คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ZΣX DOLL 5 : HEART ATTACK
“อืออออ~”
เสียงครางลากยาวพร้อมกับแรงดิ้นดุ๊กดิ๊กแถวช่วงอกปลุกให้คนขี้รำคาญที่นอนโหลดสติตั่งแต่เช้ายันเที่ยงต้องขมวดคิ้วเข้าหากัน กลุ่มก้อนไหมสีน้ำตาลคาราเมลคือสิ่งแรกที่ปรากฎเข้าสู่ครองจัตสุ เมื่อลองก้มลงมองก็พบกับก้อนกลมของบางสิ่งที่ถูกห่อหุ้มไว้ด้วยผืนผ้าห่มสีขาว
"งืออ~"
เสียงปริศนาดังขึ้นอีกครั้งพร้อมกับแรงดิ้นของสิ่งที่อยู่ในอ้อมกอด แน่ชัดแล้วว่ามีบางอย่างผิดปกติอย่างไม่ต้องสงสัย เมื่อคิดได้ดังนั้นเซฮุนจึงดันสิ่งนั้นออกห่างจากตัวราวกับว่ากำลังต้องของร้อน ชายหนุ่มรีบตั้งหลักลุกขึ้นยืนข้างเตียง ก่อนจ้องมองดักแด้ผ้าห่มที่อยู่บนเตียงอย่างงุนงง
เมื่อคืนเขานอนกอดเสี่ยวลู่อยู่ไม่ใช่หรือไง แล้วไอก้อนดักแด้ที่ดิ้นดุ๊กดิ๊กไปมาตรงหน้านี่มันคืออะไร......วะ
หนอนไหม???
ยังไม่ทันที่สมองจะหาข้อสรุปกับสิ่งที่เห็นอยู่ได้ จากแรงดิ้นน้อยๆในคราแรกตอนนี้เจ้าก้อนนั่นกลับกำลังดิ้นไปมาราวกับกำลังต่อสู้ดิ้นรนอยู่กับอะไรบางอย่าง เซฮุนคิดว่าเขาควรจะหาอะไรสักอย่างมาเตรียมไว้เผื่อป้องกันตัว และแน่นอนว่ามัจุราศสีดำสนิทที่ถูกเก็บไว้ในช่องลับของโต๊ะทำงานคือตัวเลือกที่ผุดขึ้นมาเป็นอันดับแรกอย่างไม่ต้องสงสัย
"ฮ้าาา.."
เสียงหายใจราวกับคนพึ่งค้นพบอิสระภาพที่ดังมาจากทางด้านหลัง ฉุดให้ชายหนุ่มรีบหันกลับไปมองแล้วก็ต้องพบกับกลุ่มก้อนไหมสีน้ำตาลที่เจอในคราแรกโผล่พ้นออกมาเหนือขอบผ้า ก่อนจะตามมาด้วย หัว...ใช่หัวกลมๆกับมือเล็กๆ ที่กำลังพยายามดึงเอาเจ้าผ้าห่มสีขาวออกจากตัว โดยมีเสียงฮึดฮัดดังแว่วประกอบมาเป็นระยะ
"เธอเป็นใคร แล้วมาได้ยังไง"
อดไม่ได้ที่จะส่งเสียงถามประโยคที่ดูทั้งโง่และเบสิคสุดๆออกไป เมื่อแน่ใจแล้วว่าสิ่งที่กำลังขยับตัวไปมาอย่างวุ่นวายอยู่บนเตียงนั่น เป็นคน...ล่ะมั้ง
หัวกลมหันขวับมายังต้นตอของเสียงทุ้มทันที นัยน์ตากลมโตกระพริบมองร่างสูงที่ยืนตีหน้านิ่งอยู่ข้างเตียง เพียงครู่ริมฝีปากแดงอิ่มก็คลี่ยิ้มออกกว้างเสียจนเซฮุนแอบใจกระตุก ร่างน้อยรีบปัดเอาผ้าที่เกะกะออกจากลำตัวเป็นพัลวัน
"ฮุนนน~~"
ทันทีที่เสียงใสร้องเรียกให้เซฮุนงงเล่น เจ้าของร่างขาวแบบบางตรงหน้าก็กระโจนโถมเข้าหาจนคนที่ไม่ทันตั้งตัวพากันล้มโครมไปนอนแผ่อย่างหมดท่าอยู่บนพื้นพรมหนานุ่ม คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเยี่ยงคนหงุดหงิดอย่างสุดจะทานทน มือหนาจับร่างน้อยที่ซบซุกอยู่กับอกให้ลุกขึ้นนั่งตามตนเอง
"ฉันถามว่าเธอเป็นใคร แล้วทำไมมาอยู่บนเตียงได้" วางมือลงบนไหล่บางออกแรงบีบพอให้รู้สึก ทั้งที่ใจจริงแล้วอยากจะจับร่างเล็กนี่มาเขย่าแรงๆให้สาสมกับที่สร้างความหงุดหงิดให้ตั่งแต่ตื่นนอน
"เสี่ยวลู่คือเสี่ยวลู่ ฮุนพาเสี่ยวลู่มานอนบนเตียง
"หา??"
ตอบกลับเสียงใสพร้อมกับส่งยิ้มให้อย่างน่ารัก แต่หารู้ไม่ว่าอีกคนหน่ะช็อคไปแล้ว เสี่ยวลู่ของเขาหน่ะเซ็กซ์ดอล แต่ที่กำลังส่งยิ้มให้อยู่นี่มองยังไงมันก็คน...คนชัดๆ!
"อย่ามาล้อเล่น ฉันให้โอกาสเธออีกครั้ง...ไม่งั้นอย่าหาว่าไม่เตือน"
กดเสียงต่ำอย่างข่มขู่หวังจะให้อีกฝ่ายกลัวเกรง ถึงอย่างไรเขาก็ตัวใหญ่กว่า พละกำลังก็มากกว่า หากว่ากันตามตรงถ้าคนตรงหน้านี่คิดจะตุกติก ดูยังไงก็คงไม่รอด
"เสี่ยวลู่ไม่ได้ล้อเล่น เสี่ยวลู่ก็คือเสี่ยวลู่ไง...ฮุนจับแรงเสี่ยวลู่เจ็บ" ปากกระจับแบะออกพร้อมกับส่งแววตาตัดพ้อให้ บ่งบอกว่าแรงที่อีกฝ่ายกระทำอยู่นั้นทำให้เจ้าตัวรู้สึกเจ็บจริงๆนะ
นัยน์ตาคมคล้ายจะมองลึกลงไปในลูกแก้วสีน้ำตาลใสตรงหน้า ใบหน้าขาวใสกับแก้มกลมอมสีชมพูที่แลดูคุ้นเคย ทำให้โอเซฮุนคลายแรงที่ไหล่บางลงเล็กน้อย ก่อนไล้สายตาไปตามแนวริมฝีปากอิ่มสีแดงสด เลื่อนลงไปยังแผ่นอกเรียบภายใต้เนื้อผ้าบางเบาแบบเดียวกันกับตัวที่เขาสวมใส่ให้ตุ๊กตาตัวน้อยเองกับมือ ไม่อยากจะเชื่อก็ต้องเชื่อเรือนร่างขาวแบบบางที่อยู่ตรงหน้าเขาในตอนนี้ ช่างละม้ายคล้ายคลึงกับเซ็กซ์ดอลล์ของเขาราวกับฝาแฝด!
"อ๋าาา~!"
ผลันร่างเล็กที่นั่งอยู่ในคราแรกก็ถูกอีกฝ่ายออกแรงผลักลงให้นอนราบไปกับพื้นพรม ท่อนขาขาวถูกแยกออกจากกัน ก่อนเรือนร่างสูงโปร่งจะเคลื่อนกายเข้าแทรกระหว่างกลาง
"นายเป็นhumanoid* หรือไง"
"หือ??"
ใบหน้าหวานคล้ายเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม จนคนตัวสูงที่อยู่ในท่าล่อแหลมอดไม่ได้ที่จะไล้ปลายนิ้วไปตามร่องรอยจางๆบนริมฝีปากอิ่ม
รอยตำหนิจากการผลิตของเสี่ยวลู่...
.
.
.
ออดดดด~ ออดๆๆๆ ออดดดดด~~!!
เฮือก!
เสียงออดที่ดังรัวจากหน้าห้องฉุดให้ชายหนุ่มละออกจากใบหน้าหวานที่ตอนนี้ห่างกันเพียงแค่ลมหายใจคั่น ไม่รู้ตั่งแต่เมื่อไหร่ที่เขาเผลอไผลไปกับกลีบปากแดงอิ่ม จนกลีบเนื้อทั้งสองเกือบจะได้สัมผัสกัน เซฮุนไม่แน่ใจว่าหากไม่มีเสียงออดดังขึ้นคนตัวเล็กนี่จะยังได้นอนมองเขาตาใสอยู่แบบนี้หรือเปล่า ร่างสูงผละตัวลุกขึ้นก้าวออกจากห้องนอนหวังจะไปต้อนรับแขกที่ยังคงรัวออดไม่หยุดราวกับเกิดมาพึ่งเคยได้สัมผัสมัน โดยไม่ลืมสั่งกำชับคนตัวเล็กที่ยังไม่รู้ที่มาที่ไปอย่างแน่ชัดให้นั่งอยู่นิ่งๆอย่าได้สร้างปัญหาใดๆก่อนเขาจะกลับเข้ามา
ภาพของเพื่อนหูกางเจ้าเก่าที่ปรากฎหราอยู่บนหน้าจออินเตอร์คอมทำให้เซฮุนลอบถอนหายใจ อย่างน้อยก็พอจะมีคนให้ปรึกษาได้บ้างแล้วในตอนนี้
น่าแปลกที่ปาร์คชานยอลกับบยอนแบคฮยอนไม่ได้มีท่าที่ตกใจมากมายเท่าที่คิด หมอนั่นเพียงจับเสี่ยวลู่หมุนไปมา ลูบๆคลำๆจับต้องไปตามเนื้อตัวแบบบางนั่นก่อนจะหัวเราะ หึหึ อย่างที่บอกได้คำเดียวว่ากวนตีน ส่วนพยอนแบคฮยอนยิ่งแล้วใหญ่หมอนั่นแค่มองสบกับตากลมๆ ก่อนจะพากันฉีกยิ้มออกมาทั้งคนและ(อดีต)ตุ๊กตา
หลังจากฝากฝังให้แฟนเพื่อนพาคุณตุ๊กตาไปอาบน้ำอาบท่าระหว่างที่ตัวเองก็ไปชำระล้างร่างกายให้สติสตังกลับคืนเต็มร้อย ต้องยอมรับกันเลยว่าตอนนี้ได้เกิดเหตุการณ์แฟนตาซีขึ้นกับชีวิตของโอเซฮุนจนทำให้ตุ๊กตายางตัวน้อยที่ควรมีหน้าที่แค่นอนนิ่งๆให้เขากระแทกกลับมีชีวิตลุกขึ้นมานั่งมองเขาตาแป๋วอยู่แบบนี้
"แล้วมึงจะทำยังไงกับเขา"
"คืนจุนมยอน"
"เห้ย!!"
เสียงอุทานของคนหูกางที่ลากเพื่อนหน้านิ่งมาหลบมุมคุยถึงกับเรียกร้องความสนใจของคนตัวเล็กทั้งสอง ที่กำลังนั่งงุ้งงิ้งกันตามประสาสาวๆ? ให้พากันหันไปมองเป็นตาเดียว
"ชานยอล นายจะทำให้เสี่ยวลู่ตกใจนะ" ว่าพลางลูบฝ่ามือน้อยๆไปตามหัวทุยอย่างปลอบประโลม จนคนตัวสูงได้แต่ส่งยิ้มแหยๆคืนให้เป็นการขอโทษ
"มึงจะคืนหน่ะถามเจ้าตัวหรือยัง"
"กูซื้อเซ็กซ์ดอลล์ ไม่ได้ซื้อคน...หมอนั่นคงเข้าใจ"
"กูหมายถึงทั้ง2ฝ่าย"
พยักเพยิบไปทางคุณมนุษย์หมาดๆประกอบความเข้าใจ เซฮุนได้แต่หันมองตามไปก่อนจะสบเข้ากับลูกแก้วกลมใสที่มองตอบกลับมาอย่างฉนง แต่ถึงอย่างนั้นริมฝีปากบางก็ยังคงแย้มยิ้มให้คนตัวสูงได้อย่างน่ารัก
ยิ้มจนตาหยีหมดแล้ว....
"กูเป็นเจ้าของ กูมีสิทธิตัดสินใจ" เอ่ยทั่งที่ยังไม่ละสายตาออกจากใบหน้าหวานใส จนคนเป็นเพื่อนต้องกระทุ้งศอกเข้าให้นั่นล่ะถึงได้ฤกษ์ตวัดตาคมๆนั่นกลับมามองคู่สนทนา
“งั้นมึงควรบอกเขา”
“กูไม่ถนัดคุยกับเด็ก”
ปัดขี้ออกจากตัวได้อย่างแนบเนียน มึงไม่ถนัดคุยกับเด็กจริงๆหรือไม่กล้าวะ ไอป๊อด!!!
คู่ผัวเมียตระกูลปาร์คกลับไปแล้วตั้งแต่เมื่อช่วงเย็น ตอนนี้ทั้งห้องจึงเหลือเพียงหนึ่งคนกับหนึ่งอดีตตุ๊กตา ใช่!....อดีตตุ๊กตาของเขายังคงอยู่ที่นี่แถมยังได้รับอภิสิทธิ์ในการนอนหนุนตักคุณชายโอเซฮุนอีกตังหาก!
เหตุการณ์เมื่อตอนบ่ายที่ผ่านมายังคงแล่นวนอยู่ในสมองของชายหนุ่มราวกับมันพึ่งเกิดขึ้นเมื่อนาทีที่แล้ว ภาพใบหน้าที่เปรอะเปื้อนไปด้วยหยาดน้ำตาของอดีตตุ๊กตายางตัวน้อยหลังรับรู้ถึงเหตุการณ์ที่จะต้องถูกเจ้านายส่งคืนร้านจากปากของเพื่อนตัวสูง ดวงแก้วสีใสที่เซฮุนแอบนึกชมชอบในความแวววาวพลันหม่นแสงลงจนน่าใจหาย หยาดน้ำคลอหน่วยก่อนจะไหลกลิ้งลงผ่านแก้มขาวเป็นสายธาร
“ฮึก...ไม่ไป เสี่ยวลู่จะอยู่กับฮุน จะอยู่..กับฮุน .ฮื่อออ”
เสียงใสปนสะอื้นพร้อมสัมผัสกอดรัดที่เอวทำเอาโอเซฮุนถึงกับสะอึก ทั้งที่ผ่านมาเห็นน้ำตามาก็มากแต่ไม่เคยมีครั้งใดที่ชายหนุ่มรู้สึกสัมผัสได้ถึงความร้าวรานของบุคคลนั้นได้เท่านี้ ยิ่งสายตาของคู่รักทั้งสองที่มองมาราวกับเขากำลังทำเรื่องอันร้ายกาจอย่างที่สุด ยิ่งทำเอาคนอย่างโอเซฮุนถึงกับสมองตีบตันไปชั่วขณะ
“มึงรู้จักทฤษฎีลูกเจี๊ยบไหม เวลาลูกเจี๊ยบมันฟักออกจากไข่มาหน่ะสิ่งที่มันเห็นเป็นสิ่งแรกนั่นล่ะคือแม่ของมัน...สำหรับเสี่ยวลู่มึงไม่ใช่แม่ แต่ตอนนี้มึงเหมือนโลกทั้งใบของเค้า มึงเข้าใจที่กูพูดไหม” ทั้งที่ปกติหาสาระไม่ได้แต่พอบทจะมีสาระขึ้นมาก็ทำเอาเซฮุนถึงกับไปต่อไม่ถูก
“เราว่า......เรากับชานยอลกลับก่อนดีกว่า เซฮุนจะเอายังไงหลังจากนี้ต่อไปก็ลองคิดดูดีๆนะ”
แบคฮยอนคนตัวเล็กเอ่ยลาขึ้นอย่างลวกๆพลางดุนหลังคนรักออกไปอย่างทุลักทุเล เมื่อคนหูกางยังอยากอยู่รอชมฉากโศกนาฎกรรมดราม่าแฟนตาซีอยู่ จนเสียงใสเอ็ดเข้าให้ถึงได้ฤกษ์เดินหูลู่หางตกตามกันออกไปแต่โดยดี
“ปล่อยได้หรือยังอึดอัด..” เอ่ยเสียงเรียบให้กับคนที่กอดตัวเองแน่น จนคนที่ใจเสียอยู่แล้วถึงกับปล่อยโฮออกมาอีกระรอก แต่ถึงอย่างนั้นแขนเล็กก็ยอมปล่อยเอวหนาออกแต่โดยดี ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนทิ้งตัวลงบนโซฟาตัวนุ่มที่กลางห้องรับแขก นัยน์ตาคมจับจ้องมองร่างของอดีตตุ๊กตาตัวโปรดที่ยังคงร้องไห้ไม่หยุดจนน่ากลัวว่าลำคอเล็กๆนั่นจะไม่สามารถเปล่งเสียงอะไรออกมาได้อีกเนื่องจากถูกใช้งานหนักมากเกินไป มือหนายกขึ้นกลางอากาศก่อนจะออกแรงขยับมือเป็นเชิงสัญลักษณ์เรียกให้อีกฝ่ายเข้ามาใกล้
“ถ้าจะอยู่ด้วยกันก็หยุดร้อง..ฉันไม่ชอบคนขี้แย”
“ฮึก...ไม่ ร่ะ ร้อง..เสี่ยวลู่ไม่..ได้ร้อง” ประโยคที่เอ่ยออกมาช่างแผ่วเบาอย่างน่าสงสาร เมื่อเจ้าตัวพยายามกักเก็บก้อนสะอื้นเข้าไปตามคำสั่งของอีกฝ่าย
“มานั่งนี่”
ตุบ!
ราวกับรอคอยมานานคนตัวเล็กโถมตัวลงกับตักของคนที่นั่งอยู่ก่อน แขนน้อยโอบรอบลำคอคนตัวสูงอย่างกลัวอีกฝ่ายตีจากหรือขับไล่ศรีษะทุยซุกซบลงบนบ่าหนาเกลือกกลิ้งไปมาฝากรอยชื้นเอาไว้ให้ โดยหารู้ไม่ว่าที่บอกว่านั่งหน่ะอีกคนหมายถึงข้างๆไม่ใช่บนตักเขาแบบนี้
ได้แต่ถอนหายใจอย่างแอบนึกปลงตก คงเอาอะไรมากไม่ได้จากตุ๊กตาที่พึ่งกลายเป็นคนและเด็กน้อยที่แลดูเสียขวัญเสียหนักหนา
“ฉันมีกฎอยู่หนึ่งข้อในการอยู่ร่วมกัน คือนายต้องเป็นเด็กดีและเชื่อฟังฉัน ถ้าบอกว่าไม่ก็คือไม่ และถ้าฉันไม่อนุญาตินั่นหมายความว่านายห้ามทำ ทุกอย่างฉันคือคนตัดสินใจ....นายทำได้ไหม”
หัวทุยขยับขึ้นลงแรงๆเป็นสัญญาณตกลงโดยไม่ยอมเงยขึ้นจากบ่าอีกฝ่าย แม้จะมีเสียงสะอื้นแผ่วๆดังออกมาบ้างตามประสาคนที่พึ่งผ่านการร้องไห้มาอย่างหนักหน่วง โอเซฮุนก็เลือกที่จะปล่อยมันไปปล่อยให้ร่างเล็กนั่นใช้เขาเป็นที่พักพิงไปอย่างไม่คิดจะต่อว่า
จ้องมองใบหน้าของคนที่หลับตาพริ้มหนุนตักเขาอยู่อย่างเป็นสุขก็อดที่จะไล้ปลายนิ้วไปตามกลีบปากแดงอิ่มที่ขึ้นสีจัดจากการที่เจ้าตัวขบเม้มไว้ยามกลั้นสะอื้นไม่ได้ ปลายจมูกรั้นที่ยังคงเจือริ้วแดงอยู่จางๆกับดวงตาแดงช้ำในตอนนี้ ไม่ได้ลดทอนความน่ามองของใบหน้าหวานใสนี่ลงเลยแม้แต่น้อย แต่มันกลับยิ่งทำให้แลดูเปราะบางจนน่าปลุกขึ้นมากระทำชำเราให้ร้องครวญครางอยู่ใต้ร่างอย่างสาสมกลับความบริสุทธิ์ที่น่าบดขยี้ทำลายนี่ ยิ่งมองก็ยิ่งหาคำตอบให้กับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้ ถ้านี่คือรายการล้อกันเล่นหรืออะไรสักอย่าง มันก็ควรจะจบลงได้แล้ว เพราะหากปล่อยให้กินเวลานานมากไปกว่านี้โอเซฮุนเองก็ไม่ขอรับรองความปลอดภัยของตุ๊กตามนุษย์นี่เช่นกัน!
**Humanoid Robot หรือหุ่นยนต์ฮิวแมนนอยด์ คือ หุ่นยนต์เคลื่อนไหวคล้ายมนุษย์ โดยโครงสร้างของหุ่นยนต์จะถูกออกแบบมาจากร่างกายของมนุษย์
ZΣX DOLL 
TALK 100%
ฟิคนี้ใสใส PG-15 อ่ะค่ะ 5555
โอเซนางไม่หื่นไม่กามนะ แค่เห็นของสวยๆงามๆเลยอยากสัมผัส นางออกจะเป็นคนอารมณ์ศิลปิน
รีดเดอร์น่ารักมากอ่ะค่ะ รู้สึกรักทุกคน Will u marry meeee แต่งกันตอนนี้เสี่ยวลู่เสียตัวตอนหน้า เอ๋??? ล้อเล่นนะคะ อย่าจริงจัง 555
ให้น้องพักตัวบ้าง ค่าตัวน้องฉากเลิฟซีนแพงค่ะ ฮ่าๆ
PS. มีใครสังเกตุไหมว่าคราวที่แล้วเราสปอยและลงชื่อตอนผิด 55555
นางไม่แฟนตาซีกันจริงๆนะ แค่เหนือธรรมชาติค่ะ ล้อเล่นน่าาาาาา
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นต์นะคะ สามารถติชมได้ที่ด้านล่างเลยยยยยย
เรามีแท็คด้วยนะ เผื่อใครอ่านไปก่อนเราจะเพิ่มแทคตอนที่แล้ว #ฟิคน้องยาง นะคะ มีคนไปแทคคนนึงน้ำตาจิไหล
ความคิดเห็น