คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ZΣX DOLL 4 : DREAM
คืนนี้ชั้นเพนท์เฮาส์ของคอนโดชื่อดังย่านคังนัมไม่ได้เงียบเหงาอย่างเคย และไม่ได้ถูกปกคลุมด้วยเสียงกิจกรรมเข้าจังหวะเหมือนคืนก่อนๆที่ผ่านมา เสียงเฮฮาของเหล่ามนุษย์ไม่สมประกอบดังเอะอะไปทั่วรอบบริเวณ ห้องรับแขกที่เคยกว้างขวางกลับแลดูคับแคบไปเสียถนัดตา เมื่อต้องรองรับสิ่งมีชีวิตกว่า11ชีวิต และตุ๊กตาขนาดเท่าคนจริงอีกหนึ่งตัว ปาร์ตี้ต้อนรับเพื่อนเก่าที่บินไปประสบความสำเร็จไกลถึงแดนมังกรสร้างความอึกกระทึกไม่น้อยให้ห้องที่เคยเงียบเหงาแห่งนี้
“กูถามจริง มึงอัดอั้นมาจากตอนเด็กเปล่าวะ”
“อัดอั้นอะไร”
เซฮุนเลิกคิ้วขึ้นอย่างงงงวยกับคำถามของเจ้าของงานตัวจริงในคืนนี้ อย่างคริสหรืออู๋อี้ฟานลูกเจ้าของโปรดักชันน้องใหม่กำลังมาแรงที่พึ่งไปตีตลาดบนจีนแผ่นดินใหญ่ได้เมื่อไม่นานมานี้ แถมเป็นการไปตีตลาดเพียงเพื่อทำโปรเจคตอนจบปี4เท่านั้น
“ตุ๊กตานั่นไง ตอนเด็กพ่อมึงบังคับเล่นแต่กันดั้มหรอวะ...โตมาถึงติดตุ๊กตาบาร์บี้” มือใหญ่ที่ถือแก้วเหล้าพยักเพยิบไปทางร่างน้อยในชุดไปรเวทเรียบร้อยอย่างผิดวิสัยที่นั่งนิ่งอยู่บนเก้าอี้นวมหนานุ่มข้างตู้หนังสือมุมห้องรับแขก
“โอ้ยยยยย เชี่ยคริสครับ บาร์บี้พร่องมึงดิ...นั่นน้องเสี่ยวลู่ครับ sex doll ครับเพื่อน ไอเชี่ยฮุนกระแทกจนร่างจะหลุดออกมาเป็นชิ้นแล้ว”
“Sex doll?”
“เยสสสส ตอนนี้เพื่อนมึงมีเมียเป็นตุ๊กตายางครับ”
ยกทำแหน่งโฆษกแห่งปีให้ดีไหม ทำหน้าที่ดีเกินเงินเดือนไปหรือเปล่าปาร์คชานยอล!
“ตามนั้น”
เซฮุนยักไหล่อย่างไม่ยี่ระใส่เพื่อนตัวสูงที่มองมา เป็นสัญญาณกลายๆคล้ายยอมรับในสิ่งที่คนหูกางร่ายมาอย่างไม่คิดปฎิเสธ
จะว่าไปเหตุที่คืนนี้ต้องมาจัดงานสังสรรค์กันในห้องเพนท์เฮาส์แทนที่จะไปจัดในผับเจ้าประจำอย่างเคย ส่วนหนึ่งก็มาจากเจ้าตุ๊กตายางตัวน้อยนั่นล่ะ ที่หัวเด็ดตีนขาดยังไงโอเซฮุนก็ไม่ยอมปล่อยให้อยู่บ้านในยามราตรีเพียงลำพัง ด้วยสาเหตุป่วยๆที่เจ้าของยกมาอ้างอย่าง
‘เดี๋ยวเสี่ยวลู่เหงา’
แถมพอรู้ว่าจะมีประชากรหลายนายบุกมาที่ห้องแทน เจ้าตัวก็ถึงกับควักกระเป๋าซื้อเสื้อผ้ามาห่อหุ้มกายน้อยให้เรียบร้อยเสียจนปาร์คชานยอลเห็นแล้วอดที่จะอึดอัดแทนไม่ได้
“เห้ๆ เด็ดขนาดนั้นเลยหรือวะ ขอลองสักคืนได้ไหม”
ไม่ว่าเปล่าขายาวก็ก้าวนำพาร่างสูงกว่า190 ซม. เข้าไปใกล้สิ่งที่กำลังเป็นประเด็นอยู่ มือสากระไปมากับแก้มนิ่มอย่างถือวิสาสะ พอถึงตรงนี้คริสพอจะเข้าใจแล้วว่าทำไมไอเพื่อนหน้านิ่งนี่ถึงได้ติดใจหนักหนา ก็ถ้าจะสวยขนาดนี้ เป็นคริสเองก็คงไม่ทนล่ะ!
เพี๊ยะ!
ไม่เบาเลย... สัมผัสที่กระทบลงบนหลังมืออย่างแรงทำเอาคริสถึงกับซี๊ดปากแล้วถูหลังมือตัวเองไปมาอย่างเจ็บปวด
“อี้อ่า....ตีฟ่านทำไม” หันไปถามอย่างหงอๆกับคนตัวขาวลักยิ้มสวยที่ยืนตีหน้ายักษ์อยู่ด้านข้าง
“ก็รู้ว่าฮุนมันหวง แล้วยังจะไปแกล้งมันอีกทำไม”
“ฟ่านเปล่าสักหน่อย แค่มาทักทายเมียเพื่อนเอง”
เพี๊ยะ!
“เดี๋ยวนี้หัดเถียงอี้หรอ”
อีกทีเข้าที่ไหล่ สิ้นฤทธิ์กันไปอย่างไม่ต้องสงสัย
เมียใครวะ โหดชิบหาย
ใครๆก็บอกว่าอี้ฟานโชคดีที่ได้ตกล่องปล่องชิ้นกับจางอี้ชิงอดีตคนงามแห่งคณะอักษร ไอดีมันก็ดีอยู่หรอก...แต่ใครจะรู้ว่าภายใต้หน้าสวยๆที่ดูง่วงงุนอยู่ตลอดเวลานั่น จะซ่อนความเผ็ดซี๊ดถึงทรวงไว้ได้อย่างแนบเนียน เพราะอย่างนี้หล่ะมั้งถึงได้คุมอดีตคาสโนว่าอันดับต้นๆของคณะบริหารอย่างอู๋อี้ฟานได้อยู่หมัด ชนิดไปไหนไม่รอด เพราะถ้าคิดจะไปไหนนั่นหมายถึงตายสถานเดียว!!
“กลัวเมียหรอวะ”
อดไม่ได้ที่จะออกปากแซว เห็นหงอๆเชื่องๆเป็นแมวเซาแบบนี้ อดีตของอู๋อี้ฟานเองก็คงไม่ต่างจากเซฮุนสักเท่าไหร่พากันหัวหกก้นขวิดตั่งแต่หัวค่ำยันรุ่งสาง เปลี่ยนคู่นอนไวพอๆกับเปลี่ยนถุงยาง จนไปติดใจคนดังของคณะอักษรเข้าเท่านั้นล่ะจากไอเสืองาบเหยื่อเป็นว่าเล่นก็กลับกลายเป็นเพียงแมวน้อยในอุ้งมือ ตามเทียวไล้เทียวขื่อกว่าครึ่งปีคนลักยิ้มสวยถึงจะใจอ่อนยอมตกลงคบหาดูใจกันเป็นเรื่องเป็นราว เล่นเอาเพื่อนฝูงที่พากันลุ้นจนได้เมียอักษรกันมาอีกคู่สองคู่แทบจะปิดมหาลัยเลี้ยงฉลอง
“เค้าเรียกด้วยรักและเคารพเถอะหว่ะ”
“กูจะพยายามเชื่อแล้วกัน....อ้อ อี้ชิง เมื่อวานไอคริสมันขอเบอร์สาวที่ร้านขายไก่”
“โอ้ยยยยย ไอ้เชี่ยฮุน กูแช่งให้เมียมึงโหดสัด ขอให้ชีวิตรักมึงรันทด...โอ้ยๆๆๆ อี้จ๋า ฟ่านแค่ขอเบอร์ไว้โทรสั่งไก่เอง โอ้ยยย หูครับหู จะขาดแล้วววววว”
ชายหนุ่มหัวเราะน้อยๆอย่างอารมณ์ดีกับภาพที่เห็นตรงหน้า คนที่ไม่เคยยอมใครอย่างอู๋อี้ฟาน กลับยอมให้มือเล็กๆบิดหูตัวเองจนขึ้นสีแดงระเรื่อ แต่แล้วแทนที่จะโกรธบนใบหน้าหล่อนั่นกลับถูกประดับไปด้วยรอยยิ้มละมุนอย่างที่หาได้ยาก ก่อนจะคว้าเอวคนตัวเล็กกว่าที่ยอมรามือในการลงโทษมาปล้ำจูบต่อหน้าเพื่อนฝูงที่พากันฮาคลืนเสียอย่างนั้น จนชายหนุ่มอดนึกแปลกใจไม่ได้ว่าความรักจะสามารถเปลี่ยนคนๆนึงได้ถึงขนาดไหนกันเชียว ในเมื่อความรักเองก็เป็นเพียงสิ่งที่คนเราอุปโหลกขึ้นมา เป็นเพียงความรู้สึกที่จับต้องไม่ได้ เขายังจำได้ดีถึงสภาพของบรรดาเพื่อนสนิทยามที่พิษรักเข้าเล่นงาน...เสียศูนย์จนแทบไม่เป็นคน
นัยน์ตาคมเหลือบมองร่างน้อยที่มุมห้องอย่างเลื่อนลอย เซฮุนชอบอะไรที่คอนโทลได้และหนึ่งในนั้นก็คือเสี่ยวลู่ ตุ๊กตายางตัวน้อยของเขา ในตอนนี้หากเสี่ยวลู่คือสิ่งที่เขากำลังหลงรัก มันคงไม่ยากเกินไปใช่ไหมหากในอนาคตจะทอดทิ้งไปในยามที่หมดความสนใจ …
.
.
.
หลังจากส่งบรรดาแขกขี้เมาทั้งหลายเรียบร้อย ห้องทั้งห้องก็กลับคืนสู่ความสงบอีกครั้ง กองขวดและบรรดากล่องอาหารที่เมียเพื่อนทั้งหลายช่วยกันรวบรวมไปวางไว้บริเวณมุมห้องครัวทำให้สภาพของห้องรับแขกแห่งนี้ไม่ดูเลวร้ายนัก
ชายหนุ่มเลือกที่จะทิ้งปัญหาทั้งหมดไว้ให้แม่บ้านจัดการในวันรุ่งขึ้นแทนที่จะไปใส่ใจกับมัน ก่อนจะเดินไปอุ้มร่างน้อยที่มุมห้องขึ้นแนบอกแล้วนำพาเข้าสู่บริเวณห้องนอน
ร่างยางแบบบางถูกวางลงบนเตียงหนานุ่มอย่างเบามือ เสื้อผ้าที่ถูกใส่ประดับกายไว้อย่างแน่นหนาในช่วงค่ำที่ผ่านมาถูกปลดเปลื้องออกจนเหลือเพียงเสื้อตัวบางอย่างเคย เซฮุนทิ้งตัวที่ผ่านการชำระล้างร่างกายแล้วลงข้างร่างนิ่ม ตวัดแขนเข้ากกกอดเอวบางประหนึ่งหมอนข้างประจำกายแตะแต้มปลายนิ้วเข้ากับเปลือกตาบางให้หรี่พับลงอย่างแผ่วเบา ก่อนจะนำพาตนเองเข้าสู่ห้วงนิทรา
โอเซฮุนรู้สึกว่าตนเองกำลังฝันดี เขารู้สึกว่าในฝันนั้นปรากฎเป็นสัมผัสแผ่วเบาที่เกลือกไปมาอยู่บริเวณอก กลิ่นหอมหวานที่ระบุชนิดที่มาไม่ได้นิ่งชิดอยู่แถวปลายคาง ความอบอุ่นในอ้อมกอดส่งผลให้ชายหนุ่มเผลอดึงรั้งสิ่งนั้นเข้าหาตัวมากยิ่งขึ้น ใบหน้าหล่อเหลาซุกลงกับความนุ่มนิ่มของกลุ่มก้อนเส้นไหมบางอย่าง เสียงครางอย่างพึงใจดังขึ้นทันทีที่บางสิ่งนั้นวาดโอบรัดเอวสอบอย่างหลวมๆตอบกลับมา
ZΣX DOL
แสงแดดยามเช้าลอดผ่านเข้ามาตามรอยแยกระหว่างผ้าม่านที่ปิดไม่สนิท ความร้อนของไอแดดที่ตกกระทบลงบนท่อนแขนทำให้ชายหนุ่มรู้สึกหงุดหงิดจนต้องฝืนลืมตาตื่นขึ้นตั่งแต่เช้าตรู่ทั้งๆที่เป็นวันหยุด ตัวเลขดิจิตอลที่ปรากฎอยู่บนหน้าปัดนาฬิกาเรือนใหญ่มุมห้องทำให้เซฮุนตัดสินใจเถิบกายร่นไปยังขอบเตียงเพื่อหลีกหนีแสงแดดก่อนจะปิดเปลือกตาลงอีกครา โดยไม่ลืมที่จะเอื้อมแขนตวัดรัดร่างน้อยเข้าหาตัวอย่างเคยชิน ไม่รู้ว่าด้วยอาการของคนไม่ตื่นดีหรืออย่างไรทำให้โอเซฮุนรู้สึกว่าการดึงร่างแบบบางเข้าหาตัวในคราวนี้กลับแลดูยากกว่าที่ผ่านมา ขมวดคิ้วอย่างขัดใจทั้งๆที่ยังไม่ลืมตา ออกแรงดึงมากกว่าเดิมจนสิ่งนั้นเริ่มขยับตามแรง
"อืออ..."
เสียงครางเบาๆพร้อมกับสัมผัสของบางสิ่งที่เลื่อนเข้าซุกกลางอกทำให้ชายหนุ่มยกยิ้มให้กับตัวเองอย่างพึงใจ เสียงลมหายใจและแผ่นอกที่ยกขึ้นลงอย่างสม่ำเสมอเป็นสัญญาณอย่างดีว่าโอเซฮุนคนนี้ได้กลับเข้าสู่ห้วงแห่งนิทราอีกครั้งแล้วอย่างแน่นอน
ท่ามกลางความเงียบสงบของยามเช้าเหมือนดั่งทุกวันที่ผ่านมา ใครจะรู้ว่าหลังจากวันนี้ไป วันเวลาที่แสนน่าเบื่อสำหรับใครบางคนอาจจะเปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล
โดยเฉพาะ...
....หัวใจของใครบางคน....
PS. มีใครเคยบอกไหม ว่าโอเซฮุนหน่ะขี้เซา?
ZΣX DOL 
เต็ม 100 ฮัฟ ไม่แบ่งหรืออะไรทั้งนั้นหลังจากแกล้งรีดเดอร์มาเมื่อตอนพรีวิว 555+
ตอนนี้มันอาจจะสั้น ไม่ค่อยมีอะไร แต่หลังจากนี้.....ก็ไม่มีไรเหมือนเดิมอ่ะ /หลบเท้า
ยังคงยืนยันนะว่ามันไม่แฟนตาซีอ่ะ -3- /นิ้วชี้2นิ้วจิ้มกัน
จริงๆนะ ด้วยเกียรติของไรฝุ่นที่ใต้เตียงฮุนฮานเลยอ่ะ อ่ะโถ่ๆๆ
สุดท้ายนี้ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นต์และคำติชมกั๊ฟ ^ ^
EDIT แก้ไขคำผิดตามคอมมเ้นต์ 209 แจ้งไว้ค่ะ ขอบคุณสำหรับคำเตือนนะคะ
บางคำออกเสียงกับเขียนมาไม่ค่อยจะถูก แหะๆ
PS. มีคนอยากได้แทคในทวิต เราคิดดูแล้วเอาเป็นอันนี้นะ #ฟิคน้องยาง เค้าอ่านทุกคอมเม้นต์นะอ่านมากกว่า1รอบด้วย 555+ เอาไว้เป็นกำลังใจ ขอบคุณมากค่ะ
ความคิดเห็น