คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : PRISON 00 : นักโทษใหม่
PRISON 00
นัโทษใหม่
รถู้สีเ้มปิสนิทับไปบนถนนไร้ผู้น ไม่มีเสียในอาเสียล้อระทบับเศษหินบนพื้น ภายในล่อ้านหลัรถู้นั้นมีนัโทษใหม่ถูส่ัวไปยัสถานอำทั้หมสอน ้าน้าล่อมีัวอัษรพิมพ์ำภาษาอัฤษสีาวเอาไว้ว่า ‘POLICE’ บ่บอว่าน้าในไ้ทำวามผิอย่าร้ายแร
ไม่ว่าะเป็นอาารรม หรือารรม
พวเา้อไ้รับบทลโทษ
บรรยาาศเียบันให้ล่อแบนีู้น่าอึอัมาึ้นว่าเิมหลายเท่านั ไม่มีใริะพูอะไรออมา พวเาทำเพีย้มลมอโ่รวนสีเินบน้อมืออนเอเท่านั้น เสียโ่ระทบันัเป็นัหวะบ่บอว่าำว่าอิสรภาพไ้าพวเาไปแล้ว
ทั้สอไม่รู้ว่ารถันนี้ำลัับรไปยัส่วนไหนอประเทศ ไม่รู้ว่าสถานอำเป็นอย่าไร ไม่รู้ว่าเนมนุษย์ในนั้นะอย้อนรับพวเาอยู่หรือไม่ พวเารู้แ่ว่าีวิอพวเาหลัานี้ะ้อเปลี่ยนไปาเิมอย่าแน่นอน วามลัวเ้าลืนินวามิอนสอนบนรถ แ่ินนาารปิิริยาอบสนออร่าาย็ปราทันที ฝ่ามือเย็นเียบำแน่นเ้าหาันรลาระหว่าาสอ้า ้อนน้ำลายหนืลืนลอไปอย่ายาลำบาพร้อมับพ่นลมหายใยาวทาริมฝีปาราวับ้อารผ่อนอารม์
นัโทษทา้าน้ายมีผิวาว่อนไปทาีเล็น้อย ใบหน้าหล่อมอวียัอยู่ หาถูแทน้วยสีหน้าีเผือาวามลัว่อินนาารในสมออนเอ เส้นผมหน้าม้าสีน้ำาลเ้มปรลมาบนหน้าผาในะ้มหน้าล ฟันเล็ัลบนริมฝีปาอวบทา้านล่านฮ้อเลือ สอมือยับถูันไปมาแสออวามัวลอย่าปิไม่มิ
เ็ผู้ายนนี้ ‘ู ุนฮเว’ โนับใน้อหา้ายาเสพิ
วามผิพลาเิาารไว้ในผิ ุนฮเวไม่เย้อเี่ยวับยานรพวนี้มา่อน เาเป็นแพะรับบาปอย่าไม่อาปิเสธไ้ หลัาเรียนบมัธยมปลาย้วยเรพอใ้ไ้ สอบิเ้ามหาวิทยาลัย ุนฮเว็ไ้พบับสัมอันแ่า เพื่อนใหม่อเาหลายนิยา พวนั้นัสินใรับส่อแลับเินเอาไว้สำหรับไปื้อยามาเสพเอ
ุนฮเวโนหลอให้ออไปอนลาึ ยาเสพิหลายิโลถูยัใส่มือ่อนเสียหวออรถำรวะัอไปรอบบริเว หนึ่ในเพื่อนอเาร้อนรนรีบว้าัวเามาับเอาไว้ เพื่อนอีนพุ่เ้าหาพร้อมับอะไรบาอย่า วามเ็บแปลเิึ้นบริเว้นแน เ็มยาเฮโรอีนถูีลรนั้น มันปล่อยสารเสพิเ้าไปในร่าายุนฮเว่อนำรวะรเ้ามาับุมทุน
ผลรวสอบเลืออมาพบว่าเาิยาเสพิ พวนั้นหัหลั้วยารให้วามเท็ับำรว ำให้ารสลับับวามเป็นริไปนหม สอนนั้นโยนวามผิมาใหุ้นฮเว สายาอรอบรัวมอรมายัเา้วยวามผิหวั ศาลพิาราีให้เาิุสามปี ุนฮเวทำอะไรไม่ไ้นอาร้อไห้ออมา
ำรวับัวเ็ายโร้ายออมาาศาล่อนะรมายัรถสีำันให่
และแล้วผู้้อหาในี้ายาเสพิ็ถูย้ายไปยัสถานอำ หรือเรียอีื่อว่า ‘ุ’
เ็ายสะุ้ัว้วยวามใทันที หลัารถำรวเบรลอย่าแร ผู้ายทา้านร้ามเยหน้ามามอหน้าเาเล็น้อย สีหน้าออีฝ่ายิะวิัวลไม่่าไปาเาเสียเท่าไหร่ วามสบาเา่อนริมฝีปาหยัะส่รอยยิ้มบาออมาให้้วยท่าทาเป็นมิร
นัโทษอีนบนรถันนี้มีผิวสีเ้มัับเ็ายอีนอย่าสิ้นเิ โรหน้าหล่อมอเามีเสน่ห์อย่าไม่อาปิเสธไ้ าลัษะภายนอ ทั้ารวาัวและบุลิภาพบ่บออย่าัเนว่าเาเป็นนมีานะไม่น้อย วุิภาวะมาว่าเ็ายรหน้าอย่าไม่้อสสัย เพราะั้นริมฝีปาหยัเลยเลือะยรอยยิ้มว้าให้อีนราวับอยาสร้าำลัใ
“ัน ‘ มินโฮ’ นะ”
เสียเ้มิะแหบเอ่ยพร้อม้วยรอยยิ้มให้เ็าย ุนฮเวเม้มริมฝีปาเ้าหาันเป็นเส้นร้วยวามหวาระแว เาไม่รู้ว่านรหน้าถูับมา้วย้อหาอะไร บาทีอาะเป็น้ายาเหมือนับเา หรือถ้าเลวร้ายว่านั้น็อาะเป็นาร็ไ้ ุนฮเวิ่อนะเสียหัวเราะาอีฝ่ายะัในลำอเล็น้อย
“นายไว้ใันไ้ ันไม่ไ้่าใรมา และ็ะไม่่านาย้วย”
ผู้ายรหน้าบอราวับอ่านวามิอุนฮเวออ เ็ายยัมีสีหน้าเรียบเยอวีเหมือน่อนหน้า ุนฮเวไม่ไ้ยยิ้มอบให้อีน แ่ลับมีสีหน้าราวับิอะไรอยู่ในหัว มินโฮเลือะมอ้ามหน้าาวามแ็แร่นั้นเ้าไป เา็ไม่ไ้หวัว่าอีนะไว้ใเาภายในสอประโยแรหรอ เาเรียนิวิทยามา
อนนี้เ็ายรหน้าเาำลัลัว แ่าสีหน้าท่าทา็ไม่ใ่ว่าะเลียัน
บาทีเาอาะ้อใ้เวลานิหน่อย หรืออาะ้อทำให้นรหน้าไว้ใมาว่านี้
มินโฮิ่อนะไหวไหล่เล็น้อยอย่าไม่ิอะไรมา เาไม่ไ้พูอะไรอี เพราะเระเป็นารันอีน มินโฮิว่าอีไม่นานนทา้าน้าะ้อยอมปริปาพูับเาอย่าน้อย็สัประโย ็ไม่น่าะเินหลัาเ้าในสถานอำสัห้านาทีสิบนาทีไ้
ประูทา้านหลัอรถำลัเปิออ แสสว่าาภายนอส่อเ้ามาน้อยมือบัาเอาไว้ รหน้าอพวเาทั้สอนเป็นบานประูเหล็บานให่เาะ้วยสนิมสีน้ำาลเ้ม ำรวสอนายพาพวเาเินลมาารถ่อนะส่ัว่อให้ับผูุ้มรหน้าประูทาเ้า
อนนี้พวเาถูประบ้วยผูุ้มทั้หมสามน ายสอนเินอยู่ทา้าน้ายและ้านหลัอมินโฮ ส่วนอีน็เินประบัวุนฮเว เพราะั้นนัโทษทั้สอเลยเินอยู่ิันรลาทา้านหน้า ุนฮเวหันมอผูุ้มนหนึ่่อนะ้มลมอแสสะท้อนสีทอบนอ
ผูุ้มนนั้นมีป้ายื่อิอยู่บนหน้าอ้า้าย ัวอัษรภาษาเาหลีและหมายเล ‘ยา ฮอ 07’
สายาอผูุ้มมอรไปยันัโทษใหม่้วยสายาผิปิ เา้มลมอไล่ั้แ่ปลายเท้าึ้นมายัใบหน้าื้อรั้นอเ็าย ผิวาว้อแสแนวลเนียนราวับไม่เยโนสัมผัส ฮอิ่อนะแลบลิ้นออมาเลียริมฝีปาอนเอ มินโฮมอเห็นท่าทาระหายนั้น วามริเาั้ใหันไปมอเ็ายทา้าน้า้วยวามเป็นห่ว แ่ลับเห็นสายาแทะโลมอน้าน้าเ้าเสีย่อน
มินโฮลอ้มลมอามส่วนสูอเ็าย แล้ว็้อพ่นลมหายใออมา้วยวามสมเพศหน่วยานทาราารนนี้ ผู้รัษาสันิราอประเทศลับมอนัโทษาย้วยัน้วยสายาลวนลามเ็มไป้วยวาม้อารทาเพศ นาำรวยัมีวามิเลวทราม แล้วนปิในสัมะเป็นนีไปไ้ยัไัน เ็ายทา้าน้าอเารูปร่าีไม่น้อย แถมยัาวัเสียนไม่ว่าใร็อมอไม่ไ้ สีหน้าอวี็ิะน่ารัอย่าอธิบายไม่ถู
มินโฮ้อหน้านทา้าน้า่อนวามู่เล็ะวัมามอ เ็ายมอหน้าเา ไม่ใ่้วยวามไม่พอใแ่ลับเป็นวามัวลใเสียมาว่า เาเห็นแววานั้นมอเาสลับับเหลือบมอไปยัำรวทา้าน้า อนแรเาไม่เ้าใสายานั้น แ่หลัาอีนหันไปสะบัแนออาารวยโอาสอผูุ้มหนุ่ม มินโฮ็เ้าใทันที
“เป็นอะไรวะ?!!”
เสียเ้มอฮอะโนร้าว หลัานัโทษผิวาวสะบัแนออ้วยสีหน้ารัเีย แถมยัมอรมายัเาอย่าไม่ิะยอมแพ้ มินโฮไม่เสียเวลาิอะไรมา เาว้าแนอเ็าย่อนะันไป้านหลัให้ย้ายำแหน่ยืนทันที
“อโทษนะรับ ผมมีอะไระถาม?”
มินโฮเอ่ยถามพร้อมับยรอยยิ้มว้านาสอ้าหยีเ้าหาัน ฮอมอามเ็ายไป้วยวามโรธ เสียลมหายใิันั้นบ่บอไ้เป็นอย่าี มินโฮพยายามยับใบหน้าเ้าไปในระับสายาอผู้ายรหน้า่อนะส่รอยยิ้มไปให้อีรั้ ฮอยอมหันลับมามอยัมินโฮ้วยสีหน้าิะรำา
“ะถามอะไร?!”
“ผม็แ่สสัยว่า เอ่อ.. เราำลัเินไปไหน?”
สิ้นำถามอนัโทษใหม่ ฮอ็วารอยยิ้มร้ายึ้นมาบนใบหน้าทันที เาไม่ไ้อบอะไรลับไป นอาารใ้มือผลัหลัอมินโฮให้รีบเิน่อไปามทาเิน้านหน้า มินโฮมวิ้วเ้าหาัน้วยวามสสัยับรอยยิ้มนั้น แ่วามอยารู้อยาเห็นทั้หลาย็หายไป หลัาสัมผัสไ้ว่ามีอะไรบาอย่ารั้เาเอาไว้ วาม้มลมอ่อนะยรอยยิ้มบาออมา
อนนี้มืออเ็ายำลัับายเสื้อเาเอาไว้ มินโฮิว่าอีนะไว้ใเาึ้นมาบ้าแล้ว อย่าน้อย็มาว่าอนเอันรั้แร วามมอรไป้าหน้า ทาเินำลัะเ้าสู่วามำมือีรั้ ัวอาารเ่าสีาวประทับัวอัษรสีำเ้มเลือนลาเป็นัวเลนาให่
‘07’
หมายเลเ็ เป็นหมายเลออาารรหน้าพวเา ไม่ไ้มีเพียอาารเียวเท่านั้น ทา้าน้าถัไปยัมีอาารเรียรายมามาย มินโฮมอไล่สายาไปามแนวหน้าระานนั้น หมายเลเ็เป็นหมายเลำแหน่สุท้ายไล่มาั้แ่ศูนย์ ไม่้อเา็รู้ว่าุประส์ออาารพวนี้เป็นารัันัวพวเรา
“ยินี้อนรับนัโทษนใหม่เ้าสู่แนเ็!”
ฮอว่า่อนประูเหล็บานให่ล้ายับประูทาเ้าะเปิออ ประูเหล็เ่าส่เสียน่ารำาออมา่อนวามมืทา้านในะส่ผ่านบรรยาาศวนนลุออมาให้ มินโฮรู้สึว่าเ็ายำายเสื้อเาเอาไว้แน่นว่าเิม แ่อนนี้เาเอ็ลัวไม่แพ้ันับอีนเลย ำรวทา้านหลัผลัเาให้เินไป้าหน้า แ่ไม่ไ้้าวามเ้าไปในอาารหลันั้น้วย มินโฮเห็นป้ายบนออเา่าาอฮอเล็น้อย
ัวเลามหลัอผูุ้มนนั้นไม่ใ่หมายเลเ็ แ่เป็นหมายเลห ‘มาร์ 06’
เาเาว่าะเป็นหมายเลอาารไม่ผิแน่ ผูุ้มแ่ละนะมีเรับผิอบอัวเอ ฮอรับผิอบแนเ็ และมาร์นนั้นแนห มินโฮิ่อนะวัสายาหันมอป้ายออีน
ผู้ายนนั้นมีหมายเลามหลัเป็นหมายเลเ็เ่นัน ส่วนื่ออเา ‘ ยุนฮยอ 07’
มินโฮอ่าน่อนะเบือนสายาลับมามอทาเินรหน้า พวเาำลัเินเ้าสู่้านในัวอาารอันำมื แ่ละ้าวหนัอึ้ราวับโ่รวนบน้อมืออทั้สอล่าม้อเท้าเอาไว้้วย บรรยาาศ้าในวนให้รู้สึอึอัเหมือนับะหายใไม่ออ ลิ่นเหม็นอราบสปรวนอาเียนลอยละลุ้ในอาาศน้อย่อมูเ้าหาัน รอเท้าอพวเาเหยียบน้ำนอบนพื้นส่เสียเป็นัหวะ่อนปลายเท้าะมาหยุในห้อนาให่
“พวแรออยู่รนี้่อน ันะไปหยิบเสื้อผ้ามาให้เปลี่ยน”
ฮอเอ่ย่อนะเินแยไปพร้อมับอีน มินโฮมวิ้วเ้าหาันเป็นปม เาเยหน้ามอรอบัวเห็นล้อวรปิสามัวภายในห้อนี้ แสสีแระพริบเป็นัหวะราวับว่ามีาอใรำลั้อมอเาอยู่ลอเวลา ผูุ้มสอนล้าทิ้นัโทษเอาไว้โยไม่ลัวว่าะเิารหลบหนี แสว่าวามปลอภัยออาาร็มีมาว่าแ่ล้อสามัวนี้
มินโฮิ่อนะเม้มริมฝีปาเ้าหาันเป็นเส้นร อนนั้นเามเ้าไปในวามิอัวเอ่อนะถูเรีย้วยแรระุายเสื้อาทา้าน้า วามหันไปมอามแร่อนะสะบัวามิในหัวออไป เ็ายท่าทาอวีรหน้าเาำลัมอรมา วามริส่วนสูอพวเาสอน็ใล้เียันมา เรียไ้ว่าเท่าันเสีย้วย้ำ พวเา็เลยสบาันอย่าพอี
มินโฮเห็นแววาิะัวลออีน เ็ายมวิ้วเ้าหาันรลา่อนะยับริมฝีปาเหมือนะพูอะไรบาอย่า แ่็เียบเสียไป มินโฮยริมฝีปาโ้ึ้นหลัาเห็นท่าทาแบบนั้น นรหน้ามอรอยยิ้มอเา ัสินใอะไรบาอย่า่อนะยอมเอ่ยประโยแรอวันออมา
“ูุนฮเว” น้ำเสียทุ้มแห้เอ่ยบอเ้าอรอยยิ้มรหน้า ุนฮเวไม่ไ้ยิ้มอบ แ่สายาลับส่ผ่านวามรู้สึผ่อนลายออมามาว่าอนแร “เรียว่าุนฮเว็ไ้”
มินโฮพยัหน้ารับ แ่ยัไม่ทันไ้พูอะไรอบลับไป ผูุ้มทั้สอน็เินลับเ้ามาพร้อมับเสื้อนัโทษสีส้ม ฮอโยนเสื้อให้นัโทษใหม่สอน วาสีเ้ม้อะลวนลามู่นั้นยัเอาแ่มอไปยัเ็ายผิวาวไม่วาา ุนฮเวเลือะไม่สนใสายานั้น เ็ายเมินใบหน้ารั้นหนีไปมอทาอื่นแทนเรียเสียหัวเราะเย้ยหยันาฮอให้ัออมา
เาผลันัโทษสอนให้เินรยัประูอีบาน้านหน้า มินโฮมอรไปยัประูบานนั้น มัน่าาประูเหล็สอบาน่อนหน้านี้เล็น้อย ภายใ้รเหล็ลับมีแผ่นระใสวาั้นอยู่อีั้น แถมระนั้นยัมีวามหนาหลายนิ้วอี้วย เาเห็นผูุ้มยุนฮยอแะนิ้วลบนเรื่อสแน้านหน้า่อนรเหล็และระ้านในะเปิออ
อนนั้นนัโทษทั้สอนรู้แล้วว่าเาไ้มายัปลายทาอสถานอำแห่นี้นไ้ พวเาหันมอหน้าันอีรั้รหน้าประูบานนั้น เสียโห่ร้ออนัโทษา้านในั้อสะท้อนำแพออมา้านอราวับพวนั้นรู้ว่านัโทษใหม่ำลัะมา มินโฮหยัยิ้มให้เ็ายลายวามัวลล่อนแรผลัา้านหลัะทำให้ปลายเท้า้อ้าว้ามเส้นแบ่ระหว่าลาไปอย่าไม่เ็มในั
นัโทษใหม่สอนับ้าวแรอารเินเ้าสู่สถานอำ นับาวินาทีะไม่มีำว่าอิสระอี
และพวเาวระรู้เอาไว้ ว่าไม่เยมีใรออไปาแนเ็ไปไ้
Let's Talk
บทนำมาแล้ววววววววว
บ๊อบุนยาวเรื่อแรอเราเลย orz
แ่ยานิหน่อยแบบว่าบรรยาาศไรี้ บาทีเราเอ็อธิบายไม่่อยถู
เราไม่อยาให้น้อูอ่อนแอเินไป แ่อนนี้็ูอ่อนอยู่อะ
แ่นา็สู้ฮอนะ แบบไม่ให้ใรโนัว ฮืออออ
พยายามแล้วให้นาแ็แร่ไ้เท่านี้ มิโนพระเอแนเ็่ะ #ผิ
ยัไ็อฝานอ่าน้วยเน้อ หวัว่าะอบัน
่วยิาม้วยนะะ แท็ฟิ #ฟิแนเ็
ความคิดเห็น