าห้องน้ำแป๊บนึงนะเว่ย" คยูฮยอนหันไปบอกซีวอนที่นั่งอยู่ข้างๆก่อนจะลุกออกไปเข้าห้องน้ำ
...คยูฮยอน ซีวอน คังอิน และลีทึก ตอนนี้พวกเขากำลังอยู่ที่ผับแห่งหนึ่ง ซึ่งพวกเขาจะมาเที่ยวที่นี่หลังเสร็จงานแทบจะทุกวัน มาแต่ละครั้งก็จะนั่งคุยกันและดื่มเล็กๆน้อยๆ จะมีก็แต่คยูฮยอน ที่บางครั้งจะพาผู้หญิง ไม่ก็ผู้ชาย กลับห้องไปด้วย
เมื่อทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำเสร็จแล้ว..คยูฮยอนก็ออกมายืนหน้ากระจก ปัดผมหน้าม้าของตัวเองไปทางซ้ายทีขวาที ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างพอใจในความหล่อของตัวเอง แล้วเดินออกจากห้องน้ำไป...
ปึ๊ก กก!
"อ๊ะ! ... "ร่างเล็กที่วิ่งมาไม่ดูตาม้าตาเรือชนเข้ากับอกแกร่งของคยูฮยอนอย่างจังแล้วล้มลงไปกองอยู่กับพื้น
"ขอโทษๆ..เป็นอะไรรึเปล่าครับ?" พูดแล้วคยูฮยอนก็ยื่นมือออกไปหวังจะช่วยดึงคนตัวให้ลุกขึ้นมา แต่ก็ไม่ทันคนตัวเล็กที่ลุกขึ้นมาอย่างรีบร้อนก่อนจะลากคยูฮยอนให้เข้าไปในห้องน้ำด้วยกันแล้วจัดการล๊อคประตู...
"เห้นาย..เล่นบ้าอะ..." ยังไม่ทันที่คยูฮยอนจะพูดจบประโยคก็ถูกมือเล็กๆนั่นปิดปากเอาไว้ซะก่อน
"ชู่ว วว...เงียบก่อน" ร่างเล็กพูดเสียงเบาแล้วเอาหูไปแนบกับประตูเพื่อฟังเสียงจากด้านนอก
"เห้ย! ...เมื่อกี้ก็เห็นดินมาทางนี้นี่หว่า หายไปไหนแล้ววะ"
"นั่นสิลูกพี่ ตัวก็เล็กนิดเดียวแต่ไวเป็นบ้าเลย"
"เออ..หาให้เจอนะเว่ย ถ้าวันนี้ไม่ได้เงินจากมันเสี่ยเอาเราตายแน่"
"ครับ..เอ๊ะ! ว่าแต่มันจะหลบอยู่ในห้องน้ำรึป่าวน่ะ"
"ไหน." .สิ้นเสียงของลูกน้อง ชายคนหนึ่งก็เดินไปหน้าประตูห้องน้ำที่ปิดสนิทอยู่บานเดียว
ปึงๆๆๆ!
"มีใครอยู่รึป่าววะ!" ร่างเล็กช้อนตาขึ้นไปขอความช่วยเหลือจากร่างสูง ซึ่งร่างสูงเองก็ดูเหมือนจะรู้หน้าที่..
"มะ..มี!"
"จริงรึป่าววะ!"
"โกหกมั้งเนี่ย กูขี้อยูมึงจะดูมั้ยล่ะ!!" (จ้าง100เดียวกี้เราเล่นไป1000นึงค่ะ- -)
"แม่ง..ไม่ต้องโว๊ย! เห้ยพวกเรากลับ!" จากนั้นเสียงฝีเท้าของคนหลายๆคนก็ค่อยๆออกห่างจากบริเวณห้องน้ำไปเรื่อยๆร่างเล็กจึงถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก
"ฮู้ว วว..เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ..."
"นี่นายเล่นอะไรอยู่เนี่ย..จู่ๆลากชั้นเข้ามาทำบ้าอะไรห้ะ!"
"ขอโทษๆ...พอดีเมื่อกี้ชั้นรีบไปหน่อย"
"เห้อ แย่จริงๆเลยนะให้ตายสิ..แล้วเมื่อกี้มันเรื่องอะไรกัน"
"พวกมันมาตามทวงหนี้ชั้น"
"อะไร...อายุแค่นี้หัดเป็นหนี้เป็นสินทร์แล้วหรอห้ะ?"
"ไม่ใช่หนี้ชั้นสักหน่อย..ของพ่อกับแม่ต่างหาก.."
"อ้าว...แล้วพวกมันมาทวงกับนายทำไม"
"ก็พ่อกับแม่ชั้น..ฮึก..หนีไปไหนแล้วก็ไม่รู้"
"....."
"ฮึก...ทั้งชั้นไว้คนเดียว"ร่างเล็กรู้สึกสมเพชตัวเองเล็กน้อยที่ต้องมาร้องไห้ต่อหน้าคนที่ยังไม่ทันได้รู้จักแบบนี้ แต่มันก็น่าอยู่หรอก...กลับมาโรงเรียนเข้าไปในห้องเช่าก็เห็นพ่อกับแม่เก็บเสื้อผ้าหนีกันไปหมดแล้วแถมยังขโมยเงินเก็บของเค้าไปอีก แต่แค่นั้นยังไม่พอ...ยังจะมีไอ้พวกโหดเมื่อกี้คอยตามทวงหนี้อีก แล้วอย่างงี้เค้าจะใช้ชีวิตอยู่ต่อไปยังไง...
"นี่..นายติดหนี้พวกมันเท่าไหร่?" ร่างสูงพูดแล้วเอามือทั้ง2ข้างจับเข้าที่ไหล่เล็ก
"ฮึก...หะ..ห้าหมื่น"
"อือ..งั้นมาที่โต๊ะชั้น" พูดเสร็จคยูฮยอนก็ลากคนตัวเล็กมาที่โต๊ะของตัวเอง คนที่นั่งอยู่บนโต๊ะก่อนแล้วเห็นคยูฮยอนพาคนมาใหม่ก็เกิดสงสัย...
"อ้าวไอ้คยู~..ไปหิ้วใครมาวะน่ะ น่ารักเชียว" คังอินพูดยิ้มๆ แซวทั้งคยูฮยอนและคนตัวเล็กไปพร้อมๆกัน
"หุบปากน่ะ - -...นี่ไอ้วอน วันนี้แกพกเงินสดมาเยอะปะ"
"ก็เยอะอยู่...ทำไมอ่ะ?"
"ขอยืมสักห้าหมื่นดิ...เดี๋ยวคืนพรุ่งนี้"
"อะ...เออๆก็ได้ ว่าแต่จะเอาไปทำอะไรวะ?"
"เหอะน่า~ เอามาก่อนๆ"
"เออๆ..อ่ะ" ซีวอนนำเงินจำนวนห้าหมื่นใส่ซองแล้วยื่นให้คยูฮยอน
"ขอบคุณ..อ่ะนาย เอาเงืนไปให้พวกมันซะ จะได้จบๆ"
"แต่..."
"เหอะน่า~ จะยังไงต่อเดี๋ยวค่อยว่ากัน นู่น พวกมันมานู่นแล้วน่ะ.." คยูฮยอนพูดแล้วบุ้ยปากไปทางด้านหลังของร่างเล็ก ซึ่งมีผู้ชายในชุดสีดำประมาณ4-5คนกำลังวิ่งมาทางนี้
"เจอตัวจนได้นะ..จะเอายังไงว่ามาเลย"
"นะ...นี่เงิน"ร่างเล็กยื่นเงินในซองไปตรงนหน้าอย่างกล้าๆกลัวๆ..คนที่รับเงินทำหน้าตาไม่ไว้ใจก่อนจะเปิดดูเงินในซอง
"อืม ครบหนิ..แบบนี้สิ ถึงจะน่ารัก" พูดแล้วมือสากก็ลูบเข้าที่ใบหน้าของร่างเล็ก ทำให้ร่างเล็กรีบสะบัดออกทันทีด้วยความขยะแขยง
"ได้เงินแล้วพวกแกก็ไปสิ"
"ไม่ต้องสั่งพวกชั้นหรอก...เห้ยพวกเรา..กลับ!!"
"ฮู่ว ววว แล้วเอาไงต่อละเนี่ย เงินมากมายขนากนั้นชั้นไม่มีปัญญาหามาใช้คืนให้พวกนายหรอกนะ..." ร่างเล็กพูดแล้วทำหน้าตาเครียดอย่างเห็นได้ชัด เพราะถึงจะหมดหนี้กับไอ้พวกนั้นแล้ว แต่กลับมาเป็นหนี้กับที่ที่ไม่รู้จักแทนซะนี่
"เดี๋ยวนะๆ..นี่เกิดอะไรขึ้นหรอคยู?"ลีทึกที่นั่งสงสัยอยู่มานานถามขึ้น ซีวอนและคังอินที่ยังไม่รู้เรื่องก็คงจะอยากรู้เหมือนกัน
"เรื่องมันยาวอ่ะ เดี๋ยวชั้นค่อยเล่าให้ฟัง...ว่าแต่นายน่ะเอาไงต่อ?" คยูฮยอนพูดแล้วหันไปสะกิดร่างเล็ก...
"ไม่รู้...คืนนี้จะนอนที่ไหนยังไม่รู้เลย"
"งั้นเอางี้...คืนนี้นายไปนอนที่ห้องของชั้นก่อนแล้วกัน...."
.
.
.
.
.
.
" เอ๊า...เดินเข้ามาสิ " คยูฮยอนหันไปบอกร่างเล็กที่มัวแต่ยืนนิ่งอยู่หน้าห้อง ไม่ยอมเดินตามเค้าเข้ามาสักที
"อะ...อื้ม" ร่างเล็กเอ่ยตอบก่อนจะเดินตามเข้าไปอย่างกล้าๆกลัวๆ เพราะคนที่พาเค้ามาดูท่าทางไม่ค่อยหน้าไว้ใจเท่าไหร่ ถึงจะช่วยเค้าไว้ก็เหอะ...
เมื่อเข้าไปในห้องร่างเล็กก็พบว่าห้องนี้ไม่ได้มีขนาดกว้างใหญ่มากนักแต่ก็ไม่ได้เล็กจนเกินไป ภายในห้องจะมีแยกออกไปเป็นห้องน้ำห้องนอน และห้องครัวอย่างละห้อง ดูๆแล้วเหมือนที่ที่เอาไว้สำหรับอยู่คนเดียวซะมากกว่า
"นี่ๆ...นายอยู่ที่นี่คนเดียวหรอ?"
"อืม..ใช่ ว่าแต่คุยกันตั้งนานแล้วนายชื่ออะไรล่ะเนี่ย?"
"ชั้นชื่อซองมิน..ลีซองมิน นายล่ะ?"
"ชั้นโจวคยูฮยอน..อ้อ ดูๆแล้วนายท่าทางจะเด็กกว่าชั้นนะ เรียกชั้นว่าพี่ด้วยสิ มาเรียกนงเรียกนาย เดี๋ยวจะโดน"
"ก็ถ้าชั้นไม่เรียกแล้วจะทำไมล่ะ- -?"
"อ้าวไอ้เด็กนี่...เริ่มพูดจาไม่น่ารักแล้วไง"
"ก็ไม่ได้อยากน่ารักสักหน่อย"
"หรอ...แต่ชั้นว่านายน่ารักจะตายไปนะ^^" พูดแล้วร่างสูงก็ยิ้มมุมปากก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปมองร่างเล้กใกล้ๆ...เห็นแววตาที่ใสซื่อนี่ก็นึกอยากจะแกล้งซะแล้วสิ...
"เอาหน้านายออกไปห่างๆชั้นเลยนะ!!" ร่างเล็กบอกก่อนจะผลักอกแกร่งนั่นทีนึง แล้วถอยห่างออกมา
"หึหึ...หวงตัวซะด้วยหรอเนี่ย"
"กะ...ก็นายมาทำหน้าหื่นกับชั้นก่อนทำไมล่ะ"
"ก็พอดีชั้นมันหื่นน่ะ^^" คยูฮยอนพูดแล้วยิ้มๆก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ซองมินอีกครั้ง ซองมินเห็นอย่างนั้นจึงถอยห่างออกมา
"จะ..ทำอะไร.."
"หึ..555 5 ชั้นไม่ทำอะไรนายหรอกน่า....เด็กน้อย~ ไปอาบน้ำแล้วนอนซะนะ"
"ชั้นไม่อาบ..."
"ทำไม...อยากให้ชั้นอาบให้งั้นหรอ?"
"ทุเรศ! ....ชั้นไม่มีชุดจะเปลี่ยนต่างหาก"
"อ่อ..ไอ้ชั้นก็นกว่าอยากให้อาบให้ซะอีก^^"
"ไอ้บ้า..."
"หึหึ...งั้นนายไปหยิบชุดในตู้เสื้อผ้าชั้นแล้วกัน อยากใส่ตัวไหนก็ตามสบายเลย"
"อือ..." พูดจบร่างเล็กก็เดินไปที่ตู้เสื้อผ้า เลือกอยู่นานกว่าจะเจอชุดที่ถูกใจและพอใส่ได้ จากนั้นก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ...เวลาผ่านไปนานพอสมควรกว่าที่ร่างเล็กจะเดินออกมา...
"นี่นาย...ไม่มีชุดนอนแบบว่า ลายกระต่ายสีชมพูน่ารักๆอะไรแบบนั้นเลยหรอ?" ร่างเล็กแล้วก้มลงมองชุดของตัวเองซึ่งเป็นเพียงเสื้อยืดสีขาวและกางเกงขาสั้นธรรมดา...
"จะบ้าหรอ..ชั้นเป็นผู้ชายนะ แล้วก็โตแล้วด้วย จะไปมีได้ไงกัน"
" ทำไมล่ะ ชั้นก็เป็นเหมือนๆนายชั้นยังมีได้เลย...เต็มบ้าน"
"อ่อ..นายมันคงเป็นผู้ชายคนละประเภทกับชั้นน่ะสิ"
"ยังไง??"
"ก็นายมันเป็นประเภทรับ ส่วนชั้นน่ะ..รุก"
"อะ...ไอ้บ้า ไปอาบน้ำเลยไปเหม็นจะแย่อยู่แล้ว" พูดแล้วร่างเล็กก็เขินวิ่งหนีเข้าห้องนอนไป ทิ้งให้คยูฮยอนยืนขำอยู่คนเดียว
"5555 5....น่ารักดีว่ะ" พูดเสร็จร่างสูงก็หยิบเสื้อผ้าแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
ร่างเล็กที่เข้ามาในห้องนอนแล้วก็เดินขึ้นไปบนเตียงก็จะล้มตัวลงนอนแล้วหลับตาลงด้วยความเหนื่อยล้า..พอผ่านไปสักพักก็รู้สึกได้ถึงการยวบลงของเตียงที่เค้านอนอยู่...แปลว่ามีคนกำลังขึ้นมาบนเตียง...
"นี่นาย...ทำไมไม่ไปนอนโซฟาห้ะ?"
"โหย ย ผมเป็นเจ้าของห้องนะค้าบ ใจคอจะไล่กันไปนอนที่โซฟาเลยหรอ?"
"แล้วใจคอนายจะให้แขกอย่างชั้นไปนอนที่โซฟาไง?...ไม่ใจร้ายไปหน่อยหรอ?.."
"ก็ตัดปัญหาด้วยการนอนบนเตียงกันทั้งคู่เลยไงครับ^^" ร่างสูงพูดเสร็จก็ล้มตัวลงนอนทันทีโดยไม่รอฟังคำตอบของคนตัวเล็ก...ร่างเล็กจิ๊ปากเล็กน้อยอย่างขัดใจแต่ก็ต้องยอมนอนลงข้างๆคยูฮยอน
"นี่ซองมิน..." คยูฮยอนเอ่ยขึ้นมาทำลายความเงียบภายในห้อง เพราะคิดว่าคนที่นอนอยู่ข้างๆคงจะยังไม่หลับ..
"หื้ม..."
"ทำไมนายไม่เรียกชั้นว่าพี่อ่ะ...ชั้นเป็นพี่นายตั้งหลายปีนะ"
"นายคิดว่านายทำตัวน่านับถือจนชั้นจะต้องเรียกนายว่าพี่เลยหรอ?"
"อ้าว แล้วชั้นทำตัวไม่น่านับถือตรงไหน วันนี้ชั้นช่วยนายไว้นะ.."
"ไม่ได้ขอสักหน่อย..."
"อ้าว นี่แปลว่าชั้นทำคุณบูชาโทษใช่มั้ยเนี่ย- -?"
"ไม่รู้สิ แต่ยังไงก็....ขอบคุณนะ"
"หึ...นายนี่มันจริงๆเลยน๊า~" คยูฮยอนพูดแล้วเอามือไปขยี้ผมที่กำลังนอนหันหลังให้เค้าอยู่ด้วยความมันเขี้ยว....
"ซองมิน..."
"....." ไม่มีเสียงตอบกลับจากคนตัวเล็กมีเพียงเสียงหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ...
"หลับแล้วหรอ...."
คยูฮยอนมองคนข้างๆ ซึ่งตอนนี้คงจะหลับสนิทไปแล้ว... แขนเรียวยกขึ้นหวังจะโอบกอดคนตัวเล็ก แต่ก็ต้องวางลงที่เดิม...ถ้าเป็นคนอื่นนอนอยู่ข้างๆเค้าละก็ เกิดเค้าอยากจะกอด เค้ากอดโดยไม่คิดไปตั้งนานแล้ว แต่กับเจ้ากระต่ายอวบที่นอนข้างๆนี่...ไม่รู้ทำไมไม่กล้า
ในขณะที่คยูฮยอนกำลังคิดว่าจะกอดหรือไม่กอดดีนั้นร่างเล็กก็หันหน้ามาแล้วขยับเอาใบหน้าหวานนั่นเข้ามาซุกกับอกของเค้าราวกับหาไออุ่นซะเอง... คยูฮยอนยิ้มออกมาน้อยๆก่อนจะตัดสินใจโอบกอดร่างเล็กเอาไว้ ก้มลงไปสูดกลิ่นหอมอ่อนๆจากคนตัวเล็กนั่นทีนึงก่อนจะหลับตาลงพร้อมกับรอยยิ้ม
"ไอ้เด็กบ้า...ยั่วกันซึ่งๆหน้าเลยนะ"
........................
ฉลองงง งง
เนื่องจากวันนี้เป็นวัน....
วันเกิดเมียตาบอมนั่นเอง ~><
หิฮิ้ว ววว~
พอๆๆ
มาเข้าเรื่องฟิคก่อน- -
คือมันสำคัญอยู่นะ อ่านด้วย.....
ตอนแรกจำกันได้มั้ยว่าไรเตอร์ให้พี่หมีคังของเราเป็นคนขับรถ
ซักพักไรเตอร์ให้พี่หมีเรามาเป็นช่างภาพ- -
มันเกิดเนื่องจากความมึนของไรเตอร์เองแหละ 555 5
ตอนนี้ก็แก้ให้แล้วนะ สรุปพี่หมีเราเป็นช่างภาพจ้า ส่วนคนขับรถก็มั่วๆชื่อมา- -
(ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณตาเกิ้นจ้าที่มาพูดสะกิดต่อมสมองน้อยๆของไรเตอร์^^หิหิ)
แล้วก็มีอีกเรื่องนึง น้องชายของตาบอมน่ะ
ที่เรียนที่เดียวกะน้องฮานึลของด๊องอ่ะ
ตอนแรกไรเตอร์กะจะเอาคาแรกเตอร์มาจากน้องมุนบิน
แต่ไรเตอร์รู้สึกว่ามุนบินโตเกินไปเลยเปลี่ยนเป็นคนอื่นแทนนะจ้ะ^^
เอาละแค่นี้แหละ...^^
ตอนหน้าก็ โก ทู cinima~~ 555 5
แต่ก่อนจะไปโรงหนังแวะไปสุขสันต์วันเกิดให้หมวยในตอนหน้ากันก่อนนะจ้ะ^^
ความคิดเห็น