คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : _ C H A P T E R 3 : แ ย่ . . . (100%แล้วจ้า)
เช้าวันต่อมา...ทงเฮยืนสำรวจความเรียบร้อยของตัวเองอยู่หน้ากระจก...แล้วเค้าไม่ลืมที่จะหยิบแว่นตาอันใหญ่ออกมาสวมเพื่อปิดบังใบหน้าไว้
"ทงเฮ...วันนี้ต้องเป็นวันที่ดีของนายนะ ไฟท์ติ้ง!!" ทงเฮพูดเป็นเชิงให้กำลังใจตัวเองก่อนจะหันไปคว้ากระเป๋า จูงมือน้องสาวตัวเล็กแล้วเดินออกจากห้องไป
"ฮานึล..หนูต้องตั้งใจเรียน เป็นเด็กดี แล้วก็อย่าดื้อนะคะ"ทงเฮพูดกับน้องสาวของตัวเองเมื่อเดินมาถึงหน้าโรงเรียนอนุบาล
"ค่ะ..พี่สาวก็เหมือนกันนะคะ^^"
"จ้า...งั้นพี่ไปแล้วนะ จุ๊บ" ทงเฮก้มตัวไปไปจุ๊บแก้มใสของเด็กน้อยทีนึงก่อนจะรีบเดินย้อนกลับไปทางบ้าน ที่เค้าต้องมาเริ่มงานวันแรก...
"แฮ่กๆ..นี่เรามาสายมั้ยเนี่ย" ทงเฮพูดกับตัวเองแล้วก้มมองดูนาฬิกา ซึ่งตอนนี้ได้เลยเวลาหกโมงครึ่งมาเล็กน้อย
"สวัสดีครับคุณหนู"
"สวัสดีฮะ...นี่ผมมาสายรึเปล่าฮะเนี่ย"
"ยังไม่สายหรอกครับ..คุณชายเพิ่งตื่นพอดี ห้องของคุณชายอยู่บนชั้น2 ขึ้นบรรไดไปเลี้ยวขวาห้องริมสุด คุณหนูขึ้นไปได้เลยครับ"
"ผมต้องขึ้นไปคนเดียวหรอฮะ?"
"ใช่ครับ"
"อ่อ...โอเคฮะๆๆ" พูดเสร็จร่างเล็กก็เดินขึ้นบรรไดไปยังชั้น2ของบ้านอย่างช้าๆ ราวกับไม่อยากขึ้นไปพบกับคุณชายของบ้านหลังนี้....เมื่อขึ้นมาถึงชั้น2 ร่างเล็กเลี้ยวขวาแล้วเดินไปห้องที่อยู่ริมสุดตามที่พ่อบ้านได้บอก...ร่างเล็กหยุดอยู่ตรงหน้าประตูบานหนึ่ง สูดหายใจเข้า1ครั้งเพื่อรวบรวมความกล้า ก่อนจะยกมือขึ้นมาเคาะประตูบานใหญ่อย่างบรรจง...
ก๊อกๆๆ..
"เข้ามาได้" เสียงทุ้มที่ดังมาจากด้านในทำให้ร่างเล็กเกิดความรู้สึกประหม่าเล็กน้อย...คุณชายบ้านนี้จะน่ากลัวมั้ยนะ....
"สะ..สวัสดีฮะ"ร่างเล็กเดินเข้าไปภายในห้องแล้วกล่าวสวัสดีคุณชาย ซึ่งตอนนี้กำลังนั่งหันหลังแล้วเช็ดผมที่เปียกอยู่บนเตียงนอน...
"อืม...นายเป็นคนที่คุณพ่อบ้านหามาสินะ"
"ใช่ฮะ..."
"อืม...นายไปเอาเสื้อนักเรียนกับกางเกงให้ชั้นหน่อย อยู่ในตู้เสื้อผ้า"
"ได้ฮะๆ" พูโเสร็จร่างเล็กก็เดินไปหยิบเสื้อและกางเกงมาตามคำบัญชาของคุณชาย...
"ได้แล้วฮะ"
"ใส่ให้ชั้นหน่อย..." พูดเสร็จร่างโปร่งที่นั่งอยู่บนเตียงก็ลุกขึ้นยืนแล้วหันมามาทางทงเฮอย่างช้าๆ...เมื่อทงเฮได้เห็นใบหน้คุณชายของบ้านหลังนี้ก็ถึงกับหน้าถอดสี...
"คะ..คะ..คุณคิบอม!"
"อะ...ไอ้แว่น!!"
"ทำไมคุณคิบอมถึง..."
"ให้ตายเถอะ...คุณพ่อบ้านรับคนแบบนี้มาทำงานได้ยังไงกัน"
"เอ่อ..."
"เอ้า..ยืนเซ่ออยู่ได้ ชั้นบอกให้ใส่เสื้อให้ชั้นไง!"
"ขะ..ขอโทษฮะ"ร่างเล็กก้มหัวหลายๆครั้งก่อนจะรีบเดินเข้าไปสวมเสื้อให้คิบอม...ร่างเล็กก้มหน้าก้มตาแล้วบรรจงติดกระดุมทีละเม็ดให้ร่างโปร่ง ใบหน้าหวานแอบขึ้นสีเล็กน้อยเมื่อสายตาได้เห็นแผงอกล่ำบวกกับกล้ามท้องแบบชายชาตรีนั่น...ในขณะเดียวกันร่างสูงก็แอบลอบมองใบหน้าหวานของคนตรงหน้าที่กำลังก้มหน้าก้มตาติดหน้าก้มตาติดกระดุมให้เค้าอยู่ แม้จะสวมแว่นตาอันใหญ่ที่ดูขัดหูขัดตา แต่คนตรงหน้าก็ยังคงดูน่ารักมากๆ...ยิ่งปากสีชมพูกเป็นกระจับชวนให้จูบซะขนาดนั้น...
"เสร็จแล้วฮะ..แล้วกางเกงนี่ล่ะ"
"นายจะใส่ให้ชั้นรึไงล่ะไอ้เซ่อ...วางไว้บนเตียงนั่นแหละเดี๋ยวชั้นใส่เอง"
"ฮะ..." พูดเสร็จร่างเล็กก็นำกางเกงไปวางไว้บนเตียง ก่อนจะกลับมายืนนิ่งอยู่ที่เดิม...
"ยืนเซ่ออะไรอยู่...หมดหน้าที่แล้วก็ลงไปรอข้างล่างสิ!"
"ฮะๆ...ลงไปเดี๋ยวนี้ล่ะฮะ" ร่างเล็กรีบวิ่งลงไปข้างล่างอย่างรวดเร็ว ดวงตาคู่สวยตอนนี้มีน้ำตาคลออยู่เล็กน้อย..ให้ตายสิ ไม่ว่าเค้าจะทำอะไรก็ดูเหมือนจะไม่ได้ดั่งใจคิบอมสักอย่าง เค้าคงเป็นคงไม่เอาไหน...แล้วแบบนี้เค้าจะทำงานที่นี่ได้อีกนานแค่ไหนกัน...
"เป็นยังไงบ้างครับ..พอไหวมั้ย"พ่อบ้านที่ยืนรอทงเฮอยู่บ้านล่างถามเมื่อเห็นทงเฮได้ออกมาจากห้องของคิบอมเรียบร้อยแล้ว...
"^^....ว่าแต่มีงานอะไรให้ผมทำอีกมั้ยฮะ?" ทงเฮไม่ตบเพียงแต่ส่งยิ้มบางๆไปให้แทน จากนั้นก็ถามถึงงานที่ต้องทำต่อไป
"อ่า...คุณหนูมาช่วยกระผมเตรียมมื้อเช้าให้คุณชายแล้วกันครับ"
"ได้ฮะ"
"งั้นตาามกระผมมาเลยครับ..." พูดเสร็จพ่อบ้านก็เดินนำทงเฮเข้าไปในห้องครัว ก่อนจะหยิบถาดอาหารแล้วส่งให้ทงเฮนำไปวางที่โต๊ะ..
"เอาไปวางที่โต๊ะนะครับคุณหนู"
"ฮะ.." ทงเฮรับถาดอาหารเช้ามาไว้ในมือ ก่อนจะเดินออกจากห้องครัวไป เมื่อไปถึงโต๊ะอาหารก็ได้พบว่าคุณชายนั่งรออยู่ก่อนแล้ว
"ยกมาเร็วๆสิ ทำอะไรชักช้าน่ารำคาญ"
"ขอโทษฮะๆ..."ทงเฮก้มหัวหลายๆครั้งเป็นการขอโทษแล้วรีบเดินนำอาหารเช้าไปวางบนโต๊ะให้คิบอม เสร็จแล้วก็กลับมายืนที่เดิม...
"จะยืนดูชั้นกินอีกนานมั้ย - -?"
"อะ...อ้าว..แล้วคุณคิบอมจะให้ผมทำอะไรครับ"
"ไปเอาเสื้อของชั้นในตะกร้าลงมาให้แม่บ้านซัก..เสร็จแล้วจะไปไหนก็ไป"
"อ้าว..แล้ว"
"ไม่เข้าใจที่ชั้นพูดรึไง?"
"ข..เข้าใจฮะ จะไปเดี๋ยวนี้แหละฮะ" พูดเสร็จร่างเล็กก็รีบวิ่งขึ้นไปชั้นสองแล้วหยิบเสื้อผ้าในตะกร้าลงมาให้แม่บ้านเอาไปซักตามที่คิบอมสั่ง...เสร็จแล้วก็คว้ากระเป๋านักเรียนแล้วเดินเข้าไปในครัว..
"คุณพ่อบ้าน ผมไปเรียนแล้วนะฮะ..สวัสดีฮะ"
"อ้าว..ทำไมไปไวจังล่ะครับคุณหนู?"
"คุณคิบอมบอกว่าให้ไปได้แล้วน่ะฮะ"
"ออ..งั้นก็ขอให้โชคดีนะครับ"
"ขอบคุณนะฮะ^^ ..สวัสดีอีกครั้งฮะ" กล่าวเสร็จแล้วร่างเล็กก็เดินออกจากบ้านหลังนี้ไป...จากนั้นพ่อบ้านก็ยุ่งอยู่กับงานในครัวอีกสักพักก่อนจะเดินออกไปหาคิบอมที่โต๊ะอาหาร
"คนดูแลคนใหม่เป็นยังไงมั่งครับคุณชาย..."
"หึ..แย่ ผมว่าคุณพ่อบ้านเตรียมหาคนใหม่ให้ผมได้เลย" พูดเสร็จก็คว้ากระเป๋านักเรียนใบใหญ่มาสะพายไว้ก่อนจะเดินออกไปขึ้นรถคันหรูที่จอดรออยู่หน้าบ้าน...ระหว่าที่รถกำลังเคลื่อตัวนั้น ร่างสูงก็ได้คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย....ความจริงมีคนอย่างเจ้านั่นมาเป็นเหมือนคนรับใช้...ก็คงสนุกดีเหมือนกัน...
(ต่อ)
เอี๊ยด ดด!!
"อะไรน่ะจิลซก!" คิบอมถามคนขับรถเมื่ออยู่ๆรถก็หยุดอย่างกระทันหันจนตัวเค้าเองเซถลาไปด้านหน้า
"ขอโทษครับคุณชาย...เมื่อกี้มีคนเดินตัดรถน่ะครับ..แย่จริงๆ"
"ไอ้แว่น...เดี๋ยวชั้นลงไปดูเอง" พูดเสร็จคิบอมก็เปิดประตูลงมาจากรถ แล้วเดินไปด้านหน้าแล้วก็เป็นอย่างที่เค้าคิดไว้จริงๆ...ไอ้แว่นที่เค้าพูดถึงตอนนี้ล้มลงไปกองอยู่ที่พื้น....
"โอย..เจ็บ"ร่างเล็กร้องโอดโอยพลางจับข้อศอกของตัวเอง ซึ่งตอนนี้ได้มีเลือดไหลซึมออกมาเนื่องจากการที่ล้มลงไปเมื่อครู่
"นี่..."
"คุณคิบอม!!"
"บ้ารึไงถึงได้มาเดินตัดหน้ารถคนอื่นเค้า- -"
"ป่าวนะฮะ..ผมแค่ไม่ทันได้มอง"
"เห้อะ..ขนาดใส่แว่นแล้วยังมองไม่เห็นอีก เซ่อชะมัด...ลุกขึ้นมาแล้วไปโรงเรียนกับชั้น"
"ห้ะ??..."
"ชั้นบอกให้ลุกขึ้นมาแล้วไปโรงเรียนกับชั้น!!"
"อะ...เอ่อ...ไม่เป็นไรฮะเดี๋ยวผมไปเองได้"
"ถ้าวันนี้ชั้นต้องไปโรงเรียนสายเพราะมัวแต่เสียเวลากับนายอยู่...ชั้นจะหักเงินเดือนนาย"
"อย่านะฮะ..ผมไปกับคุณก็ได้ๆ โอ๊ย!!"ร่างเล็กรีบลุกขึ้นมาเพราะกลัวคิบอมจะว่าเอาอีก แต่ก็ต้องล้มลงไปกองกับพื้นอีกครั้งเพราะควาเจ็บปวดบริเวณข้อเท้า
"เห้อ..นายนี่มันเรื่องเยอะจริงๆ"คิบอมส่ายหัวอย่างเอือมๆ ก่อนจะเดินเข้าไปช้อนตัวร่างเล็กขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนของตน...
"อ้ะ.."ทงเฮร้องอย่างตกใจแล้วรีบยกแขนเรียวโอบคอคิบอมไว้...ทงเฮแอบลอบมองใบหน้าหล่อด้วยความประหม่า เพราะตอนนี้ใบหน้าของทั้งสองห่างกันเพียงไม่กี่คืบ...
"จิลซก...ออกรถได้เลย"คิบอมวางทงเฮลงบนเบาะข้างๆตัวเอง...ก่อนจะหันไปออกคำสั่งกับคังอิน
"เอ่อ..แล้ว"
"ไอ้เซ่อนี่มันเด็กห้องเดียวกับชั้น"
"อ่อ...โอเคครับ"จิลซกตอบก่อนจะขับรถไปข้างหน้าต่อไป...บรรยากาศในรถเงียบมาสักพัก ก่อนที่คิบอมจะเป็นคนเริ่มพูดก่อน
"นี่ไอ้เซ่อ...ชั้นมีเรื่องจะตกลงกับนาย"
"อะไรหรอฮะ?"
"ตอนนี้นายเป็นลูกจ้างชั้น..ลูกจ้างทุกคนต้องทำตามกฎที่ชั้นสั่ง"
กฎอะไรหรอฮะ?"
"....ข้อแรก นายต้องเรียกชั้นว่าเจ้านาย แทนที่จะเรียกว่าคุณคิบอม ฟังแล้วมันสแลงหู- -
.....ข้อสอง เวลาอยู่ที่โรงเรียนนายต้องเดินตามชั้นไปทุกที่ ไม่ว่าชั้นจะไปห้องน้ำหรือไปที่ไหน
.....ข้อสาม นายต้องทำตามทุกๆคำสั่งของชั้น แล้วนายก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะออกคำสั่งกับชั้น"
"แค่นี้หรอฮะ?" ทงเฮถามขึ้นเมื่อเห็นคิบอมพูดขาดตอนไป..
"ยัง กฎข้อสุดท้าย นายห้ามแหกกฎทุกข้อที่ชั้นกล่าวมา ถ้าเกิดนายแหกกฎเมื่อไหร่ ..นายจะต้องโดนลงโทษ!"
"ลงโทษ??"
"ใช่ ลงโทษ..ว่าไงแค่นี้ทำได้ใช่มั้ย?"
"ได้ฮะ...เจ้านาย"
................................
100%แล้วจ้า ~~~
เดี๋ยววันจันทร์เค้าก็ปิดเทอมแล้ว
วันอังคารจะมาอัพให้ตอน-2ตอนเน่อ
เรื่อง NEXT DOORด้วย (ได้ข่าวดองไว้นานโคด)
จะปิดเทอมแล้ว
ตื้นเต้น>< 55555 5
จะได้กลับมาใช้ชีวิตปิดเทอมแบบชิวๆสักที- -
แต่วันนี้ต้องไปอ่านหนังสือก่อนละเน่อ
เม้นให้ด้วยน๊า~~
ความคิดเห็น