คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ข้อตกลงและการพบเจอของพี่เท็น
“ข้อตกลงและการพบเจอ”
อ่า~ ชีวิตต้องผ่านเรื่องต่างๆมากมาย ถึงจะเป็นบทเรียนชีวิต….แต่ฉันไม่ต้องการบทเรียนชีวิตซ้ำๆหลายๆรอบหลอกน้า~ ให้ตายสินี่ฉันกำลังทำอะไรอยู่เนี้ย ต้องไปเป็นเฟรชชี่จริงๆหรอ TOT อยากร้องไห้ บ่นไปก็เดินไปรวมกลุ่มกับน้องเฟรชชี่อยู่ดี แต่ก่อนไปรวมกลุ่มตอนนี้มันยังเช้าอยู่ ฉันเลยนัดไอกล้ามากินข้าว จริงๆให้มันมาเลี้ยงนั้นแหละ เฮ้อ~ ชีวิตหนอชีวิต วันนี้เป็นวันเปิดภาคเรียน รุ่นน้องก็ทยอยกันมาเพื่อมอบตนเองให้รุ่นพี่แกล้ง เหอะ! ช่างน่าสงสาร(รู้สึกก่อนหน้านี้เธอก็ทำไม่ใช่หรอ =*=) ฮึ นึกถึงเรื่องนั้นทีไร มันน่าโมโหจริงไม่น่าเผลอพูดไปเลย
.
.
.
.
.
[ย้อนไปในห้องประชุม]
‘มึง ต้องไปเป็นเฟรชชี่’ ….!!!?
‘หา!!!!!!?’ อะไรว่ะ เฟรชชี่?
‘ไม่ต้องมาหา ไม่ได้มีอะไรหาย’
‘หายดิ ใจเราไง หายไปอยู่ตาตุ่มเลยเนี้ย มันหมายความว่าไงวะ’
‘เฮ้อ ฟังนะไอเท็น’
‘เออ ฟังอยู่ว่ามาให้เคลียร์ดิ๊’
‘มึงอะหน้าตาดี’
‘แล้ว?’ แน่นอนสิ
‘มึงอะหน้าก็เด็กใช่มะ ตัวก็เล็ก แบบ… มันลงตัวแล้วอะ’
‘แค่เนี้ย?’ อะไรของมันว่ะ
‘ก็เออไง ตัวมึงเตี้ยที่สุดในกลุ่มแล้ว ใช่มะพวกเรา ‘
‘ใช่!!!!’ =O=;
‘อ้าวเฮ้ย! ไหงงั้นอะ เพราะเราเตี้ยเลยต้องทำ แค่เนี้ย? ไม่ยุติธรรมว่ะ พวกแกเห็นด้วยหรอ’ บอกมาว่าไม่เห็นด้วยซะ ฉันจะได้รอด บอกมา บอกมา บอกมาสิ
‘เห็นด้วย’ =O=; ชะ! อ้าว! พูดอย่างพร้อมเพรียงโดยไม่ได้นัดหมาย อะไรอ่า แหมรักกันจริงนะพวกแก
‘ เราเหมาะยังไงอ่า’ พูดมาถ้าฟังไม่ขึ้น แม่เฉือนทิ้งให้หมดเลยเจ้าพวกนี้นี่
‘แกน่ารัก’
‘ ( ‘ ‘ )?’ น่ารัก? แน่นอนถ้าถามฉันว่าตัวฉันน่ารักไหม ฉันตอบได้เลยว่า น่ารักมากกก
‘แกหน้าเด็ก’
‘ ( ‘ ‘ )?’หน้าเด็ก? ใช่หน้าฉันไม่เหี่ยวไวเหมือนหน้าพวกแกหนิ
‘แกตัวเล็ก’
‘( ‘ ‘ )?!’ แน่นอนว่าฉัน…ตะ ตัวเล็ก?
‘ขนาดตัวแกเหมาะกับการเป็นเฟรชชี่แล้ว^^’
‘( -o-);’ ขะ ขนาดตัว?
‘ก็ง่ายๆเลย มึงเตี้ยไง พอๆกับน้องปี1 นั้นแหละ อยู่กันมาตั้งนานยืดได้แค่เนี้ย เตี๊ย เตี้ย^^’ โอ้โห ไอกล้า นี่ปากมึงหรอ กินหมาไปกี่ตัวแล้ววะ
‘ปากดีจริงนะไอกล้า เราไม่ได้เตี้ย’
‘เตี้ยสิ เห็นๆกันอยู่’ ไอ้……
‘ไม่เตี้ย’
‘เตี้ย’
‘ไม่เตี้ย’
‘เตี้ย’
‘ไม่เตี้ย’
‘เตี้ยยยยยย’
‘โว้ยยยย มึงอายุเท่าไหร่แล้วห๊ะไอ้กล้า เถียงเราอยู่นั้นแหละ เออเตี้ยแล้วไงว่ะ เราไม่สูงเท่าแกแล้วไง มันมีปัญหามากนักหรือไงกับความสูงของชาวบ้านเค้าหนะหา โถ่ความสูงมันไม่มีผลกับแนวราบนี้หว่า ’ อุ๊บส์ (OxO);;;
‘-O-‘
‘-O-;’
‘=O=’
‘=O=;;;’
‘ไอเท็น…..’
‘หือ อะไร’
‘เมื่อกี้…พูด…’
‘ช่างเหอะ เราเป็นก็ได้ แค่ดูเฉยๆใช่ไหมหละ แค่นี้เราเป็นก็ได้ แต่มีข้อแม้^^’
‘ห่ะ?!’
‘แกจะต้องเลี้ยงข้าวเราตลอดระยะเวลาที่เราเป็นเฟรชชี่ ตกลงป่าว^^’
‘…’
‘ว่าไง ^^’
‘…’
‘1’
'...'
'2'
'...'
'สะ..'
‘ตกลง!!!’
‘ก็แค่เนี้ย' แหมทำงกไปได้ เดี๋ยวจะกินให้ไม่มีตังติดกระเป๋าเลยคอยดูสิ หึหึหึหึ (ชั่วร้ายนะเธอ = =;)
.
.
.
.
[กลับสู่ปัจจุบัน]
โอ๊ยยยย เซ็งโว๊ยยยยยยย เซ็ง เซ็งจริงๆ…ไม่เป็นไรอดทนไว้เท็น เพื่อข้าวฟรี อดทนไว้!! หิวอ่า หิวแล้วนะ จะกินช้างได้ทั้งตัวอยู่แล้ววว ข้าวๆๆๆ ข้าวจ๋า ในขณะที่ฉันกำลังเดินไป และบ่นต่อไปอย่างอารมณ์สีย
พลัก!!!!! ตุบ!
“โอ๊ย!” เจ็บนะโว๊ย ขวับ! หันไปมองอย่างอาฆาต
อ๊ะ! หล่อวุ้ย เหมือนหมีเลย สูงอีกต่างหาก น่ากิน... เอ้ยไม่ใช่ละ
หืม…เหมือนเคยเห็นที่ไหน….แต่นึกไม่ออกอะ ช่างเถอะเรื่องนั้นไม่ต้องสน สนแต่….
“ขอโทษครับเป็นอะไรป่าว”
“ไม่มั้ง นั่งจุ้มปุ๊อยู่ตรงนี้ คงสบายมากเลยมั้งคะ” หึ ขอวีนหน่อยเหอะ ถึงหล่อก็ไม่ให้อภัยหย่ะ (โมโหหิวแล้วพานไปทั่วนะยัยคนนี่) คนหล่อก็ไม่เว้น
“เออ ขอโทษจริงๆครับ” เขาเดินเข้ามาจะช่วยพยุงฉัน
“ไม่ต้อง ลุกเองได้เหอะ” พับๆๆ ลุกขึ้นมาปัดฝุ่นซะหน่อย แล้วหันไปมองหน้าผู้ชายคนนั้นอย่างเคียดแค้น (ไปแค้นไรนักหนานะ) โอ๊ย! หงุดหงิดโว๊ยหิวด้วย
“เออ ไม่เป็นไรนะครับ?”
“เออ ไม่ต้องมายุ่งหรอกน่า” รำคาญ น่าเบื่อ เจ็บ หงุดหงิด หิวข้าว เสียฟอร์มโว๊ย! แล้วฉันก็เดินหนีมา โดยไม่ลืมส่งสายตาหงุดหงิดไปให้ ชิ!
เดินไปได้ไม่ไกลเท่าไหร่ มีใครไม่รู้คว้ามือฉันไว้ อะไรกันนักกันหนาจะไปกินข้าว หันไปมองอย่างรำคาญ อ๊ะ! ไอหมีหล่อนี่หว่า
“อะไร ตามมาทำไม ถ้ามาขอโทษอีกละก็ไม่ต้อง รำคาญ แล้วก็ปล่อยได้แล้วมือน่ะ อยากให้ฉันขอโทษด้วยรึไง” หึ ไม่มีวันซะหรอก
“ป่าวครับ”
“แล้วอะไร” ถามไปแบบอารมณ์เสียสุดๆ ยิ้มทำไมห๊ะ บ้านเป็นนักแสดงตลกหรือไง
“น้องทำกระเป๋าตกน่ะครับ”
“อุก……ขอบใจ (_ _)/// ละ แล้วฉันก็ไม่ใช่น้องนายด้วย” อายสุดๆเลยวุ้ย โอ๊ยยย ช่างแล้ว
หนี ต้องหนีให้ไกลจากตรงนี้ เกียจร้อยยิ้มนั้นจริงๆโว๊ยยย!!!!
______________________________________________________________________________________
ความคิดเห็น