คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : WE LIKE 2 PARTY, BOBJUN
WE LIKE 2 PARTY
(ไม่มีอะไรเลย ฟิสั้นมาไม่ไ้วาพล็อ้วย ฟัเพลแล้ว็แ่
อย่าไปาหวัอะไราฟินี้ เรายัสอบไม่เสร็เลย ยัไ็ปั่นวิวบิ๊แบัน้วยนะ orz)
แสแอนบ่ายยัร้อนแรเหมือนหลายวัน่อน ผมับรถแล่นไปบนถนนสายเล็ในแอลเอ โยศีรษะามเพลัหวะหนัในสไล์อัวเอ แนวเพลแบบนี้มัะเปิในานปาร์ี้อนลาืนะส่วนให่ มีแสสีเสียวนให้สนุสนานมัวเมาไปับบรรยาาศรอบัว ใร็บอทั้นั้นว่าผมเหมาะับทำนอเพลแบบนี้
และผม็เห็น้วยับพวเานะ
เพียแ่วันนี้ ...้อพัปาร์ี้เอาไว้่อน
เรามีแพลนะมาพัผ่อนันสอ่อสอ เ้าใำว่าสอ่อสอไหม ็ประมาว่ามีแ่ผมับเาไม่มีนอื่น ิแล้ว็อะอมยิ้มับัวเอไม่ไ้ เามัะบอผมอยู่เสมอว่าไม่ว่า เพราะหลัาเ้าวารมา าน็เป็นหลัมาโยลอ เรียไ้ว่าแทบไม่มีโอาสไ้ทำอะไรอย่าอื่นนอาานเลย้วย้ำ ผมใ้เวลาื้อเาอยู่นานหลายวันว่าเ็ายเ้าอใบหน้าื้อรั้นะยอมึ้นเรื่อมา้วยันับผม
อนนี้น้าน้าำลัทอสายาออนอรถ ปล่อยให้ลมเย็นพัเส้นผมสีเ้มปลิวไปามแร ผมอบมอใบหน้า้าน้านั้น วามู่เล็ำลัผ่อนลายับบรรยาาศรอบัว นาเป็นแพสีเ้มเรียันยาวเป็นระเบียบ ปลายมูรั้นเ้าับสีหน้าวาโลนั้นเป็นอย่าี
และริมฝีปาสีแส...
ผมว่าผมอบส่วนนี้มาว่าส่วนไหนทั้หมนะ
เาำลัฮัมเพลออมาอย่าอารม์ี เสียอเาเพราะว่าเสียเพลในวิทยุอนนี้ะอี น้ำเสียทุ้มแปร่ิะแหบนิหน่อย แ่ลับูเ้มแ็และอ่อนโยนน่าฟัไปในเวลาเียวัน ถ้าเทียบับเพลัหวะหนัในานปาร์ี้แล้ว ผมอบเสียเา อย่าน้อย็มาว่าสัประมาเศษหนึ่ส่วนหไ้ ฟัูเหมือนบ๊อบบี้นนี้ะมีวามรู้ทาิศาสร์ แ่ไม่หรอ ผม็แ่พยายามเปรียบเทียบไปอย่านั้นเอแหละ
อนนี้เ็ายเ้าอเสียน่าฟัเหลือบสายามามอผมนิหน่อย ะรู้ัวแล้วว่าโนมอ เาเียบเสียลเม้มริมฝีปาปาเ้าหาัน ไม่รู้ะเินไปทำไม็ฟัันร้อเพลมาั้นานแล้ว ผมยรอยยิ้มว้าให้เ็ื้อ้าน้าพลายัิ้วส่ไปให้ เายมุมปาสอ้าโ้ึ้นเล็น้อยอบลับมา ส่ายหัวลมไปมาราวับไม่อยาพูอะไรับนอย่าผม่อนะหันลับไปมอนอหน้า่ารถอีรั้
ทา้าน้าอเราเป็นทะเลสีฟ้ารามลืนไปับสีอท้อฟ้า ทะเลฟัูีสำหรับารพัผ่อนในรอบหลายเือนอเรา อนแรเา็ูไม่พอใเท่าไหร่ับารัสินใอผม เพราะเาว่ายน้ำไม่เป็น แ่ใระสนเหุผลแบบนั้นัน มันไม่สำัหรอว่าเาะว่ายเป็นหรือไม่เป็น เพราะยัไผม็ไม่มีวันปล่อยให้เาเป็นอะไรไปอยู่แล้ว
ผมยัับรถไปามถนนเลียบายทะเล ผมบอไปหรือยัว่าผมับรถ่อน้าะอันราย วามริเราวระใ้สอมือับพวมาลัยเอาไว้เวลาับรถนะ แ่ผมลับใ้เพียมือเียวเท่านั้น พวุะพอรู้ว่ามืออี้าอผมทำอะไรอยู่ เพราะผมว่า็เาไ้ไม่ยาสัเท่าไหร่
ระหว่าพวมาลัยทำาเหล็หุ้ม้วยโรพลาสิ ับฝ่ามือเรียวเล็อุนฮเว
ไม่้อบอ็รู้ว่า ผม้อเลือะระับมืออเาเอาไว้มาว่า
พวุไม่มีแบบผมันละิ ผมำลัหัวเราะเยาะุอยู่นะรู้ไหม อนนี้ริมฝีปาอผม็ำลัโ้ึ้นเป็นเิเย้ยพวุทุนแหละ แม้วามริบ๊อบบี้นนี้ะไม่ไ้เป็นนี้อว หรืออบเยาะเย้ยใรเสียเท่าไหร่ แ่สำหรับรีนี้ มีอีอยู่ับัวะไม่ให้พูเลย็ไม่ไ้ะ้วย
ผมเป็นแฟนอเ็ื้อนนี้ ...และเรา็รัันมา :)
“ยิ้มอะไร?”
ประโยำถามเอ่ยึ้น วาู่เล็วัมามอผมพร้อมปมิ้วรลาหน้าผา ผมอบสีหน้าแบบนั้นอุนฮเวไม่น้อยเลย เาเป็นนรไปรมา ไม่เสแสร้ ส่ผ่านวามิออมาทาสีหน้าแทบทุอย่า ไม่อบ็บอว่าไม่อบ
เอ่อ... ยเว้นเวลาอบนะ
เาปาไม่่อยรับใเสียเท่าไหร่
ผมเลย้ออยสัเารอยสีแ้าแ้มย้วยนั้นแทน บารั้็แับไปนถึใบหูเล็เลย้วย้ำ ยัีุนฮเวผิวาวเลยพอับอาารไ้ เิัวำเหมือนมิโนฮยอ้อื้อรีมทาผิวให้ทานว่าะมอออ ผม็ไม่ไ้อยาพาพิอะไรหรอนะ แ่เรามีรีับเานิหน่อย ับผู้ายัวำเป็นหมูย่าถ่านนนั้นแหละ ผมไม่รู้ว่าเา็ามีบเ้าเ็วาโลนนี้อยู่เหมือนัน
เพราะ่วนั้นระหว่าผมับุนฮเว
เอ่อ... เรา่อน้าอึอั
่วนั้นวามอึอัอเรา่อน้ามปร่าเหมือนรสาิอแมเปในานปาร์ี้นั่นแหละ ผมใ้เวลานานพอสมวรว่าะทำให้อีนเปิใยอมรับัน แล้วระหว่านั้น แมเปอเรา็เริ่มมีหวานเ้ามาปน เราเ้าหาันมาึ้นว่าเิม ส่วนให่ผมเป็นฝ่ายเ้าหาเ้าเ็นนั้น่อน ไ้ืบ็ะเอาศอล่ะทีนี้ ผมรีบยับวามสัมพันธ์อเราน่าู อนนั้นออแนวะเร่เร้ามาเินไปนเาไม่อบ้วย้ำ รสาิ็เลยไม่่อยลมล่อมเท่าไหร่
แ่พอผมับัหวะไ้ใหม่อีรั้ ปล่อยให้ทุอย่า่อยเป็น่อยไปทีละนิแบบไม่รีบร้อน
แมเปรสมปร่า อนนี้็ลายเป็นรสหวานน่าลิ้มลอ
“มีวามสุ”
“ิว่าไม่ไ้เอาสิมาาเาหลีะอี” ุนฮเว็เป็นแบบนี้แหละ ร้ายาเินไป นบารั้ผม็ไม่รู้ะเปรียบเทียบนิสัยเสียอเาับอะไรี “เลิยิ้ม แล้วมอทาับรถะ บ๊อบบี้”
ผมพยัหน้าามประโยบอเล่าแมำสั่นั้น่อนะหันลับไปมอถนนเส้นเล็อีรั้ แ่็ยัไม่สามารถเ็บฟันสอี่ทา้านหน้าเ้าไปในปาไ้ ผมยัยมุมปาโ้สูนาหยีเ้าหาัน ผมไม่อบเ็บ่อนวามรู้สึ ผมอบสีหน้าเ้าเ็ยัษ์อนไม่พอใ็ริ แ่็ไม่มีวามำเป็น้อแล้ทำหน้าโหแบบเา นมีวามสุ็วระยิ้มออมาไม่ใ่หรือยัไ
“ะลเล่นน้ำไหม?”
“ไม่ีว่า”
เาอบผมลับมา หลัารถสปอร์อล้าหาทรายสีาว ทะเลแถวนี้ใสเป็นสีฟ้ารามสวย เส้นอบฟ้าัธรรมาิทั้สออย่าระหว่าัน แ่ลับลืนเป็นสีเียวันอย่าลัว บรรยาาศอนนี้น่ามอมาว่าห้อสี่เหลี่ยมสำหรับัานปาร์ี้อันแสนะับแบเสียอี สวยนผมเอ็อยาะลเล่นน้ำสัรั้ ว่าแล้ว็หันไปหานทา้าน้า เบ้หน้าลเป็นเิอออ้อนเ็ยัษ์อมโห
“อยาเล่น็ลไปเล่นนเียว”
“ไม่เอา อยาล้วยัน” บ๊อบบี้ำลัอ้อนนะ แ่็ไม่น่าสสารมาพอะทำใหุ้นฮเวยอมหรอ “นะ”
“ผมไม่อยาล”
อบลับเสียแ็ ใบหน้าน่ารันั้นำลัแสอออย่าไม่พอใ เามวิ้วเ้ามารวมับรลาหน้าผา ริมฝีปาเล็ส่เสียรอไรฟันออมา แ่ไม่รู้ทำไม ผมมอเาเหมือนลูแมวส็อิโฟล์ัวอ้วนำลัู่ฟ่อเวลาโนับอาบน้ำเสียมาว่า และปิเ้าแมวอ้วนัวนี้็ไม่ยอมลอ่าอย่าว่า่ายหรอ ทำอะไรไม่ไ้นอายอมรับวามริ
ผมะไม่มีหวัไ้เล่นน้ำแล้ว :(
“ไม่้อมาทำหน้าแบบนี้เลย ถ้าอยาเล่น็เล่นไปิ”
“No, I don’t want to play”
อบลับไปเป็นภาษาอัฤษแทนะั้น ผมส่ายหน้าเสริมำอบอัวเอ้วยหลัาเห็นสีหน้าออีนบ่บอให้รู้ว่าเาไม่ไ้ิแบบนั้น เาิว่าผมอยาเล่นน้ำ แ่เพราะเาไม่ยอมเล่น้วย ผม็เลย้ออเล่นแบบนี้ วามริ็อาะเป็นแบบนั้นแหละ
แ่ไม่ใ่หรอ ถ้าผมอยาเล่นริ็ลเล่นนเียวไ้อยู่แล้ว
ผมไม่ลเล่นเอ่าหา ไม่ใ่วามผิอุนฮเว
ผมเินลรถ สอเท้ารไปเปิประูให้เาออมา้านอ ุนฮเวเินามลมามวิ้วมอหน้าผมราวับับผิว่าำลัิะทำอะไร เาย่อเ่าลเล็น้อยพิแผ่นหลับาลับรถสีเ้มทา้านหลั ส่วนสูอเราในอนนี้เท่าัน เาออะเี้ยว่านิหน่อยเพราะำลัย่อา ส่วน่วัว้อเล็ว่าผมอยู่แล้ว ผมมอหน้าื้อรั้นออีน่อนะยมือรไปหมายะแะลเส้นผมสีเ้มนั้น แ่เาลับยับศีรษะหลบมือผมไปไ้ะ่อน วามู่เล็มอมา้วยวามสสัยามมา้วยำถาม
“อะไร?”
“อูบหน่อย”
“...”
“ันไม่อยาเล่นน้ำแล้ว อนนี้อยาูบนาย”
ผมอบลับไปแบบนั้น แนสอ้าเท้าลับอบบานประูรถัเ้าเ็ยัษ์เอาไว้รลาระหว่าัว สีหน้าอเาเรียบเยไม่ไ้แสอะไรท่าทาไม่พอใออมา ผมเห็นรอยริ้วสีแบน้าแ้มย้วยนั้นนิหน่อย เาับมือผมเอาไว้อีรั้ หลัาพยายามะเอื้อมไปสัมผัส้าแ้มอเา วาลมแสนื้อรั้นู่นั้นำลั้มลมอปลายเท้าอัวเอ
เวลาไปปาร์ี้ นอาเสียเพลแมเปและบรรยาาศรอบัว
ผู้หิ ไม่ิ... นบานอาะสำัว่าทั้หมนั้นรวมัน
เายอมปล่อยมืออผมออ เราไม่ไ้สบาัน นปลายนิ้วอผมเิามนให้เยหน้าึ้นมา ุนฮเวไม่ใ่นประเภทะยอมใร แ่ผมอาะเป็น้อยเว้นอเา็ไ้ ใบหน้าอเรายับเ้าหาันทีละนิ เาไม่ไ้หันหนี เพราะผมยับัับับปลายาเรียวเอาไว้ และ็ไม่ไ้ผลัผมออ้วย
ริมฝีปาอเราแะันแผ่วเบา ผมไม่ไ้เร่เร้ารสูบรั้นี้ เพราะไม่อยาให้เาิว่าารพัผ่อน้วยันเป็นารวยโอาสอผม เสียผ่อนลมหายใอเาเิึ้นหลัาารยับริมฝีปาเ้าหาันรั้แร ผมูริมฝีปาล่าบวมเ่อนั้น ุนฮเวไม่ประสีประสาอะไรแบบนี้สัเท่าไหร่ ารูบอบอเา่าเอะะราวับเ็ ารเผยอปาเป็นเิอนุานั้น็น่ารัเินว่าะทำใหู้บอันแสนหวานอเราลายเป็นูบร้อนแร
ุนฮเวหลับาแน่นสนิท สอมือยึ้นแะบนไหล่ผมแผ่วเบา หลายรั้เาออแรเหมือนะผลัออ แ่สุท้าย็ยอมให้ผมยับัวเ้าหา ริมฝีปาแเ่อ็ยัอบสนอผมลับมา เวลาผ่านไปสอสามนาทีว่าเราะผละูบออาัน ผมใ้นิ้วโป้ลูบ้าแ้มอเาไปมา่อนะแนบหน้าผาอัวเอลบนเส้นผมหน้าม้าสีเ้มนั้น
เสียเพลาบนรถยััเป็นัหวะ เพียแ่มีเสียหัวใอเราเ้นแทรอยู่ในทำนอพวนั้น้วย รสูบหอมหวานมปร่าราวับแมเป ไม่่าไปารั้แรอนเราเปิใยอมรับัน บรรยาาศรอบัวสวยามราวับำลัะโอบล้อมเราสอนเอาไว้
ทั้สามอย่ายัไม่นับเ้าอหัวใอผมนนี้้วย
พวุรู้ไหมอนนี้ผมไม่ไ้้อารอะไรมาไปว่านี้อีแล้ว ผมไม่ไ้อยู่ในานปาร์ี้มีแสสีเสียแอลอฮอล์ ไม่ไ้ำลัโยศีรษะไปามัหวะเพลหนัพวนั้น ไม่ไ้ำลัลิ้มรสแมเปอย่าี ไม่ไ้อยู่ในบรรยาาศวนมัวเมาเหมือนเย ไม่ไ้มีผู้หิสวยแสนเย้ายวนอยู่รหน้า
อนนี้ผม้อารแ่...
“All I want for this party is you”
ูุนฮเว :)
ความคิดเห็น