คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : new friends
talk :: พาร์ทที่สองแล้ว ฮ่าๆ เริ่มรุเรื่องรู้ราวมากขึ้น ยังไงไม่พูดมากเนอะไปอ่านดีกว่า
คาดว่าตอนนี้คงไม่งง เนอะน่าจะฮาๆ กับตัวซึงยอน ฮ่าๆ เราชอบ แฮมแฮม มาก น่าร๊ากก >///<
หวังว่าคงชอบกัน ปล. อยากให้ bbm เล่นได้แบบนี้จริงๆ ฮ่าๆๆ
Author : KEYSTROKE
Paring : YS,2KIM
Rate : PG-13 - NC
"แฮกๆๆ..เฮ้ออออออออออ!!~"
หญิงสาวนาวว่าจุนซูวิ่งมาที่แถวด้วยความหวุดหวิด พบกับเพื่อนที่กำลังทะเลาะกับ สาวน้อย น่าตาดู..เอิ่ม..เอ๋อๆ บอกกับหน้าตา
ที่ยิ่งดูก็ยิ่งเอ๋อ..จุนซูเดินเข้าไปหาเพื่อนรักกะว่าจะเปิดกระโหลกสักที โทษฐานหนีตายและทิ้งเพื่อนให้พบกับ....
เออ หรือจะของคุณมันดีที่ทำให้เจอกับ ยูชอน จุนซูวิ่งไปสลัดหัวไปดูคล้ายคนบ้าเข้าทุกที่ ส่งเสียงร้องหาเพื่อนก่อนร่างอวบของตัวเองจะถึงตัวเพื่อนสะอีก อย่างว่ามีเสียงที่ดีควรใช้ให้เป็นประโยชน์
"ไอ้อิไล!!...แก๊!!!!!!!!!!!!!!!!!"
พลั๊วว!!!
เสียงดังสั่นกลางสนามบอลของโรงเรียนทุกคนในระยะ200เมตรหันมาหาจุนซูกันหมด หัวของอิไลทิ่งแทบติดพื้นสนามหญ้าที่ตอนแรกนึกชอบนักหนาแต่ตอนนี้ สงสัยจะไม่ใช่อย่างที่คิดสะแล้ว
"โอ๊ย!!..จุนจังตีมาได้เจ็บนะ"
"ใครใช้ให้แกหนีชั้นมาก่อนล่ะ..แถม...?"
จุนซูมองใบหน้าของหญิงเอ๋อ ..เอ๊ย หญิงสาวที่อิไลคุยอยู่อย่างระแวงนิดด้วยความหวงเพื่อน ถึงแม้จุนซูจะเชื่อฟังอีไลราวกับพ่อคนที่สองก็เถอะแต่ถ้า องคืลงเมื่อไหร่ ก็มีโว้ยได้เหมือนกัน จุนซูหันมามองเพื่อนรักที่กำลังเอามือกุมหัวลูบบรรเทาความเจ็บ ซึ่ง..
คงหายยาก !!!
"แกยังมายืนคุยกับผู้หญิงอีกหรอ...แทนที่แกจะช่วยฉัน..เล๊ววววววววว!!"
สาวน้อยอีกคนที่มองเหตุการณ์ที่ดูถ้าจะแย่ลงทุกวินาทีนี้ไม่ไหวจึงต้องเอ่ยแทรกหงุดสงครามที่ตอนนี้จุนซูกำลังประเคนฝามือลง
บนศรีษะของไอ้หัวทองที่ เธอทะเลาะด้วยอยู่ตั้งนาน เพิ่งรู้จากปากของผู้หญิงที่ชื่อจุนซูว่าชื่อ 'อีไล'
"เอ่อ...พวกเธอหยุดเถอะ..คือ..ไม่มีอะไรหรอก..เธอชื่อจุนซูใช่ม่ะ?..ฉันชื่อ ซึงยอน นะเป็นหัวหน้าห้องของที่นี้..พะเอิญ นายอีไลอะไรเนี๊ยเค้าขอให้ฉันเช็คชื่อเธอว่าเข้าแถว..ฉันก็เลยโว้ยวายไปอ่ะ...ก็ฉันหนะ...เป็นหัวห้นาห้องที่รักคุณธรรมที่สุด..แถมยังสวยที่สุดในชั้นปีนี้ด้วย..ยังไงเธอก็มาทันแล้ว ฮิฮิๆ..จุนซู๊ววว..ผมเธอสวยจังเลย..คราวหลังสอนฉันทำบ้างนะ..บลา บลา บลา!!~"
สองเพื่อนซี้มองหน้ากันอย่างไม่ได้นัดหมาย..ในใจคงคิดไม่ต่างกันแน่ๆว่า ยัย 'ซึงยอน' อะไรเนี๊ยถ้าจะหนักแน่ๆ ริมฝีปากของเพื่อนซี้
บิดเบี้ยวตามคำพูดอย่างเอือมระอากับวาจาฉอเราะของ ซึงยอน หัวหน้าห้องที่สวยที่สุดในชั้นปี เหอะ !
เสียงในใจของสองเพื่อนซี้ที่เห็นพ้องต้องกันว่า
'ยัยเอ๋อ..ซึงยอน!!!'
ห้อง2-B
หัวหน้าห้องที่สองเพื่อนซี้ลงมติว่า 'เอ๋อชัวร์ๆ' ลากแขนจุนซูเดินไปตามระเบียงของชั้นเรียนที่ด็เป็นของพวกตึกมอปลาย ปี2 นั้นเอง
แล้วก็มาหลุดอยู่ที่หน้าห้องที่มีป้ายไม้แขว้นไว้ข้างหน้าห้องว่า '2-B'ซึงยอนสะบัดผม ท่าทางที่เธอมั่นใจว่า เริ่ดสุดๆ ใส่อีกทีก่อนหันมาพูดกับจุนซูและเพื่อนรักของจุนซู
"นี่ๆๆ..จุนจัง..อิไลนี้ไงห้องของเรา..เป็นไงห้อง สองบี ..เอ่อ..แต่ฉันมีอะไรจะเตือนพวกเธอหน่อยนะถ้าเจอคนแปลกๆในห้องนีหน่ะ
ทำเป็นเฉยๆ..คิดสะว่า..ได้ยินเสียงลมพัดก็พอ..โอเค๊..จุนจังงงไปจองที่นั่งกันเถ๊อะ !!~"
จุนซูกลอกตาขึ้นด้านบนพลางเบะปากด้วยความเบื่อหน่ายในความร่าเริ่งของซึงยอน เพื่อนใหม่ของตัวเอง เอาเถอะ
คิดสะว่าภายภาคหน้าเธออาจจะเป็นประโยชน์สำหรับเราก็ได้..อย่าเช่นเวลาปวดหัวไม่มีสาเหตุ..ไม่อยากมาโรงเรียนแบบไม่มีสาเหตุ
เธอก็อาจจะช่วยตัวเองกับอีไลได้ อึ้ม!!! ทนเว่ย!!
ว่าแล้วทั้งสองสาวก็ลากกันมาที่โต๊ะริมหน้าต่างเมาะสำหรับการนอนเป็นอย่างมาก เป็นแถวรองทุดท้ายของห้องจุนซูที่เป็นคนตัวไม่สูงเท่าไหร่เริ่มมีปัญหากับการเลือกที่นั่งของ ซึงยอนสะแล้ว เริ่มแปลกใจที่ทำไมจะต้องเว้นที่นั่งที่ว่างอีกสองตัวข้างหน้าของเธอ จุนซูทำท่าทางเหมือนจุลุกเปลี่ยนที่นั่งแต่ก็ไม่ทันสะแล้ว เพราะซึงยอน เพื่อนใหม่ ที่กัดฟันเป็นของเธอฉุดแขนเรียวของตัวเองไว้ก่อนพร้อมกับ
กรัซิบอะไรที่ทำให้จุนซู ยิ่งงเข้าไปอีก
"จุนจัง..ตรงนั้นนั่งไม่ได้นะ!"
"ทำไมล่ะ..ก็เห็นอยู่หนิว่ามันว่างอ่ะ?"
"ตรงนั้นอ่ะ..ที่ของปาร์กยูชอน"
"ห๊ะ!!!"
เสียงตกใจของจุนซูพาให้เพื่อนซี้ที่นั่งติดกับจุนซูข้างหลังตื่นจากพวัง เพราะแอบงีบหลับไปต้องตื่นขึ้นมาแคะขี้หู แต่ก็เท่านั้นแหละ
เพราะเจ้าตัวก็นอนหลับต่อไปอย่างสบาย ซึงยอน มองในความเหลือเชื่อของอีไลนิดๆแล้วหันมาถามจุนซู
"ตกใจอะไรจุนจัง?..รู้จักนายยูชอนหรอ ??"
ซึงยอนทำหน้าอยากรู้อยากเห็นขึ้นมาทันตา..ก็แน่นอนตั้งแต่เรียนที่นี้มาตั้งแต่ อนุบาล จนมาเจอนายยูชอนตอบ มอต้นปีหนึ่ง
จนมาถึงปัจจุบันยังไม่เห้นนายยุชอน จะแหกปากคุยกับใครเลยนอกจาก..
"เอ่อ..ถามหน่อยสิซึงยอน..นายยูชอนเนี๊ย..ที่ขาวๆ...ตาคมๆ..ตัวสูงแบบนายแบบ...แล้วก็ปากห้อยๆป่ะ?"
"เอ่อ..เธอกล้ามากเลยนะที่เรียกนายยูชอนว่า ปากห้อยหนะ..อืมคงใช่คนเดียวกันแหละเพราะหล่อที่สุดก็ต้องยูชอนเลย!"
จุนซูมองหน้าซึงยอนตอนนี้ที่ทำท่าชวนฝัน สะขนาดหนัก นี้เราเรียนห้องเดียวกับยูชอนจริงหรอเนี๊ย?
สายตาของจุนซูเบื่อนหนีไปที่หน้าต่างระหว่างที่ซึงยอน บรรยายสรรพคุณของตัวเองว่าเธอได้มากี่โล่แล้วแล้วก็ตัวเองฮ๊อตแค่ไหม
มีหนุ่มๆมาขอบัตรคิว รอจีบเธอกี่คน..นับถือในความพูดมากของ ซึงยอน เลยว่า เยี่ยม!!
แต่แลเวเสียงซึงยอนก็เงียบไป ทั้งที่เธอกำลังพูดว่าปิดเทอมที่ผ่านมาเธอไปเที่ยวที่ไหนมา ตามความจริงแล้วเธอขี้อวดจะตาย
ทำไมเงียบไปล่ะ ??
จุนซูหันมามองซึงยอนที่ตาค้างไปแล้วเพราะว่าคนตรงหน้าของจุนซูนี้สิ...
"ว่าไง..ยัยกระโปรงอินเทรน..ห้องเดียวกันสะด้วย..หวัดดี"
ชายหนุ่มที่เพียงแต่หันหลังให้เธอทันทีที่พูดจบประโยคนั่งลงตรงข้างหน้าเธอแล้วโยกมือเป๊นเชิงทักทาย จุนซูมองท่าทางนั้น
ด้วยสายตาไม่อยากจะเชื่อ เพราะมันดูเท่สะเหลือเกิน !!~~
"ยูชอน!"
ชายหนุ่มที่ที่ได้ยินเสียงใสๆของจุนซูที่เบาเหมือนกระซิบ ก็หันมมายิ้มมุมปากให้อย่างอารมณ์ดี แล้วหันกลับไปที่เดิม
เท่ที่สุดเลยให้ตายสิ๊ !!!~
จุนซูกรีดร้องในใจกับรอยยิ้มที่ยูชอนมอบมาให้ถึงแม้มันจะแค่แป๊บเดียวก็เถอะ..กรี๊ดๆๆ
กึกๆๆ..กึกๆๆ
"นี่ๆๆ..จุนจังเธอรู้จักกับยูชอนได้ยังไงอ่ะ~"
กึกๆๆ..กึกๆๆ
เสียงซึงยอนที่พายายามที่จะถามไม่ได้อยู่ในโสทประสาทของเธออีกต่อไปภาพรอยยิ้ม เท่ๆของยูชอนตั้งหากที่ทำให้เธอเหมือนเป็น
'คนเป็นโรคประสาท!!'
แย่แล้วนี้แค่วันแรกนะเนี๊ยยังเป็นได้ถึงขนาดนี้..อยู่ต่อไปนานๆ เธอไม่ต้องเข้าโรงบาลเลยเร๊อะ คิดไปก็ยิ้มหวานไป อิ่มใจ!!~
จุนซูที่ยังคงอยู่ในท่าทางนั้นอีกสักพักก็ได้ยินเสียงเพื่อนชายที่กำลังคุยกับใครอยู่ข้างหลังเธอ จึงหันไปมอง
"อืม..ฉันอีไล..หวัดดีแจจุง..ยินดีที่ได้รู้จัก"
"เช่นกันอีไล..เอ่อ..เธอชื่ออะไรหรอ"
จุนซูที่ตกอยู่ในพวังราวกับเจอเจ้าชายอย่างไรอย่างนั้นเพราะคนที่อยู่ตรงหน้าเธอ ชั่งเหมือนเจ้าชายในฝันสะเหลือเกิน
"ฉะ..ฉัน..จุนซู"
"จุนซูหรอ...ยินดีได้รู้จักนะ..ฉันชื่อแจจุง"
พร้อมกับรอยยิ้มละลายใจอีกหนึ่งดอก อยู่หมัด จุนซูดิ้นไม่รอด ยิ้มกว้างตอบกลับไปด้วยท่าทางเขอะเขินสะเหลือเกิน
"ดีจ๊ะแจจุง...ฉัน บีบี ไปหาเธอตั้งหลายรอบไม่ตอบกลับมาเลยนะ...มีงอนนะแจจุง~~"
ซึงยอนที่ดูเหมือนเธอจะยอมให้ตัวเองไม่มีบทในทุกเรื่องไม่ได้เลย หันมาคุยกับแจจุงอย่าสนิทสนม แถมเธอยังยกเอิ่ม..
Blackberry ที่กรอบเป็นสีชมพูแหว๋ว แปะเพชรไว้เต้มตัวเครื่องขึ้นมา จุนซูที่ตอนนี้มอง Blackberry ของซึงยอนแบบอึ่งๆ
หยิบของตัวเองออกมาเทียบกับของเธอด้วยความตลึง ที่เป็น Blackberry สีขาวสะอาดของตัวเองรุ่นใหม่ล่าสุดที่ป๊ะป๊าซื้อให้
พร้อมกับของอีไลที่เป็นสีดำ
มันแตกต่างกันมา!!!
จุนซูมองหน้าอีไลที่เหมือนจะเบี้ยวเข้าไปทุกที กับความแหว๋ว ของซึงยอน
โอ้ว..พวกเรามีเพื่อนใหม่ เป็นเอ๋อ..แถมยังแหว๋วอีกตั้งหาก ~~ หน่ายยใจ
แต่ดูเหมือนจะมีคนมาแหวกความแหว๋วให้จบลงเพียงเท่านี้เมือเสียงสวรรค์ของ แจจุง ดังยึ้นมากลางวง
"จุนซูเล่น บีบี เหมือนกันหรอ..อืม..รุ่นเดียวกันเลย"
แจจุงหยิบ Blackberry รุ่นเดียวกับจุนซูขึ้นมาแล้วชูให้จุนซูเห็น แววตาของแจจุงที่ส่งมาดูดีใจมาก
"จุนซู..มาแลก PIN กันเถอะเอาไว้ส่ง บีบี เล่นกันเนอะ"
แจจุงหยิบ บีบี ของจุนซูไปแลก PIN เองเรียบร้อยโดยไม่ต้องรอจุนซูบอกหรืออนุญาติกันเลยทีเดียว ซึงยอน มองแจจุงอย่างอึ่งๆ
ส่วนอิไลที่ตอนนี้กำลังแลก PIN กับแจจุงเช่นกัน
กึกๆๆ..กึกๆ
"นี้ๆๆ..แจจุงทำไมง่ายอย่างนี้อ่า...ทีซึงยอนขอแทบตายไม่ให้ ชิ๊!!~"
ซึงยอนบ่นกระปอดกระแปดว่าทำไมแจจุงถึงสนิทกับจุนซูและอิไลง่ายจัง แถมยังแลก PIN เล่น บีบี กันแล้วด้วย
จุนซูยิ้มนิดพร้อมกับลูบหัวของซึงยอน เพื่อไม่ให้เธอน้อยใจ หัวเราะออกมาด้วยความโชคดีจริงๆ
'โชคดีที่เธอ..ได้เพื่อนที่ดี..ในโรงเรียนแห่งใหม่'
ทุกๆวันหลังจากที่รู้จักกับ ซึงยอน และ แจจุง เพื่อนใหม่ของโรงเรียนแห่งใหม่ดูเหมือนจุนซู กับ อีไลก็ไม่เหงาอย่างที่คิดไว้
ซึงยอนมักจะส่ง บีบี มาตลอดจนน่าลำคาญ เหตุผลของเธอก็คือ อยากจะหยิบ บีบ มาโชว์แค่นั้นแหละ -*-
BBM *
จุนจัง มีคนมองฉันด้วยแหละ !!
สงสัย จะสนใจฉันแน่เลย ฮิฮิ >///< √
-------------------------------------------------------------------
อ๋อ..หร๋อ ??!!~ √
-------------------------------------------------------------------
จุนซูมอง บีบี ของตัวเองแล้วหัวเราะออกมาอย่างตลกใน ข้อความที่ ซึงยอนส่งมาให้เธอ
มันใจในตัวเองได้ตลอดเวลาจริงเชียว ยัยเอ๋อ
ปิ๊บๆๆ!!~
เสียง บีบี ดังเตื่อนถึงว่ามีคนส่ง บีบี มาให้จุนซูอีกแล้ว มือเรียวมองชื่อใน บีบีในแล้วยิ่มออกมา
BBM*
^o^ √
-------------------------------------------------------------------
แจแจ..วันนี้ไปเที่ยวไหน?√
หลังจากนั้นจุนซูก็นั่งพิมพ์นอนพิมพ์ บีบี คุยกับ แจจุงทั้งวันจนไม่ได้ทำอะไร ส่วนอีไล ก็ออกไปหาซึงยอน เพราะว่ายัยจอมยุ่ง
เรียกให้ อีไล ออกไปหา เป็นไม้กันหมาให้เธอกับพวกหนุ่มๆที่เธอไม่ต้องการ จุนซูลืมไปสะสนิทว่าตัวเองยังไม่ได้กินอะไรเลย
BBM*
แจแจ ฉันไปหาอะไรกินก่อนนะ คุยเพลินเลยหิวมาก√
-------------------------------------------------------------------
อืม..กินเผื่อฉํนด้วยนะจุนจัง !!~√
หลังจากแช็ท บีบ มารทอนแบบลืมตายไปแล้ว...
จุนซูหยิบเสื้อคลุมตัวบางเบาเหมาะกับอากาศที่ไม่ร้อนไม่หนาวจนเกินไปสวมใส แล้วเดินออกจากบ้านไปยังศูนย์การค้า
ที่ไม่ใกล้ไม่ไกลบ้านสักเท่าไหร่เพราะตอนนี้ดูเหมือนท้องของเธอจะไม่ไหวเอาสะแล้ว ส่งเสียงประทวงร้องเรียก หิวๆๆ ตลอด
"อืม..กินอะไรดีน้า !!!~~ ..อะ..เอ๊ะ นั้นยูชอนหนิ"
จุนซูวิ่งไปหายูชอนที่กำลังเดินอยู่ในห้างที่หน้าร้านเสื้อผ้าแบรนด์ดังอยู่ ด้วยความรีบร้อน กลัวยูชอนจะหายไป เพราะพักนี้
ยูชอนไม่ค่อยเข้าห้องเรียนทำให้เธออดรู้สึกแปลกๆไม่ได้..ไม่เข้าใจตัวเองจริงๆให้ตายเถอะ!!
"ยูชอน!~"
"อ้าวว่าไง..มาเดินเล่นเหมือนกันหรอ?"
ยูชอนหันมาตามเสียงเรียกที่พอจะรู้ว่าเป็นใครแล้วก็ใช่จริงๆ เป็นจุนซูนี้เอง ยุชอนยิ้มให้ด้วยความเป็นกันเอง อดแปลกใจไม่ได้
เวลาเจอหน้ายัย จุนซู นี่ที่ไร เป้นต้องยิ้มสะทุกที
"อืมมาหาอะไรกินหนะ..ไปด้วยกันไหม?"
ด้วยความใจกล้า..หรือ..หน้าด้านอันี้จุนซูไม่อาจทราบรู้แต่ว่า..มีเพื่อนกินข้าวด้วยกันมันก็ดีอีกแบบ แล้วก็ต้องยิ้มออกเมื่อยูชอน
ตอบตกลง ร่วมหอลงโลง ..เอ๊ยไม่ใช่..รวมกระเพาะกันไปกินข้าวนั้นแล~~
ร้านอาหาร
หลังจากที่จุนซูอดทนกับการหิวแบบ ไม่ไหวทน แล้วก็เริ่มโซ้ยแหลกโดยลืมไปแล้วมั้งว่าตัวเองไม่ได้มาคนเดียว
ยูชอนมองภาพที่จุนซูกำลังโซ้ยแหลกราวกับอดตายมาเป็นเดือน อย่างยิ้มๆ จนอาหารของทั้งสองพร่องลงไปบ้างแล้ว
ก็เริ่มเข้าสู่ช่วงสนทนา
"จุนซู..ได้ยินข่าวลือแปลกๆไหม?"
"หื้อ ?..ข่าวไรอ่า ?"
"ก็ข่าวที่ว่า..เธอกับฉันเป็นแฟนกันไง"
"หึ!!!..มีข่าวแบบนี้ด้วยหรอ?"
ยูชอนมองดวงตาที่เรียวเล็กพายายามจะเบิกตาให้กว้างสมกับที่เจ้าตัวออกอาการตกใจกับสิ่งที่ตัวเองพูดแล้วยิ้มออกมา
ไม่ใช่เพราะเหตุผลนี้หรอที่มำให้ตัวเองต้องไม่เข้าห้องเรียนหรือทำตัวสนใจในตัวของจุนซูกัน
"อืมถูกต้อง...แต่ว่าเธอไม่อยากจะลองมาเป้นแฟนฉันจริงๆดูบ้างหรอ?"
"ห๊ะ!! ยูชอนตัวร้อนรึปล่าว ?..เธอตื่นเช้าไปใช่ไหม?.."
ยูชอนยิ่งหัวเราะกับท่าทางตกใจยิ่งขึ้นไปของจุนซูจึงหัวเราะน้อยๆ ยื่นมือไปตบเบาๆที่ข้างแก้มของจุนซู อย่างหยอกเล่น
"ฉันพูดจริง..ยัยจุนจัง!!!"
ความคิดเห็น