คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ONE
ONE
“จะใครละ ก็ พล๊อต สามีในอนาคตแกไง”
“แม่ว่าไงนะ แม่จะให้ไอเด็กโรคจิตนั้นไปส่งเน็ตเนี้ยนะ”
“พี่สาวก็พูดเกินไปผมนะไม่ได้โรคจิตสักหน่อย”ToT มันมาแล้ว เวรกรรม
“นี้ไอเด็กบ้า พูดถึงก็โพล่มาเชียวนะ ฉันไม่ไปกับนายเด็ดขาด”
“ เห้ พี่สาวพูดงี้ได้ไง”
“นั้นสิ แกนี้ไม่ได้เรื่องเลย รีบๆ กินแล้วก็ให้น้องเขาไปส่งซะ เข้าใจไหม”อ๊าย แล้วแม่จะไปช่วยเสริมมันทำม้ายยยยย
“ไม่เอาอะให้ เด็กนี้ไปส่ง ให้เน็ตขี้แมวไปส่งยังดีกว่าเลย”ว่าแล้วก็เดินขึ้นห้องไปเลย
“เฮ้ย เดี๊ยวแม่ไปตามให้นะลูก รออยู่ตรงนี้ก่อนนะจ๊ะ”ว่าแล้วก็ขึ้นบันไดไปทันที
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เงียบ
“คอลเน็ต ลูก จะไม่ลงไปหาน้องหน่อยหรอลูก”
“ไม่เอา เน็ตไม่ลงไปหามันหรอก” ตะโกนดังๆไปเลย เผื่อไอเด็กบ้านั้นจะไม่ได้ยิน
“เห้ย ลงไปหาน้องเขาหน่อยเถอะ”
เงียบ
“คอลเน็ต ถ้าไม่ลงไปแม่คงไม่มีทางเลือก”
“ให้ตายเด็กบ้านั้นมาทำไมแต่เช้า มหาลัยเรียนไม่รู้จักไป เห้ยมหาลัย!! ตายสายแล้วทำไงดีจะลงไปก็เจอเด็กนั้นอีก โอ๊ย ทำไงดี”
(- - )( - -)(- - )( - -) หน้าต่าง
“เอาวะ คอหักตายก็ดีกว่าเจอ เด็กบ้านั้น ใครจะไปอยากเจอเด็กโรคจิตแบบนั้น”
เอาละ กระโดด ละนะ 1 2 3 อ๊าย ลอย ใครใครใครอุ้มฉ้านนนนน O_O
“นี้ พี่สาวคงไม่คิดที่จะกระโดดลงไปหรอกนะ” มองด้วยสายตา หื่นๆ แบบนี้อีกแล้วไอเด็กโรคจิต
“แล้วไงมันเรื่องของฉัน นายไม่เกี่ยว อย่ามายุ้ง =*=”แม่นะแม่ เปิดให้มันเข้ามาทำม้ายยยยย
“จะไม่เกี่ยวได้ไง ก็ผมเป็นถึงอนาคตสามีพี่สาวเลยนะ”
“ให้ตาย นายจะแต่งงานกับฉันทั้งๆที่ไม่ได้รักกันเลยเนี้ยนะ”
“อยู่ๆกันไปเดี๊ยวก็รักกันเองแหละ ไม่เห็นเป็นไรเลย พี่สาวออกจะ ขาว สวย น่าฟัดขนาดนี้ ผมโอเคนะ”
“แต่ฉันไม่โอเคยะ ที่สำคัญฉันมีแฟนแล้วชัดไหมห๊ะ” อ๋อใช่ไม่ต้องสงสัยหรอนะว่าทำมั้ยฉันกับเด็กนี้ถึงมาเถียงกันแบบนี้
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ที่ฉันต้องมาเถียงกับไปเด็กเกรียนนี้ เพราะแม่ของฉันกับแม่ของไอเด็กนี้เป็นเพื่อนรักที่สนิทกันมาตั้งแต่สมัยยังเด็ก และเขาก็อยากจะรวมเป็นครอบครัวเดียวกัน ( - -)*
โดนไม่นึกถึงจิตใจฉันเลย คนก็บอกว่ามีแฟนแล้ว แต่แม่ดันบอกว่า มีแล้วแล้วก็เลิกได้ คืออาร๊ายยยย
“ นี้ไอเด็กหื่นจะจับฉันอีกนานมั้ย ”
“ พี่สาว โถ่ทำเป็นห่วงตัวอีกไม่นาน เราก็จะแต่งงานกันแล้วนะ ” พูดอย่างเดียวไม่เท่าไหร่แต่สายตานี้สิ จะกินกันเลยมั้ย?
“ ใครจะไปแต่งงานกับนาย ถามจริงคิดไง อยากมาแต่งงานกับฉันหะ ? มีปมรึไง ? “
“ ตอนนี้ไม่ว่าผมจะมีปม หรือ หมาใครตาย แต่พี่ต้องไปเรียน เพราะฉะนั้นไป เดี๊ยวผมไปส่ง “
“ เออๆ รู้แล้วๆ “ ถ้าพูดปกติคงไม่ไปด้วยหรอก แต่นี้ตั้งแต่พูคำว่ามีปมไป แล้วหน้าหงอยซะขนาดนี้ใครจะไปใจร้ายขนาดไล่ต่อได้
@ มหาวิทยาลัยชองซาน
ฉันคอลเน็ตเรียนมหาลัยนี้มา 3 ปี ทั้งๆที่เรียนมหาลัยมันควรจะสงบกว่านี้แต่มันมีตัวกวนมาทำเสียงดัง น่ารำคาญได้ทุกวันจริงๆ
“ เน็ตๆๆๆ “ ก็ไอตัวเล็กเพื่อนฉันนี้แหละตัวป่วน
“ อะไรของแกเนี้ยลิน “ ฉันหันไปหายัยเพื่อนตัวดีที่มัวแต่สะกิดๆฉันอยู่
“ แกกับพี่วินนี้ตกลงรักกันจริงป่าววะ “ - * - มันใช่เวลามั้ยเนี้ย
“ อะไรของแกมันใช่เลาถามมั้ยเนี้ย เดี๊ยวก็เรียนไม่รู้เรื่องกันพอดี “ อะไรของยัยนี้ ปกติไม่เห็นถามอะไรเลย เรื่องฉันกับพี่วิน พี่วินเป็นรุ่นพี่ฉันหนึ่งปีเขาอยู่ปี4 ฉันอยู่ปี3 เราคบกันตั้งแต่ที่ฉันอยู่ปี1
“ แล้วแกรักเขาจริงหรอวะ เขาจริงจังกับแกหรอวะ เขาจะดุแลแกจริงหรอวะ”
“ อะไรของแกอยู่ๆ ก็มารั่วคำถามใส่กัน มีไรปะเนี้ย”
“ คือเมื่อวานฉันกับฟ้าไปเจอพี่เขากำลังนัวเนียกับผู้หญิงที่ผับอะดิ”
“ แกตาฟาดป่าวลิน เมื่อวานพี่เขาบอกว่าจะไปทำรายงานบ้านพี่แทมนะ ไม่เห็นบอกว่าจะไปผับ”
“แกคนเราถ้ามันจะนอกใจ มันไม่บอกแกหรอก” พูดเสร็จยัยลินก็เอารูป ที่พี่วินไปนัวเนียกับผู้หญิงคนอื่นมาให้ฉันดู
“ เห้ย อะไรกันวะเนี้ยไหนบอกว่าไปทำรายงาย ทำง้ำด้ไงวะ” พี่วินทำงี้กับฉันได้ไงวะ คนแม่งอุสาไว้ใจ ถ้าลินถ่ายรูปไว้ฉันก็คงไม่เชื่อ
“ ฮึก ทำไมทำงี้วะ ก็แม่งเคยบอกไปแล้วว่าไม่ชอบ” ลินที่เห็นเพื่อนร้องไห้ ก็ทำหน้าตกใจทำอไรไม่ถูก เน็ตนะกติจะเหมือนคนเข้มแข้ง ไม่ว่ามีอะไรร้ายแรงก็จะไม่แสดงออกมา แต่ครั้งนี้กลับร้องออกมาง่ายๆ
“เฮ้ยๆ ใจเย็นเดี๊ยวหมดคลาสแล้วค่อยไปคุยก็ได้”
หลังจากนั้นฉันลินก็ไม่ได้คุยกันอีก เพราะอาจารย์ด่านะสิว่าคุยอะไรกัน หลังหมดคลาสฉันกับลินเดินไปตึกวิศวะทันที พี่วินเรียนวิศวะ ส่วนฉันเรียนออกแบบ เราเจอกันโนบังเอิญ ตอนที่ฉันทำของตกแล้วเขาก็มาช่วยเก็บ ดีนะที่ตึกวิศวะ กับออกแบบไม่ไกลกันมากไม่งั้นเดินขาลากแน่มหาลัยก็ไม่ได้เล็กๆ แล้วตอนที่ฉันเดินไปก็เจอพี่วินนั้งอยู่ ที่นั้งประจำของเขากับผู้หญิงคนนึง
“ เน็ตๆ ผู้หญิงคนนั้นไงที่อยู่กับพี่วิน” ยัยลินบอกฉัน หึก็สวยอยู่หรอก เรียนบริหารสินะ มหาลัยฉันดูคณะจาเข็มกลัด ที่จะเป็นสัญลักษณ์ของแต่ละคณะ
“ คนอย่างคอลเน็ต ไม่มีวันเสียน้ำตามากกว่าหนึ่งครั้งให้ผู้ชายเฮงซวย” พูดเสร็จก็เดินตรงเข้าไปหาอีกฝ่ายทันที
“ เน็ต มาได้ไง “ พี่วินดูตกใจที่เห็นฉันมาหา คงเพราะปกติฉันจะโทรบอเค้าก่อนจะมาทุกครั้ง คงเพราะงั้นมั้ง ฉันเลยเป็นยัยโง่ที่ไม่รู้อะไรเลย
“ ทำไมละค่ะ ถ้าเน็ตมาโดยไม่บอกมันจะมีอะไร”พูดเสร็จฉันก็ยิ้มให้พี่วิน ยิ้มแบบที่ลินกับฟ้าเคยบอกว่ามันดูร้ายกาจ หึ
“ พี่วินรายงานเมื่องานเสร็จมั้ยค่ะ เมื่อวานนอนหลับสบายมั้ย มีความสุขมั้ยวันนี้” ฉันถามพี่วินก็ทำหน้าไปไม่ถูก เหมือนคนทำอะไรผิดมา
“ รายงานนะเกือบเสร็จแล้ว แล้วเน็ตมีอะไรรึป่าวพูดจาแปลก”
“ แล้วมีความสุขมั้ยค่ะ ทีหลอกเน็ตให้เป็นคนโง่ได้ สนุกมั้ย” ฉันถามเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ ตามความโกรธที่กำลังเดือดขึ้นเรื่อย คนที่เดินผ่านไปผ่านมาหันมามองกันเต็มไปหมด
“ เน็ตจะเสียงดังทำไม คนหันมามองหมดแล้ว”
เพี๊ยะ เพี๊ยะ
ฉันตบหน้าพี่วินจบเป็นรายมือ แต่แค่นี้มันยังน้อยไปที่คนอย่างเขาได้ทำไว้กับฉัน
“ ทำไมหรอคะกลัวคนอื่นสันดารชั่วๆ ของพี่รึไง ฉันไม่โง่ให้พี่หลอกต่อไปหรอนะ เมื่อว่าไปนัวกับยัยนี้มามีความสุขมั้ย” ฉันพูดพร้อมกับหันไปมองหน้ายัยนั้น ที่นั้นหน้าเสียอยู่
“เน็ตเปล่า พี่เปล่า”
“ ยังกล้าพูดอีกนะ ฮึคนไม่มีสำนึก แล้วยังหน้าด้านอย่างพี่เนี้ยนะที่ฉันคบมาได้ตั้ง 3 ปี
ฉันมีรูปถ่าย พี่อยากดูมั้ยละ เลิกกันเถอะฉันไม่อยากทนเป็นคนโง่ให้พี่กับยัยบ้านนี้มาหลอกหรอกนะ เชิญมีความสุขกับนไปเถอะ” แล้วฉันก็หันไปมองหน้ายัยนั้น
“เธอนะอยากได้ก็เอาไปผู้ชายแบบนี้หนะ แต่บอกไว้ก่อนนะ ผู้ชายแบบนี้ไม่มีวันจริงใจกับเธอหรอก” ยัยนั้นมองฉัน แต่ไม่ได้พูดอะไร ฉันเลยลากยัยลินออกมาจากตรงนี้ หึ คนอย่างฉันไม่ได้หลงพี่เขาถึงขนาดจะยอมได้ทุกอย่างหรอกนะ ฉันเป็นพวกที่จะไม่ยอมเป็นตัวเลือกให้ใคร เพราะฉันต่างหากที่จะเป็นคนเลือก
หลังจากที่หายหัวไป เป็นปี ตอนแรกจะไมแต่งมันแล้ว แต่ไม่รู้ไง ก็กลับมา55.
นี้คือพี่วิน
BB B
ความคิดเห็น