คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : _ C H A P T E R 9 : ก า ร เ ป ลี่ ย น แ ป ล ง . . .
ภายในห้องสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ เบื้องหน้ากำลังฉายหนังเรื่อง G-FORCE ที่ฮยอกแจอยากจะดูนักหนา...ตอนนี้ทางด้านของคิบอมและฮันคยองก็ได้หลับกันไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ถ้าจะให้พูดจริงๆ2คนนี้หลับไปตั้งแต่หนังยังไม่เริ่มฉายเลยมากกว่า = =" ส่วนทงเฮก็ได้แต่นั่งดูเงียบๆและยิ้มออกมาบ้าง..จะมีก็แต่ฮยอกแจนี่แหละ ที่นั่งหัวเราะคิกคักอยู่คนเดียว
"5555 5" ฮยอกแจหัวเราะเสียงดังลั่น มือข้างนึงก็หยิบป๊อปคอร์นเข้าปาก บางทีก็ก้มลงไปดูดเป็ปซี่ที่ฮันคยองเป็นคนซื้อมา ดูไปแล้วฮยอกแจคงจะมีความสุขกับการดูหนังสุดๆ....
เวลาผ่านไปนานพอสมควรกว่าหนังจะจบลง แสงไฟสีส้มในโรงภาพยนต์สว่างขึ้น บรรดาพ่อและแม่ที่พาลูกๆมาดูหนังก็ทยอยกันเดินออกไปข้างนอกหมดแล้ว เหลือเพียงคนสี่คนที่ยังนั่งนิ่งกันอยู่
"เจ้านายฮะ...หนังจบแล้วฮะ"ทงเฮเอื้อมมือไปเขย่าแขนของคิบอมที่ตอนนี้กำลังหลับอยู่เบาๆ พร้อมกับส่งเสียงเรียก
"หืม..." ร่างสูงค่อยๆปรือตาขึ้นมาเล็กน้อย แล้วหรี่ตาปรับแสงเพื่อให้ภาพตรงหน้าชัดขึ้น เนื่องจากเมื่อครู่ได้หลับไปนานพอสมควร
"หนังจบแล้วฮะ.."
"อือ= ="พูดแล้วคิบอมก็ลุกขึ้น แล้วบิดขี้เกียจไปซ้ายทีขวาทีเพื่อให้ตัวเองหายเมื่อย จากนั้นทงเฮก็ลุกขึ้นตามแล้วหันไปทางฮันคยอง ก็พบว่าฮันคยองยังคงหลับอยู่
"อ้าว...ไม่ปลุกเค้าหรอฮะ" ทงเฮพูดกับฮยอกแจแล้วชี้ไปที่ฮันคยอง
"ไม่ต้องหรอก มันตื่นแล้วเดี๋ยวก็ตามมาเองแหละ ..เราไปกัน3คนก่อน" พูดแล้วฮยอกแจก็ดันๆไหล่ทงเฮเพื่อให้เดินไปด้านหน้า
"ทำแบบนี้จะดีหรอฮะ?"
"ดีสิ เชอะ~ มันอยากหลับเองทำไมอ่ะ ช่วยไม่ได้"
"อ่า....ฮะ" ทงเฮรับคำอย่างว่าง่ายจากนั้นก็เดินออกไปกับคิบอมและฮยอกแจ ทั้ง3คนพากันเดินมาเรื่อยๆแล้วหยุดที่ร้านอาหารร้านหนึ่ง...
"ทงเฮ..กินข้าวกันก่อนมั้ย" ฮยอกแจหันมาถามทงเฮ เพราะคิดว่าทงเฮเองก็คงหิวเหมือนกัน
"ฮะ..ตั้งแต่เช้าแล้วยังไม่ได้กินอะไรเลย แหะๆ" ทงเฮพูดแล้วใช้นิ้วชี้เกาแก้มตัวเองแก้เขิน ถ้าจะให้พูดจริงๆแล้ว แต่ละวันทงเฮไม่เคยได้กินข้าวครบ3มื้อแบบคนอื่นเค้าเลย
"มิน่าล่ะ...ถึงไม่โต" คิบอมพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ...นานๆจะพูดที พูดให้มันดีๆไม่ได้รึไงก็ไม่รู้= =
"นี่ไอ้คุณชาย..อย่ามาว่าทงเฮของชั้นนะ"
"เหอะ...โอ๋กันเข้าไป- -" พูดเสร็จคิบอมก็เดินนำเข้าไปในร้านทันที ฮยอกแจและทงเฮหันมามองหน้ากันด้วยความไม่เข้าใจคิบอมอย่างรุนแรง แต่ก็เดินตามคิบอมเข้าไป...
ทั้งสามคนสั่งอาหารไปเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้จึงทำได้แต่นั่งรออาหารที่สั่งมาส่ง และระหว่างนั้นเสียงโทรศัพท์มือถือของฮยอกแจก็ดังขึ้น
"cuz I can't stop thinking 'bout u girl"
ฮยอกแจเห็นชื่อคนโทรมาก็ผุดยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะกดปุ่มรับโทรศัพท์
"ตื่นแล้วเรอะแก"
[เออ ...แกใจร้ายมากเลยนะ ไม่ยอมปลุกชั้นอ่ะ]
"เอ๊า..ก็เห็นกำลังหลับสบาย555 5"
[จำไว้เหอะ แล้วนี่อยู่ในกันละเนี่ย?]
"อยู่ร้านที่วันนั้นชั้นมานั่งกินข้าวกะแก2คนอ่ะ"
[ออ งั้นเดี๋ยวตามไป สั่งอะไรให้กินด้วยนะ...หิว= ="]
"555 5 เออ รีบมาล่ะ"
[คร้าบๆ สวัสดีครับ...] พูดเสร็จอันคยองก็กดวางสายไป อีก2คนที่นั่งอยู่บนโต๊ะไม่ต้องถามฮยอกแจก็คงจะรู้ว่าใครโทรมา..
"ฮันคยองเค้าไม่โกรธหรอฮะ?"
"ไม่หร๊อก อย่างมันโกรธใครเป็นที่ไหนล่ะ”
“ออ หรอฮะ..แหะๆ”
จากนั้นสักครูอาหารที่ได้สั่งไว้ในตอนแรกก็มาส่ง ฮยอกแจจัดการสั่งอาหารจานใหม่ให้ฮันคยอง พอดีกับท่ฮันคยองกำลังเดินเจ้ามาในร้าน
“ไง...หลับสบายมั้ยครับคุณเพื่อน^^” ฮยอกแจหันหน้าไปทักทายฮันคยองด้วยสีหน้ากวนประสาทชวนให้มีเรื่อง
“ครับ...แต่วันหลังช่วยปลุกกันบ้างก็ดีนะครับ ไอ้ ไก่ เลว = =”
“พูดแบบนี้ไม่ต้องพูดดีกว่าไอ้ผีจีน”
“โอ๋ๆล้อเล่นเว่ยไอ้ฮยอกแจ ไอ้พ่ออัญมณีเม็ดงาม~”
“เออ..ต้องงี้สิ ถึงจะน่าคุยด้วยหน่อย^^” ฮยอกแจพูดแล้วยิ้มออกมาก่อนจะเขยิบที่นั่ง เพื่อให้ฮันคยองมานั่งข้างๆ
ถึงฮยอกแจจะชอบเอาแต่ใจตัวเอง แกล้งคนอื่น และทำนิสัยแบบเด็กที่ไม่รู้จักโตเป็นประจำ ซึ่งมันอาจจะดูกวนประสาทและน่ารำคาญสำหรับใครหลายๆคน แต่สำหรับคนที่ชื่อฮันคยองแล้วมันไม่ใช่แบบนั้นเลย...เค้ากลับชอบที่ฮยอกแจเป็นแบบนี้ อาจเป็นเพราะสนิทกับฮยอกแจมาก จึงทำให้รู้ว่านิสัแบบนั้นของฮยอกแจที่จริงก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร แถมยังน่ารักสำหรับเค้าอีกต่างหาก...
“อาหารที่สั่งได้แล้วค่ะ ทานอาหารมื้อนี้ให้อร่อยนะคะ^^”พนักสาวสาวกล่าวยิ้มๆก่อนจะเดินออกไป...เมื่ออาหารที่ทุกคนสั่งไว้มาส่งครบหมดแล้ว ทั้งสี่คนก็ไม่รอช้า รีบจัดการกับอาหารที่อยู่ตรงหน้าทันที
เวลาผ่านไปไม่นานอาหารในจานของคิบอม ฮันคยอง และฮยอกแจก็หมดไปเรียบร้อยแล้ว จะเหลือก็แต่ทงเฮ ที่ดูเหมือนว่าอาหารในจานจะลดลงไปจากตอนแรกเพียงนิดเดียว
“ฮยอกแจ~ อิ่มอ่ะ”ทงเฮพูดแล้วเงยหน้าขึ้นมาทำตาแป๋วใส่ฮยอกแจทั้งๆที่อาหารยังเต็มอยู่ในปาก ทำให้แก้มใสๆนั่นป่องออกมาเล็กน้อยดูแล้วน่ารัก..
“คิก~เหมือนเด็กไม่ยอมกินข้าวเลยอ่ะ น่าร๊าก ก><.....งั้นเดี๋ยวชั้นช่วยกินเองนะ” พูดแล้วฮยอกแจก็หยิบตะเกียบของตัวเองขึ้นมาแล้วยื่นไปใกล้ๆจานข้าวของทงเฮเพื่อจะช่วยกินตามที่ได้พูดไว้ แต่ก็ถูกใครบางคนขัดขึ้นมาซะก่อน
“ไม่ต้องช่วยเลยไอ้ฮยอก...นี่ กินให้หมดเลยนะ พึ่งกินไปนิดเดียวเอง แล้วเมื่อไหร่จะโตห้ะ= =?” คิบอมพูดแล้วใช้ตะเกียบของตัวเองปัดตะเกียบของฮยอกแจออก แล้วหันมาออกคำสั่งกับคนตัวเล็ก
“แต่ผมอิ่มแล้วนะฮะ...”
“ชั้นสั่ง...” คิบอมพูดออกมาด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ ซึ่งแน่นอนว่าถ้าเป็นคำสั่งของคิบอม ทงเฮก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะปฎิเสธอยู่แล้ว
“ฮะ..” ทงเฮตอบหน้าหงอๆ ก่อนจะก้มลงมาพยายามกินข้าวในจานตัวเองให้หมด...
เนื่องจากสามคนที่เหลือกินข้าวกันเสร็จหมดแล้ว จึงได้แต่จ้องมองทงเฮ ที่กำลังนั่งก้มหน้ากินข้าวอยู่คนเดียว...ฮยอกแจนั่งมองทงเฮแล้วยิ้มโชว์แผงเหงือกสวยนั่นพร้อมกับบิดตัวไปมา ซึ่งฮันคยองเห็นแบบนี้แล้วก็อดน้อยใจไม่ได้ ..ก็ตอนที่ได้ฮันคยองมาเป็นเพื่อนใหม่ๆฮยอกแจไม่เห็นจะเห่อออกหน้าออกตาแบบนี้เลย= =
“นี่- -...กินแบบนั้นเมื่อไหร่จะหมดล่ะ?”คิบอมพูดขึ้นหลังจากที่มองทงเฮกินข้าวมาได้สักพักแล้ว ซึ่งฮันคยองและฮยอกแจก็คงจะเห็นด้วยกับคิบอม เมื่อเห็นทงเฮตักข้าวเข้าปากทีละนิดแบบนั้น
“ห้ะ?”
“มานี่” พูดแล้วคิบอมก็เอาจานข้าวของทงเฮมาวางไว้ตรงหน้าตัวเอง ก่อนจะตักข้าวคำใหญ่ๆแล้วเอาไปจ่อตรงปากเล็กของทงเฮ
“ไม่เอา..” ทงเฮไม่พูดเฉยๆ กลับเบือนหน้าหนีคิบอมอีกต่างหาก นี่ถือเป็นครั้งแรกเลยก็ได้ที่ทงเฮกล้าขัดคำสั่งคิบอมแบบนี้
“ป้อนดีๆแล้วไม่กินเองนะ..” คิบอมบอกแล้วใช้แขนโอบรอบคอของทงเฮเอาไว้ จากนั้นก็ดันหน้าของทงเฮเข้ามาหาตัวเองจนปลายคางของทงเฮชนเข้ากับอกแกร่ง...
”อ๊า~..ผมไม่กินนะฮะ”ทงเฮบอกกับคิบอมที่กำลังยัดเยียดข้าวให้เค้ากิน พร้อมกับเบี่ยงหน้าหลบไปมา
ฮยอกแจที่ทนมองมานานแล้ว เห็นทั้งสองคนใกล้กันขาดนั้น จากเมื่อครู่ที่ใบหน้าดูยิ้มแย้มก็ได้เปลี่ยนไปทันที คิ้วทั้งสองข้างขมวดเข้าหากันด้วยความไม่พอใจคิบอม ผิดกับฮันคยองที่ตอนนี้กำลังนั่งกอดอกแล้วผุดรอยยิ้มออกมาอย่างพอใจ เพราะปกติเค้าไม่เคยเห็นคิบอมใส่ใจหรือคนใจคนรอบข้างแบบนี้เลย วันเกิดเพื่อนคิบอมก็ไม่เคยจำได้สักครั้ง บางทีวันเกิดของตัวเองยังจำไม่ได้เลย...แต่นี่ดูเหมือนคิบอมกำลังสนใจทงเฮอยู่...แล้วถ้าฮันคยองไม่ได้ตาฝาดไปล่ะก็
...เค้าเห็นคิบอมแอบยิ้มด้วยล่ะ...
“ไอ้..” ฮยอกแจลุกขึ้นจากโต๊ะ กำลังจะปริปากพูดเพื่อต่อว่าคิบอมแต่ก็ถูกฮันคยองรั้งไว้ซะก่อน
“เดี๋ยวก่อนไอ้ฮยอก..”
“อะไรวะ?”
“ปล่อยไอ้คิบอมไป..”
“ห้ะ?...ได้ไงอ่ะ มันกำลังแกล้งทงเฮของชั้นนะ แล้วที่สำคัญ มันใกล้ทงเฮมากไปแล้วด้วยอ่ะ><”
“น่า~ ว่าแต่แกอยากกินของฟรีปะ?”
“อยากสิ เคยบอกแล้วไงว่าชั้นชอบของฟรี=,.=”
“งั้นชิ่งหนี... ออกไปรอไอ้สองคนนี้ข้างนอกกัน”
“แต่ทงเฮ...”
“รึแกอยากจ่ายค่าอาหารมื้อนี้??” ฮยอกแจรีบส่ายหัวทันทีและเดินตามฮันคยองออกไปทางด้านหน้าร้าน..แต่ก็อดไม่ได้ที่จะหันมามองคิบอมกับทงเฮ
จากที่ตอนแรกคิบอมแค่กอดคอ ตอนนี้กลับกลายเป็นกอดเอวบางๆนั่นแทน หน้าก็ใกล้จนแทบจะจูบกันอยู่แล้ว!!!
“ไอ้เกิ๊ง งง~ ดูไอ้บอมมันทำดิTT” ฮยอกแจพูดแล้วชี้นิ้วเข้าไปในร้าน พลางกระทืบเท้าทั้งสองข้างไปมาเหมือนเด็กๆ เมื่อฮันคยองมองตามเข้าไปในร้าน็อดที่จะขำออกมาไม่ได้
“5555 5...ทำไม? อิจฉาบอมมันอะดิ?”
“อือT^T”
“55 5 ปล่อยมันไปเหอะ ..แบบนี้แหละ ดีแล้ว^^...”
“ดียังไง?”
“ก็แกเคยเห็นไอ้บอมมันยอมเล่นแบบนี้กับใคร หรือหัวเราะแบบนี้ปะล่ะ?”
“เหอะ...ตั้งแต่ชั้นคบกับมันมาแทบจะนับครั้งที่มันหัวเราะได้เลย ขนาดพูดยังไม่ค่อยจะพูด- -“
“นั่นแหละ..เพราะงั้นเราไปกันเถอะ^^” พูดเสร็จฮันคยองก็ลากฮยอกแจไปที่อื่น ให้พ้นจากบริเวณหน้าร้าน ไม่งั้นมีหวังฮยอกแจได้โวยวายไม่เลิกแน่ๆ...
“คิบอมอา~ผมอิ่มแล้วจริงๆนะฮะ จะอ้วกอยู่แล้ว” ทงเฮพูดแล้วหลับตาปี๋ มือเล็กพยายามดันอกแกร่งออกไป แต่มีหรือที่แรงของคนตัวเล็กอย่างทงเฮจะสู้คิบอมได้...
“55 ดูสิ ยิ่งนายดิ้นข้าวมันก็ยิ่งหกลงบนหน้านาย..โอ๊ย ย ตลกว่ะ 555 5” พูดเสร็จคิบอมก็วางช้อนในมือลง ก่อนจะเอื้อมไปหยิบเศษผักจากจานของฮยอกแจมาแปะลงบนหน้าทงเฮอีก
“555...ถ้านายออกไปข้างนอกตอนนี้คนคงจำนายไม่ได้แน่ๆเลยว่ะ ขอถ่ายรูปเก็บไว้หน่อยเหอะ”ว่าแล้วคิบอมก็คว้าโทรศัพท์มือถือของตัวเองออกมาจากกระเป๋ากางเกง แล้วถ่ายรูปร่างเล็กจากมุมสูง
“คิบอมอา~ ไม่เล่นแล้วนะ” ร่างเล็กบอกแล้วเชิดปากขึ้นอย่างงอนๆที่ร่างสูงเล่นอะไรพิเรนท์ๆแบบนี้
คิบอมที่กดถ่ายเสร็จเรียบร้อยแล้วก็เอารูปที่ตนเองถ่ายออกมาดู แทนที่รูปของคนตัวเล็กจะออกมาน่าเกลียดตามที่คิดไว้ แต่ดันออกมาน่ารักซะได้ ..คงเป็นเพราะเค้าดันไปกดถ่ายตอนที่ร่างเล็กกำลังเงยหน้ามองกล้องตาแป๋วแล้วเชิดปากพอดี
“ไม่น่าเกลียดเลยว่ะ= = ..เอาใหม่ๆ”คิบอมบอกแล้วเปลี่ยนจากกอดเอวทงเฮไปเป็นกอดคอแทน มือหน้าอ้อมไปจับคางเล็กเบาๆเพื่อไม่ให้ร่างเล็กหันหน้าหนี มืออีกข้างชูไปด้านหน้าเพื่อที่จะถ่ายภาพร่างเล็ก ขณะที่กำลังนับเลขในใจ
1...2...สะ....
“อ๊ะ! ขอโทษค่ะ!”
“โอ๊ะ..”แรงกระแทกจากพนักงานสาวทำเอาคิบอมเอนไปหาทงเฮ...ริมฝีปากหนาได้ชนเข้ากับแก้มนิ่ม...
“ขะ...ขอโทษจริงๆนะคะ ดิฉันไม่ได้ตั้งใจค่ะ ขอโทษจริงๆ><” พนักงานสาวก้มหัวขอโทษคิบอมยกใหญ่ ที่ตัวเองเดินไม่ดูตาม้าตาเรือจนสะดุดไปชนคิบอมเข้าอย่างแรง
“อะ....เออๆ ไม่เป็นไร” คิบอมบอกไปปัดๆ เพราะยังมึนๆกับเหตุการณ์เมื่อครู่อยู่ พนักงานสาวจึงกล่าวขอบคุณอีกครั้งแล้วเดินจากไป
คิบอมเปิดดูรูปที่ถ่ายไปเมื่อครู่ จากนั้นก็ยิ้มออกมาน้อยๆ ..จะว่าไปแล้วก็แอบเขินอยู่เหมือนกันที่ดันถ่ายรูปตอนที่ตัวเองจุ๊บแก้มทงเฮไว้ได้พอดี แล้วเค้าก็มั่นใจด้วยว่าปากของเค้าได้สัมผัสกับแก้มทงเฮ ไม่ได้สัมผัสกับผักของฮยอกแจแน่นอนไม่งั้นคงได้อ้วกแทนที่จะเขินแบบนี้แน่ๆ= =
“เอ๊า..รีบเช็ดหน้าเช็ดตาสิ มัวแต่นั่งนิ่งอยู่ได้ รึจะให้ชั้นเช็ดให้??” คิบอมบอกแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆคนตัวเล็ก เพื่อให้คนตัวเล็กได้เขินเล่นๆ
“เดี๋ยวเช็ดเองฮะๆ..แล้วนี่ฮันคยองกับฮยอกแจเค้าหายไปไหนกันแล้ว?” ทงเฮถามคิบอมพร้อมคว้าทิชชู่ออกมา2-3แผ่น
“เหอะ..ชิ่งหนีกันออกไปแล้วอะดิ”
“ออ..” ทงเฮตอบเบาๆ แล้วก้มหน้าก้มตาใช้ทิชชู่ปัดเสษผักและข้าวที่อยู่บนหน้าออก...
เมื่อกี้ตอนที่ได้หันหน้าไปคุยกับทงเฮ แม้ว่าจะไม่ได้เห็นใบหน้าขาวใสนั่นทั้งหมด แต่คิบอมก็มั่นใจว่าเค้าเห็นใบหน้าของทงเฮกำลังขึ้นสีแดงจัดด้วยความเขินอาย...
หึ...เขินได้ตลอดเวลาจริงๆ
....ไม่รู้ตัวบ้างรึไงว่าเขินแล้วน่ารัก
......................
"รับประทานอาหารร้อนๆมื้อนี้ให้อร่อยนะคะ^^~"
คุ้นๆกันมั้ย???
ใช่เลยค่ะ ยา~ โย๊~ อิ! 555 5
เพราะเวลาไรเตอร์ไปดูหนังทีไรไรเตอร์จะแวะกินการนี้ทุกครั้ง
เลยเอามาแต่งฟิคซะเลย-..-
555 5
สำหรับตอนนี้คุณชายคิมของเราก็ได้เปลี่ยนไปแล้วนะคะ
หมวยด้วย (ปากกล้าขึ้น- -)
เดี๋ยวจะอัพตอนหน้าให้นะ ถ้าเพื่อนไม่ออนเอ็มแล้วโฟ่วแตกกันซะก่อน แหะๆ
สำหรับตอนนี้ก็ขอโทษที่มาอัพช้าเน่อ อ
เม้นให้ด้วย ไม่งั้นเค้าไม่อัพนะ><
ปล. อัพฟิคเพราะมีความสุข
ไรเตอร์ได้บัตรคอนแล้วววว><
1500 L2 วันที่29 ใครไปเหมือนกันคุยกันได้นะ><
.
.
.
.
ไอ่แพรววว ชั้น รัก แก๊>3< << อย่าใส่ใจ- -
ปล2.(มันยังไม่ไป- -) เค้าเปิดเทอมพรุ่งนี้แล้ว
อาจจะไม่ได้มาอัพบ่อยๆแล้วแหละTT (เหมือนปิดเทอมแกจะอัพบ่อยเลยนะยะนังไรเตอร์- -)
ความคิดเห็น