[BIGBANG] SeungG เราจะรักกันตลอดไป ..

ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3 : ขอบคุณที่กลับมา

1 เดือนผ่านไปอีกครั้ง
"กลับมาแล้วครับ" ซึงรียังคงพูดแบบนี้เหมือนเดิมทุกครั้ง
...
"เฮ้ออ" ซึงรีเดินเข้าห้องนอนของจียงไป แล้วเค้าก็ต้องตกใจเมื่อเห็นร่างๆนึงนอนอยู่บนที่นอน "ฮะ..ฮยอง"
"อื๊ออ~ อะไรหรอซึงรี กลับมาเมื่อไรนิ" จียงลุกขึ้นนั่งด้วยท่าทางงัวเงียสุดๆ แต่ก็แทบตั้งหลักไม่ทันเมื่ออีกฝ่ายวิ่งโผเข้ากอดอย่างไม่ทันตั้งตัว
"ฮยอง ฮยองรู้มั้ยว่าผมคิดถึงฮยองมากแค่ไหน ฮยองไปไหนทำไมไม่บอกผม หื๊ม" ซึงรีพูดไม่ยอมหยุด โดยไม่ให้อีกฝ่ายได้พูดอะไร จียงก็อดยิ้มไม่ได้ ที่ซึงรีรอเค้าจริงๆ
"ถ้าบอกแล้วผมจะรู้หรอไงว่ามีคนคิดถึงผมขนาดนี้" จียงลูบหลังซึงรีอย่างเบามือ ใจของเค้าเริ่มมีแรงกระตุ้นกลับมาอีกครั้ง หลังจากที่เค้าหายไปทำใจกับคนเก่านานเหลือเกิน
"ฮยองอะ แล้วฮยองทิ้งผมไปแบบนี้ ไม่คิดถึงผมมั้งหรอไง" ซึงรีทำหน้างอนๆใส่จียงอย่างน่ารัก ทำให้อีกฝ่ายอดยิ้มตามไม่ได้ทุกครั้งที่เค้าทำหน้าแบบนี้ใส่
"ซึงรี .. เราเป็นแฟนกันมั้ย" อยู่ๆจียงก็พูดออกมาไม่ให้ซึงรีได้ทันตั้งตัว ทำให้อีกฝ่ายดีใจจนตั้งหลักไม่อยู่
"เอาสิครับ แต่ผมจะเมะนะ ห้ามฮยองอย่าเมะเด็ดขาดด้วย" ซึงรียิ้มกว้างอย่างมีความสุขอีกครั้ง
"อ่าา ก็ได้ แล้วแต่นายสิ แต่ผมง่วงจังขอนอนต่อนะ" แล้วจียงก็กดซึงรีให้นอนข้างกายเค้าไปทั้งคืน
"แต่ผมยังไม่ได้อาบน้ำนะฮยอง" ซึงรีพูดขึ้นแก้อาย
"ไม่เห็นเป็นไรเลย คิดว่าผมรังเกียดหรอไง" จียงกอดแล้วก็ซุกใบหน้าเข้ากับหน้าอกของอีกฝ่ายด้วยท่าทางออดอ้อน
"ฮยองอย่าทำหน้าแบบนี้ได้มั้ยฮะ" ซึงรีตัวแข็งทือ
"ทำไมอะ นายไม่ชอบให้ผมอ้อนนายหรอ" จียงทำแก้มป่องแกล้งงอนอีกฝ่าย
"ป่าวหรอกครับ แต่ผมกลัวอดใจไม่อยู่" ซึงรีพูดออกมาแล้วหันหน้าหนีทันที
"หึหึ อดใจไม่อยู่จริงหรอ" จียงแกล้งลุกขึ้นไปนั่งทับหน้าท้องของซึงรี ด้วยท่าทางน่ารัก
"หึหึ ฮยองจะออนผมหรอไงครับ " ซึงรีพูดไปแล้วหายใจเข้าออกแรงๆให้หน้าท้องของตัวเองขึ้นลงแกล้งจียงเล่น
"ฮ่าๆ นายอย่าหายใจแรงสิ ผมจั๊กจี๊นะ" จียงยกตัวขึ้นเพื่อไม่ให้ตัวเองที่กำลังโดนกระตุ้นมีอารมณ์ร่วม
"ฮ่ะๆ ก็ฮยองจะออนผมนิ ผมก็อยากช่วย" ซึงรีหัวเราะออกมาเพราะเห็นท่าทางของจียงแล้วก็อดขำออกมาไม่ได้
"ไม่เอาแล้วๆ จะนอนแล้วๆ" จียงล้มตัวลงนอนข้างซึงรีทันที
"คร้าบๆ ผมขอกอดฮยองไว้แบบนี้ทั้งคืน ทุกคืน ได้มั้ยครับ" ซึงรีก้มหน้าให้ประชิดกับอีกฝ่าย
"ถ้านายไม่รังเกียดผมก็ยินดีฮะ" จียงยิ้มหวานให้ ทำเอาซึงรีหน้าแดงระเรื่อนิดๆ
"นอนได้แล้วฮะฮยอง ผมรักฮยองนะฮะ" ซึงรีพูดออกมาเบาๆแต่ก็พอที่จะทำให้จียงได้ยินแล้วก็อดยิ้มออกมาไม่ได้
"อือ ง่วงจะตายอยู่แล้ว" จียงงัวเงียจะนอน
"อ้าว ผมพูดเล่นนะเนี่ย กะจะ.." ซึงรีพึงพำๆ
"จะอะไรห๊ะ!!" จียงหันมามองซึงรีด้วยท่าทางสงสัย
"หึหึ ป่าวครับนอนเหอะ" ซึงรีดันตัวจียงให้ล้มลงนอน แต่จียงรั้น
"ไม่ๆๆ นายบอกผมมาก่อนจะอะไร" จียงเริ่มดื้อขึ้น
"ก็..แบบนี้ไงครับ" ซึงรีโน้มหน้าเข้าประกบจูบอย่างรวดเร็วทำให้อีกฝ่ายตั้งตัวไม่ทันแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธแต่อย่างใด
"อื๊มม..นายนี่ไวไฟนะ" จียงถอนริมฝีปากออกช้าๆแล้วแกล้งแซวเบาๆ
"นี่พื้นฐานมากฮะฮยอง อยากลองมากกว่านี้มั้ยละ" ซึงรีพูดท้าทาย
"ไม่อะ ผมง่วงจะตายอยู่แล้วนะ เพลียมากขอนอนนะ" จียงกลับมางัวเงียอีกครั้ง
"ก็ได้ครับๆ ผมรอดีกว่า ดองไว้จะได้อร่อย หึหึ" ซึงรีพูด
"ผมไม่ใช่ของดองนะ = =" คนทั้งคนบอกมาดอง เดี๋ยวโดน" จียงทำหน้าค้อนใส่
"ฮ่าๆๆ ผมล้อเล่นน่า ฮยองอย่าคิดมากสิ ไปนอนๆเดี๋ยวผมจะกอดทั้งคืนเลย" ซึงรีล้มตัวลงนอนข้างๆจียงแล้วโอบเอวบางไว้
"อือ ฝันดีนะ" จียงบอกแล้วก็ซุกหน้าเข้าที่หน้าอกกว้างของอีกฝ่าย แล้วก็เผลอหลับไปทันที
"หลับไวจังนะ หึหึ " ซึงรีพูดเบาๆที่ข้างหูของจียงพลางลูบผมเบาๆ จนตัวเองก็หลับไปเช่นกัน


_______________________________

ไรเตอร์คิดต่อไม่ออก = ="
คอมค้างบ่อย เลยรำคาน ต้องขออภัย TT

เม้นกันด้วยนะฮะ ขอบคุณมาก