ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : from japan
talk :: อ่ายังไงพรุ่งนี้จะมาอัพอีกตอนแน่นอนค่ะ เรื่องนี้แต่งไปไกลแล้วเหมือนกัน
แล้วก็คิดว่าทุกคนจะชอบฟิคแนวนี้กันนะค่ะ มีคำผิดหรืออะไรผิดพลาด ต้องขอโทษไว้ก่อนล่วงหน้านะค่ะ
ยังไงเรื่องนี้มีครบทุกรสชาติแน่นอน ฝากติดตามฟิคเรื่องี้ไปเรื่อยๆนะค่ะ
Author : KEYSTROKE
Paring : YS,2KIM
Rate : PG-13 - NC
หญิงสาวรูปร่างดีเดินคู่มากกับชายหนุ่มผมสีบรอนสว่างมือทั้งสองข้างหิ้วกระเป๋าสำพาระใบใหญ่ทั้งสองข้างด้วยความรันทดในชีวิต
จนมาถึงบ้านพักที่ทั้งคู่ซื้อไว้ก่อนจะเดินทางจากญี่ปุ่นมาที่กรุงโซลประเทศเกาหลีใต้ บ้านเกิดของตัวเองที่ไม่ได้กลับมานาน
เพราะครอบครัวของทั้งสองต้องทำธุระกิจที่ญี่ปุ่น ทำให้ทั้งสองต้องพักอยู่ที่ญี่ปุ่นนานถึง 10 ปี
บ้านหลังงามทรงล้ำสมัย อย่างที่ต้องการทำให้ทั้งสองมองหน้ากันแล้วอมยิ้มอย่างเป็นสุข
"ชีวิตอิสระ..เป็นของเรา !! วู้!!~"
ทั้งสองคนตะโกนร้องอย่างมีวคามสุขวิ่งเข้าไปในบ้านหลังไม่ใหญ่มากอแต่สำหรับคนสองคนแล้วคงต้องใช้คำว่า "สบายมาก"
เลยทีเดียว ทั้งสองสำรวจบ้านหลังใหม่ จุดเริ่มต้นของอิสระ หรือ วคามยุ่งเหยิงในอนาคตก็มิอาจทราบได้..ไม่มีใครบอกได้จริงๆ
"นี้จุนซู!..เธอไปหยิบน้ำให้ฉันกินหน่อยสิ"
"อื้ม..ก็ได้"
จุนซูหญิงสาวที่ดูว่านอนสอนง่าย แต่อย่างเพิ่งคิดว่าเธอจะว่าง่ายแบบนี้กับทุกคน เธอเป็นแบบนี้ฉะเพาะกับเพื่อนรักสุดซี้ นามว่า อีไล เท่านั้นแหละ ที่เธอดูจะว่านอนสอนง่ายราวกับโดนอำอยู่อย่างไรอย่างนั้น อิไลหัวเราะนิดที่มุมปาก อย่างชิบใจกับนิสัยน่ารักของเพื่อน
ที่ไม่วายังไง ก็อำง่าย สะเหลือเกิน
"อะมาแล้ว..ของนาย...นี้พรุ่งนี้เราต้องไปเรียนที่โรงเรียน โทโฮ นะป๊ะป๊า เขียนไว้ในนี้อ่ะ"
จุนซูมองจดหมายที่ป๊ะป๊าเขียนไว้ให้ก่อนจะเดินทางมาญี่ปุ่นจุนซูอ่านรายละเอียดข้างในโดยมีอิไลชะเง้อมองอยู่ข้างๆอ่านไปด้วยกัน
"จะต้องไปโรงเรียนก่อน 7 โมงครึ่ง !!"
"จะต้องไปโรงเรียนก่อน 7 โมงครึ่ง !!"
ทั้งสองตะโกนออกมพร้อมกันด้วยความหงุดหงิดเพราะว่าวันนี้เดินทางมาเหนื่อยๆ ต้องมาตื่นแต่เช้าไปโรงเรียนในวันพรุ่งนี้อีก
มันรู้สึกแย่จริงๆเลยน้า !!~
"เอาเถอะๆ..นายอย่าบ่นนักเลยหน่าตอนนี้ขอนอนก่อนนะ..~"
จุนซูนอกจากว่าง่ายแล้วยังหลับง่ายอีกด้วยข้อนี้ไม่เถียงเพราะตอนนี้จุนซูยึดพื้นที่ตักของเพื่อนรักในการพักผ่อนไปเรียบร้อยแล้ว
ส่วนเจ้าตัวเองก็ของีบเพื่อเอาแรง โดยทั้งสองไม่คิดจะอาบนำกันเลยเร๊อะ !!
7 โมงเช้า เวลากำลังดีของใครบางคน ?
"คร๊อกฟี๊ !!~"
"งื้ออ...ม๊ามี๊..จุนคิดถึง..แง่มๆๆ"
7โมงครึ่ง เวลากำลังแย่ของใครบางคน
"ห๊า!!....จุนซูตื่นเร็ว 7โมงครึ่งแล้วอ๊า..เราซี้..ตายแน่ๆ"
เพื่อนรักทั้งสองฉุดกระชากลากถูกกันอาบน้ำแต่งตัวอย่างรวดเร็วราวกับวิ่งผ่านน้ำ เพราะหน้าปัดนาฬิกาที่พนังบอกเวลาลาว่า
"สายแล้วนะเด็กๆ" โอ้ววันนี้จะเจออะไรบ้างน้าวันแรกก็สายเลย ทั้งสองวิ่งไปโบกแท๊กซี่ ด้วยความรวดเร็ว ไม่นานทั้งสองก็มาถึง
หน้าโรงเรียน "โทโฮ" เป็นที่เรียบร้อย
"จุนซู เร็ว ประตูจะปิดแล้วเห็นไหม เร็วๆๆ!!!"
อิไลวิ่งไปก่อนด้วยไม่รอเพื่อนสาวเลยสักนิดด้วยความรีบร้อนกลัวเจอของดีรึยังไงไม่ทราบ พาตัวเองข้ามประตู้โรงเรียนด้วยความไว
ปานวอก ส่วนจุนซูที่หมั้นไส้ตาลุกขับแท็กซี่ที่นับเงินช้าได้ใจเธอจริงๆ
".เอ่อ..เดี๊ยวนะหลาน..เอ่อ.. 500 วอน..600..700.. อ๊ะนับผิดเด๊ยวลุงนับใหม่แป๊บ"
"โอ๊บลุงไม่ต้องทอนแล้วหนู๋ไม่ทันแล้วคร่า...!!~"
จุนซูมองประตูโรงเรียนที่ปิดลงด้วยสายตาละห้อยมองเพื่อนรักที่ได้เข้าโรงเรียนไปก่อนหน้าตัวเองอย่างเจ็บแค้นในใจ
แต่ก็ได้แค่นั้นแหละ เฮ้อ !!~ ทำไงดีเนี๊ย ยัยจุนซู เซอะเบอะ !!!!!
"นี้!..นี้!..เธอยัยกระโปรงสั้น...เธอ!!"
"ห๊ะ..นายเรียกฉันหรอ"
"อื้ม.."
จุนซูมองคนตรงหน้าที่เรียกเธออย่างอึ้ง ด้วบภาพลักษณ์ภายนอกที่ตรงสเปกเธออย่างไม่มีที่ติ ใบหน้าเรียวได้รูป ริมฝีปากอวบอิ่ม
น่าลิ้มลอง? หุ่นกำยำ เมื่ออยู่ในชุดนักเรียนแล้วยิ่งทำให้ดูเท่สมวัยใช่เล่น ใบหน้าที่คมคาย บวกกับท่าทางที่กวนตีน..เอ่ออันหลังไม่ใช่
แต่มันก็จริงอ่ะ -*-
"มาว่าฉันกระโปรงสั้นทำไม..อย่างนี้กำลังอิเทรนย่ะ"
ชายหนุ่มที่ว่ามองจุนซูด้วยอารมณืที่บอกไม่ถูกจะตลกก็ไม่ใช่ จะบอกว่าดูแล้วน่ารักอันนั้นก็คงไม่เถียง ผมยาวที่ถูกดัดรอนตรงปลายผม
สีช็อคโกเลตสวย ใบหน้าที่หวานใสราวกับไม่เคยเจอแดด แต่ด้วยความเหนื่อยที่วิ่งมาจนถึงหน้าโรงเรียนทำให้เธอ มีเลือกฟาดขึ้นตามใบหน้าอย่างคนสุขภาพดี แต่..เสื้อผ้านี้สิไม่ถูกใจชายหนุ่มเอาสะเลย
"เป้นแฟนจัจับตีก้นสะให้เข็ด..ถอยไป..จะเข้าโรงเรียน"
"ตะ..แต่"
"ถ้าอยากเข้าก็ตามมา..อย่าแป๋วให้มาก"
จุนซูเดินก้มหน้าตามชายหนุ่มไปอย่างเงียบๆ มือทั้งสองข้างกำแน่นด้วยความโมโหหิว(แน่สิตั้งแต่เช้ายังไม่ได้กินอะไรเลยให้ตาย)
แต่เท้าก้สั่งให้เดินไป เพราะเลือกไม่ได้อีกนั้นแหละ
"โอ๊ย"
"ซุ่มซ่ามจริง...อ่ะจับมือฉันไว้"
"ทะ..ทำไมต้องจับด้วยล่ะ ?"
จุนซูมองมือชายหนุ่มที่ยื่มมือมาให้จับอย่าง งงๆ ถามด้วยความสงสัยกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าแต่ชายหนุ่มก็ไม่ปริปากพูดอะไร
พร้อมกับจับมือของเธอไปวางทับกับมือของตัวเองอย่างหน้าตาเฉย กรัชับมือพร้อมกับยิ้มให้เธออีกหนึ่งที แล้วลากจุนซูไปที่ประตูโรงเรียนด้วยกัน มองคนเฝ้าประตูเพียงเล็กน้อย เท่านั้นประตูก็เปิดอย่างง่ายด้าย
"นะ..นาย..ขอบใจนะ"
จุนซูบอกขอบใจอ่อมแอ่มกับชายหนุ่มที่ตอนนี้ยังคงจับมือของเธออยู่ไม่ปล่อย
"นายชื่ออะไรอ่ะ"
"ยูชอน อยู่ปี2 มอปลาย"
ยูชอนว่าแค่นั้นพร้อมกับปล่อยมือออก จุนซูรู้สึกเสียดายแปลกที่สัมผัสนี้หายไป ได้แค่มองหลัง ยูชอน ที่หายไปจนลับสายตา
ยืน งง กับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ อ๊ะ..มอปลาย ปีสอง เท่ากันหนิหน่า ดีจัง คิดในใจได้แค่นั้น เธอก็ได้ยินเสียงซุบซิบจากคนเปิดประตู้
เมื่อกี้ว่า 'น่ารักจัง...สงสัยแฟนใหม่พี่ยูชอนแน่เลย' จุนซูหัวเราะกับตัวเองด้วยอารมณ์ดี แล้วรีบวิ่งไปที่แถวก่อนที่เธอจะโดนทำโทษ
เพราะไปเข้าแถวไม่ทันหนะสิ
'ยูชอน..ไว้เจอกันนะ'
แล้วก็คิดว่าทุกคนจะชอบฟิคแนวนี้กันนะค่ะ มีคำผิดหรืออะไรผิดพลาด ต้องขอโทษไว้ก่อนล่วงหน้านะค่ะ
ยังไงเรื่องนี้มีครบทุกรสชาติแน่นอน ฝากติดตามฟิคเรื่องี้ไปเรื่อยๆนะค่ะ
Author : KEYSTROKE
Paring : YS,2KIM
Rate : PG-13 - NC
หญิงสาวรูปร่างดีเดินคู่มากกับชายหนุ่มผมสีบรอนสว่างมือทั้งสองข้างหิ้วกระเป๋าสำพาระใบใหญ่ทั้งสองข้างด้วยความรันทดในชีวิต
จนมาถึงบ้านพักที่ทั้งคู่ซื้อไว้ก่อนจะเดินทางจากญี่ปุ่นมาที่กรุงโซลประเทศเกาหลีใต้ บ้านเกิดของตัวเองที่ไม่ได้กลับมานาน
เพราะครอบครัวของทั้งสองต้องทำธุระกิจที่ญี่ปุ่น ทำให้ทั้งสองต้องพักอยู่ที่ญี่ปุ่นนานถึง 10 ปี
บ้านหลังงามทรงล้ำสมัย อย่างที่ต้องการทำให้ทั้งสองมองหน้ากันแล้วอมยิ้มอย่างเป็นสุข
"ชีวิตอิสระ..เป็นของเรา !! วู้!!~"
ทั้งสองคนตะโกนร้องอย่างมีวคามสุขวิ่งเข้าไปในบ้านหลังไม่ใหญ่มากอแต่สำหรับคนสองคนแล้วคงต้องใช้คำว่า "สบายมาก"
เลยทีเดียว ทั้งสองสำรวจบ้านหลังใหม่ จุดเริ่มต้นของอิสระ หรือ วคามยุ่งเหยิงในอนาคตก็มิอาจทราบได้..ไม่มีใครบอกได้จริงๆ
"นี้จุนซู!..เธอไปหยิบน้ำให้ฉันกินหน่อยสิ"
"อื้ม..ก็ได้"
จุนซูหญิงสาวที่ดูว่านอนสอนง่าย แต่อย่างเพิ่งคิดว่าเธอจะว่าง่ายแบบนี้กับทุกคน เธอเป็นแบบนี้ฉะเพาะกับเพื่อนรักสุดซี้ นามว่า อีไล เท่านั้นแหละ ที่เธอดูจะว่านอนสอนง่ายราวกับโดนอำอยู่อย่างไรอย่างนั้น อิไลหัวเราะนิดที่มุมปาก อย่างชิบใจกับนิสัยน่ารักของเพื่อน
ที่ไม่วายังไง ก็อำง่าย สะเหลือเกิน
"อะมาแล้ว..ของนาย...นี้พรุ่งนี้เราต้องไปเรียนที่โรงเรียน โทโฮ นะป๊ะป๊า เขียนไว้ในนี้อ่ะ"
จุนซูมองจดหมายที่ป๊ะป๊าเขียนไว้ให้ก่อนจะเดินทางมาญี่ปุ่นจุนซูอ่านรายละเอียดข้างในโดยมีอิไลชะเง้อมองอยู่ข้างๆอ่านไปด้วยกัน
"จะต้องไปโรงเรียนก่อน 7 โมงครึ่ง !!"
"จะต้องไปโรงเรียนก่อน 7 โมงครึ่ง !!"
ทั้งสองตะโกนออกมพร้อมกันด้วยความหงุดหงิดเพราะว่าวันนี้เดินทางมาเหนื่อยๆ ต้องมาตื่นแต่เช้าไปโรงเรียนในวันพรุ่งนี้อีก
มันรู้สึกแย่จริงๆเลยน้า !!~
"เอาเถอะๆ..นายอย่าบ่นนักเลยหน่าตอนนี้ขอนอนก่อนนะ..~"
จุนซูนอกจากว่าง่ายแล้วยังหลับง่ายอีกด้วยข้อนี้ไม่เถียงเพราะตอนนี้จุนซูยึดพื้นที่ตักของเพื่อนรักในการพักผ่อนไปเรียบร้อยแล้ว
ส่วนเจ้าตัวเองก็ของีบเพื่อเอาแรง โดยทั้งสองไม่คิดจะอาบนำกันเลยเร๊อะ !!
7 โมงเช้า เวลากำลังดีของใครบางคน ?
"คร๊อกฟี๊ !!~"
"งื้ออ...ม๊ามี๊..จุนคิดถึง..แง่มๆๆ"
7โมงครึ่ง เวลากำลังแย่ของใครบางคน
"ห๊า!!....จุนซูตื่นเร็ว 7โมงครึ่งแล้วอ๊า..เราซี้..ตายแน่ๆ"
เพื่อนรักทั้งสองฉุดกระชากลากถูกกันอาบน้ำแต่งตัวอย่างรวดเร็วราวกับวิ่งผ่านน้ำ เพราะหน้าปัดนาฬิกาที่พนังบอกเวลาลาว่า
"สายแล้วนะเด็กๆ" โอ้ววันนี้จะเจออะไรบ้างน้าวันแรกก็สายเลย ทั้งสองวิ่งไปโบกแท๊กซี่ ด้วยความรวดเร็ว ไม่นานทั้งสองก็มาถึง
หน้าโรงเรียน "โทโฮ" เป็นที่เรียบร้อย
"จุนซู เร็ว ประตูจะปิดแล้วเห็นไหม เร็วๆๆ!!!"
อิไลวิ่งไปก่อนด้วยไม่รอเพื่อนสาวเลยสักนิดด้วยความรีบร้อนกลัวเจอของดีรึยังไงไม่ทราบ พาตัวเองข้ามประตู้โรงเรียนด้วยความไว
ปานวอก ส่วนจุนซูที่หมั้นไส้ตาลุกขับแท็กซี่ที่นับเงินช้าได้ใจเธอจริงๆ
".เอ่อ..เดี๊ยวนะหลาน..เอ่อ.. 500 วอน..600..700.. อ๊ะนับผิดเด๊ยวลุงนับใหม่แป๊บ"
"โอ๊บลุงไม่ต้องทอนแล้วหนู๋ไม่ทันแล้วคร่า...!!~"
จุนซูมองประตูโรงเรียนที่ปิดลงด้วยสายตาละห้อยมองเพื่อนรักที่ได้เข้าโรงเรียนไปก่อนหน้าตัวเองอย่างเจ็บแค้นในใจ
แต่ก็ได้แค่นั้นแหละ เฮ้อ !!~ ทำไงดีเนี๊ย ยัยจุนซู เซอะเบอะ !!!!!
"นี้!..นี้!..เธอยัยกระโปรงสั้น...เธอ!!"
"ห๊ะ..นายเรียกฉันหรอ"
"อื้ม.."
จุนซูมองคนตรงหน้าที่เรียกเธออย่างอึ้ง ด้วบภาพลักษณ์ภายนอกที่ตรงสเปกเธออย่างไม่มีที่ติ ใบหน้าเรียวได้รูป ริมฝีปากอวบอิ่ม
น่าลิ้มลอง? หุ่นกำยำ เมื่ออยู่ในชุดนักเรียนแล้วยิ่งทำให้ดูเท่สมวัยใช่เล่น ใบหน้าที่คมคาย บวกกับท่าทางที่กวนตีน..เอ่ออันหลังไม่ใช่
แต่มันก็จริงอ่ะ -*-
"มาว่าฉันกระโปรงสั้นทำไม..อย่างนี้กำลังอิเทรนย่ะ"
ชายหนุ่มที่ว่ามองจุนซูด้วยอารมณืที่บอกไม่ถูกจะตลกก็ไม่ใช่ จะบอกว่าดูแล้วน่ารักอันนั้นก็คงไม่เถียง ผมยาวที่ถูกดัดรอนตรงปลายผม
สีช็อคโกเลตสวย ใบหน้าที่หวานใสราวกับไม่เคยเจอแดด แต่ด้วยความเหนื่อยที่วิ่งมาจนถึงหน้าโรงเรียนทำให้เธอ มีเลือกฟาดขึ้นตามใบหน้าอย่างคนสุขภาพดี แต่..เสื้อผ้านี้สิไม่ถูกใจชายหนุ่มเอาสะเลย
"เป้นแฟนจัจับตีก้นสะให้เข็ด..ถอยไป..จะเข้าโรงเรียน"
"ตะ..แต่"
"ถ้าอยากเข้าก็ตามมา..อย่าแป๋วให้มาก"
จุนซูเดินก้มหน้าตามชายหนุ่มไปอย่างเงียบๆ มือทั้งสองข้างกำแน่นด้วยความโมโหหิว(แน่สิตั้งแต่เช้ายังไม่ได้กินอะไรเลยให้ตาย)
แต่เท้าก้สั่งให้เดินไป เพราะเลือกไม่ได้อีกนั้นแหละ
"โอ๊ย"
"ซุ่มซ่ามจริง...อ่ะจับมือฉันไว้"
"ทะ..ทำไมต้องจับด้วยล่ะ ?"
จุนซูมองมือชายหนุ่มที่ยื่มมือมาให้จับอย่าง งงๆ ถามด้วยความสงสัยกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าแต่ชายหนุ่มก็ไม่ปริปากพูดอะไร
พร้อมกับจับมือของเธอไปวางทับกับมือของตัวเองอย่างหน้าตาเฉย กรัชับมือพร้อมกับยิ้มให้เธออีกหนึ่งที แล้วลากจุนซูไปที่ประตูโรงเรียนด้วยกัน มองคนเฝ้าประตูเพียงเล็กน้อย เท่านั้นประตูก็เปิดอย่างง่ายด้าย
"นะ..นาย..ขอบใจนะ"
จุนซูบอกขอบใจอ่อมแอ่มกับชายหนุ่มที่ตอนนี้ยังคงจับมือของเธออยู่ไม่ปล่อย
"นายชื่ออะไรอ่ะ"
"ยูชอน อยู่ปี2 มอปลาย"
ยูชอนว่าแค่นั้นพร้อมกับปล่อยมือออก จุนซูรู้สึกเสียดายแปลกที่สัมผัสนี้หายไป ได้แค่มองหลัง ยูชอน ที่หายไปจนลับสายตา
ยืน งง กับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ อ๊ะ..มอปลาย ปีสอง เท่ากันหนิหน่า ดีจัง คิดในใจได้แค่นั้น เธอก็ได้ยินเสียงซุบซิบจากคนเปิดประตู้
เมื่อกี้ว่า 'น่ารักจัง...สงสัยแฟนใหม่พี่ยูชอนแน่เลย' จุนซูหัวเราะกับตัวเองด้วยอารมณ์ดี แล้วรีบวิ่งไปที่แถวก่อนที่เธอจะโดนทำโทษ
เพราะไปเข้าแถวไม่ทันหนะสิ
'ยูชอน..ไว้เจอกันนะ'
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น