คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : _ C H A P T E R 6 : จู จุ๊ บ ~ + ย ก เ ลิ ก สั ญ ญ า (100%)
เช้าวันรุ่งขึ้น...หลังจากได้ไปส่งน้องสาวตัวเล็กที่โรงเรียนอนุบาลเรียบร้อยแล้ว ร่างเล็กก็รีบพาตัวเองมาที่คฤหาสน์หรูของคิบอมทันที เพราะกลัวว่าจะมาสายอีก
"สวัสดีฮะคุณพ่อบ้าน"เมื่อเดินเข้ามาถึงตัวบ้านร่างเล็กก็กล่าวสวัสดีคุณพ่อบ้าน ที่มายืนรออยู่ก่อนแล้ว
"สวัสดีครับคุณหนู..คุณคิบอมตื่นแล้ว เชิญขึ้นไปได้เลยครับ" ว่าแล้วคุณพ่อบ้านก็ผายมือไปทางบันได
"ฮะ..."
"อย่าลืมหาเหตุผลดีๆไปบอกคุณคิบอมล่ะครับคุณหนู^^" พ่อบ้านบอกแล้วส่งยิ้มน้อยๆไปให้ทงเฮเป็นเชิงให้กำลังใจ
"เอ่อ...ฮะ^^" ทงเฮยิ้มแห้งๆให้พ่อบ้านก่อนจะยกมือขึ้นมาปาดเหงื่อที่ใบหน้า แล้วเดินขึ้นบันไดไป...เหตุผลดีๆงั้นหรอ?? เค้าไม่มีมาพูดหรอก เมื่อคืนนอนคิดจนนอนไม่หลับแล้วเค้าก็ยังคิดไม่ออกเลย...เอาเป็นว่าไหลไปตามน้ำแล้วกัน...
ก๊อกๆๆ
"เจ้านายฮะ..."
"เข้ามา..."เสียงของคิบอมที่ดังออกมาจากด้านในฟังดูเยือกเย็นกว่าทุกครั้ง...มันเยือกเย็นจนทำให้ทงเฮกลัว...
"อะ...เอ่อ"
"ไปเอาเสื้อมาใส่ให้ชั้นสิ.."
"เอ๊ะ..??"ทงเฮร้องออกมาอย่างประหลาดใจเมื่อเห็นว่าคิบอมไม่ได้ถามถึงเรื่องเมื่อวาน
"บอกให้ไปหยิบเสื้อมาใส่ให้ชั้น!...ทำไมชอบให้พูดซ้ำหลายรอบนะ- -"
"ขอโทษฮะๆ ...จะไปหยิบมาให้เดี๋ยวนี้เลยฮะเจ้านาย" พูดเสร็จทงเฮก็รีบเดินเข้าไปหยิบเสื้อของคิบอมออกมาจากตู้เสื้อผ้า แล้วรีบเดินเข้าไปสวมให้คิบอมทันที...เอาน่ะ เค้าไม่ถามเราก็ดีแล้ว...
"...เมื่อวานทำไมไม่มาทำงาน" ในขณะที่ทงเฮกำลังก้มหน้าห้มตาติดกระดุมอยู่นั้น น้ำเสียงที่ฟังแล้วคาดเดายากก็ออกมาจากปากของคิบอม...เสียงนั้นฟังดูนิ่ง และเยือกเย็นจนน่ากลัว...
"เอ่อ..ปะ..ไปทำธุระมาน่ะฮะ ขอโทษที่ไม่ได้บอกเจ้านายก่อน"
"ธุระงั้นหรอ?...หึ อย่ามาโกหก!!" มือหนาผลักเข้าที่ไหล่บาง จนคนตัวเล็กล้มลงไปนอนที่เตียง จากนั้นร่างสูงก็กระโดดขึ้นคร่อมร่างเล็กทันที!!
"จะ...จะทำอะไร..."
"หึ...บอกมาก่อนสิ ว่าเมื่อวานไปไหนมา แล้วชั้นจะบอกว่าชั้นจะทำอะไรนาย" ร่างสูงไม่พูดเปล่า ใช้นิ้วเรียวไล้ไปตามใบหน้าสวยที่อยู่ด้านล่าง...
"ปะ...ไป..เอ่อ ไป"
"ชั้นขอความจริงนะ
"เอ่อ.."
"ชั้นรู้ทุกอยากจากไอ้ฮยอกหมดแล้ว...ตอนนี้ชั้นแค่อยากได้ยินจากปากนาย"
"รู้ทุกอย่าง....จากคุณฮยอกแจงั้นหรอฮะ??"
"ใช่..หึ นายคิดผิดอย่างมหันต์เลยล่ะที่ไปไว้ใจมัน ชั้นกับมันน่ะเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก มันไม่เคยมีความลับกับชั้นหรอกนะ..."
"..."
"ที่นี้จะบอกชั้นได้รึยัง ว่าเมื่อวานนายไปทำงาน...แบบนั้นมา...ใช่มั้ย??" คิบอมพูดแล้วยกยิ้มมุมปากขึ้นเล็กน้อย
"...." ร่างเล็กไม่ตอบคำถามของคิบอม แต่พยักหน้าให้คิบอมแทนคำตอบ....กลีบปากบางเม้มเป็นเส้นตรงพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา...
"หึ...ยอมรับออกมาจนได้สินะ...ด๊อง"
"ฮึก..ฮือๆ"
"ร้องทำไม..กลัวหรอ?" คิบอมยื่นใบหน้าหล่อเข้าไปใกล้ร่างเล็กจนปลายจมูกของทั้งสองชนกัน...คิบอมจัดการถอดแว่นตาอันใหญ่ที่ดูขัดหูขัดตานั่นออก พอได้สบตากับร่างเล็กตรงๆแบบนี้แล้ว...คิบอมกลับเป็นฝ่ายที่ทำอะไรไม่ถูกไปซะเอง...
"เจ้านาย..ขะ..ขอแว่นผมคืน..ฮึก..นะฮะ" คำขอร้องและเสียงสะอื้นของร่างเล็กทำเอาคิบอมรู้สึกตัวหลังจากที่เมื่อกี้รู้สึกเหมือนตกอยู่ในภวังค์...
"ว่าไงนะ?"
"ฮึก..ขอแว่นผมคืนนะฮะ"
"หึ...ไม่ให้" คิบอมพูดแล้วมองแว่นตาของร่างเล็กที่อยู่ในมือ ยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนจะออกแรงบีบแว่นตาที่อยู่ในมือจนแว่นหักออกจากกัน...
"อ๊ะ!....เจ้านาย"
"นายไม่จำเป็นต้องใส่มันอีก...ไม่อึดอัดรึไงที่ต้องปกปิดความเป็นตัวของตัวเองน่ะ?"
"...ผมไม่อยากเป็นจุดสนใจหนิฮะ"
"จุดสนใจงั้นหรอ? เห้อะ...ใครเค้าสนใจนายมิทราบ ชั้นคนนึงแหละที่ไม่! " (จริงอะบอม- -)
"ฮึก..ฮือ อ ทำไมเจ้านายชอบตะคอกใส่ผมด้วย...ผม...ไม่ชอบเลย ฮือๆๆ"
"ไม่ชอบงั้นหรอ?...นายมีสิทธิ์อะไรมาพูดแบบนี้กับชั้นห้ะ!"
"ฮื๊อ อออ ฮือๆๆ"
"เวรแล้ว....หยุดร้องไห้เดี๋ยวนี้นะ !"
"เจ้านายตะคอกใส่ผม...ฮือๆๆ"
"ให้ตายเหอะ..บอกให้หยุด!"
"ฮือๆๆๆ" ดูเหมือนว่าคิบอมยิ่งพูดมากขึ้นเท่าไหร่ทงเฮก็จะร้องไห้หนักกว่าเดิมมากขึ้นเท่านั้น..คิบอมจึงตัดสินใจก้มหน้าลงไปประกบปากร่างเล็กที่กำลังร้องไห้ไม่หยุดทันที
"อุ๊บ บ 0xo" ทันทีที่รู้สึกว่าปากบางของตัวเองได้สัมผัสกับปากของร่างสูง ดวงตาคู่สวยก็เบิกกว้างด้วยความตกใจ น้ำตากับเสียงสะอื้นเมื่อครู่ก็ได้หายไปหมดแล้วเหลือเพียงแต่ความรู้สึก....แปลกๆ...
...เวลาผ่านไปไม่นานร่างสูงค่อยๆถอนจูบออกมาจากร่างเล็ก สายตาที่คาดเดายากจ้องมองไปที่ร่างเล็กที่กำลังตัวสั่นด้วยวามกลัว จากนั้นก็ลุกขึ้นมาจากเตียงและพูดขึ้น...
"นายทำชั้นอารมณ์เสียแต่เช้าเลย ให้ตายสิ....ลงไปรอข้างล่าง แล้วก็อย่าร้องไห้ให้ใครเห็นล่ะ เดี๋ยวเค้าจะหาว่าชั้นทำอะไรนาย"
"ฮึก...เจ้านายก็แกล้งผมจริงๆหนิฮะ" ร่างเล็กตอบพร้อมลุกขึ้นมานั่งแล้วปาดน้ำตาออก
"นี่!...ลงไปเดี๋ยวนี้เลย ก่อนที่ชั้นจะไม่ทำแค่แกล้งนาย!!"
"ฮะๆๆ...ไปเดี๋ยวนี้แหละฮะ" ร่างเล็กตอบและรีบวิ่งออกไปจากห้องทันที ระหว่างทางเดินลงไปข้างล่างร่างเล็กก็ใช้นิ้วเรียวจับริมฝีปากตัวเองเบาๆ....ถึงคิบอมจะแค่สัมผัสปาก ไม่ได้ทำอะไรไปลึกซึ้งกว่านั้น แต่ว่าตั้งแต่เกิดมา นอกจากผู้เป็นพ่อแล้วทงเฮก็ไม่เคยไปสัมผัสปากกับผู้ชายคนไหนเลย จนมาถึงวันนี้....กับคิมคิบอม....
(ต่อ)
"หวัดดีไอ้คิบอม...อ้าวทงเฮวันนี้ไม่ใส่แว่นมาแล้วหรอ? ^^" ฮยอกแจกล่าวทักทายคิบอม และส่งยิ้มให้ทงเฮที่เดินตามหลังคิบอมมาติดๆ
"ไม่แล้วฮะ..." ทงเฮตอบเสียงนิ่งแบบที่ไม่เคยมีใครได้ยินมาก่อน แล้วส่งสายตาแปลกๆไปให้ฮยอกแจ
"เป็นอะไร..ทำไมมองชั้นแบบนั้นอ่ะ?"
"...ทำไมไม่รักษาสัญญาล่ะฮะ"
"สัญญา..." ฮยอกแจทำหน้าตาไม่เข้าใจก่อนจะหันไปมองคิบอม แล้วก็นึกออกทันที
"อ๋อ...เอาน่าทงเฮ โกรธชั้นหรอ?"
"...." ร่างเล็กไม่ตอบแต่เบือนหน้านี้ไปทางอื่นแทน
"โหย ยเห็นปะ ทงเฮงอนชั้นเพราะแกคนเดียวเลยอ่ะไอ้บอม เค้นชั้นอยู่ได้"
"ชั้นไม่เกี่ยว..." คิบอมตอบสั้นๆอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะเดินลิ่วไปหาฮันคยองที่อยู่ในสนามบาส
"ทงเฮ~....อย่างอนเลยนะๆ" ฮยอกแจเดินเข้าไปหาทงเฮ เอาคางเกยไหล่แล้วพูดอย่างออดอ้อน...แต่มีหรือ ที่ทงเฮจะยอมใจอ่อนง่ายๆให้กับคนที่ผิดสัญญา...
"ทำไมไม่รักษาสัญญาล่ะฮะ"
"ก็รำคาญไอ้คิบอมอ่ะ มันตื๊อถามอยู่นั่นแหละ ตั้งแต่ตอนพักกลางวัน จนตอนนายกลับบ้านไปแล้วมันยังตื๊อชั้นอยู่เลย"
"หรอ....แต่ยังไงฮยอกแจก็ผิดสัญญาอ่ะ"
"น่า~...เดี๋ยวกลางวันนี้เลี้ยงไอติมก็ได้ หายงอนป้ะ?"
"เลี้ยงไอติมจริงๆนะ"
"อื้ม..โกหกทำไมล่ะ^^"
"งั้นเลิกงอนแล้วก็ได้ฮะ^^" ทงเฮตอบและหันมายิ้มกว้างๆให้ฮยอกแจอย่างน่ารัก...นิสัยเหมือนเด็กไม่มีผิดเลย เอาขนมล่อเข้าหน่อยก็ใจอ่อนซะแล้ว...
"555 5...ไปหาที่นั่งรอไอ้สองคนนั้นเหอะ"จากนั้น2คนก็พากันไปที่ม้านั่งบริเวณข้างสนามบาส ซึ่งมีพวกสาวๆมาคอยนั่งให้กำลังใจคิบอมและฮันคยองเยอะแยะไปหมด...แล้วมันก็เยอะแบบนี้เป็นประจำทุกวัน...
"แล้วนี่ฮยอกแจไม่ไปเล่นบาสกับ2คนนั้นหรอฮะ?"
"ออ..ไม่อ่ะชั้นไม่ชอบบาส ชอบว่ายน้ำมากกว่า...นายสนใจไปอยู่ชมรมว่ายน้ำกับชั้นมะ?"
"ห้ะ?...เอ่อ ไม่ดีกว่า ผมว่ายน้ำไม่ค่อยเก่งน่ะฮะ"
"หรอ ว๊า ..เสียดายจัง นึกว่าจะได้เห็นเรือนร่างของนายซะแล้วสิ"ฮยอกแจใช้มือจับปลายคางของตัวเอง กดตาต่ำมองคนตัวเล็ก แล้วยิ้มอย่างกรุ้มกริ่ม...
"เอ่อ... ./////. " ทงเฮก้มหน้านิ่งถึงกับพูดไม่ออกด้วยความเขิน ก็ฮยอกแจเล่นทำแบบนี้....ถึงเค้าจะไม่ได้ชอบฮยอกแจแต่เค้าก็เขินนะ
"55555 5 แกล้งเล่นนิดเดียวเองเขินซะแล้วหรอ...โว๊ย นายแม่งน่ารักจังว่ะ><" พูดแล้วฮยอกแจก็บีบเข้าที่แก้มใสของคนตัวเล็กแล้วขยับไปมาด้วยความมันเขี้ยว
"อ่า...ฮยอกแจอย่าแกล้งสิฮะ" ทงเฮเอามือลูบแก้มตัวเองป้อยๆก่อนจะทอดสายตามองไปที่คิบอมซึ่งกำลังเล่นบาสอยู่ตอนนี้ เวลาที่คิบอมเล่นบาสนี่....เท่ห์จังเลยแหะ...
"แหนะ...มองตามไอ้คิบอมใหญ่เลยนะ คิดอะไรกับมันรึเปล่าเนี่ยทงเฮ...แฟนนายนั่งอยู่ตรงนี้ทั้งคนนะ" ฮยอกแจพูดแล้วทำหน้าตาน้อยอกน้อยใจเพื่อให้ทงเฮหันมาสนใจ
"ปะ...ป่าวนะฮะ!"
"55...แกล้งเล่นนิดเดียวไม่เห็นต้องตกใจเลย~ ที่สำคัญนายก็ไม่ได้เป็นแฟนชั้นแล้วด้วย"
"เอ๊ะ?..."
"ก็ชั้นผิดสัญญาไปแล้วนี่นา...แอบเสียดายนะเนี่ย ได้แกล้งนายแค่แป๊บเดียวเอง"
ห้ะ!? แกล้ง? นี่แกล้งผมอีกแล้วหรอ!!"
"ใช่~ ก็นายมันน่ารักน่าแกล้งจะตายไป หิหิ^^" ฮยอกแจตอบแล้วหัวเราะอย่างร่าเริงดูไม่ทุกข์ร้อนใดๆ ต่างกับคนที่นั่งอยู่ข้างๆโดยสิ้นเชิง
"ฮยอกแจอ่า..แกล้งซะผมเครียดเลยนะฮะเนี่ย"
"โหย ยเครียดเลยหรอ พูดแบบนี้ได้ไง ใจร้ายอ้ะ!" ฮยอกแจพูดแล้วกระทืบเท้าไปมาเหมือนเด็กๆไม่มีผิด ทำเอาทงเฮอดขำไม่ได้
ทั้งสองคนคุยกันจนคิบอมและฮันคยองเล่นบาสเสร็จและใกล้ถึงเวลาเข้าเรียน...ทงเฮคุยกับฮยอกแจหลายๆเรื่อง รวมถึงเรื่องที่เป็นสาเหตุที่วันนี้เค้าไม่ได้ใส่แว่นมาด้วย แต่ไม่ได้เล่าให้ฟังหรอกนะ ว่าคิบอมจูบเค้า...แค่ไม่เล่าก็เขินจะตายอยู่แล้ว
.
.
.
.
เวลาช่วงเช้าล่วงเลยมาจนถึงเวลาพักกล่างวัน ร่างเล็กเก็บของลงไปใต้โต๊ะเพื่อที่จะลงไปกินข้าวกลางวันเป็นวันแรก ตั้งแต่เข้ามาเรียนที่นี่....
"ทงเฮ...ไปกินข้าวกับผมมั้ยครับ" ชายร่างสูงหน้าตาหล่อเหลาคนหนึ่งเดินเข้ามาแล้วพูดกับทงเฮ
"เอ่อ..." ในขณะที่ทงเฮกำลังจะตัดสินใจตอบอะไรออกไป ก็ได้เหลือบไปเห็นสายตาแบบนั้นของคิบอมซะก่อน...จึงรู้ทันทีว่าควรตอบกลับไปว่ายังไง
" เอ่อ...ไม่ดีกว่า ขอบคุณนะฮะ แหะๆ.."ร่างเล็กตอบปฏิเสธแล้วยิ้มแหยๆให้...ทำเอาคนถูกปฏิเสธเสียฟอร์มและถูกกลุ่มเพื่อนที่ยืนรออยู่หน้าห้องหัวเราะเยาะทันที
"ไอ้ซึงฮยอน ไหนว่าแน่ไงวะ..ไม่เจ๋งจริงนี่หว่า 555 5"
"พูดมากน่ะพวกมึง หัวเราะกันอยู่นั่นแหละจะไปแดกข้าวกันมั้ยเนี่ย!" ซึงฮยอนพูดตะคอกใส่เพื่อนตัวเองเพื่อกลบเกลื่อนการที่ถูกปฏิเสธเมื่อครู่ก่อนจะรีบเดินอกไปนอกห้องทันที...
"5555 5 ทงเฮ เจ๋งอ่ะ><"
"อะ...อะไรหรอ?"
"ก็ไอ้บ้าซึงฮยอนเมื่อกี้ไง มันไม่เคยถูกใครปฏิเสธมาก่อนเลยละมั้งน่ะ นายคนแรกเลย"
"หรอ...แหะๆ"
"ว่าแต่วันนี้จะลงไปกินข้าวกับพวกชั้นใช่มั้ยเนี่ย?"
"ใชฮะ..ก็ฮยอกกแจจะเลี้ยงไอติมผมไม่ใช่หรอ?"
"ห้ะ เดี๋ยว..เลี้ยงไอติมอะไรกันหรอ" ฮันคยองผู้ที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวถามขึ้นมา ผิดกับคิบอมที่ยังนั่งทำหน้านิ่งไม่แสดงอาการอะไร
"สัญญากับทงเฮว่าจะเลี้ยงไอติมอ่ะ"
"สัญญาอะไรกัน....ทำไมต้องสัญญาด้วย?"
"แล้วแกยุ่งอะไรกะชั้นวะไอ้บ้าเกิง- -"
"ขอรู้บ้างไม่ได้รึไง??...นะๆๆๆ"
"โว๊ย เออๆๆเล่าก็ได้วะ" ในที่สุดฮยอกแจก็ยอมเล่าออกมาจนได้..ฮยอกแจเริ่มเล่าตั้งแต่เริ่มว่าเค้าไปแกล้งทงเฮหลอกให้ทงเฮมาเป็นแฟน จนถึงเรื่องตอนเช้า ฮันคยองที่ตั้งใจฟังและคลี่ยิ้มออกมาเมื่อฟังจบ
"งั้นแกกับทงเฮก็ไม่ได้เป็นแฟนกันแล้วดิ?"
"เออสิ...แอบเซ็งนะเนี่ย- -" ฮยอกแจพูดแล้วมองไปที่คิบอมอย่างขัดใจที่เป็นต้นเหตุที่ทำให้เค้าต้องผิดสัญญากับทงเฮ ผิดกับฮันคยองที่ตอนนี้กำลังยิ้มระรื่นดูแล้วคงมีความสุขสุดๆ
"เห้ย!"
"อะไรของแกไอ้เกิงร้องซะดังลั่น"
"เสาร์นี้ไปดูหนังกันป้ะ ชั้นเลี้ยงเอง4คนเลย"
"แหม..เสี่ยเหลือเกินนะแก ว่าแต่อารมณ์ไหนเนี่ยอยู่ๆมาเลี้ยงหนัง"
"อารมณ์ดี^^.....แล้วจะไปปะเนี่ยสรุป"
"ไปสิวะ ของฟรีฮยอกแจคนนี้ไม่เคยปฏิเสธอยู่แล้ว 555"
"แล้วทงเฮกับไอ้บอมล่ะ??"
"ผมยังไงก็ได้ฮะ...."
"เห้อ...ไปก็ไป" คิบอมถอนหายใจก่อนจะตอบตกลงออกไป ความจริงแล้วสำหรับคิบอมการนั่งดูหนังในโรงหนังนานๆเป็นอะไรที่น่าเบื่อที่สุดเลย แต่ไม่รู้ทำไมครั้งนี้....ถึงอยากไป...
.........................................................................
อัพครบหมดแล้ว วววว~~~
หิหิ
ยังรอกันอยู่มั้ยหว่า- -?
สำหรับตอนนี้ออกมาเน่าๆเฟะๆ ไม่ว่ากันนะจ้ะ แหะๆ ^^
สำหรับคนที่คิดว่ามันจะอึนเฮรึเปล่าก็ไม่ต้องเครียดแล้วนะ
อึนเฮได้แตกหักกันไปเรียบแล้ว 55555 5
สำหรับตอนหน้าเกริ่นๆไว้นะว่ามีคยูมิน~
อ้อ...
ยูสนี้ในสยามโซนอ่ะ
"๑๓_ลิง__๑๒๙,,*"
ใครอ่ะ??
รายงานตัวด้วยนะ555 5
ที่มาเม้นในกระทู้ว่าให้ไรเตอร์อัพฟิค
เห็นแล้วสะอึกเลยทีเดียว ตกใจด้วย 5555 5
มาอัพให้แล้วนะ^^
อย่าลืมเม้นด้วย
ไปแล้วจ้า~~~
ปล. ในสยามโซนไรเตอร์ใช้ยูสนี้นะ>> [KH';,]ตี๋ขยี้หมวย!~
เจอกันก็ทักทายด้วย^^
ฝากฟิคอีกเรื่องด้วยนะ^^
ความคิดเห็น