คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : _ C H A P T E R 1 3 : ผ ม ไ ม่ ไ ด้ ยั่ ว (100%)
เวลาผ่านไปจนเกือบๆ10โมง รสบัสได้เคลื่อนตัวเข้ามาจอดบริเวณหน้าอุทยาน นักเรียนชายจำนวนร่วม60คนค่อยๆทะยอยกันเดินลงมาจากรสบัส ระหว่างการเดินทางนักเรียนบางคนเลือกที่จะนอนหลับพักผ่อนเพื่อที่จะเอาแรงมาทำกิจกรรมกันในช่วงบ่ายของวันนี้ ซึ่งต่างจากนักเรียนบางคนที่เลือกจะคุยกับเพื่อนตลอดการเดินทาง...
“นักเรียนที่ลงจากรถแล้วให้มารวมตัวกันตรงนี้เพื่อฟังคำชี้แจงด้วยนะครับ” อาจารย์มีอายุหัวหน้าวิชาการเกษตรตะโกนใส่โทรโข่ง เพื่อนที่จะให้กลุ่มนักเรียนมารวมตัวกันที่ด้านหน้าของตน
นักเรียนได้ยินแล้วก็มารวมตัวกันตรงหน้าอาจารย์เพื่อฟังคำชี้แจง
“เดี๋ยวเราจะมีเจ้าหน้าที่ของอุทยานมาพาเราเดินเข้าไปในป่านะ...เราจะเดินเข้าไปกันค่อนข้างลึก ใครที่มีโรคประจำตัวก็ช่วยแจ้งเจ้าหน้าที่เค้าก่อนด้วย เค้าจะได้ช่วยดูแลเป็นพิเศษ..”
“คร้าบ ///”
“มีใครคิดว่าไม่ไหวแล้วอยากจะกลับโรงเรียนมั้ย?”
“....” นักเรียนทุกคนหันมามองหน้ากันเองแต่ก็ไม่มีใครปริปากพูดอะไรออกมา มาจนถึงที่ขนาดนี้แล้วก็คงไม่มีใครอยากจะกลับ..
“ถ้าไม่มีเราก็จะเดินเข้าไปกันแล้วนะ...เจ้าหน้าที่เค้ารออยู่แล้ว”
“เดี๋ยวครับอาจารย์... แล้วพวกผู้หญิงล่ะ” นักเรียนชายคนหนึ่งถามขึ้นเมื่อเห็นว่า กลุ่มนักเรียนหญิงซึ่งแฟนสาวของตัวเขาเองก็รวมอยู่ในกลุ่มด้วยนั้นยังเดินทางมาไม่ถึงที่นี่เลย...
“อ้าว..นี่ฉันยังไม่ได้บอกพวกนายหรอ ว่านักเรียนหญิงเค้าไปค่ายคนละที่กับเราน่ะ”
“อ้าว ว...ทำไมละครับ?” นักเรียนชายหลายคนถามขึ้นมาพร้อมกันเป็นเสียงเดียว
“หึ ฉันไม่ยอมให้เกิดเรื่องทำนองชู้สาวในค่ายให้มันไปเสื่อมเสียงชื่อเสียงของโรงเรียนเราหรอกนะ...อย่าคิดว่าแก่ๆอย่างฉันจะไม่รู้ทันเด็กอย่างพวกนาย- -“
“ครับ...” กลุ่มนักเรียนชายเมื่อครู่ตอบเสียงอ่อย หน้าหงอยกันเป็นแถวเพราะไม่คิดว่าอาจารย์แก่ๆที่สอนวิชาเกษตรจะรู้ทันความคิดพวกเขาได้
ทุกคนใช้เวลาเกือบๆ30นาทีในการเดินเข้าไปในป่า การเดินทางดูไม่ค่อยลำบากมากนัก แต่ถ้าให้เดินเองคนเดียวก็คงจะหลงเหมือนกัน.. ฮันคยองจับฮยอกแจไปเดินอยู่แถวหน้าๆกับตน เพื่อแยกกับทงเฮที่ยืนอยู่ท้ายแถวกับคิบอม
“คิบอม ..เอากระเป๋ามาให้ผมถือเองเถอะฮะ” ร่างเล็กพูดแล้วพยายามหยิบกระเป๋าตัวเองจากคิบอม เห็นคิบอมถือให้อยู่นานแล้ว แถมยังเดินกลางแดดแบบนี้คงจะเหนื่อยและหนักน่าดู
“ไมต้อง เดินไปเถอะนายน่ะ...ข้าวเช้าก็ไม่ได้กิน มีแรงถือรึไง?”
“ผมไม่เคยกินเข้าเช้าอยู่แล้วฮะ..” ร่างเล็กก้มหน้าก้มตาตอบคนตัวสูง ตั้งแต่ย้ายมาอยู่โซลเท่าที่จำได้เขาก็ไม่เคยได้กินข้าวเช้าเลยสักครั้งเดียว ด้วยเหตุผลหลายๆอย่าง ไม่มีเวลา..ไม่มีเงิน..และไม่อยากกิน..
“ห้ะ! ไม่กินข้าวเช้าเนี่ยนะ?!” คิบอมถามเสียงสูงแล้วมองร่างเล็กตั้งแต่หัวจรดเท้า... ไม่สงสัยเลยว่าทำไมเจ้านี่มันถึงตัวเล็กได้ขนาดนี้
“ช ..ใช่ฮะ ทำไมหรอ?”
“นายจะบ้าหรอ ไม่รู้รึไงว่าข้าวมื้อเช้ามันสำคัญขนาดไหน ไม่กินแล้วจะโตได้ไงห้ะ- -?” คิบอมบ่นออกมาชุดใหญ่ ในใจก็รู้สึกหงุดหงิดตัวเองเล็กน้อย ที่อยู่กับคนตัวเล็กมาก็นานแต่กลับไม่เคยรู้เลยว่าคนตัวเล็กไม่เคยกินเข้าเช้าเลยสักครั้ง
“ก็ผมไม่รู้จะกินตอนไหนหนิฮะ” ร่างเล็กพูดออกมาเป็นนัยๆ เชิงว่ากำลังต่อว่าคิบอมอยู่ เพราะตั้งแต่เช้าตื่นขึ้นมาก็ต้องคอยรับใช้ทำนู่นทำนี่ให้คิบอมตลอด เสร็จแล้วก็ออกไปโรงเรียน เลยไม่รู้ว่าจะเอาเวลาตอนไหนในช่วงเวลาเช้าไปกินข้าวเหมือนกัน
“นี่= = ถ้างัน...ก็กินพร้อมฉันสิ”
“ห้ะ?...”
“ฉันไม่ฆ่านายหรอกน่า= =”
“เอ่อ ฮ ...ฮะๆ” ร่างเล็กพยักหน้าหงึกหงักอย่างเข้าใจ ทั้งๆที่ภายในใจนั้นยังไม่ค่อยอยากจะเชื่อกับสิ่งที่คิบอมพูดเมื่อครู่มากนัก...
...คิบอมเนี่ยนะเป็นคนชวนเรากินข้าว
...เราเนี่ยนะจะได้นั่งกินข้าวโต๊ะเดียวกับคิบอม
...เรื่องทั้งหมดเมื่อกี้มันเป็นไปได้ด้วยหรอฮะ??...
เสียงสายน้ำไหลดังมาจากบริเวณไม่ใกล้ไม่ไกล ..คาดว่าใกล้ๆบริเวณนี้คงต้องมีน้ำตกไม่หรือไม่ก็แหล่งน้ำอย่างแน่นอน
“เอาละครับน้องๆ..พวกเราจะกางเตนท์กันรอบๆบริเวณนี้นะครับ ตอนนี้เป็นเวลา10โมงครึ่งนะ พวกเราจะเริ่มทำกิจกรรมกันตอนบ่ายๆ ระหว่างนี้น้องๆก็ช่วยกันกางเต๊นท์แล้วพักผ่อนกันตามอัธยาศัยไปก่อน..ทางด้านขวามือถ้าเดินตรงไปอีกหน่อยก็จะเจอน้ำตก ใช้เล่นใช้อาบได้ตามสบาย แต่ยังไงก็ช่วยรักษาความสะอาดกันนิดนึงนะครับ” เจ้าหน้าที่ของอุทยานพูดชี้แจงอธิบายยาวเหยียดให้กลุ่มนักรียนชายกว่า60คนฟัง และกำชับอย่างดีว่าให้ทุกคนช่วยกันรักษาความสะอาด
ทุกคนได้ยินเช้นนั้นก็พยักหน้าแล้วขานรับกันอย่างเข้าใจก่อนจะแยกย้ายกันไปทำกิจกรรมของตนเอง บางคนเลือกที่จะมุ่งหน้าไปที่น้ำตกเพื่อนเล่นน้ำก่อนเป็นอันดับแรก ส่วนบางคนก็เลือกที่จะจับจองที่ไว้สำหรับกางเต๊นท์ของตนเอง
“ทงเฮ...นอนกับฉันใช่ปะ^^” ฮยอกแจถามขึ้นหลังจากที่กางเต๊นท์ของตัวเองเสร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
เต๊นท์ของฮยอกแจไม่ได้มีขนาดใหญ่อย่างที่ตนเองได้เคยพูดอวดเอาไว้นักเป็นเพียงเต๊นท์สำเร็จรูปขนากกลาง ที่กางง่ายและเก็บง่าย น่าจะเหมาะสำหรับไว้นอนคนเดียวซะมากกว่า
“จะนอนกันพอหรอฮะฮยอกแจ?”
“นั่นดิ แหม~ เต๊นท์ฉันใหญ่อย่างนู้นเต๊นท์ฉันใหญ่อย่างนี้ ..ไงล่ะ เล็กติ๋วเดียวเอง” ฮันคยองพูดเยาะเย้ยแล้วทำหน้าทะเล้นเพื่อเป็นการยั่วโมโหฮยอกแจ ผลที่ได้กลับมาคือสายตาที่มองมาอย่างค้อนๆ ตามติดด้วยโบนัสชุดใหญ่
“ฉันกะทงเฮตัวเล็ก นอนด้วยกันได้ไม่เป็นไรหรอก..ส่วนไอ้ตัวใหญ่ๆ ควายๆ! อย่างแกน่ะ ไปช่วยไอ้บอมมันกางเต๊นท์เถอะนะ ไม่ต้องมาจุ้นกับฉันหรอก^^” พูดแล้วก็ส่งยิ้มหวานไปให้ฮันคยองหนึ่งที
ได้ยินฮยอกแจพูดแบบนี้ฮันคยอง็ไม่กล้าหน้าด้านอยู่กวนโมโหฮยอกแจต่อไป จึงหันกลับไปช่วยคิบอมซึ่งกำลังทำหน้ามุ่ยกางเต๊นท์อยู่คนเดียวแทน
“เห้ยเกิง..ฉันเก็บของเสร็จแล้ว ไปเล่นน้ำกันเหอะ><” แรงกระตุกเบาๆที่ชายเสื้อทำให้ร่างสูงที่กำลังช่วยพื่อนของตัวเองกางเต๊นท์อยู่ต้องหันมามอง ...เจ้าเพื่อนตัวยุ่งมันคงกางเต๊นท์เก็บของเสร็จแล้วสินะถึงมาชวนแบบนี้
“ไปดิๆ ..เห้ยบอม แกกางต่อนะ ฝากเก็บของด้วย ฉันไปกับฮยอกแจก่อน แล้วรีบตามไปล่ะ” พูดสั่งคิบอมจบแล้วก็วิ่งกอดคอฮยอกแจออกไปทันที ไม่รอฟังว่าคนที่ถูกสั่งจะว่าอย่างไรบ้าง...
คนตัวเล็กน่ารักที่เก็บของเสร็จแล้วเดินอาดๆออกมาก็เห็นเจ้าคนแก้มป่องยืนทำหน้ามุ่ยไม่สบอารมณ์กางเต๊นท์อยู่คนเดียว จึงอาสาเข้าไปช่วยด้วยท่าทางกล้าๆกลัวๆ
“ค..คิบอม ผมช่วยมั้ยฮะ?”
“อะไร- -?” คนแก้มป่องเงยหน้าขึ้นมาแล้วทำหน้าบูดใส่คนตัวเล็ก นั่นทำให้คนตัวเล็กรู้สึกกลัวมากขึ้นไปอีก
“ช..ชะ..ช่วยกางเต๊นท์มั้ยฮะ”
“ไม่ต้อง นายนั่งรอเฉยๆไม่ต้องไปยั่วใครก็พอ แล้วก็ไม่ต้องพูดติดอ่างด้วย รำคาญ= =”ร่างสูงร่ายตอบเป็นประโยคยาวๆก่อนจะก้มหน้าก้มตากางเต๊นท์ต่อไป...
ร่างเล็กได้ยินเช่นนั้นก็เดินหน้าจ๋อยไปนั่งรอคิบอมที่โขดหินใกล้ๆบริเวณนั้นทันที อยากจะโต้ตอบกลับไปเหลือเกินว่าตัวเขาเองก็ควรเลิกทำหน้าบูดหน้าบึ้งแบบนั้นสักที แต่จิตใจมันก็ไม่กล้าพอ...แล้วไอ้การที่เค้าต้องพูดติดอ่างแบบนี้ก็เป็นเพราะคิบอมเองนั่นแหละที่คอยแต่จะปั้นหน้าโหดใส่ เวลาคุยกันก็เลยทำตัวไม่ถูก อ้อ..แล้วที่สำคัญ เค้าไม่เคยไปยั่วใครสักหน่อย!!!
.
.
..
.
.
.
.
.
.
สองคนที่ล่วงหน้ามาทางน้ำตกก่อนแล้วเลือกที่จะเดินย้อนขึ้นไปทางต้นน้ำเพื่อที่จะหาบริเวณที่มีคนเล่นน้ำอยู่จำนวนน้อยๆ จะได้มีความเป็นส่วนตัวในการเล่นน้ำมากขึ้น
“ เกิง ฉันว่าเอาตรงนี้แหละ ไม่มีคน แล้วก็ไม่ค่อยมีแดดด้วย” ฮยอกแจพูดแล้วโยนเป้ไปเล็กของตัวเองไว้ตรงโคนต้นไม้ใหญ่
“อือ..เอาดิ” ว่าแล้วฮันคยองก็จัดการถอดเสื้อกล้ามของตนเองออกแล้วโยนไปวางไว้ข้างๆกระเป๋าของฮยอกแจ เผยให้เห็นหุ่นแบบชายชาตรีที่น่าหลงไหล ใครมาเห็นเข้าก็ต้องอิจฉา รวมถึงเจ้าตัวขาวที่ยืนอยู่ด้านหน้านี่ด้วย
“ต..ต้องถอดเสื้อด้วยหรอเกิง?”ฮยอกแจพูดถามคนตัวสูง แต่สายตาก็ยังคงจับจ้องกล้ามเนื้อหน้าท้องของฮันคยองอย่างไม่วางตา
“ก็...แล้วแต่แกสิวะ” พูดเสร็จร่างสูงก็กระโดดลงน้ำไป ถึงปากจะพูดบอกคนตัวเล็กไปอย่างนั้นแต่ในใจกลับคิดว่าอย่าถอดเลยดีกว่า...ไม่งั้นเขาคง...
ร่างเล็กมีท่าทีลังเลเล็กน้อยก่อนจะตัดสินใจถอดเสื้อเชิ้ตตัวนอกออก เหลือเพียงเสื้อกล้ามตัวจิ๋วสีดำที่ใส่ไว้ด้านใน ช่วงล่างก็มีเพียงกางเกงขาสั้นเท่าเข่า...
ตูม!!...
“อ๋า ~ ..น้ำเย็นเจี๊ยบเลยอะเกิง >[]< ทำไมไม่บอกฉันก่อนล่ะ” เมื่อร่างกายได้สัมผัสผิวน้ำร่างเล็กก็รู้สึกได้ถึงความเย็น จึงรีบกอดไหล่ของตัวเองไว้แน่นทันที
“บอกก็ไม่สนุกสิวะ 55”
“เชอะ... น้ำเย็นแบบนี้มิน่าหละถึงไม่มีคน”
“ช่างเหอะ ไม่มีคนก็ดีแล้วแหละ” พูดเสร็จแล้วทั้ง2คนก็เล่นสาดน้ำใส่กันอย่างสนุกสนานจนเวลาก็ผ่านไปนานพอสมควร แต่คิบอมและทงเฮที่บอกว่าจะตามมาก็ยังมาไม่ถึงสักที...
“เกิง..ทำไมบอมกับทงเฮยังไม่มาอีกอ่ะ”
“ไม่รู้สิ...คงไม่มาแล้วแหละมั้ง” ฮันคยองตอบไปตามความคิดของตน เพราะบางทีสองคนนั้นอาจกางเตนท์เสร็จแล้วขี้เกียจไม่อยากมาก็เป็นได้
“เห้ย!...งั้นสองคนนั้นก็อยู่ด้วยกัน2ต่อ2ดิ”
“อือ= =” ฮันคยองตอบพร้อมสีหน้าเบื่อโลก ไอ้อาการแบบนี้ของฮยอกแจกลับมาอีกแล้ว...ถ้าไม่ติดว่าฮยอกแจเป็นเพื่อนละก็จะจับกดมันตรงนี้ให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย จะได้รู้ตัวเองสักที - -
“เห้ยไม่ได้ๆๆ...ฉันต้องไปตาม” ว่าแล้ววงแขนเรียวก็แหวกน้ำเพื่อที่จะพาตัวเองกลับขึ้นฝั่ง ..ปล่อยให้ทงเฮอยู่กับคิบอมนานๆคงไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ เพราะเขาเองก็พอจะดูออกว่าคิบอมสนใจทงเฮอยู่ ถ้าเกิดสองคนนั้นเป็นแฟนกันจริงๆเขาก็คงจะเสียใจไม่น้อย ถึงแม้เขาจะไม่ได้ชอบทงเฮแบบจริงจังก็เถอะ แต่ถ้าต้องเสียคนน่ารักๆอย่างทงเฮไปให้เจ้าหน้าบูดอย่างคิมคิบอม เขาก็คงไม่ยอมง่ายๆเหมือนกัน...
“จะไปไหน...รอพวกมันอยู่ที่นี่แหละ” ฮันคยองใช้ความที่ไวกว่าคว้าตัวฮยอกแจไว้ได้ทันก่อนที่จะขึ้นฝั่งไป สองแขนล่ำกอดคอเจ้าเพื่อนตัวขาวเอาไว้ ในขณะเดียวกันสองขาก็รัดเอวเล็กนั่นไว้หลวมๆเหมือนกัน
“เห้ยเกิง...มาเกาะทำไมเนี่ย ปล่อยนะ จะไปหาทงเฮ” พูดแล้วก็ดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมกอดของคนตัวสูง
“ไม่ปล่อย แน่จริงก็ขึ้นไปให้ได้ทั้งอย่างนี้สิ”
“ไอ้เกิงนี่! เห้ย...ห...เห้ย เกิง...” ร่างเล็กที่ดิ้นพล่านอยู่เมื่อครู่นิ่งลงทันทีหลังจากที่รับรู้ได้ถึงสัมผัสแปลกๆ
“ทำไม..ขึ้นไปไม่ได้อะดิ 555”
“ไม่ใช่...คือว่ามัน...”
“อะไร??”
“คือ..ข..ของแกมัน..แบบ”
“ของฉัน??....อะไรของแกวะไอ้ฮยอก= =”
“ของแกมัน....”
“อะไรเนี่ย= = ? มีอะไรก็พูดๆมาเหอะ”
“ไอ้มังกรน้อยของแกมันทิ่มๆก้นฉันอยู่โว๊ย ยยย ไอ้บ้า! >//////<” พูดแล้วฮยอกแจก็ยังคงเกร็งตัวไม่เลิก เมื่อไอ้เจ้ามังกรน้อยของฮันคยองที่เค้าว่ามันมาจ่ออยู่ทางด้านหลังเขา ถึงจะใส่กางเกงอยู่กันทั้งคู่แต่มันก็ยังรู้สึกได้อยู่นะ><
อ...ไอ้เกิง ขนาดแกใส่กางเกงยีนส์อยู่มันยังขนาดนี้เลยหรอวะ><!!!!!!
“อ้าว ห...เห้ย ขอโทษๆ” ฮันคยองเข้าไปพูดใกล้ๆกกหูของคนตัวเล็ก เมื่อลมหายใจอุ่นๆของคนตัวสูงมาระอยู่บริเวณต้นคอก็ทำให้ร่างเล็กรู้สึกแปลกปนขนลุกมากขึ้นไปอีก
“ขอโทษแล้วก็เอาไอ้มังกรน้อยของแกออกไปด้วยสิ>///<”
“อ...เออๆ” พูดเสร็จฮันคยองก็ผละตัวออกจากฮยอกแจทันที แล้วหันหลังไปเกาแก้มตัวเอง...
ก็เกิดเหตุการณ์แบบนี้ใช่ว่าฮยอกแจจะเขินเป็นคนเดียวรึไงล่ะ....เขาเองก็เขินเป็นเหมือนกันนะ -/////-
..ลูกพ่อ แค่เห็นเจ้าขาวนี่มันเปลื่อยไหล่เข้าหน่อยก็ตื่นซะแล้วหรอลูก=.,=
“นี่ ฉันไปหาทงเฮแล้วนะ..อย่าเข้ามาเกาะอีกล่ะ-///-“ พูดแล้วก็ทำท่าจะขึ้นฝั่งไปอีกตามเคยแต่ก็ถูกคนตัวสูงเรียกเอาไว้ก่อน...
“เดี๋ยวฮยอก”
“อะไรอีกอ่ะ -///-“
“แกสนใจทงเฮมากขนาดนี้...รู้บ้างมั้ยว่าฉันก็น้อยใจ”
“....” ได้ยินฮันคยองพูดอย่างนั้นฮยอกแจก็ถึงกับหยุดชะงักแล้วหันกลับมามองทันที...ไอ้เจ้าเพื่อนตัวโตกำลังน้อยใจเขาอยู่งั้นหรอ...
“1คำก็ทงเฮ 2คำก็ทงเฮ เดี๋ยวนี้แกไม่สนใจฉันเลยนะแกรู้ตัวรึเปล่า...”
“เกิง...” พูดแล้วฮยอกแจก็เดินช้าๆแล้วไปหยุดอยู่ตรงหน้าคนตัวสูงกว่า ดวงตาเรียวสวยเงยหน้าขึ้นไปสบตาคนตัวสูงด้วยความรู้สึกผิด ก่อนจะเข้าไปสวมกอด....
“ไอ้บ้า....ฉันไม่คิดเลยว่าแกจะน้อยใจขนาดนี้ ขอโทษนะ” แขนเล็กกอดเพื่อนชายเอาไว้แน่น ใบหน้าหวานแนบลงกับแผ่นอกกว้างของฮันคยอง คิดไปคิดมาแล้วเขาคงจะให้ความสนใจกับทงเฮมากเกินไปจริงๆ ไม่งั้นเจ้าเพื่อนตัวโตก็คงไม่น้อยใจจนถึงขนาดที่ต้องพูดออกมาแบบนี้...
ฮันคยองยิ้มออกมาเล็กน้อยให้กับการกระทำและคำพูดน่ารักๆของเจ้าเพื่อนตัวเล็ก มือหนาค่อยๆยกขึ้นมาแล้วขยี้ผมนุ่มของฮยอกแจไปมา ตั้งแต่คบเป็นเพื่อนกันมาจะว่าไปนี่จะถือเป็นครั้งแรกเลยก็ได้ที่ฮยอกแจเป็นฝ่ายเข้ามากอดเขาก่อน... รู้สึกดีจังแหะ
“ไม่เป็นไร ..ยังไงแกก็สนใจฉันให้มากขึ้นกว่าเดิมหน่อยล่ะ^^”
“อื้ม^^....ว่าแต่ใจแกเต้นแรงผิดปกตินะ เป็นอะไรรึเปล่า?”
“หะ? ป..เปล่า ไม่ได้เป็นอะไร” ฮันคยองโกหกฮยอกแจเข้าไปคำโต ก็เล่นกอดซะแนบแน่นขนาดนั้นจะไม่ให้ใจเต้นแรงได้ยังไง...
“อ๋อรู้แล้ว ว..เมื่อกี้ไอ้มังกรน้อยของแกมันตื่นอยู่นิ่ มิน่าล่ะเมื่อกี้มันถึงมาจิ้มๆจึ๊กๆฉันอีกแล้ว>///<” นึกได้ร่างเล็กก็ผละออกจากอ้อมกอดของเจ้าเพื่อนตัวโตทันที
“บ้า! ไม่เกี่ยวกันเว่ย”
“ไม่รู้แหละ ไปจัดการให้เรียบร้อยเลยนะ”
“เออๆ” ว่าแล้วฮันคยองก็หันหลังให้ฮยอกแจ เอามือไปขยุกขยิกอยู่แถวๆช่วงล่างเพื่อจัดการเจ้าสิ่งที่ฮยอกแจบอก
“เห้ยไอ้บ้า! ไม่ใช่มาทำตรงนี้สิโว๊ย เลอะเทอะหมด -////-“
“เอ๊า ไม่ทำตรงนี้แล้วจะให้ทำตรงไหนวะเนี่ย- -?”
“ก็ไปไหนก็ได้ เข้าไปในป่าไง ลึกๆยิ่งดี”
“เอ่อ ..ลึกๆยิ่งดีหรอ“
“อ...อะไร?”
“เปล่า...”
“ไม่ต้องมาเปล่าเลยนะไอ้เกิง นี่แกคิดอะไรอยู่เนี้ยะ -/////-“
“บ้า ฉันไม่ได้คิดจริงๆ ... แกแหละคิดอะไร ^^”
“อ..ไอ้บ้าเกิง ยิ้มแบบนั้นทำไม ไม่พูดกับแกแล้ว ไปไหนก็ไปเลยนะ!!” พูดแล้วฮยอกแจก็สะบัดหน้าหนีฮันคยอง...มาพูดแบบนี้จะหาว่าเขาคิดหื่นอยู่คนเดียวงั้นสิ??
“5555 ไม่แกล้งแกแล้ว... เดี๋ยวมานะ” พูดแล้วฮันคยองก็ดันตัวเองขึ้นฝั่งแล้วเดินออกไปทางอื่น ฮยอกแจมองตามเจ้าเพื่อนตัวโตเดินอออกไปจนพ้นสายตาก่อนจะยิ้มออกมาอย่างเขินๆ....
กอดแกเมื่อกี้....
...ก็อุ่นดีเหมือนกันนะ...
.......................
ยะฮู้~ ยะฮี้~ ยะฮ๊า~
ไรเตอร์หายไปอาทิตย์นึง หวังว่าคงจำกันได้อยู่นะTT
แบบอาทิตย์ที่ผ่านมาก็เตรียมตัวไปคอน นั่งตื่นเต้น- -
แล้วการบ้านก็เยอะด้วย
ขอโทษจริงๆนะคะ
วันนี้ก็มาอัพให้แล้ว (แต่มันก็ยังมาไม่ครบ100%- -)
อีก30%ที่เหลือเป็นตอนของฮันฮยอกค่ะ
เค้าไปเล่นน้ำตกกัน เค้าจะสวีทกันยังไงก็คิดกันเอาเองแล้วกันนะคะ-..-
หี่ๆๆๆ ตอนนี้เสียงไรเตอร์เพี้ยนมาก เจ็บคอสุดๆ- -
..อ่า แล้วก็มีเรื่องจะมาบอกด้วย
ว่า ไรเตอร์ได้สัญญากับตัวเองและทางบ้านไว้ว่า หลังจากคอน
ทุกวันจันทร์-ศุกร์ ไรเตอร์จะเล่นคอมถึงแค่6โมงครึ่ง (ถ้าไม่มีการบ้าน)
ส่วนเสาร์อาทิตย์นั่นแล้วแต่ค่ะ- -
เวลาที่เหลือไรเตอร์ก็จะเอาเวลาไปอ่านหนังสือ ฟิตเข้าเตรียม-..-
ที่จะสื่อก็คือ ไรเตอร์อาจจะอัพฟิคได้แค่อาทิตย์ละตอน
หรือบางอาทิตย์ก็อาจจะไม่ได้อัพเลย (ความจริงมันก็เป็นปกติอยู่แล้วนี่หว่า- -)
ไม่โกรธนะ...
สักครั้งในชีวิตไรเตอร์ก็อยากจะมีเรื่องให้พ่อแม่และตัวไรเตอร์เองได้ภูมิใจบ้างอ่ะTT
บอกแค่นี้แหละ^^
ไรเตอร์ไปทำการบ้านก่อนนะ
ขอบคุณคนที่ยังรอไรเตอร์ และขอโทษที่ทำให้รอนานไป...
อัพเดท : 011209
พีเอส. วันนี้วันเกิดไรเตอร์นะ^^
15แหล่วTT
_____________________________________
อัพครบ100%แล้ว~
ฮันฮยอกค๊วกๆๆๆมาก>< <<(ค๊วกอะไรของแกนังไรเตอร์ - -?)
แบบไรเตอร์แต่งแล้วก็แอบเขินตามอะนะ
หิหิ.
อ้อ...
ไรเตอร์มีพล็อตฟิคฮันฮยอกเรื่องใหม่ล่ะ^^
แบบแค่ไรเตอร์คิดก็สนุกแล้วนะ
รู้สึกว่าน่าสนุกกว่าตอนที่คิดฮอทกายได้อีกอ่ะ
แล้วแนวเรื่องน่าจะยังไม่มีคนทำด้วยสิ...เพราะยังไม่เคยเห็น
อยากเปิดเรื่องสุดๆเลยตอนนี้
แต่รอให้ที่แต่งอยู่เสร็จไปได้สักเรื่องก่อน
ดูอย่างเน็กดอร์ก็ไม่ได้อัพเป็นเดือนแล้ว แหะๆ
(แฟนๆเน็กดอร์อย่างเพิ่งรุมทึ้งไรเตอร์TT)
พยายามจะรีบแต่งให้จบสักเรื่องนะคะTT
วันนี้ก็ขอลาละค่ะ
อย่าลืมบอกรักพ่อนะวันนี้^^
อัพเดท : 051209
ความคิดเห็น