รุ่นพี่ใจร้ายกับรุ่นน้องจอมกวน

ลำดับตอนที่ #3 : อีกครั้งกับพี่เท็น

“อีกครั้งกับพี่เท็น”

[โรงอาหาร]

   หนอย~  ไอหมีหล่อบ้านั้นมันเป็นใครนะ นึกแล้วโมโห ยิ้มเยาะกันงั้นหรอ ชิ! อย่าให้เจออีกนะแม่จะทำให้อายขายขี้หน้ากลางประชาชีเลยคอยดู โว๊ยยย  ง่ำๆ ง่ำๆ กินเข้าไปกินๆกินให้หายโกรธ

“ =O= ” ฉังเงยหน้าขึ้นไปมองไอกล้า ที่ตอนนี่กำลังมองฉันกินอย่างเอาเป็นเอาตาย ด้วยสีหน้าแบบทึ่งๆ

“ไรอะ” ถามกลับอย่างไม่แยแส แต่จริงๆฉันรู้หรอกว่าทำไมมันถึงได้จ้องฉัน แล้วทำหน้าแบบนั้น

“มึง มึงกินแบบไม่เกรงใจคนเลี้ยงเลยนะ =  =” นั้นไงว่าแล้ว

“ไม่นะ นี่เกรงใจแล้วนะ” ฮ่าๆๆๆ ว่าไปนั้น จริงฉันไม่คิดจะเกรงใจมันเลยซักนิด ก็มันหมั่นไส้หนิหว่า

“อ้อหรอ นี่เกรงใจ!?” มันตอบแล้วทำปากเบะ

“ช่ายยยยย~ ”

“แล้วนี่ตกลง มึงอารมณ์เสียเรื่องไรว่ะ” แหนะ อารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย มันทำให้ฉันอารมณ์เสียอีกละ

“เหอะ! ป่าวนี่ ไม่มีอะไร แค่ร้อนเฉยๆ”

“หรอ~ แค่ร้อน? โรคพิษสุนัขบ้ากลับมาแล้วหรือไง เดือนนี้ยังไม่ได้ไปฉีดยาสินะ” ไอ้.... ดูมัน ดูมันพูดดิ นี่เพื่อนรักมึงนะ

“ ( -^-) ” ฮึ!! ไม่สนแล้ว ไอกล้านิสัยไม่ดี!

“นี่ไอเท็น มึงเรียกกูมาตั้งแต่เช้า เพื่อให้มาเลี้ยงข้าวยังไม่พอ ยังจะมาอารมณ์เสียใส่กูอีก ถามจริงเหอะ มึงบ้าป่ะ? ”

“โอ้! ไอนี่ เราแค่เล่นตัวนิดหน่อยเพื่อให้แกมาเอาใจ แต่ดูพูดดิ ไม่เล่าให้ฟังแล้ว” นิสัยไม่ดี ไอกล้าบ้า บ้าๆๆๆ เค้าจะร้องไห้ละน้า~ ง้อเลยด้วย

“อะๆ โอเคๆ ไม่แกล้งแล้ว ทีนี้บอกได้ยังว่าเกิดไรขึ้น” เฮ้อ~ ดูทำหน้าเข้าดิ ความจริงใจหนะมีไหม โถ่ดูออกหลอกหย่ะว่าอยากรู้ แต่ช่างเหอะฉันกับมันไม่ค่อยมีความลับต่อกันอยู่แล้ว หลังจากนั้นฉันก็เลยเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นตั้งแต่ตอนเจอไอ้หมีหล่อ และสิ่งที่ได้รับกลับมากลับมาหลังจากเล่าเรื่องจบคือ….

“อุ๊บ! ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”

“ =*= ”

“โอ๊ยปวดท้อง ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ”

“มากไป =*=” ดูมันขำดิ กลัวไม่ได้ขำก่อนโลกแตกรึไงห่ะ!

“ฮ่าๆๆ โอเคๆ ที่ฟังมานะกูว่ามึงนั้นแหละที่ผิด ฮึฮึ” ดูมันไม่ใช่เรื่องตลกเลยกลั่นขำซะหน้าดำหน้าแดงเลยนะ ตลกมากเรอะ!

“เราผิดตรงไหน คนอะไรเดินไม่ดูทางแล้วยังจะเดินชนเราอีกนิสัยไม่ดี”

“ไม่ๆ เท่าที่ฟังนะ กูนึกภาพออกอย่างเดียวเลยคือ มึงนั้นแหละเดินไม่ดูทาง”

“อ้าว~ ไอนี่ ไหงงั้นอะ”

“อีกอย่างนะ เขาก็ขอโทษมึงแล้วนี้ แต่มึงอะยังไม่วายไปโวยเขาอีก”

“ก็มัน…..” โหย เถียงไม่ออกเลยวุ้ย!

“แล้วก็นะ เขาก็เก็บของให้มึงด้วยนี่ ฮึ!  มึงไปอารมณ์เสียใส่เขาทำไมว่ะ โชคดีแค่ไหนแล้วที่เขาไมต่อยมึงอะ ฮึฮึฮึ” อีกละ ไม่ต้องกลั้นแล้วจะขำก็ขำมาเลย ตลกมากนักหรอห๊ะ เออขำไปขำจนขากรรไกรค้างไปเลย!

“เออเราผิด ผิดตลอดแหละ เข้าข้างกันจริงรู้จักกันรึไงห๊ะ!”

“ไม่รู้หรอก แต่ไม่แน่ถ้าเจอกูจะเอาเขามาเป็นเพื่อนให้ได้เลย”

“ไมว่ะ”

“อ่าว กูจะได้ให้เขามาแกล้งมึงบ่อยๆไง ฮ่าๆๆ”

“ไอ้ ...)@#$#%#$@$(%^&$% ”

“ฮ่าๆ เออนี่เดี๋ยวมึงไปร่วมกิจกรรมรับน้องใช่ป่ะ”

“ชิ! เออดิ มึงก็ไปไม่ใช่หรอ”

“ก็ใช่ แต่คนละสถานะกับมึงอะ^^ แล้วก็อย่าให้ความแตกนะมึง^^ สู้ๆ” โหย ดูมันสนุกกันจริงนะ เออหลังจากตอบตกลงพวกแกนี่ก็ให้ความร่วมมือกันดีเหลือเกิน จัดการเพิ่มรายชื่อ รหัสปลอมในใบรายชื่อซะเสร็จสรรพ แถมพออาจารย์รู้ยังไม่ห้ามด้วยกลับสนับสนุนซะงั้น แล้วยังอวยพรด้วยนะ ‘ขอให้สนุกนะเท็น^^’ นี่อาจารย์แน่เรอะ! มันน่าไหมหละ นี่ฉันต้องทำอะไรแบบนี้จริงดิ ………..แต่ก็…………..น่าสนุกดีนะ^^

.

.

.

.

.

ตึง! ตึง! ตึง! 

เสียงกลอง เสียงดนตรี เสียงร้องเพลง และเสียงหัวเราะดังมาไม่ขาดสายดูสนุกสนานเฮฮา ตอนนี่เป็นกิจกรรมรับน้องของพวกสัทนาการ มันช่างสนุกจริงๆด้วย ฮ่าๆๆ ...

ซะเมื่อไหร่หละ นี่ฉันทำอะไรเนี้ยไหงโดนลงโทษโดยการยืนเด่นเป็นสง่ากลางกลุ่มเฟรชชี่ละเฮ้ย!! เพราะอะไรหนะหรอ ฮึ! ก็มาช้าไงหละ สายแค่ 20 นาที เองนะ หยวนๆให้ไม่ได้หรอ นี่น้องใหม่นะเฮ้ย! โหยเพราะไอกล้าแท้ๆเลย ชวนคุยแถมเดินช้าอีก กะจะให้ฉันโนลงโทษแหงๆแผนสูงนะแก นี่ขนาดบอกไม่ให้ฉันเด่นนะ แล้วถ้าบอกให้ฉันเด่นนี่ สงสัยได้ขี่คอไอกล้ามารับน้องแหงเลย แต่ถ้าถามว่าอายไหม? บอกได้คำเดียวชัดๆเลยว่า ‘ไม่’ ถ้าแค่นี้อายอย่าเรียกฉันว่าเท็นเลย

“เอาหละครับน้อง บอกชื่อกับรหัสน้องมาครับ”

“อะ เออ ทะ เท็นค่ะ รหัส 1010 ค่ะ” เพื่อความเนียนต้องพูดตะกุกตะกักใช่ปะ แอ๊บซะหน่อยเดี๋ยวไม่เชื่อว่าเป็นรุ่นน้อง หนูขี้ขลาดค่าาา

“ครับน้องเท็น ทำไมถึงมาช้าครับ” ถามทำไมหรอคะ รู้แล้วจะคอยไปรับส่งหรอคะคุณน้อง~ อรั๊ยยย~ (  >.<)~~~

“เออคือ พอดีระหว่าทางหนะค่ะ เจอคนแก่กำลังข้ามถนน เท็นเลยไปช่วยพยุงแกข้ามถนน แล้วเห็นแกถือของท่าจะหนัก เท็นก็เลยอาสาช่วยถือของไปส่งแกที่ป้ายรถหนะค่ะ (*^* )” และส่งสายตาวิ้งๆน่าสงสาร หึหึ แถไปให้ไกล และจงไปให้ถึง ฮ่า บางทีฉันน่าจะได้รับรางวัลตุ๊กตาทองนะเนี้ยเก่งอะไรอย่างนี้ หึหึหึหึ

“ ^^ หรอครับ ลำบากแย่เลยนะครับเนี้ย”

“ค่ะ” เห็นไหมหละว่ารุ่นพี่คนนี้เจ๋งขนาดไหน หึหึ

“ในเมื่อน้องใจบุญขนาดนี้ น้องคงไม่ว่านะครับถ้าน้องจะเต้นให้เพื่อนๆน้องดู ^^ ”

“ ขะ ขอไม่ใจบุญตอนนี้ได้ไหมคะ?”

“ไม่ได้ครับ ไหนๆก็ใจบุญแล้ว ยังไงก็ช่วยโชว์หน่อยนะครับ ” และเขาก็ยิ้มอย่างเป็นมิตร(รึป่าว) โหไม่ต้องการเลยคุณน้องขา ~

“……….ค่ะ ก็ได้ค่ะ ^^ ” หึ ในเมื่อขอมาเจ๊จัดให้ เอาเลย เต็มที่เลยน้อง มิวสิค!!!

ตึง! ตึง! ตึง! ตึง!

“ไก่ย่างถูกเผา ไก่ย่างถูกเผา มันจะโดนไม้เสียบ เสียบตูดซ้าย~ เสียบตูดขวา~ ร้อนจริงๆ ร้อนจริงๆ ร้อนจริงๆ” โหเพลงคลาสสิกมากค่ะ ^^

“ไก่ย่างแมททริก ไก่ย่างแมททริก มันกำลังถูกยิง มันกำลังถูกยิง เฉี่ยวปีกซ้าย~ เฉี่ยวปีกขวา~ ยิงไม่โดน ยิงไม่โดน ยิงไม่โดน” ฮ่าๆ ไก่ฉันหลบพ้นย่ะ

“ไก่ย่างส้มตำ ไก่ย่างส้มตำ มันจะกินส้มตำ จกปีกซ้าย~ จกปีกขวา~ แซบจริงๆ แซบจริงๆ แซบจริงๆ” เอ่อ หลายตัวแล้วนะ ไก่หนะ = =;

“ไก่ย่างนางแบบ ไก่ย่างนางแบบ มันจะไปเดินแบบ มันจะไปเดินแบบ บลาบลา บลาบลา~” โว๊ยยยยย ไก่เยอะแท้ หมดเล้าแล้วคู๊ณณณณณณ จะไก่อะไรนักหนาคะ ไอไก่นี่ก็ขยันแท้ ไหนจะโดนย่าง ไหนจะโดนยิง แถมตำส้มตำ กับเดินแบบอีก ถามจริง? คนไม่วิ่งหนีเพราะเจอผีไก่ย่างมั่งหรอคะ!? และแล้วฉันก็เต้นเสร็จ เอาซะอิ่มเลยไง = =

“ครับๆ น้องมานี้หน่อย มีของขวัญให้ครับที่น้องเต้นมัน”

“คะ!??” ฉันเดินไปหาพี่ที่เรียกฉันอยู่หน้าแถว อะไรอีกหละทีนี้?

“หลับตาด้วยครับ” ห๊ะ!? หลับตา? ทำไมอะ?

“เออพี่ หลับตาทำไมหรอคะ?” เล่นอะไรกันอีกว่ะ

“อ้าว ถ้าน้องไม่หลับตา เดี๋ยวแป้งเข้าตานะครับ ^^” อ๋อ และแล้วก็มีขบวนแห่ขันแป้ง เดินเรียงแห่เข้ามาอย่างเป็นระเบียบและสวยงาม แหม~ ดูแล้วงามตาจริงๆ ^^   ไม่ใช่แล้ว!! อะไรกันเนี้ย แป้งสีต่างๆ ผสมน้ำพร้อมทา พวกพี่ๆแต่ละคนถือกันมาคนละขันเลย ทำไมให้เลือกสีหรอ!?

“เลือกสีได้ป่ะคะ?” ฉันยิ้มแหยๆแล้วถามออกไป เยอะเกิ๊นนน เลือกสีดีกว่า เอาสีขาวนี่แหละดีสุด

“เลือกไปก็เท่านั้นแหละน้อง”  หือ?!

“เพราะน้องต้องโดนทุกสี” แม่เจ้า!!!  เอามาอย่างกับกล่องดินสอสี มีทั้งสีส้ม ชมพู ขาว เขียว เหลือง ฟ้า จะแต่งไปเดินแฟชั่นเรอะ ถามจริงซื้อที่ไหนเนี้ย!?  แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เอาว่ะ หลับก็หลับ สิวจ๋า~ อย่ามาเยี่ยมบ่อยนักนะ อาหารต้อนรับเค้าหมดแล้วอะตัวเอง TOT

แปะ! เย็นนนนน ~ แปะๆ  แปะ! แปะ! โหย~ แปะเป็นเม็ดฝนเลยนะ   จึก! แหนะมีจิ้มด้วย  จึก! อือเขียนอีกตางหาก เอาเลยแล้วแต่พี่สบายใจ เต็มที่ เสียงหัวเราะที่ก็ดังดีจัง เห็นฉันสวยหรอถึงหัวเราะหนะ = =

แปะ!..............................หือ!?....................?????? นานไปละ อะไรอะ? ทำไมถึงแปะแป้งฉันทีเดียวสองแก้มพร้อมกันเลยอะ แล้วอีกอย่างจับอยู่อย่างนั้นไม่ยอมปล่อยด้วย!? อุก!? ทะ ทะ ทำอารายยยยย!! บะ บีบแก้มฉันเฉยอะ!? แถมหมุนๆๆๆ โอ๊ยยยย แก้มนะไม่ใช่เครื่องปั่นน้ำแข็งใส หมุนอยู่นั้นแหละ! แต่ทำไม่เงียบหละ พี่เค้าทำขนาดนี้ต้องมีเสียงหัวเราะบ้างสิ แม้แต่เสียงกลองยังไม่มีเลยอ่ะ เอาว่ะ ฉันตัดสินใจลืมตาดูว่าเกิดอะไรขึ้น และสิ่งที่เห็นคือ…..

พรึบ!!!!  o_O?!!!

“นะ นาย!!!” หน้าแบบนี้ รอยยิ้มแบบนี้ ชัดเลย แก! ไอหมีหล่อ!!!!!

“สวัสดีครับ ^^ ”

 __________________________________________