[tvxq fic]Difference Between Love YS,2KIM

ลำดับตอนที่ #5 : Pain , Confusion , Needs.

Difference Between Love
Author : KEYSTROKE
Paring : YS,2KIM






ความเดิมตอนที่แล้ว..(ย้อนสักนิดหายไปวันนึง)





"ฉันรักจุนซู..และจะไม่ยกจุนซูให้ใครเด็ดขาด"






อัศวินจะรู้ไหมนะว่า ..?
เจ้าหญิงหนะยังไง ยังไง มันก็ต้องคู่กับเจ้าชาย







---------------------------------------------------------------------------

Difference Between Love
Author : KEYSTROKE
Paring : YS,2KIM








ความรักไม่อาจแบ่งเป็นสอง
เพราะหัวใจมี่เพียงหนึ่งเดียว..ถามหัวใจตัวเองดูสิ
ว่าใครคือคนที่ใจต้องการ
หนึ่งเดียวเท่านั้น










'ฉันรักจุนซู..และจะไม่ยกจุนซูให้ใครเด็ดขาด'


จุนซูที่ตอนนี้ดูเหมือนจะ งง และสับสนกับคำพูดของแจจุงเมื่อตอนเย็นที่ผ่านมาเป็นอย่างมาก คำพูดของแจจุงที่ยังคงดังก้องอยู่ทั่วสมองเต็มไปหมด แล้วไหนจะจูบนั้นอีกล่ะ มันเป้นจูบที่ใจในอดจะเอามาเปรียบเที่ยบกับจูบของยูชอนไม่ได้
จุนซูที่ยกมือเล็กของตัวเอง แนบสัมผัสกับริมฝีปากบางที่เมื่อไม่นานถูกฉกฉวยจูบไป อย่างไม่ทันตั้งตัว



จูบที่แตกต่าง..แล้วอะไรล่ะที่ทำให้รู้สึกแบบนี้


จุนซูที่ไม่อยากจะคิดอะไรมาก หันไปทางซ้ายของหัวเตียงที่มีโทรศัพท์ ที่ชาร์ทแบ็ททิ้งเอาไว้ นานจนมันเต็มแล้วกด
พิมพิ์ข้อความส่งไปที่ ยูชอน เหมือนกับจะตอกย้ำหัวใจตัวเองว่าเวลานี้ไม่ควรหวั่นไหวกับอะไรทั้งสิน



ในเมื่อตัวเอง...มีคนรักเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้ว









ที่บ้านของ ยูชอน



ยูชอนที่เพิ่งกลับมาจากการไปเที่ยวหาความสุขดั่งเช่นทุกวัน ยูชอนรู้ตัวเองดีว่าตัวเองยังไม่อาจเปลี่ยนวงจรชีวิตเดิมๆได้
ชายหนุ่มมองนาฬิกา ตอนนี้บ่งบอกเวลาว่าใกล้จะตีหนึ่งเข้าไปทุกทีแล้ว วันนี้ยังดีนะที่กลับไม่เกินตีสอง ยูชอนเดินเข้ามาภายในห้องของตัวเองด้วยความเพลียจากการ ดื่มเหล้าหยิบผ้าขนหนูที่วางไว้ที่เตียงนอนโดยแม่บ้าน แล้วเดินเข้าห้องน้ำชำระล้างคราบไคล้สกปรกของวันนี้ หลังจากที่อาบน้ำเสร็จแล้ว ก็เตรียมตัวจะนอนแต่แล้วก็มีบ้างสิ่งฉุดรั้งเอาไว้


ปิ๊บๆๆ ปิ๊บๆๆ

BBM*
 JUN JUNG
ยูชอน..ฉันคิดถึงนายจัง..ฝันดีนะ √




ยูชอนมองโทรศัพท์มือถือของตัวเองด้วยสีหน้าเรียบเฉย กำโทรศัพท์มือถือของตัวเองแน่น
แล้วกดพิมพ์ข้อความตอบกลับไปคนที่ตอนนี้ เปรียบได้ว่าเป็น คนรัก ของเค้าแล้ว

 YUCHUN
ฉันก็คิดถึงเธอ..ฝันดีนะที่รัก √



ยูชอนล้มตัวลงน้อยอย่างเหนื่อยล้า และเลื่อนลอย ยกท่อนแขนก่ายหน้าผากอย่างใช้ความคิดกับเรื่องที่เกิดขึ้น
คำพูดของแจจุง ทำไมตัวเองจะไม่รู้ว่า แจจุงรักจุนซู รู้ดีเลยล่ะ คนอย่างแจจุงดูง่ายจะตาย แต่เพราะเป็นคนตรงๆ
และแสดงออกทางความรู้สึกนี่แหละ ที่ทำให้ชายหนุ่มกลัว...กลัวอะไรล่ะ?




เพราะรู้ว่าเป็นแจจุง..แล้วจะเป็นยังไง
อยากได้ก็ต้องได้




ยูชอนที่หลับตาลงด้วยความอ่อนเพลียมาตลอดทั้งวัน ปล่อยให้ทุกอย่างมันเป็นไปตามที่มันควรจะเป็นนั้นแหละ
เพราะรู้และรู้ดีว่าไม่มีใครห้ามอะไรได้ เมื่อเวลานั้นมาถึง





ความรัก ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ ยูชอนมั่นใจ





แต่ชายหนุ่มที่กำลังหลับหลับไปในราตรีนี้จะรู้หรือไม่ ว่ากับความรักในครั้งนี้ 
ไม่ใช่จะเปลี่ยนแปลงแค่ตัวเอง..แต่จะเปลี่ยนแปลงชีวิตนี้ตลอดไป








โรงเรียน



ยูชอนไม่มาโรงเรียน สองวันแล้วที่ยูชอนไม่มาโรงเรียนและไม่มีข้อความตอบกลับ โทรศัพท์ไปก็ไม่มีวี่แววว่าจะรับสาย ทำให้จุนซูที่ตอนแรกเป็นห่วงในตัวชายหนุ่ม กลับกันตอนนี้จุนซูรู้สึหงุดหงิด จนไม่รู้ว่าจะหาอะไรมาระบาย ที่ว่างข้างหน้าที่ว่างมาตลอดสองวัน เป็นไปได้จุนซูก็อยาจะไปหายูชอนที่บ้าน แต่ บ้านยูชอนอยู่ไหนล่ะ?

คิดได้แค่นั้นความหงุดหงิดที่มีมากอยุ่แล้วเป็นทุนเดิมก็เพิ่มมากขึ้น เพราะตั้งต่คบกับยูชอนมาเค้าไม่เคยรุ้อะไรในตัวยูชอนเลยสักอย่าง มันยิ่งทำให้จุนซูยิ่งโมโห  โมโหเเหลือเกิน !!



"จุนซู พักเที่ยงแล้วไปกินข้าวกันเถอะ" ซึงยอนเอ่ยชวนจุนซูที่ตอนนี้เหมอลอยตั้งแต่คาบแรกยันพักเที่ยง ว่าให้ไปกินข้าวกลางวันได้แล้ว เพราะนี้มันเป็นเวลาพักเที่ยงแล้วหนะสิ 

"ไม่เอาอ่ะฉันขออยู่คนเดียวเถอะนะ" จุนซูที่ก้มหน้าหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองทำไมซึงยอนจะไม่รู้ว่าจุนซูพายายามที่จะส่งข้อความให้ยูชอน เพราะเสียงบ่นงุบงิบตลอดคาบเรียนของจุนซูนั้นแหละ แต่ในสภาพของตัวเธอในตอนนี้แล้ว


ไม่สามารถปลอบใจใครได้เลย..ขอโทษนะจุนซู


ซึงยอน แจจุง กับอีไลที่ยังยืนไม่ไปไหนมองดูจุนซูกดโทรศัพท์จนแทบจะพังเขย่าโทรศัพท์ด้วยความโมโห 
จนจุนซูหันมามองพวกเค้านั้นแหละ


"ไปเถอะซึงยอน..ฉันโอเค" จุนซูที่ยิ้มน้อยๆให้ซึงยอนและแจจุงที่อยู่ด้านหลังกับเพื่อนซี้ของตัวเอง เพื่อใหเท้งสามสบายใจ
ทำให้แจจุงที่มองดูอยู่ด้วยความเป็นห่วง ยิ่งเป็นห่วงยิ่งกว่าเดิม แต่ก็ไม่อยากเซ้าซี้เพราะเค้ารู้ว่าสาเหตุมันคงมาเค้านั้นแหละ
ที่มีส่วนให้เรื่องทั้งหมดมันยุ่งยากขึ้น




แต่นั้นแหละ..ที่ฉันต้องการ 








หลังจากที่เพื่อนๆออกไปจนหมด จุนซูที่พิมพ์ข้อความส่งไปหายูชอนไม่รู้กี่ครั้งจนท้อ มองโทรศัพท์ของตัวเองที่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ช่วยอะไรขึ้นมาเลย ทำไม?..ทำไม?..คำนี้วนอยู่ในหัวสมองจนไม่รู้จะหาทางออกยังไง นี้เราเป็นอะไรไป?
คิดแล้วก็เริ่มรู้สึกถึงหยดน้ำที่ไหลลงมากระทบกับฝ่ามือของตัวเอง ที่ตอนนี้กำโทรศัพท์ไว้แน่น อึดอัด 
ความรู้สึกบ้าๆนี้คืออะไร ?


ยูชอน..ช่วยฉันทีเถอะ

จุนซูไม่ใช่เพียงความโมโหในตัวยูชอนที่หายไปเท่านั้น จุนซูว่าตัวเองต้องการความอบอุ่นจาก คนรัก เพื่อให้ตัวเองหลุดพ้นความคิดบ้าๆที่เป็นอยุ่ตอนนี้ อ้อมกอดที่โอบอุ้มตัวเองให้รู้ว่า 



จะมีเพียงแค่ยูชอนเท่านั้น..ที่เค้าจะหวั่นไหวด้วย และอยากจะอยุ่ในอ้อมกอดนั้นตลอดไป






แล้วตัวเองจะรู้ไหม?...ว่าความหวั่นไหวเพียงเล็กน้อย
นำมาซึ่งความเจ็บปวดที่ไม่มีทางสิ้นสุดได้เลย..จุนซู







///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

เพราะเธอคือเจ้าชายที่ฉันใฝ่ฝัน...
อยากครอบครองเธอ..อยากให้เธอโอบกอดฉัน

แม้รู้ว่าไม่มีทางเป็นไปได้เลยก็ตาม....แจจุง

ซึงยอนที่กลับมาที่บ้าน ล้มตัวลงหมอนด้วยความอึดอัด ซุกใบหน้าที่ตอนนี้เต็มไปด้วยคราบน้ำตาอย่างห้ามไม่ได้
น้ำตาเเห่งความเสียงใจอย่างทีสุด เสียใจที่ตัวเองเอาแต่บ้าบอไปวันๆ จนคนที่ตัวเองรักมองข้ามไป

ใช่ซึงยอนแอบชอบ คิม แจจุง มาตั้งแต่แรกเห็นแจจุงที่ดรงเรียนนี้แล้ว ตัวเธอเองมอบหัวใจให้แจจุงตังแต่ได้เห็นหน้าครั้งแรกยิ่งได้คุยยิ่งเกิดความรู้สึกรักในตัว คิม แจจุง มากขึ้นเรื่อยๆ สำหรับเธอแล้ว แจจุงเหมือนเจ้าชายในความฝัน

แต่เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อไม่กี่วันก่อนที่บ้านของจุนซู มันทำให้เธออยากจะร้องไห้ดังๆ 
ดังที่สุดเท่าที่จะทำได้...แค่ให้เธอไม่ต้องเจ็บปวดอีกเพียงแค่นั้น

เป็นเพราะวันนั้นที่ตัวเองต้องขึ้นไปเรียกแจจุงกับจุนซูที่ห้องนอนของจุนซู ทำให้เธอเห็นภาพบาดตา
ใช่ ..แจจุงกำลังจูบกับจุนซู ไม่ต้องรอให้สมองประมวลผล ไม่ต้องคิดอะไรให้มากมายเธอก็รู้ว่าแจจุง ชอบพอในตัวจุนซูแค่ะไหน แต่..ทั้งๆที่จุนซูมีแฟน มีเจ้าของอยู่แล้วทั้งคนหนะหรอแจจุง นายกำลังทำให้ฉันเป็นบ้าเข้าไปทุกที




'ฉันรักจุนซู..และจะไม่ยกจุนซูให้ใครเด็ดขาด'


เธอทำร้ายฉันอย่างเลือดเย็นที่สุด วันนั้นเธอรู้ว่าตัวเองต้องทนนั่งกินข้าวโดยที่มองแจจุงกับจุนซู ด้วยความสับสน
และเสียใจอย่างมาก เธอต้องข่มความกดดัน อึดอัดทั้งหลายด้วยรอยยิ้มที่ทุกคนคิดมันว่า 'ยัยนี้มันเอ๋อ'
ใช่ฉันมันเอ๋อ!! ฉันบ้ามากใช่ไหมล่ะ แต่รู้อะไรไหม ฉันเองก็มีหัวใจเหมือนกับคนทั่วไป



รักเป็น .... เจ็บเป็น
ฉันก็มีความรักที่ยิ่งใหญ่ไม่แพ้ใครเหมือนกัน
แล้วทำไม? ถึงมองความฉันไปกันหมด...ทำไม!!!

 
ซึงยอนที่น้อยเนื้อต่ำใจตัวเอง หลับไปด้วยความอ่อนเพลีย เพราะหัวใจของเธอทำงานหนักมามาก
บางทีการที่เธอพักหัวใจให้รักใครสักคนถ้ามันง่ายเหมือนนอนหลับเพราะความเหนื่อย ก็คงกะดีไม่น้อย





///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////



ปิ๊บๆ ปิ๊บๆๆ

เสียงบอกว่าข้อความเข้าในโทรศัพท์ของจุนซู ทำให้จุนซูที่หลับอยู่ต้องลุกขึ้นมาด้วยความหวัง
หวังว่าคงจะเป็นคนที่เธอ..คิดถึงมาทั้งวัน


BBM
JAE JAE
ฉันคิดถึงเธอนะเจ้าหญิงน้อย...ฝันดีล่ะ√



เหอะเป็นแจจุง..น้ำตาที่เหือดหายไปเมื่อเย็นเพราะไม่อยากให้ อีไล คิดมากที่วันนี้แค่กลับมาที่บ้านก็ร้องไห้จนน้ำจะท่วมบ้านเป็นห่วงไปมากกว่านี้ แต่ก้ทำไม่ได้.. ร้องไห้ไปหัวเราะไป



เพราะอะไรล่ะยูชอน ?
ทำไมเธอถึงหายไปแบบนี้...เพราะอะไรกัน?





"นายรักฉันบ้างไหม..ยูชอนนายรักฉันบ้างไหม!!!!"


จุนซูที่ตะโกนลั่นห้องด้วยน้ำตาหนองหน้าล้มตัวลงหมอนอย่างทรมาน สะอื้นด้วยความทรมานที่ไม่สามารถหาทางออกได้
เสียงสะอื้นของจุนซู ที่ดังลอดออกมาทำให้คนหน้าห้องที่กำลังถือนมอุ่นมาให้เพื่อนรัก ต้องกำฝ่ามือแน่น



"ฉันไม่อยาเห็นนายเจ็ปปวด..." อีไลที่โกรธตัวการณ์ที่ทำให้เพื่อนรักเค้าต้องมีสภาพแบบนี้ พลางคิดบางอย่างในใจ




เค้าต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว





////////////////////////////////////////////////////////////////////////

คุย คุย !!! โอ้วตอนนี้เป็นไงบ้างเรารู้สึกว่ามันเริ่มเห็นท่าที
กัลบความลับของแต่ล่ะคนแล้วเนอะ
ยูชอน..ที่เชื่อว่าความรักไม่สามารถเปลี่ยนแปลงสิ่งที่เป็นอยุ่ของตัวเองได้
แจจุง.. ที่ไม่ว่าจะทำอะไรก็ตาม แต่เพื่อให้ได้มา ก็พร้อมจะทำ
ซึงยอน..ที่รักแจจุง
ถึงแม้ตอนนี้จะสั้นไปหน่อย แต่ครอบคลุมนะเออ 5555
โอเค ขอโทษที่เมื่อวานไม่ไหวมาต่อะค่ะเที่ยงคืนแล้วก็เลยไม่ไหว แต่ก็แวะมาอ่านคอมเม็นต์ ของทุกคนนะค่ะ
ขอบคุณทุกกำลังใจ เฮงๆ รวยๆ ปีใหม่คร่า!! (เลยมาล่ะย่ะ)