คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : แรกพบสบตาปิ้งๆ
“คุณจงฮยอนครับคุณคีย์มาถึงและครับ”
“ดี งั้นให้พาเข้ามาเลยนะ” “ครับ”
“ปล่อยโว้ย ชั้นสั่งให้ปล๊อย ปล๊อย เฮียจงช่วยด้วย เฮียจ๊งงงงงง”
เสียงอะไรโหยหวนฟะลำคลานชิบ
(ก็เสียงน้องแกไงจงฮยอนèคนเขียน)
“เฮ้ย!!!ทำไมมาสภาพพวกแกถึงแกแบบนี้ฮะ”
ดูไม่จืดสักคนหน้าของแต่และคนมีแต่รอยข่วนเต็มไปหมดเลือดซิบๆเลย
ผมแหละงงตกลงผมให้มันไปจับน้องคีย์หรือให้มันไปจับหมีแพนด้ากันแน่
“คือคุณคีย์ไม่ยอมมาดีๆน่ะครับพวกผมก็เลยอุ้มมา สภาพเลยเป็นแบบนี้ครับ”
“เฮียจง!!!เนี้ยมันอะไรกันฮะให้คนไปจับคีย์มาทำไมฮะ!!!”
นี่ แกเป็นพี่ช้านหรือช้านเป็นพี่ฟะตะคอกซะ
“คืออย่างนี้” “คืออะไร!!!”ตะคอกอีกและ
“ก็ฟังก่อนสิ จะได้รู้ไง ว่าทำไม”
“ก็พูดสักทีสิลีลาอยู่ได้”ถ้าไม่ใช่น้องนะป่านนี้ลงไปกองแล้ว
“ชั้นขอสั่งให้แกมาอยู่บ้านหลังนี้กับเทมินคนที่ชั้นหาไว้ให้ถ้าไม่ทำตามที่พี่บอกก็เตรียมตัวไปอังกฤษได้เลย”
ทีนี้แกจะกล้าเถียงชั้นอีกมั้ย555+
“ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วยอะเฮียจง ทำไมต้องบังคับกันด้วยอะ”
ทีนี้ทำมาเป็นเสียงอ่อนเสียงหวาน
“เป็นคำสั่งของพ่อกับแม่ พี่ขัดไม่ได้ น้องคีย์ต้องเข้าใจ”555+สะใจวุ้ย “คีย์ไม่เข้าใจเฮียจงช่วยคีย์หน่อยสิ นะ นะ นะ ช่วยคีย์หน่อยนะ เฮียจงสุดหล่อ”
หึหึ มามุขนี้อีกและคิดว่าชั้นจะโง่เชื่อเป็นครั้งที่2งั้นเหรอไม่มีทาง
“พี่คงช่วยน้องคีย์ไม่ได้หรอกเข้าใจพี่นะ”
“ไม่เข้าจายยยยยยโว้ยยยยยย ไอ้พี่จาหมูกบานใจแคบ ไอ้พี่หน้าเป็ดใจร้าย ไอ้พี่เตี้ยใจดำ ไอ้พี่ขี้เหร่นิสัยไม่ดี ไอ้”
“คุณจงครับผมพาเทมินมาถึงและครับ”
ผมอยากจะกราบแทบเท้าลูกน้องคนนี้จริงๆเลยครับ
(ขนาดนั้นเลยèคนเขียน)
เข้ามาถูกจังหวะมากมายเพราะไอ้น้องคีย์มันด่าจนผมจะร้องไห้อยู่แล้วTT_TT
“พาเข้ามา”มันไม่ใช่เสียงป๋มน้าาาา น้องคีย์ม้านจะฆ่าเทมินมั้ย
“นายชื่อเทมินหรอ” “ครับ”
“นายจะมาดูแลชั้นงั้นสิ” “ครับ”
“นายเป็นรุ่นน้องชั้นไม่ใช่หรือไง” “ครับ”
“นายพูดเป็นคำเดียวหรือไงฮะ อยากตายหรอ”น้องคีย์จาฆ่าเทมินแล้ว ก๊าก ทำไงดี
“น้องคีย์ใจเย็นสิพูดกันดีๆยังไงเรา2คนก็ต้องอยู่ด้วยกันนะ”
ทำไมน้องคีย์ถึงมองผมตาเขียวอย่างนั้นล่ะ งะ เค้ากลัว
“คีย์ไม่มีวันอยู่กับไอ้เบื๊อกนี้” “คุณว่าใครไอ้เบื๊อกไม่ทราบ”
“ก็ว่าแกน่ะสิไอ้เบื๊อก” อย่าพึ่งตีกันได้ม้ายยยย
“พี่คิดว่าเราน่าจะพูดกันดีๆนะ”
“ผมก็อยากพูดดีๆนะครับแต่ดูคุณคนนี้สิครับ”
“ไมชั้นทำไมฮะ!!!”
“คุณน่ะไม่ทำไมหรอกครับแต่ปากนี่สิ”
“นายกล้าว่าชั้นปากไม่ดีงั้นเหรอ”เขายังไม่ได้พูดเลยน้องคีย์พูดเองล้วนๆ
“เฮียจง คีย์ไม่ยอมนะเฮียต้องจัดการไอ้เบื๊อกนี่ให้คีย์นะ”
“ถ้าว่าผมว่าไอ้เบื๊อกอีกที ผมจะ”
“จะทำไมนายกล้าทำอะไรชั้นหรอไอ้เบื๊อก”
“ผมจะปล้ำคุณนะสิ”เฮ้ย!!!2คนมันกระซิบอะไรกันวะผมไม่ได้ยินและทำไมไอ้คีย์มันถึงทำหน้าเหมือนจะตายยังงั้นอะ
“และเมื่อกี้คุณก็พูดและด้วยเดี๋ยวคุณจะหาว่าผมเป็นคนไม่พูดจริง ทำจริง งั้น เราก็ขึ้นห้องกันเถอะ”ยัง ยังจะกระซิบกันต่ออีก เฮ้ย!!!และเทมินมันจะแบกน้องคีย์ไปไหนอะ
“ช่วยด้วยเฮียจง ช่วยคีย์ด้วย ปล่อยชั้นนะ ปล๊อยยยยย ปล่อยช้าน เฮียจ๊งงงงงงงงงงงงงงง ช่วยด้วย”
“อย่าดิ้นนักสิครับเดี๋ยวค่อยไปดิ้นบนเตียง”
“กรี๊ด!!!ไอ้เด็กบ้าเอามือออกไปจากก้นช้านนะ เฮียจงช่วยคีย์ด้วย คีย์ยังไม่พร้อม คีย์ยังไม่อยากมีสามี๊ เฮียจ๊ง”
แอ๊ดดดดดด ปังงงงงง
“สงสัยพรุ่งนี้ผมคงจะได้หลาน หุหุ”
“เฮ้ย!!!เทมินอย่าหักโหมนักนะโว้ย น้องคีย์พี่ขอให้มีความสุขนะ งั้นพี่ไปและ บ๊ายบาย”
#####################################
“คุณท่านค่ะ พี่เลี้ยงของคุณหนูมินโฮมาถึงและค่ะ”
“พาเค้าเข้ามาเลยนะและก็ไปตามมินโฮลงมาด้วย”
“ค่ะ”
“สวัสดีครับ ท่านประทาน”
“โหยไม่ต้องเรียกขนาดนั้นก็ได้เรียกลุงดีกว่า”
“ไม่ได้หรอกครับ”
“ไม่เอาน่าถือว่าชั้นขอและกัน”
“ก็ได้ครับ”
ก๊อก ก๊อก ก๊อก “คุณหนูค่ะ คุณท่านให้ลงไปข้างล่างได้แล้วค่ะ”แอ๊ดดดด
“ผมหล่อหรือยังครับป้า”
“หล่อแล้วค่ะหล่อมากๆเลยค่ะคุณหนูของป้า”
--------------------------------------------------------
“พ่อครับ ผมมาและคร๊าบบบบบ”
“มาและเหรอ อืม แกมีนัดหรือไงแต่งตัวซะ”
“เปล่าหรอกครับก็แค่อยากต้อนรับพี่เลี้ยงน่ะครับ”
“อ่อ นี้ ลีจินกิหรืออนยู พี่เลี้ยงของแก”
“สวัสดีครับพี่อนยู”หุหุ พี่เสร็จผมแน่ -.,-
“ส่วนนี้มินโฮลูกชายชั้นเอง”
“สวัสดี ยินดีที่ได้รู้จักนะ(ถึงจะไม่อยากรู้จักก็ต้องตาม)”
“หวังว่าเรา2คนจะเข้ากันได้ดีนะ”
“ครับพ่อ^^” “ครับY_Y”
“งั้นชั้นไปล่ะเดี๋ยวตกเครื่อง อนยูอยู่ที่นี่ทำตัวตามสบายนะอยากได้อะไรบอก ป้าคนเมื่อกี้ได้เลยนะไม่ต้องเกรงใจ” “ครับ”
5 นาทีผ่านไป
“พี่อนยูครับ”เฮ้ย!!!เรียกทำไมวะตกใจหมด “มีอะไรหรอครับ”
“พี่ไม่ต้องพูดครับกับผมหรอกเดี๋ยวเราก็จะเป็นทองแผ่นเดียวกันแล้ว”หมายความว่าไงวะทำไมมันพูดจาแปลกๆ
“ไม่ได้หรอกครับ ผมเป็นลูกจ้างนะครับต้องรู้จักเคารพนาย
(แม้จะไม่อยากจะเคารพก็เถอะ)”
“งั้นเดี๋ยวผมจะเลื่อนขั้นให้พี่เอง”พูดแปลกๆอีกและแล้วไอ้สายตาแบบนั้นน่ะเลิกส่งมาให้ชั้นสักที เค้ากลัว พรมจรรย์ของผมจะปลอดภัยมั้ย ก๊าก!!!อยากตาย
“พี่อนยูครับ”อะไรอีกวะเรียกอยู่ได้กลัวนะเฟ้ย
“มีอะไรครับ”
“พี่ขึ้นไปรอผมที่ห้องนอน เฮ้ย!!! ห้องหนังสือก่อนนะครับเดี๋ยวผมตามไป”
“และจะไปทำอะไรในห้องหนังสือหรอครับ”
“พี่อนยูก็ถามแปลกๆไปห้องหนังสือก็ไปอ่านหนังสือ(ซะที่ไหน)สิครับ” “อ๋อ ครับว่าแต่มันอยู่ตรงไหนหรอครับ”
“ชั้น3ซ้ายมือห้องสุดท้ายครับ”
“ครับ”ผมคงจะ(ยัง)ไม่โดนไอ้เด็กนี่ปล้ำใช่มั้ย ผมกลัวอะ พ่อจ๋า แม่จ๋า ช่วยอนยูน้อยด้วย แง แง แง ผมไม่อยากโดนข่มขืน
10นาทีต่อมา
ก๊อก ก๊อก ก๊อก “พี่อนยูรอผมนานมั้ยครับ”จะให้บอกความจริงมั้ยว่าฉันไม่อยากให้แกเข้ามาด้วยซ้ำ
“ไม่หรอกครับ คุณมินโฮอยากหนังสือเกี่ยวกับอะไรเหรอเพื่อผมแนะนำให้ได้”ต้องยิ้มเข้าไว้
“ผมอยากอ่านเกี่ยวกับเพศศึกษาครับพี่พอจะแนะนำให้ผมได้มั้ย”วิชาอื่นมีเยอะแยะทำไมไม่เลือกฮะ ไอ้เด็กเปรต
“เออคือพี่ไม่เก่งวิชาเนี้ยอะครับเราเปลี่ยนเป็นวิชาอื่นดีมั้ยครับ”
เค้ากลัวแล้วนะTT_TT
“งั้นเราก็ไม่ต้องเรียนก็ได้ครับ”ดีมากๆ ประตูหลังผมจะได้ปลอดภัย
“ใช่ครับ ใช่เปลี่ยนเป็นวิชาอื่นแทน”
“เปล่าครับ ผมหมายถึงเปลี่ยนมาเป็นปฏิบัติแทน”เฮ้ย!!!หมายความว่าไง “หมับ”
“คะ คุณมินโฮจะทำอะไรครับ”จะจำตูทำมายยย
“พี่อนยูรู้บ้างหรือเปล่าว่าตัวพี่ ห๊อม หอม”เฮ้ย!!!แกจะทำอะไรชั้น
ไอ้เด็กแก่แดดเอาหน้าออกไปจากคอชั้นนะโว้ย
“คะ คุณมินโฮครับ พอเถอะนะครับเดี๋ยวคนอื่นเห็นจะไม่ดีนะครับ”
“ช่างคนอื่นสิครับก็ผมรักพี่หนิ”รักได้ไงฟะเจอกันแค่2ครั้งเนี้ยนะไอ้เด็กบ้า
“คุณมินโฮพอเถอะนะครับผมขอร้อง”
“เดี๋ยวพี่ก็ได้ร้อง”หมายถึงอะไรฟะ ปล๊อยยยยย
“เป็นของผมเถอะนะครับ”นี่ แกมากระซิบอะไรข้างหูชั้นเนี้ยขนลุกแต่เดี๋ยวเมื่อกี้ไอ้เด็กนี่ว่าอะไรนะ
“เฮ้ย!!!ปล่อยนะ ปล่อย ปล๊อยยยยยยยยยยยยย”แง ไอ้เด็กนี่มันจับผมกดกับโต๊ะอ่านหนังสือแล้วอะ
“ไม่นะ ม้ายยยยยยยยยยยยย”
“อย่าเสียงดังสิครับเดี๋ยวคนเค้าก็แห่มาดูหรอก”
“อย่านะ มินโฮ พี่ขอร้อง นะ”
“ได้ครับ ผมจะทำให้ได้พี่ร้องจนถึงใจไปเลย หึหึ”
ไม่ใช่โว้ย ม้ายยยยยยยยยช่ายยยยยยยยยยยย
“ช่วยด้วย ช่วยโผมด้วย ช่วยด้วยคร๊าบบบ ไม่นะ ม้ายยยยยยยยยยยยยย อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก”
#####################################
ความคิดเห็น