คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : [SF] Moonlight [월광]
******* เนื้อเรื่องไม่เกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องหลัก ZEX DOLL แต่ประการใด
*** เพื่อการอ่านที่4DX ควรปิดเพลงที่หน้าบทความนะจย๊ะ ด้วยรักและแคนดิท
***แก้ไขเพลงไม่เล่นจย๊ะ 07.08.2014
...... Moonlight (월광) ......
깊어진 하루 틈 사이 너는 조용히 다가와
ในเวลาพลบค่ำ คุณก้าวเข้ามาใกล้กันอย่างเงียบงัน
어둠을 걷어내고 나의 잠을 깨워
ปัดเป่าทุกความมืดมิดและปลุกผมให้ตื่นจากนิทรา
그리곤 멀어져 열린 창문 저 너머로
และจากผมไป ผ่านทางหน้าต่างที่เปิดทิ้งไว้
또 길을 잃었나, 넌, 넌, 넌.
หลงทางอีกแล้วหรอ คุณหน่ะ
คืนนี้ผมฝันร้าย ในความฝันที่เหลือผมเพียงลำพังท่ามกลางความมืดมิดที่ห้อมล้อมอยู่รอบตัว ร่างขาวบางที่แสนคุ้นตายืนอยู่ตรงนั้นท่ามกลางความมืดมิดนั่นบนเส้นทางยาวไกลที่หาจุดสิ้นสุดไม่ได้และเพียงริมฝีปากบางแย้มยิ้ม ผมรู้สึกราวกับมันกำลังปัดเป่าทุกความมืดมนที่อยู่รอบกายและปลุกผมให้ตื่นจากนิทรา…
เมื่อลองฝืนลืมตาต้านทานกับความง่วงงุนที่ยังคงครอบงำสติอยู่ ผมกลับพบกับเขา...เขาคนนั้นที่อยู่ในห้วงความฝัน
“ลู่ฮาน...” เสียงที่เอ่ยเรียกเขาช่างแหบพร่า
บางทีผมอาจจะยังติดอยู่ในความฝันถึงยังคงเห็นเขายืนอยู่ตรงนี้ นัยน์ตากลมโตที่มองสบกลับมาแลดูสับสนและว่างเปล่า
อ่า...บางทีเขาคงจะกำลังหลงทางอีกครั้ง
밤공기가 아직 차가워 일어나
อากาศตอนกลางคืนยังคงหนาวอยู่นะ ลุกขึ้นเถอะ
So, baby, hold on 널 혼자 두기가
มาเถอะที่รัก จับมือผมไว้ ผมปล่อยให้คุณอยู่คนเดียวไม่ได้หรอก
ผมลุกขึ้นเดินไปกอบกุมมือน้อยนั่นไว้ แม้มันจะเย็นเยียบสักเพียงไรผมก็ไม่เคยคิดจะรังเกียจ จ้องมองลึกเข้าไปในลูกแก้วกลมใสปลอบประโลมเขาด้วยทุกความรู้สึกที่มี
“ไม่ต้องกลัว...ฉันจะอยู่ข้างๆนาย”
ก้มลงแนบหน้าผากกันและกันส่งถ่ายทุกความจริงใจ คำสัญญาที่ผมจะไม่ทิ้งเขาไปไหน...
และหากนี่คือความฝัน ผมยังคงภาวนาไม่ให้ตัวเองต้องตื่นขึ้นเร็วนัก
넌 쏟아지는 달빛에 샤워
คุณแสดงให้ผมเห็นถึงแสงของดวงดาวที่แจ่มจรัส
그 황홀한 표정은 본 적이 없어
ที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อนและมันน่าหลงใหลมากจริงๆ
그림처럼 멈춘 네가 보여그 시선 끝엔
ผมยังคงเห็นคุณเหมือนดังภาพวาด ที่ผมเพ่งมองจนวินาทีสุดท้าย
เราสองคนนั่งกอบกุมมือกันไว้มองดูดวงดาวอย่างที่เคยทำมา เสียงเจื้อยแจ้วที่คอยถามผมอยู่ตลอดเวลา นิ้วเล็กที่ชี้ไปยังดาวดวงต่างๆบนท้องฟ้าพร้อมทั้งเอ่ยชมถึงความงดงามของมันอย่างรื่นรมณ์
เขาอาจจะยังไม่รู้ว่าต่อให้ดาวบนฟ้านั้นงดงามเพียงไร แต่ในสายตาผมเขาคือสิ่งที่งดงามและล้ำค่าที่สุดที่ฟ้าประทานมาให้คนอย่างโอเซฮุน บางทีดวงตาที่งดงามยิ่งกว่าดวงดาวบนฟากฟ้าทั้งหมดมารวมกันเปล่งประกายอยู่ในนั้นคงอาจไม่ทันสังเกตุถึงดวงตาคู่หนึ่งที่คอยทอดมองอยู่เคียงข้าง
ลู่ฮานเปรียบเสมือนภาพวาดที่สามารถจับต้องได้ งดงามและบริสุทธิ์....
อีกครั้งที่โอเซฮุนคนนี้ทอดมองเรือนร่างขาวโปร่ง ราวกับจะกักเก็บทุกภาพที่อยู่เบื่องหน้าไว้เป็นดั่งภาพความทรงจำสุดท้าย ให้ตราตรึงลึกลงไปบนจิตวิญญาณทั้งโสตและทัศนะตราบจนกว่าลมหายใจของคนๆนึงจะสามารถคงอยู่บนผืนดินอันโหดร้ายนี้ได้...
이뤄질 수 없는 슬픈 너의 story
เป็นเรื่องที่น่าเศร้าของผมที่จะสมหวังไม่ได้เลย
가까워질수록 더 아파질 테니
ยิ่งเข้าใกล้มากเท่าไหร่ก็ยิ่งเจ็บปวดมากเท่านั้น
그 사랑만은… Stop, stop, stop, stop, yeah
แค่คุณเท่านั้น พอเถอะ หยุดเถอะนะ
그 사랑만은… Stop, stop, stop, stop, yeah
ต้องการแค่คุณ หยุดเถอะ ได้โปรด
หากเขาคือทุกสิ่งที่สลักลึกอยู่บนจิตวิญญาณของผม ใครอีกคนหนึ่งก็คือสิ่งที่สลักลึกอยู่ในจิตวิญญาณของเขาเช่นกัน...
ล่วงเข้าสู่วันที่สองตั่งแต่เขามาปรากฎตัวอยู่ที่เบื้องหน้าผม เขาคงนึกออกแล้ว...นึกได้ถึงคนที่อยู่ในห้วงคนึงหา ลู่ฮานถามผมถึงคนๆนั้นคนที่เลือนลางอยู่ในความทรงจำอันว่างเปล่านั่น
“ไว้ฮุนจะพาไปหานะ..”
มันช่างเป็นเรื่องราวที่หน้าเศร้าที่ผมคนนี้คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขากลับไม่ใช่คนที่ถูกเลือก ทั้งที่ผมควรจะจบทุกความรู้สึกที่เคยมีเก็บมันไว้ให้ลึกที่สุดในห้องหัวใจนี่ แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ยังคงเลือกที่จะกอบกุมมือเล็กๆนั่นไว้โอบประคองมันขึ้นแนบผิวแก้มของตนเองอย่างแผ่วเบา แม้มันจะเจ็บปวดสักเพียงไรผมก็ไม่อาจปล่อยมือนี้ไปได้ บางทีนี่คงเป็นโทษทัณฑ์ของคนบาปที่กล้าอาจหาญหลงรักเพื่อนของตัวเอง
ได้โปรดเถอะฉันต้องการเพียงนายเท่านั้น แม้วันเวลาจะผ่านเลยไปจะมีใครเข้ามาอีกมากมายสักเพียงไร หากนั่นไม่ใช่นาย ฉันก็ไม่ต้องการ....
이렇게 내가 널 애타게 불러
ผมตะโกนเรียกหาแต่คุณอยู่แบบนี้
다가가지마, babe, 그 날개가 젖으니
อย่าเข้าใกล้มันเลย ที่รัก ปีกของคุณจะเปียกเอาได้
아무리 말해도 넌 들리지 않아
แต่ไม่ว่าผมจะพูดเท่าไหร่ คุณก็ไม่ได้ยินผมอยู่ดี
다시 그에게 온 몸을 던져 왜 넌 위험한 꿈을 꿀까
คุณปล่อยให้ตัวเองกลับไปหาเขาอีกครั้ง ทำไมความฝันของคุณช่างอันตรายแบบนี้
(이제 그만 지친) 너의 맘을 쉬게 해
(ตอนนี้หยุดเถอะนะ คุณเหนื่อยมากแล้ว) ให้หัวใจคุณได้พักผ่อน
널 바라보는 내 맘도 찢어질 것 같은데
และหัวใจของผมก็แตกออกเป็นเสี่ยงๆ แตกออกเป็นชิ้นเล็กๆ เพื่อคอยเฝ้ามองคุณ
เราสองคนยืนอยู่ยังสถานที่ที่คุ้นเคย ดวงตากวางกลมโตที่ผมชื่นชอบหนักหนาตอนนี้มันกำลังกวาดมองไปรอบบริเวณราวกับกำลังค้นหาบางสิ่งที่เลือนหายไป...
และที่สุดปลายทางนั่น คนที่เขาตามหามาตลอดยืนอยู่ที่ตรงนั้น มือของเราที่กอบกุมกันไว้อย่างแน่นหนาก่อนนี้มันกลับเลื่อนหลุดออกจากกันได้อย่างง่ายดายเพียงแค่เขาผละจากไป
“อย่าไป...”
ทั้งที่อยากจะตะโกนห้ามออกไปให้สุดเสียงแต่สิ่งที่ดังรอดผ่านริมฝีปากของผมออกมามันกลับเป็นพียงเสียงที่แผ่วเบาราวกับเสียงกระซิบ ทั้งที่อยากจะฉุดรั้งมือน้อยนั่นไว้ด้วยสุดแรงที่มี แต่ตอนนี้สิ่งที่ผมทำได้มีเพียงยืนมองเขาจากตรงนี้...
ดั่งหัวใจได้ถูกฉุดกระชากไปพร้อมกับเขา ผมไม่รู้สึกถึงแรงเต้นในอกข้างซ้ายของตัวเองอีกแล้ว มันกำลังแตกออกเป็นเสี่ยงๆยามได้เห็นริมฝีปากบางนั่นแย้มยิ้มเพื่อใครสักคนที่ไม่ใช่ผม มันเจ็บแบบนี้เองใช่ไหมกับการรักใครสักคนที่มีเจ้าของแล้วหน่ะ
넌 아무 일 없던 것처럼 애써 나를 향해 웃어 보여도
รอยยิ้มที่แสนเจ็บปวดของคุณส่งมายังผมราวกับว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น
가녀린 새하얀 너의 어깨가 조그맣게 떨려와, I’m telling you
แต่ไหล่มนสีขาวนวลของคุณนั้น กำลังเริ่มสั้นน้อยๆ ผมจะบอกคุณนะ
잠시만 나의 곁에서 내려놓고 쉬어가도 돼
ว่าคุณสามารถพักทุกอย่างไว้กับผมได้นะ
먼동이 트면 저 달이 저무는 그 곳을 따라 그땐 날아가, yeah
เมื่อรุ่งอรุณมาถึง คุณจะสามารถโบยบินขึ้นไปหาดวงจันทร์นั้นได้
เขายืนมองภาพของใครคนนั้น คนที่ยืนอิงแอบอยู่กับใครสักคนที่ไม่ใช่เขา...
ดวงตากลมโตที่เคยสดใสนั่น ตอนนี้มันกลับหม่นเศร้าลงราวกับคืนเดือนมืดที่ปราศจากดวงดาว หยาดน้ำสีใสไหลรินลงมาตามปรางแก้มขาว ผมอยากจะกอบกุมมันไว้ด้วยมือทั้งสองข้างทดแทนรอยน้ำตาด้วยการแตะแต้มริมฝีปากลงไปอย่างแผ่วเบา ปัดเป่าทุกความหมองเศร้าของเขาด้วยสัมผัสจากหัวใจของคนๆนี้
ผมยังจะเป็นคนนั้นได้ไหม ตอนนี้ผมจะสามารถเป็นคนๆนั้นของเขาได้ไหม...
ไม่เป็นไรหากในตอนนี้เขาเลือกที่จะวางความเจ็บปวดนั้นไว้กับผม เพียงแค่ให้ริมฝีปากบางนั้นได้แย้มยิ้มอีกครั้ง....
ลู่ฮานหันกลับมามองผม ไหล่เล็กๆของเขากำลังสั่นเทา เขาเป็นคนที่ไม่เหมาะกับน้ำตา ไม่ว่าตอนนั้นหรือตอนนี้ผมยังคงคิดแบบนั้นอยู่เสมอ
‘โอเซฮุนคนโง่...... .....’
ประโยคที่เขาเอ่ยออกมาอย่างไร้เสียง แต่ผมกลับได้ยินใจความของมันอย่างชัดเจน ริมผีปากบางนั่นแย้มยิ้มให้ผม ทั้งที่มันเป็นยิ้มที่งดงามที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นจากเขาแต่ตอนนี้มันกลับเต็มไปด้วยความเจ็บปวด
ความเจ็บปวดของเราทั้งสองคน.....
닿을 수가 없는 함께 할 수 없는 곳
ในสถานที่ที่ผมไม่สามารถสัมผัสคุณได้ ไม่สามารถแม้แต่จะโอบกอดคุณเอาไว้
밤이 되면 날아 온 그건 네가 아니야
นั่นไม่ใช่คุณหรือที่บินมาหาผมเมื่อยามค่ำคืนนั้น
ลู่ฮานจากไปแล้ว ไปยังสถานที่ที่ห่างไกล...ที่ๆแม้ว่าจะพยายามสักเพียงใดผมก็ไม่สามารถไขว่คว้าเขามาได้
เป็นเขาเองไม่ใช่หรอที่มาหาผมในค่ำคืนนั้น แต่ตอนนี้เขากลับทอดทิ้งผมไป หลงเหลือผมไว้เพียงลำพัง กับความทรงจำของเราทั้งสองคน
เสียงสะอื้นดังแว่วตามระยะทางที่ผมเดินผ่าน โลกของผมตอนนี้ราวกับโทรทัศน์สีขาวดำ ทุกก้าวย่างที่ผมเดินเข้าไปใกล้มันกลับยิ่งชัดเจนขึ้น
ภาพของเขาที่กำลังฉีกยิ้มอย่างสดใส....
ผมไล้ฝ่ามือไปตามโครงหน้าหวานอย่างที่เคยอยากทำมาตลอดทั้งชีวิต จ้องมองเข้าไปยังดวงแก้วสีน้ำตาล..ความจริงทุกอย่างปรากฎอยู่ในนั้น ทั้งที่อยู่ใกล้กันขนาดนี้ผมกลับมองไม่เห็น
“ลู่....ฮึก ลู่ฮาน บ่ะ..บอกว่าชอบรูปนี้ นายถ่ายให้เขา”
อี้ชิงในสภาพดวงตาและจมูกแดงก่ำนั่งลงที่ด้านข้างผม คนตัวเล็กนั่นในเวลานี้ราวกับจะแตกหักออกเสียให้ได้หากไม่มีใครคนนั้น ใครคนที่ผมเข้าใจผิดจนกระทั่งวันนี้ว่าคือคนรักของลู่ฮานกอดประคองอยู่
“นายอาจยังไม่รู้ แต่ลู่ฮานรักนายมาก...มากจนยอมรอนายมาคนเดียวตลอดสิบปี”
คำบอกเล่าของคริสที่เอ่ยออกมาช่วยตอกย้ำถึงความโง่งมของผม แม้แต่ในตอนนี้ที่เราอยู่ใกล้กันแต่ภาพของเขาที่ผมเห็นกลับพร่าเลือนราวกับภาพที่สะท้อนอยู่บนผิวน้ำ เป็นผมเองที่กำลังร่ำไห้ให้กับความขลาดเขลาของตัวเอง......
이뤄질 수 없는 (눈물 흘러) 슬픈 나의 Story (나의 story)
มันไม่สามารถเป็นจริงได้ (น้ำตาไหลลงมา) เรื่องราวที่แสนปวดร้าวของผม (เรื่องราวของผม)
가까워질수록 더 아파질 테니 (I swear I cannot stop loving)
ยิ่งเข้าใกล้มากเท่าไหร่ก็ยิ่งเจ็บปวดมากขึ้นเท่านั้น (ผมสาบานว่าผมไม่สามารถหยุดรักนี้ไว้ได้)
เมื่อก่อนผมเคยนึกดูแคลนพวกพระเอกในนิยายที่บรรดาผู้หญิงชอบดูกัน คนโง่ที่เอาแต่ร่ำไห้ให้กับสิ่งที่สูญเสียไปแล้ว...คนที่ไม่ยอมดูแลสิ่งมีค่าในชีวิตจนต้องสูญเสียมันไปตลอดกาลหน่ะช่างน่าขัน
แล้วตอนนี้เป็นผมเองที่กำลังเป็นคนโง่คนนั้น...
หน้าแท่นหินสีขาวบริสุทธิ์อักษรภาษาจีนธรรมดาๆสองตัวที่สลักอยู่บนหินนั่น คำธรรมดาๆที่ประกอบรวมกันขึ้นมาเป็นชื่อของคนที่งดงามที่สุดในความทรงจำ สมุดสีฟ้าเล่มเล็กที่คุณแม่เขาเอามาให้ยังคงอยู่ในมือผม ทุกประโยคที่ถูกบันทึกอยู่ในนั้น..มันกำลังผ่านสายตาของผมแล้วเรียบเรียงทุกคำเพื่อซึมซับเข้าสู่หัวใจ
‘กว่าจะรู้ตัวก็ชอบไปแล้ว...’
ฉันก็เหมือนกัน กว่าจะรู้ตัวนายก็เข้ามาอยู่ในทุกห้องหัวใจของฉันแล้ว
‘งื่ออออ คริสบอกว่าให้ลองแกล้งคบกันดูเผื่อเขาจะหึง....เกรงใจอี้ชิงจัง’
อย่าว่าแต่คบเลย แค่ใครต่อใครชอบนายฉันก็หึงจนไม่รู้จะทำยังไงแล้ว
‘นี่ นายรู้ไหมทำไมฉันถึงชอบดูดาว ก็เพราะนั่นจะทำให้ฉันเจอนายเป็นคนสุดท้ายก่อนนอนไง’
ฉันชอบดูดวงดาวที่อยู่ในตานายเหมือนกัน
‘แกล้งคบกับคริสมาได้จะอาทิตย์แล้วนะ ทำไมไม่สนใจกันบ้างเล่าคนบ้า งอนๆๆๆๆ’
นายคงไม่รู้ ว่าฉันพยายามไม่สนใจตังหาก นายที่อยู่กับเขาหน่ะ....เห็นทีไรมันเจ็บเสียทุกที
‘นายมีแฟนแล้วหรอกหรอ เค้าสวยดีนะเหมาะสมกันดี’
ฉันแค่ต้องการจะลืมนาย ไม่งั้นฉันต้องกลายเป็นคนเลวที่แย่งนายมาจากเขาแน่ๆ....แต่แล้วที่ทำไปหน่ะกลับยิ่งทำให้คิดถึงนายมากกว่าเดิมเสียอีก
‘พรุ่งนี้จะได้ไปเที่ยว แต่ขอคิดเอาเองว่าเดทได้ไหม ย๊าาาา...โอเซฮุน ฉันกำลังนอนไม่หลับเพราะนายนะคนบ้า! ไม่รู้ล่ะพรุ่งนี้ฉันจะสารภาพรักกับนาย’
นั่นสิ ทำไมนายถึงไม่มา...ถ้านายมาบางทีนายอาจจะได้ยินประโยคเดียวกันนั้นจากปากของฉัน ฉันบ้าใช่ไหมที่ตอนนั้นคิดจะแย่งนายมาจากเขาจริงๆ ต่อให้พวกนายรักกันมากขนาดไหนก็ตาม แต่ฉันก็จะใช้ทุกวิถีทางให้นายมาเป็นของฉันให้ได้ มันบ้ามากใช่ไหม....
“ลู่ฮาน กลับมาได้ไหม....กลับมาฟังความรู้สึกของคนโง่ๆคนนี้ก่อน..ฮึก ลู่ฮาน ได้โปรด...”
บางทีฝนอาจจะกำลังตก บันทึกของเขาถึงได้แปดเปื้อนไปด้วยหยาดน้ำมากมายขนาดนี้ หรืออาจเป็นน้ำตาของคนโง่แบบผมเอง ที่รู้ทุกอย่างในวันที่สายเกินไป
รู้ในวันที่ไม่สามารถย้อนคืนสิ่งใดกลับมาได้อีก....
그 사랑만은… Stop, stop, stop, stop, yeah
แค่ครั้งนี้เท่านั้น พอเถอะ หยุดเถอะนะ
그 사랑만은… Stop, stop, stop, stop, yeah
แค่ครั้งนี้ครั้งเดียว หยุดเถอะ ได้โปรด
이렇게 내가 널 애타게 불러
ผมตะโกนเรียกหาแต่คุณอยู่แบบนี้
멀어지지 마, babe, 그 날개가 젖으니
อย่าไปไหนไกลเลยนะ ที่รัก เดี๋ยวปีกของคุณจะเปียกนะ
그 날개가 젖으니
มันอาจจะทำให้ปีกของคุณเปียกเอาได้
‘โอเซฮุนคนโง่ คนที่ฉันรักหน่ะคือนาย’
**อ้างอิงมาจากคนที่ตายโดยที่ไม่รู้ตัวจะจำไม่ได้
หรือไม่รู้ว่าตัวเองตายจนกว่าจะครบ3วัน
Talk
ฉลองครบรอบ 300 เม้นท์ เย้ (ที่จริงยังไม่ถึงหรอกค่ะ มโนเอา 555)
FC 200 คน เย้
ยอดวิวพันอัพ เย้
ชอบเพลงค่ะเลยอยากลองเขียน SF เกี่ยวกับเพลงนี้ดู งานหยาบก็ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรกันบ้าง
พยายามคิดให้ตรงกับเนื้อเพลง เลยออกมางงๆ มั้ง แหะๆ
เนื้อเรื่องไม่เกี่ยวกับน้องตุ๊กตานะคะ แต่ใครจะมโนว่าเป้นชาติที่แล้วของน้องก็แล้วแต่ 555
ยังไงสามารถคอมเมนต์ติมชมได้นะคะ
ไม่เคยเขียนทำนองนางเอกตายพระเอกเป็นบ้า? ตอนจบมาก่อน
สุดท้ายนี้ขอขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นท์ทุกแท็คทุกเอฟซี ทุกข้อความที่พูดคุยกันหรือคำแนะนำมากๆเลยนะคะ
จะพยายามคลอดน้องตอนกู๊ดบอย ออกมาให้ได้เร็วๆ เพราะงั้นอ่านนี่รอไปก่อนเนอะ
อาจจะไม่อิน อาจต้องใช้อินเนอร์ล้วนๆ 555
#ฟิคน้องยาง ได้เหมือนเดิมนะคะ
ความคิดเห็น