คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : DARK HORSE 07
Dark Horse 07
ท่ามลาบรรยาาศเียบสัมีเพียเสียลมหายใอีวอนเ้าออเป็นัหวะ แสพระอาทิย์สีแส้มอาบไปทั่วผืนฟ้าว้าสวยามวนมอ แ่ในเวลาแบบนี้ีวอนลับทำไ้เพียพ่นลมหายใยาวออมา อนนี้เายืนอยู่หน้าโันาให่ามุนัหมายแลเปลี่ยนัวประันับอเพียนเียว มือหนายึ้นลูบแผ่นป้ายห้อยออน เาหลับาลพลาไล่นิ้วลูบไปามัวอัษรทีละัวใ้สมาธิเพ่ฟัเสียารเลื่อนไหวทา้านใน
สิบน...
ไม่ิ
สิบว่านเห็นะไ้!
แ่นี้็มาพอะทำให้แน่ใว่าทานั้นประเมิน่าพวเราเอาไว้สูเอาาร นานัเรียแลเปลี่ยนอเพียแ่ผมนเียว แ่ลับนพวมาั้มามายนานี้ เป็นไปไ้ว่าทานั้นะไหวัวทันรู้แล้วว่าทาผมเอ็ยนมาทั้รอบรัวเ่นเียวัน เพียแ่ผมส่สัาเรียรอบรัวทุน็พร้อมะบุเ้ามาล้อมโันี้อีั้นทันที
ีวอนิับัวเอ่อนะัสินใ้าวเท้ารเ้าไปภายในโัสีเินนาให่ ลิ่นอับอฝุ่นมามาย้าในบ่บอว่าสถานที่นี้น่าะเยถูใ้เป็นโรานมา่อนไม่ผิแน่ วามวาสายามอนนับสิบในโัยืนเรียัน ในมืออทุนถือปืนมามายหลานรูปแบบ
และทา้านในสุอโัหิสาวทีไ้ื่อว่าเป็นหนึ่ใน ‘รอบรัว’ ำลัถูับใหุ้เ่าลับพื้น!
“เ๊!”
ร่าสูเอ่ยเสียเรียทันทีพร้อมับสาวเท้าเ้าไปหา ถ้าไม่ิว่าปลายระบอปืนสีเินถูยึ้นมาะัารระทำนั้นลเสีย่อน ึฮุนไม่ไ้แสสีหน้าอะไรมาไปว่าารระทำอนเอ ่าาแทฮยอนโยสิ้นเิ ายร่าบาวารอยยิ้มสะใออมา่อนะระุมือ้าหนึ่ระาผมฮโยริอย่าแรน้อเยหน้าึ้น เธอิามอแทฮยอนอย่าไม่ยอมแพ้ ถึแม้ะโนมั้อมือ้อเท้าเอาไว้แ่นแบบฮโยริ็ไม่มีวันยอมให้ใร่มู่ไ้แน่นอน
“น้อายอเธอมา่วยทั้ที ไม่ิะส่รอยยิ้ม้อนรับหน่อยหรอ?”
้มลระิบ้าหูหิสาว่อนะสะบัมือปล่อยเส้นผมนั้นออ ฮโยริล้มลับพื้นเรียฝีเท้าอีวอนให้ยับะเ้ามาใล้อีรั้
ปั!
ไม่เสียเวลาิแม้แ่น้อย ึฮุนลั่นไปืนเี่ยวปลายเท้าีวอนไปเพียนิเียว่อนะยับระบอปืนสูึ้นเป็นเิบอว่า ถ้ามีอีรั้ลูระสุนไ้ฝัเ้าลาหัวใเาแน่นอน ีวอนัฟันรอ้วยวามโรธ แ่็้อ่มเอาไว้เมื่อเห็นรอยยิ้มบาาใบหน้าสาวให่อย่าฮโยริ เธอพยายามแย้มยิ้มทั้ที่ใบหน้าสวยอนนี้เ็มไป้วยบาแผลมุมปาและหาิ้ว
แน่นอนว่าทั้หม...
เป็นฝีมืออนัมแทฮยอน!
ายร่าบามอเหยีย้วยวามสมเพศหิสาวรหน้า่อนะเปลี่ยนเป้าหมายมาเป็นีวอนแทน เาเินอย่าใเย็นรมาหาเป้าหมายอน ีวอนแทบผะัวหนีเมื่อแทฮยอนรเ้ามาบเบียายแนบิ แถมยัรั้้นอแร่เ้าใล้นรู้สึไ้ถึลมหายใ
“้านอยัมีนอื่นนอานายอีินะ? ีวอนอา” เสียหวานแปล่เอ่ยพลาไล้ปลายนิ้วเรียวไปามสันรามไ้รูปอายหนุ่มรหน้า ีวอนไม่ไ้อบอะไรลับไป เาทำเพียแ่สะบัใบหน้าหนีาาราบ้วออีน แู่เหมือนนั่นะยิ่ทำแทฮยอนนึสนุึ้นมาไ้เสียอย่านั้น วาู่เล็มอใบหน้า้าน้าอนรหน้า่อนะแลบปลายลิ้นเรียวเล็ออมา “บาทีนายอาะไ้ยินไม่ัว่าันให้มาแ่นเียว”
พูบ็ไล่ปลายลิ้นเลียไปามสันรามไ้รูปนั้นทันที ีวอนยะแยารระทำอนรหน้าแ่็ไม่ทำอะไรมาไปว่าำมือสอ้าเ้าหาัน นระทั่ปลายลิ้นนั้นมาหยุเล็มเลียอยู่้าใบหูเท่านั้นล่ะ วามอทนอลั้นทั้หมอเาเลยถึีำั เสียเ้มเอ่ยหยุแทฮยอนให้ะัารระทำล
“ออไป”
“นี่ล้าออำสั่ับันหรอ?”
“ันมาเพื่อแลเปลี่ยนอ” เสียเ้มยัว่า่อโยไม่สนใสีหน้าัใออีนสันิ แถมยัสบาู่เล็นั้น้วยใบหน้าเรียบเยที่แทฮยอนแสนะเลียนัเลียหนาอี้วย “ัน้อารัวฮโยริืน และนาย็้อารแฟลไร์ฟไม่ใ่หรือไ?”
“แไม่มีสิทธิ์มา่อรอับัน!”
แทฮยอนเ้นเสียรอไรฟันออมา แ่็้อหยุวามโมโหร้ายอัวเอเอาไว้เมื่อเหลือบสายาไปเห็นหิสาวในุน้อยิ้นเินรเ้ามาาประูทา้าน้าอโั เธอนนั้นแ่าย้วยุสีำเาเป็นเลื่อม เาะอัวเล็รัแน่นนหน้าอหน้าใแทบะทะลั ระโปรัวเล็็สั้นเสียนแววาหลายู่้อมายัเธอเป็นาเียว ปลายรอเท้าส้นสูหยุล้าหลัฮโยริ่อนะเริ่มเ้าเรื่อในวันนี้
“ูเหมือนะสร้าแ่เรื่อไ้ลอเลยนะ แทฮยอน”
“แริน...!”
แทฮยอนเอ่ยเรียื่ออเธอ เาั้ใะออปาแย้แ่็้อยอมลืนำพูทั้หมลอแล้วถอยมาหยุยืน้าึฮุนอย่า่วยไม่ไ้ แรินถือว่าเป็นลูน้อนสำัอีนออร์าร์ฮอร์ส็ว่าไ้ ะไม่สำัไ้ยัไในเมื่อเธอมีวามสัมพันธ์พิเศษับนายท่าน ถ้าเทียบับแทฮยอนึ่เป็นแ่นอยทำานเ็บวาามำสั่แล้ว แริน็ถือไพ่เหนือว่าันเยอะ
เธอ้มัวลับฮโยริให้ลุึ้นยืน่อนะผลััวประันสาวให้เินรไป้าหน้า อนนี้ทั้สอเินรมารหน้าีวอนเป็นที่เรียบร้อย แรินแบมือยื่นไปรหน้าเป็นเิบอให้ส่อมาามที่ลันเอาไว้ แน่นอนีวอนไม่ิเสียายแฟลไร์ฟแม้แ่นิ มือหนาล้วเ้าไป้าในระเป๋าาเ่อนะยื่นแฟลไร์ฟไปรหน้าทันที แ่ยัไม่ทันที่แรินะรับเอาไปมือหนา็ัลับเสีย่อน
“ปลเือให้เธอ”
“แ่...”
“ไม่เป็นไร ันัารเอไ้” หิสาวุำเอ่ย่อนะใ้ปรายหาาไปมอึฮุนเล็น้อย ายหนุ่มทำเพียพยัหน้ารับราวับสายาเมื่อรู่เป็นารส่สัาอะไรบาอย่า ใบหน้าอีวอนยันิ่เยเมื่อแรินหันลับมา เธอหยิบมีสั้น้าสะโพึ้นัเือ้อมือ้อเท้าอฮโยริออ่อนะสบามอายหนุ่ม “ทีนี้ส่แฟลไร์ฟมา”
สิ้นเสียหวานแหลม ีวอน็โยนแฟลไร์ฟในมือส่ให้อีฝ่ายทันที แรินรับอไ้พอี่อนะออแรผลััวประันส่ืนไป ีวอนรับัวฮโยริเอาไว้ ไม่รอ้าให้เสียเวลาหิสาวเ้าอรอเท้าส้นสู้าวเินหันหลัลับออไปทาประูเิม แทฮยอนรีบเินามเธอไปโยไม่ลืมะหันลับมาแลบปลายลิ้นส่สายาให้ีวอนอีรั้
“ไม่เป็นไรนะเ๊?”
“ไม่เป็นไร”
หิสาววัยลานอบรับลับไป เธอแทบไม่เหลือเรี่ยวแระยับัว แ่็ยัยรอยยิ้มรับเพื่อให้น้อายสบายใ เป็นวินาทีเียวันับที่เธอเยหน้าึ้นเห็นปลายระบอปืนทาหลัีวอน แม้ะไม่มีำพูใแ่เพียแ่ารสบาอแรินเมื่อี้
ทุน็เ้าใำสั่นั้นอย่า่ายาย...
เ็บพวมันทิ้ะ!
ฮโยริเบิาว้ามอระสุนปืนานทา้านหลัีวอน เธอใ้เรี่ยวแรที่เหลือเพียน้อยนิเหวี่ยัวเอเ้ารับระสุนแทนน้อายอย่ารวเร็ว ีวอนที่เพิ่ะเ้าใสถานาร์ในอนนี้ทำไ้เพียประอัวฮโยริเอาไว้่อนะระสุนะฝัเ้าโนลาหลัอย่าพอี เาสบาายร่าโปร่ที่ำลัใ้ปาเป่าระบอปืน้วยวามโรธแ้นราวับเวลาในอนนั้นเิน้าล
ปั!!!
ร่าสูเบิาว้าประอัวฮโยริเอาไว้ เธอยัส่รอยยิ้มมาให้ถึแม้วามเ็บทา้านหลัและอาารอ่อนล้าะทำให้แทบทรัวเอาไว้ไม่อยู่ ไม่เหลือเวลาให้ีวอนไ้ิอะไรทั้นั้น เหล่านุำนับสิบยปืนึ้นเรียมะรายิใส่เาอีรั้
เมื่อเห็นท่าไม่ี สัาิา็ทำให้เาเริ่มยับัวหนี ร่าสูอสาวให่รหน้าเอาไว้แมประอ่อนะม้วนัวหลบไปหลัเสาเหล็ทา้าน้าทันที เาวาัวฮโยริให้นั่ลับพื้นุมมืออพี่สาวเอาไว้แล้วออแรบีบเป็นเิให้ั้สิเอาไว้่อน
“เราะลับไป้วยัน”
“ระวััว้วย ีวอน”
เปล่เสียแหบพร่าออมาบอน้อาย ีวอนทำเพียพยัหน้ารับ่อนะ้าวเท้าออมาา้าหลัเสา สอมือยึ้นสูในอาาศราวับ้อาระยอมแพ้ วามวาสายามอนสิบว่านเล็ปืนยัเาเพียนเียว แล้วหยุสายามอรไปยัใบหน้าเยาอร่าโปร่ทา้านหลั
ไอ้สารเลวที่ิะลอบยิผมเมื่อี้!
าสถานาร์ในอนนี้ถ้าสู้ัน่อหน้านอาะแพ้ไม่เหลือราบแล้ว เายัะถูส่ไปลนรอี้วย เพราะเพียำสั่ยิออมาาปาึฮุนเมื่อไหร่ ายุำสิบว่าน็พร้อมะเหนี่ยวไเาะร่าีวอนให้พรุนทันที เรียไ้ว่าอนนี้วามหวัเียวอีวอน ฝาเอาไว้ับสมาิทา้านนอแล้ว หรือะให้ี็้ออ้อนวอนให้มีปาิหาริย์่วยให้ผมรอาสถานาร์อนนี้
วินาทีนั้นเอปาิหาริย์สีาวร่วหล่นลมาาท้อฟ้า...
ะพูให้ถู้อบอว่าโนัทน่าะีว่า
แผละ!
โนัทสีาวเลือบน้ำาลลมาาหลัาอโัเรียให้ายุำทุนเหลียวไปมอ เป็นัหวะีอีวอนในารโมี ร่าสูพุ่เ้าว้าับมืออหนึ่ในายุำ่อนะใ้้อศอแทเ้า้าแนอย่าแร เพียเสี้ยววินาทีปืนในมือายนนั้น็มาอยู่ในมือีวอนเสียแล้ว เาฟาสันปืนเ้าับหน้าอศัรูนล้มพับไปับพื้น
ายุำอีสิบว่านรู้สึัวในวินาทีนั้น แ่็สายเินไปเสียแล้วเมื่อปืนระยะไลถูยิเ้าปัอนสามนทา้านหน้าีวอน ึฮุนหันมอามทิศทาระสุนึ้นไป้าบน หลัาเหล็มี่อว่าอยู่บาุเพราะเป็นโัเ่าและถูทิ้ร้ามาหลายปี เาวาสายามอไป่อนะสบาเ้าับเ็หนุ่มอายุไม่เท่าไหร่นหนึ่พอี านอูำลัับโนัทเ้าปาพลายิปืนไรเฟิลลมาา้าบน้วยท่าทาสบายอารม์
“Race Start!”
ีวอนยับริมฝีปาพู่อนบานประูโัทา้านหน้าะถูพัเ้ามา้วยรถสปอร์สีเิน มินโฮับรถพุ่เ้ามารลาวนายุำว่าสิบระายันออไปนละทา ปลายรอเท้าผ้าใบเหยียบเบรพร้อมับเหวี่ยพวมาลัยรถเลี้ยววนรลาวอีรั้ เพียแ่รั้นี้สาวน้อยัวเล็ทาเบาะ้าน้าำลัยื่นปลายระบอปืนผ่านบานหน้า่าสอบานออมา เธอวารอยยิ้มร้ายาบนหน้าใบหน้า่อนะยับริมฝีปาบาเอ่ยเสียวแผ่วพร้อมับปลายนิ้วเหนี่ยวไปืนในมือ
“Shoot Now!”
ปั! ปั! ปั! ปั! ปั!
เสียระสุนปืนั้อไปทั่ว ายุำหลายนโนระสุนอฮาอีเ้าอย่าันล้อมลไปอับพื้น เพียแ่เสี้ยววินาทีสถานาร์้าในโัพวีวอน็เปลี่ยนลับมาไ้เป็นฝ่ายเปรียบเสียแล้ว ร่าสูพุ่รเ้าหน้าายุำอีนทันที ีวอนีเ่าเ้าระแท่วท้อ่อนะรสับระบอปืนลบนท้ายทอย้ำอีรั้ วามมอหาายร่าโปร่นนั้น้วยวามโรธ เาเห็นผู้ายนนั้นวิ่หลบออไปทาประู้าน้า แทบไม่เสียเวลาิสอเท้ายาวรีบออวิ่ามึฮุนไปทันที
“เรียมออรถเลย!”
ึฮุนะโนบอาระยะไล่อนะรเ้าไปนั่้านับทันที ภายในรถนาเล็มีนสามนนั่รอยู่่อนแล้ว ะเป็นใรไปไม่ไ้นอาแริน แทฮยอนและบุลผู้ไ้ื่อว่าเป็นเ้านายออร์าร์ฮอร์ส แทฮยอนอยู่ในำแหน่อนับและำลัุนั
“นายทำานพลา!”
เาเ้นเสียบอเพื่อนร่วมานในะปลายเท้าลเหยียบันเร่รถรถสุหรูเรียมะออัวาพื้นถนนรนั้น แู่เหมือนานนี้เรื่อะไม่ไ้บแ่ารหนีไปไ้เสียแล้ว ีวอนวิ่ามมาทัน่อนรถะออัวพอี เาระโพุ่ัวไปเาะสปอยเลอร์ทา้านหลัเอาไว้ไ้ทัน เรียให้น้าในรถอย่าแรินและนายท่านเ้าอเส้นผมสีาวให้เหลียวหันลับไปมอ
“Shit!”
หิสาวสบถรอไรฟันออมา แทฮยอนมอผ่านระมอหลัไป่อนะวารอยยิ้มว้าระบายบนใบหน้าราวับนาสิ เาปลายเท้าเหยียบันเร่สุแร เ็มวามเร็วพุ่าัวเลน้อยเพิ่มึ้นไปที แ่ถึอย่านั้นีวอน็ยัเาะสปอยเลอร์เอาไว้แน่น แทฮยอนั้ใะสลัีวอนให้หลุให้ไ้ ายร่าบาับออไปยัถนนให่ เสียยารถบไปับพื้นถนนยามเลี้ยวปาโ้อย่าแรเสียนีวอนัวถลาไปามแร มือหนาเือบะหลุออแ่็ยัว้าเาะเอาไ้
“แะนั่เยอยู่อย่านี้หรอไ?!”
แทฮยอนหันไปออำสั่เพื่อนร่วมานทา้าน้า ใบหน้าเรียบเยเย็นาอนนี้ำลัมวิ้วเ้าหาันยุ่หลัาทำานผิพลา ึฮุนว้าเอาปืนทา้าน้ารถ่อนะะโัวผ่านบานระ้าน้าออมา เาเล็ปลายระบอปืนไปยััวปัหาอานในรั้นี้้วยวามโรธ
“ิมีวอน!!!”
ปั! ปั! ปั!
เสียเ้มแผเสีย่อนะเหนี่ยวไปืนยิไม่ยั้ทันที ีวอนพยายามยับัวหลบไปอีฝั่อสปอยเลอร์ แ่้วยวามไม่ทันระวั แทฮยอนหมุนพวมาลัยหัเลี้ยวทา้ายพอีส่ผลให้ีวอนโนแรเหวี่ยเ้าอย่าั มือหนาผละหลุออาสปอยเลอร์ทิ้ร่าายร่วลระแทับพื้นถนน ร่าสูหัวเ้าเพื่อปป้อัวเอ่อนะไถลไปามพื้นอย่าแร ีวอนยัมีสิเหลืออยู่ เามอามท้ายรถันนั้นไปำทะเบียนอย่ารวเร็ว่อนะมวิ้วเ้าหาันเมื่อสัเเห็นสัลัษ์อะไรบาอย่า
สัลัษ์อรมำรว!
อนนั้นทา้านมินโฮำลัไปไ้สวย หลัาับรถบุเ้ามา็ัารศัรูว่าสิบนในโัไ้อย่า่ายาย านอูลมาา้านบนอหลัาเพื่อสมทบับพวมินโฮทา้านล่า เ็สาวอย่าฮาอี้าวลมาารถ่อนะรเ้าไปหาฮโยริทันที
“เ๊อยู่ทานี้”
เสียเล็รีบร้อเรียให้มินโฮรมาามเสีย ร่าสูเบิาว้ามอพี่สาวอรอบรัว้วยวามใ ไม่รอ้าร่าสูรเ้าอุ้มเธอึ้นมาาพื้นทันที เลือสีแสยัไหลออมาไม่หยุ ฮโยริยัประอสิอเธอเอาไว้ วาลมปรือึ้นมอหน้าน้อาย่อนะยรอยยิ้มแผ่วออมา ฮาอีมอเธอพร้อมับวามรู้สึุแน่นในอไปหม ภาพรหน้าเริ่มเบลอล่อนหยน้ำาะไหลลมาอาบใบหน้าเ็สาว
“ะ ...เ๊ ฮึ...”
เสียเล็สะอื้นร้ออฮาอีัออมา แ่็มาพอะทำให้ทุนในอนนี้ใเสีย มินโฮรีบพุ่รไปยัรถอนแล้ววาฮโยริลเบาะทา้าน้า านอูรเ้ามาอฮาอีเอาไว้เพื่อปลอบโยน่อนะเหลือบสายาหันไปมอมินโฮแล้วพยัหน้าเป็นเิให้ไป่อนไ้เลย มินโฮเมื่อเห็นันั้น็สาร์ทรถ่อนะออัวับออาประูโัไป
“เ๊้อไม่เป็นไร เื่อผมิ”
เสียทุ้มเอ่ยปลอบนรหน้าพลาลูบหลัเล็ไปมา เป็น่วเวลาเียวันับที่ีวอนลับเ้ามายัโัพอี สอเท้ายาวรีบ้าวรมาหาอีสอน้วยวามร้อนใ ไม่้อเาอะไรมา็พอะเ้าใสถานาร์รหน้าไ้ มินโฮพาฮโยริลับไปรัษา่อนแล้ว ฮาอีะใมา เาิ่อนะว้าเธอมาับเอาไว้
“รีบไปันเถอะ”
ร่าสูพูบ็เินนำน้อทั้สอนไปยัรถทา้านนอทันที เาเ้าไปประำำแหน่นับ ส่วนอีสอน็พาันเบียเ้ามาในรถ ีวอนออรถแทบะในทันที ันเร่ถูเหยียบนมิในะแล่นัวไปบนถนน
ภายในรถนาเล็เ็มไปวามลัวอทุน ลัวะรัษาสัาเอาไว้ไม่ไ้ ลัวะ่วยฮโยริไม่ทัน ลัวะเสียนในรอบรัวไป เสียสะอื้นอฮาอียััออมาเป็นระยะ เล่นเอาเ็ายที่อทนอลั้นน้ำาเอาไว้ถึับน้ำาร่วเผาะ มือหนายึ้นปาน้ำาออเพื่อ่อนวามอ่อนแอ เ่นเียวันับีวอน เป็นอีรั้ที่มือหนายึ้นลูบแผ่นป้ายื่อเหล็ห้อยออนเอ ในใเอ่ยภาวนารั้แล้วรั้เล่าอเพียพระแม่มารีทรเมา อบาเ้มระรื้นไป้วยน้ำสีใสในะอ้อนวอน่อพระผู้เป็นเ้าบนฟ้าใหุ้้มรอฮโยริ
ไ้โปร่วยลูอีสัรั้ เพราะหาเราเสียเธอไป ะไม่ใ่แ่ผม...
แ่เราทุนะ้อเ็บปวเสียยิ่ว่าาราไปอเธอ
ลิ่นาแฟหอมรุ่นลอยละลุ้ไปทั่วร้านาเฟ่นาเล็ ายหนุ่มเ้าอเส้นผมทรเห็เท้าามอบรรยาาศยามเย็นนอร้านอย่าอารม์ี ะไม่ให้อารม์ีไ้ยัไในเมื่อวันนี้ฮยอไ้ออมาเทับำรวหนุ่มนรัทั้ที ยอมรับเลยว่าออะลำบานิหน่อยับารมีแฟนานยุ่ทั้วันแบบนี้ ว่าะหาเวลามาอยู่้วยันสอ่อสอ็เล่นเอานร่าบาอนไปหลายรั้เลยทีเียว
“าแฟมาแล้วรับ”
ายร่าสูในุนอเรื่อแบบเอ่ยพลาเินถือแ้วาแฟรมานั่ลฝั่ร้ามนรัอน วามู่นั้นำลัส่สายาเ้าเล่ห์ออมาเรียรอยยิ้มบาอฮยอให้ระบายบนใบหน้า
“ไม่้อมามอเลย ยัไม่หายอนหรอนะ”
“ทำไมใร้ายับุนเน่แบบนี้เล่ารับ?”
ำรวหนุ่มรีบเอ่ยเสียอออ้อน่อนะยาแฟในมือึ้นิบ อนนั้นฮยอไม่ทันสัเเห็นเลยว่าภายใ้สีหน้าร่าเริอนรัลับ่อนแฝวามวิัวลเอาไว้ วามริแล้วในเวลาแบบนีุ้นฮเวไม่ไ้มีอารม์ะออมาหาอะไรนั่ทานหรอ เพราะนอาราว่อนะพลาาารามแ๊นั่ิ่พวนั้นแล้ว ุนฮเวยัามรอยับไม่ไ้ไล่ไม่ทันเลยอี้วย ถ้าไม่ิว่านรัเริ่มอแหนันถึั้นร้อไห้ออมา เาเลือะนั่้อหน้าอส่สัาาวเทียมอยู่ในห้อปิบัิาร์มาว่า
“ใรันแน่ใร้าย? ุนเน่เลื่อนนัฮยอมาสามรั้แล้วนะ”
“ถึะไม่ไ้มาเอัน ็ใ่ว่าุนเน่ะไม่ิถึฮยอะเมื่อไหร่ล่ะ”
ร่าสูรีบว่า่อนะเอื้อมมือไปยีเส้นผมเล็อนรหน้าให้ยุ่ ุนฮเวทำท่าะพูอะไรบาอย่าออมา แ่็้อหยุะัลเมื่อเสียโทรศัพท์ในระเป่าัึ้นเสีย่อน ฮยอถอนหายใเล็น้อย่อนะพยัหน้าเป็นเิบอให้อีนรับสายอย่า่วยไม่ไ้
“หัวหน้าหน่วยสืบสวนุนฮเวรับ” ุนฮเวอบรับสายะยโทรศัพท์ึ้นแนบ้าหู เาั้ใฟัเสียาปลายสายรายานลับมา่อนะวามัะเบิว้า้วยวามใ ิ้วเ้มมวเ้าหาันเป็นปม ไวว่าวามิร่าสูลุึ้นาโ๊ะแทบะทันที อยอเอ็ูะแปลใไม่่าันนั ร่าบามอุนฮเว้วยวามไม่พอใเสียเท่าไหร่ ยิ่เห็นนรัทำท่าะเินไป็อะน้อยใไม่ไ้ “ส่สัาเ้ามาในมือถือันเลย ันะามไป่อน”
“ะไปไหนุนฮเว?”
“อโทษนะ เอาไว้ราวหน้าุนเน่สัาะพาฮยอไปเที่ยวัน”
“แ่ว่า...”
“ันบอว่าให้ส่สัามาเลย เราะพลาแบบรั้่อนไม่ไ้อีเ็า!”
เสียเ้มะอใส่โทรศัพท์หลัาเพื่อนร่วมานอย่าฮอทำท่าะไม่ยอมส่้อมูลให้ เาไม่ไ้สนใฮยอเลยเพราะำลัใสนใ้อมูลาปลายสายมาว่า แม้นอื่นะิว่าารไปามับนพวนั้นนเียวอันรายเินไป แ่สำหรับุนฮเว เาไม่ิว่าารระทำแบบนั้นะเป็นอันรายหรอ ในสมออเาอนนี้มีแ่าร้อารทำหน้าที่อัวเอให้ีที่สุเท่านั้น
“็ไ้ ันะส่้อมูลให้นาย”
“อบุมา ฮอ”
ุนฮเวอบรับเสร็็ัสายทิ้ทันที สอเท้ารีบ้าวเินออาร้านไปโยไม่แม้แ่ะหันหลัลับมาบอลานรั นัวเล็ถอถอยหายใทิ้หลัามอามแผ่นหลัว้าหายลับไป วาลมเบนลับมามอแ้วาแฟที่ยัหายไปไม่ถึรึ่แ้วออีน ็ไม่ใ่ว่าผมไม่เ้าใว่าุนฮเวรัานมาแ่ไหนหรอนะ
เพียแ่บารั้ ผม็อิไม่ไ้ว่า...
ระหว่าผมับานอะไรสำัสำหรับเามาว่าัน
ภายใ้วามน้อยใอฮยอ แุ่นฮเวลับั้ใะทำานนี้ให้สำเร็ ำรวหนุ่มรู้ีว่าานรั้นี้สำัมาแ่ไหน สำันอาทำให้เาไ้เลื่อนยศเลย็ว่าไ้ และหาไ้ยับึ้นมาอยู่ในำแหน่ที่สูึ้น เานนี้็ะสามารถยืนเีย้าฮยอึ่เป็นถึลูายอท่านนายพลไ้อย่าสมเียริ
นอานั้น...
ยัสามารถามับพวที่เย่าพ่อแม่อเาไ้อี้วย!
ุนฮเวิถึเป้าหมายอัวเอ่อนะออรถไปบนถนน สัาีพีเอสถูส่มายัมือถือทันที ร่าสูมอามุสีน้ำเินบนหน้าอแล้วับามไปโยไร้วามลัเล เาับผ่านถนนเส้นให่ เลี้ยวเ้ามาในอนนาเล็ในสลัมแห่หนึ่ วามัยัับ้อุนั้นึ่าแผนที่แล้วน่าะอยู่รหน้าเาไม่ไลนี่เอ
เอี๊ย!!!
ไม่ทันาำรถสปอร์สีเหลือ็แล่นผ่านหน้าอยนาเล็รหน้าุนฮเวไป ร่าสูเมื่อเห็นเป้าหมาอยู่เลื่อนไหวในระยะสายา็ออแรเหยียบปลายเท้าลบนันเร่ับามไป เาหมุนพวมาลัยนสุหัเลี้ยวรหัวมุมอยนทิ้รอยยาไหม้ไว้บนพื้น่อนะับามรถสีเหลือันหน้าไปอย่ารวเร็ว แมู้เหมือนรถันหน้าะพยายามับลัเลาะไปามอยอยู่หลายรั้หลายราวราวับ้อารหลอให้ำรวหนุ่มสับสน แ่สุท้ายแล้วร่าสู็ามรถันนั้นมาไ้นสุทานไ้
รถสปอร์สีเหลือหยุอลหน้าึเ่านาเล็แห่หนึ่ มีนสามน้าวลมาารถ หนึ่ในนั้นเป็นเ็สาวและเธอำลัร้อไห้ ุนฮเวมอนสามนนั้น่อนะัสินใว้าปืนแล้ว้าวามลมาารถอน ปลายระบอปืนสีเินถู่อไปยัเป้าหมายสามนรหน้าทันที เรียให้นายัวสูสุในลุ่ม้อเหลือบปลายหาามามอ
วามริแล้วีวอนไ้ยินเสียรถับามมาไ้ประมาสัระยะหนึ่แล้วล่ะ แ่เพราะำลัร้อนใเป็นห่วพี่สาวนเียวอบ้านเลยไม่ิะเสียเวลาัารระหว่าทา เส้นทา็ลัเลาะมาไม่ิว่าะามมาไ้นสุทาแบบนี้ แ่ในเมื่อมีำรวามมาถึรันานี้แล้วะให้อยู่เย็ไม่ไ้เสีย้วย
“นี่เ้าหน้าที่ำรว พวแทุนถูับแล้วใน้อหาอาารรม!”
ุนฮเวพูประโยลาสสินั้นออมา่อนะเล็ปืนไปยันสามนรหน้า เ็ายหน้าาเร่เรียทา้าน้าเ็สาวทำท่าะพุ่รเ้ามาัารับำรวหนุ่ม ถ้าไม่ิว่าแนแร่อีวอนยึ้นันเอาไว้เสีย่อน ีวอนเหลือบสายาไปมอน้อสอนทา้าน้า่อนะพยัเผยิบเป็นเิบอให้เ้าไป้าใน่อนเลย
“แ่ว่า...”
“พาฮาอีเ้าไป่อน”
ออำสั่นเป็นน้อเสร็็หันลับมาสบาำรวหนุ่มรหน้า้วยแววาเอาเรื่อ านอูหลัาไ้ยินีวอนพูแบบนั้น็รีบพาฮาอีรเ้าไปในึทันที ีวอนทำไ้เพียภาวนาอให้น้อทั้สอนเ้าไป้าใน และสามารถ่วยเรียำลัใให้ฮโยริึ่ำลับาเ็บอยู่ในอนนี้ไ้ไม่มา็น้อย ถ้าให้พูามวามริีวอนไม่ิว่าะ้อมาประันหน้าับำรวในเวลาับันแบบนี้เลย้วย้ำ
“เล่นเอาันามหาัวะให้วุ่นเียวนะ ิมีวอน!”
ุนฮเวพู่อนะระุรอยยิ้มมุมปาึ้นมา ว่าะามัวเป้าหมายลำทามานถึรนี้เรียไ้ว่าแทบะหลั่เลือหาันเลยทีเียว และเมื่อมาถึรนี้ไ้เา็ะไม่ยอมแพ้ลับไปมือเปล่าอย่าแน่นอน ร่าสูิพลาสบาโรรหน้า้วยแววาเอาเรื่อไม่แพ้ัน ำรวหนุ่มัสินใโยนปืนทิ้ลพื้น่อหน้าอีน แล้ว้าวรเ้ามาหาร่นระยะห่าระหว่านสอน
สู้ันทั้ที ็้อทำมันอย่าเท่าเทียมันิ!
นสอนสบาันอย่าไม่มีใรยอมแพ้ใร บรรยาาศในอนนี้ราวับมีเพลิำลัเผาไหม้อยู่ในใอทั้สอน ุนฮเวั้ใะทุ่มสุัวับารปะทะัว่อัวรั้นี้ เ่นเียวันทาีวอนเอ็เสียเวลาไปมาว่านี้ไม่ไ้แล้วเ่นัน สถานาร์ในอนนี้เป็นารพบันรั้แรออาารแบบิมีวอน และำรวหนุ่มไฟแรแบบูุนฮเว
‘JIWON vs JUNHOE’
“มาทำให้มันบรนี้เลยีว่า”
START!!!
|
|
|
ความคิดเห็น