คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : DARK HORSE 00
Dark Horse 00
เสียวิทยุบนรถบรรเลามัหวะะแล่นไปบนสะพาน้ามแม่น้ำนาให่ ัวอัษรสีาวถูพิมพ์ัับสีำเ้มสนิทอัวรถเป็นำว่า ‘POLICE’ รถันนี้มีไว้เพื่อนส่ผู้้อหาไปยัสถานอำ ภายในร้านหลัมีเพียายร่าโปร่ในุนัโทษนั่อยู่เพียนเียว วาม้อมอพันธนาารสีเินบน้อมือ่อนะระุรอยยิ้มมุมปาึ้นมา
ุไ้ยินเสียอันแสนะไพเราะนั้นไหม?
มันไม่ใ่เสียเพล แ่มันเพราะเสียยิ่ว่าเพลใบนโลนี้ะอี :)
ีวอนิ่อนะเหลือบสายาผ่านรเหล็ทาท้ายรถออไป ไม่นานนัรถสปอร์สามัน็ปราึ้นบนถนน วามเร็วอมันมาพอะทำให้เรื่อยน์ส่เสียบยี้เ่นเี้ยวันึ้นมาราวับบนถนนนี้เป็นสนามแ่นาย่อมแห่หนึ่
เสียเพลบนรถเริ่มถูลบไป้วยเสียเรื่อยน์ ว่าะรู้ัวอีทีแอสันมาร์ินสีเลือหมูับแลมโบินี่สีาวานแ็ีประบเ้ามาทา้าน้ายและวาเสียแล้ว เ้าหน้าที่ำรวื่นใเรียมะว้าปืนึ้นมา แ่ยัไม่ทันะไ้ยปืนึ้น ปลายระบอสีหม่นอน้านนนอ็่อเ้าับ้าบานระรถเสียแล้ว
“ู่ว!”
ปลายนิ้วเรียวยึ้นิริมฝีปาัวเอเป็นารส่สัลัษ์บอำรวให้หยุวามินั้นลเสียีว่า หิสาวเ้าอใบหน้าน่ารัระุรอยยิ้มออมาเมื่อเห็นสีหน้าีเป็นไ่้มอผูุ้ม ‘ฮาอี’ ยาทั้สอ้าึ้นพาระหน้าอรถอย่าสบายอารม์ เธอส่สายาเป็นเิสอบถามับนับ้าายอย่า ‘ทาโบล’ เาพยัหน้าอบรับเล็น้อยเป็นารอบเห็น้วย ฮาอีเหลือบหาาไปยัรถันที่สามทา้านหลั่อนะยับริมฝีปาส่สัาให้ผู้รับหน้าที่่อไปปิบัิาร่อ
“Shoot Now!”
เสียหวานพูึ้น แน่นอนว่าไม่สามารถัแ่ับเสียเรื่อยน์อันแสนะไพเราะไปไ้ แ่เพียารอ่านปา็ทำให้ายร่าสูบนรถ้านหลัรับรู้ำสั่นั้นไ้ทันที เ้าอรถแอสันมาร์ินสีเินอีันยับนิ้วสอนิ้วผ่านหาิ้วลับไปเป็นารบอรับรู้่อนะัารหยิบปืนพ้าัวึ้นมา ‘มินโฮ’ ่อปลายระบอปืนไปยัล้อรถำรวทา้านหน้า
และเพียแ่เสี้ยววินาทีเียวเท่านั้น...
ปั!
รถำรวเสียารวบุมทันที แ่เพราะมีรถนาบสอ้าเอาไว้้าหน้า่อนแล้วเลยสามารถัารสถานาร์ทั้หมไ้ เบรและเียร์ทำานประสานันส่ผลให้เรื่อยน์ส่เสียน่าหวาเสียวออมา แ่มันลับทำให้นฟัรู้สึีเป็นบ้า ริมฝีปาหยัไ้รูปส่รอยยิ้มให้เพื่อนรัผ่านรไปยัรถทา้านหลั เป็นัหวะเียวันับรถำรวที่หยุารเลื่อนไหวและนิ่สนิทอยู่บนพื้นถนน
มินโฮเบรรถนทิ้รอยเ้มไว้บนพื้น่อนะเินลมายิโ่รวนล่ามประูออ ีวอน้าวเินลมาารถ่อนะยื่น้อมือไปรหน้าเพื่อนรัเป็นเิบอให้ัารเอามันออะ
“ิว่าะไ้ยินำอบุาปามึ่อนะอี ไอ้ีวอน”
“ถือว่าหายันับราว่อนแล้วัน”
ีวอนพูอบอย่ายียวน แ่่อนมินโฮะยปืนึ้นยิอุปร์พันธนาารนั้นออ ีวอน็วัสายาไปทา้านหน้าอรถำรวเสีย่อน ิ้วเ้มมวเ้าหาันราวับไ้ยินเสียอะไรบาอย่า ว่าแล้ววาม็หลับลอย่าใ้สมาธิ ีวอนเป็นนมีเ้นส์เรื่อเสียเพราะั้นเลยสามารถไ้ยินอะไรบาอย่าไ้รวเร็วว่านอื่น ไม่ผิแน่เป็นเสียเรื่อยน์ แ่ไม่ใ่เสียรถอพวเรา แถมยัมาเร็วมาทีเียวาทา้านหน้า
“ไอ้มินโฮ ทานี้มีปัหาแล้วว่ะ”
“มีปัหาอะไรวะานอู?”
“รีบึ้นรถเร็ว!”
ยัไม่ทันะไ้รับำอบาานอู เสียเ้มอีวอน็ออำสั่ทันที ใบหน้ามเ้มไ้รูปเริ่มเรียอย่าเห็นไ้ัในะึ้นรถไป
“ทา้านหน้ามีรถำรวแล่นมาหลายันเลย ะเอายัไ?”
านอูะโนถาม่อนะเหลือบสายามอีวอน ปลายนิ้ว่ออยู่บนลูุแรอเพียแ่ำสั่าปา ทุน็พร้อมะหลบหนีทันที
“ูฟัาเรื่อยน์แล้วามไม่น่าทันหรอ” ีวอนพูอย่าประมวลสถานาร์ ริมฝีปาหยัเม้มลอย่าใ้วามิ่อนะรวบรวมวามเป็นไปไ้ในอนนี้สรุปแผนารหนีรั้นี้อย่ารวเร็ว “เฮียทาโบลรีบพายัยฮาอีหนีไป่อน ส่วนานอูับออไปให้ห่าแล้วอย่วยัาราระยะไล ูับมินโฮะเป็นเหยื่อล่อให้เอ!”
บประโยอีวอน เสียเรื่อยน์สาร์ทิ็ั้อทั่วผืนถนน ฮาอีโบมือึ้นลาำรวบนรถามประสาเ็สาวึ้เล่นอมล้อเลียน ่อนทาโบละถอยรถลับัวรวเียวทิ้รอยยาไหม้เอาไว้บนพื้น านอูเอ็รีบีรถับออไปเลนนอเพื่ออย่วยเหลือามำสั่
และสุท้าย็ู่เพื่อนรัเพื่อนายอย่ามินโฮับีวอน!
แอสันมาร์ินสีเินส่เสียำรามอยู่บนพื้นถนนในะแล่นออมาประันหน้าับรถสามันที่ำลัพุ่รมาหา ีวอนระุยิ้มให้มินโฮ่อนะหลับามล เสียรถยน์แล่นเ้ามาใล้มาึ้นามลำับ
ห้า สี่ สาม สอ...
“อนนี้เลยมินโฮ!”
RACE START!
มินโฮหมุนพวมาลัยถอยสุวามแรแล้วีรถลับอย่ารวเร็ว เพียเสี้ยววินาทีรถอีสามัน็ามไล่หลัมาอย่าไม่ยอมแพ้ ีวอนว้าเอาปืนอมินโฮึ้นมาถือไว้ทั้ที่้อมือยัถูพันธนาารอยู่ ร่าโปร่พลิัวหันไป้านหลัเล็ไปยัล้อรถออีฝั่แล้วลั่นไ
ปั!
เสียปืนยิสวนันในอาาศ แน่นอนว่าทาฝั่ำรว็ยิอบโ้มาเ่นัน รถันแรเร่วามเร็วับเบียีนาบึ้นมาทา้าน้า ปืนระบอสีเ้มถูยึ้นเล็ีวอนทันที แ่็พลาเมื่อีวอนใ้โุ่แพันเ้าับ้อมืออีฝ่ายแล้วระแทศีรษะลบนหน้าผาออีนอย่าแรนพวมาลัยเสียารวบุมเบี่ยออไป ทำให้ีวอนไ้โอาสยิล้อรถึ่เป็นเป้าหมายไ้อย่าพอี
“เร่วามเร็วอีิวะ มินโฮ”
“ูเร่สุแล้วสั!”
มินโฮอบลับ่อนะเหยียบเท้าลบนันเร่ให้เร็วึ้นอี ีวอนพยายามยิอบโ้ับรถทา้านหลั เสียปืนัสวนันในอาาศราวับะถล่มสะพานนี้ให้พั ีวอน้มัวหลบระสุนไ้่อนะโ้ลับอีรั้ วาม้อล้อยาสีำสนิทอย่าใ้สมาธินไม่ทันป้อันรถอีัน
อนนั้นเอที่เสียปืนสอนััึ้นมาาทา้านานอู เ็ายผู้่วยัารสถานาร์ระยะไลยิหยุรถยน์อีันนั้นไ้อย่าทันท่วที ส่ผลให้มันเสียหลันเ้าับเสาสะพาน แ่ระสุนอีนัอฝั่ร้ามลับพุ่เ้าถู่วบ่าอมินโฮเ้านไ้ ีวอนปราสายามอเพียเล็น้อย่อนะรวบรวมสมาธิรั้สท้ายสอสายาผ่านรูปืนแล้วลั่นไยิัารรถันสุท้ายนสำเร็
“ี๊!” เสียี๊ปาอมินโฮัึ้นเรียให้ีวอนหันลับมาูอาารทันที
“เป็นยัไบ้าวะ?!”
“แ่ไหล่เอูไม่ายหรอ ไม่้อมาทำหน้าใแบบนั้น”
“เี๋ยวูับเอ”
“ะับยัไยัไม่ไ้เอาุแ้อมือออเลย ที่สำัสุไอ้ันเนี้ยลููนะเว้ย!”
มินโฮพูเิโวยวาย แ่เพราะวามรู้สึเ็บบนหัวไหล่ทำให้ยับแน้า๊ายวบุมพวมาลัยไ้ยาเอาาร เาพ่นลมหายใออมาอย่าอไม่ไ้ ีวอนเอ็ะพอะมออาารอเพื่อนรัออ ใบหน้ามายแววริัปนไม่พอใสัเท่าไหร่ออมา ผมไม่สนุหรอนะเวลาเพื่อนนไหนในทีมไ้รับบาเ็บ ทุนสำัสำหรับผมมานผมพร้อมะยอมแลทุอย่าให้
แลทุอย่าแม้แ่ีวิอผมเอ!
“อย่าฝืน ถ้ามึเป็นอะไรึ้นมาูะโทษัวเอ็รู้อยู่”
“โธ่เว้ย! ไม่้อมาทำหน้าริัใสู่”
“มินโฮ!”
“เออ ูยพวมาลัยให้็ไ้”
สิ้นเสียอมินโฮ มือหนาทั้สอ้า็ละออาพวมาลัยยอมยให้เป็นวามรับผิอบอีวอนไป ร่าโปร่ถึแม้ะยับ้อมือไ้ลำบาเพราะุแยัไม่ไ้เอาออ แ่็ยัสามารถัารวบุมรถยน์ไ้ เสียเรื่อยน์เผาผลาบีบอัไปามพื้นถนนไพเราะเสียยิ่ว่าเสียเพล ลิ่นวันรถและท่อไอเสียลอยึ้นไปบนท้อฟ้าราวับะเปลี่ยนให้มันลายเป็นสีเทา ผมเอเอ็เป็นเหมือนับวันสีเทาพวนั้น
สปรเพื่อะอยู่และมีัวน ไม่ใ่แ่ผมแ่พวเราทุน็เปรียบเสมือนวันสีเทา...
พวเราเิมาบนทาเินอันแสนพร่ามัว เป็นเพียเ็ำพร้าไร้พ่อแม่
แ่สุท้ายเราทุน็ยัมีำว่า ‘รอบรัว’
|
|
Let's Talk
 เปิฟิยาวเรื่อสอึ้นมานไ้ แนวเรื่อ็าพนม้มยำุ้ ออแนวไฟว์นิหน่อย ไร์ยอมรับเลยว่าไม่เยลอแ่แนวนี้มา่อน อ่านแล้วรไหนไม่ีมีสะุบอไ้นะะ เป็นรั้เลยับฟิแนวรถ แนวสู้ หรือแนวยิัน สุท้ายอฝาฟิับเบิ้ลบีเรื่อนี้้วยน้า อย่าลืมเม้นหรือสรีมลแท็ #ฟิม้ามืบบ เป็นำลัใ้วยน้า :) |
ความคิดเห็น