คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ZΣX DOLL 8 : LET Out THE BEAST [1]
“ฮุนนนนนน เสี่ยวลู่เอาน้องฮุนไปได้ไหม”
“ไม่”
“น้องฮุนอยู่คนเดียวน้องฮุนเหงา”
“มันไม่เหงาหรอกน่า”
“แต่เสี่ยวลู่เหงา”
“มีฮุนทั้งคนเสี่ยวลู่ยังเหงาอีกหรอ”
.
.
.
.
คิดสิ
.
.
.
คิด
.
.
.
ฮุนให้เวลาคิดอีกสามวินะเสี่ยวลู่
ถ้ามากกว่านี้...
“น้องฮุน..อยู่คนเดียวอย่าดื้อนะ เดี๋ยวเสี่ยวลู่จะรีบกลับ”
เหอะ
คนโตแต่ตัวส่งเสียงออกจากลำคอเล็กน้อยอย่างเหนือกว่า พร้อมด้วยนัยน์ตาคมที่เหยียดมองเจ้าหนอนเหลืองอย่างผู้กำชัย
เป็นแค่หนอนเน่าๆ อย่าริมาเทียบโอเซฮุน...
“มานอนเร็วดึกแล้ว ถ้าพรุ่งนี้เช้าปลุกไม่ตื่นฉันทิ้งนายไว้นี่แน่”
“ม่ายยยยยย ห้ามทิ้งนะ”
ว่าพลางวิ่งไปซุกเข้าที่ว่างข้างคนขี้แกล้งที่เปิดโปงผ้าห่มคอยท่าไว้อยู่แล้วได้พอดิบพอดี ก่อนเกลือกกลิ้งใบหน้าไปมาบนแผ่นอกหนาอย่างออดอ้อน
“คิสๆ เร็วๆๆๆ เดี๋ยวเสี่ยวลู่นอนดึก”
เซฮุนมองใบหน้าน่ารักที่ห่างกันราวหนึ่งฝ่ามืออย่างนึกสนุกก่อนจะแตะนิ้วลงบนริมฝีปากของตนเองเป็นสัญลักษณ์ว่าวันนี้คุณตุ๊กตาคงต้องเป็นฝ่ายมอบจุมพิตให้แก่คุณเจ้าของแทน แน่นอนว่าตุ๊กตาตัวน้อยย่อมต้องทำตัวเป็นเด็กดีโดยการเชื่อฟังคุณเจ้าของอย่างเคร่งครัด
กลีบปากบางจึงโน้มลงทาบทับบนริมฝีปากหนา จากแรงแตะสัมผัสเพียงแผ่วเบายามเริ่มแรกกลับหนักหน่วงขึ้นด้วยแรงรั้งของฝ่ามืออีกฝ่าย เซฮุนกดให้ร่างนุ่มนิ่มเข้าแนบชิด พร้อมกับมอบสัมผัสลึกล้ำที่มากกว่าการสัมผัสเพียงผิวเผิน ลิ้นร้อนสอดเข้าไปในโพรงปากคนด้านบนกวาดต้อนลิ้นเล็กที่ตอบสนองอย่างเดียงสาด้วยความเจนจัด คลอเคลียหยอกเย้าจนอีกฝ่ายหลงกลตอบโต้กลับอย่างไม่ประสา ฝ่ามือหนาสอดเข้าภายใต้เสื้อตัวบางลูบไล้แผ่นหลังเนียนอย่างเพลิดเพลิน ยิ่งคนด้านบนเบียดกายชิดเซฮุนก็ยิ่งย่ามใจ
ตั่งแต่เกิดเหตุการณ์นั้นที่ฝากรอยช้ำจ้ำเบ่อเร่อไว้ที่สะโพกบางเป็นอนุสรณ์เตือนใจเซฮุนอยู่กว่าครึ่งค่อนเดือน คนตัวเล็กก็ได้รับอภิสิทธิ์พิเศษจากคุณเจ้าของให้ย้ายสัมโนครัวมาอยู่ห้องเดียวกันได้ จากจูบปลอบให้คลายความเจ็บในคราแรก กลายเป็นกิจวัตรที่คุ้นชินก่อนนอนของคนทั้งคู่ไปเมื่อไหร่ก็ไม่มีใครทันสังเกตุ และเซฮุนเองก็ไม่อยากจะปฎิเสธว่าเขาเองก็ชื่นชอบรสสัมผัสของกลีบปากนุ่มเช่นเดียวกัน
“อ๊ะ!...ฮุน”
เสียงครางด้วยความตื่นตระหนกพร้อมแรงสะดุ้งจากคนด้านบนฉุดรั้งให้คนที่กำลังหลงมัวเมาไปกับความหอมหวานของกายเนื้อกลับคืนสติ เซฮุนละริมฝีปากออกจากซอกคอขาวที่ปรากฎร่องรอยสีแดงคล้ายถูกสัตว์มีพิษกัดอย่างอ้อยอิ่ง
นัยน์ตาคมดุจ้องมองริมฝีปากอิ่มที่ขึ้นสีแดงจัด จากเหตุการณ์เมื่อสักครู่ ก่อนตัดใจคลายแรงโอบรัดบริเวณรอบเอวบางพร้อมกับจับร่างนุ่มนิ่มให้นอนลงกับเตียง ยกผ้าห่มคลุมให้จนถึงไหล่บางซึ่งเจ้าตัวเล็กก็รู้หน้าที่ของตนเป็นอย่างดี เสี่ยวลู่ของเซฮุนที่แม้จะยังแลดูงุนงงอยู่บ้างจึงเอ่ยพึมพำให้คุณเจ้าของนอนหลับฝันดีก่อนจะหลับตาพริ้มเข้าสู่ห้วงนิทราไปอย่างเด็กน้อยที่กินง่ายนอนง่าย
เมื่อเห็นแผ่นอกบางเคลื่อนขึ้นลงอย่างสม่ำเสมอ พร้อมลมหายใจเข้าออกที่เป็นจังหวะ ร่างสูงโปร่งจึงลุกออกจากเตียงอย่างเงียบเชียบ ก่อนเดินไปยังมุมห้องคว้าสิ่งไม่มีชีวิตสีเหลืองหน้าตาแลดูไม่ถูกโฉลกขึ้นมาแล้วจึงเดินกลับไปยังเตียงนอนวางสิ่งนั้นลงข้างคนตัวเล็กอย่างเบามือแทนที่ตนเอง ช่างใจอยู่ครู่ก่อนเอื้อมแตะปลายนิ้วเกลี่ยไปตามกลีบปากบางอย่างอ้อยอิ่ง ปาดแตะสลับกดย้ำลงไปอย่างเลื่อนลอยจนกระทั่งเมื่อความรู้สึกบางอย่างหวนคืนกลับมาจึงจำต้องหักใจชักมือกลับ ก่อนหันหลังเดินตรงไปยังบานประตูอีกหนึ่งที่อยู่ภายในห้องนอน เปิดเข้าไปยังอีกห้องที่มีขนาดเล็กกว่าความคับแน่นบริเวณกึ่งกลางลำตัวเร่งให้ชายหนุ่มสาวเท้าเข้าไปด้านในพร้อมกดล็อคประตูอย่างรีบเร่ง เวลานี้ลมหายใจของเซฮุนร้อนระอุพอๆกับอารมณ์ที่ถูกตีตื้นขึ้นมา การปลดปล่อยความต้องการของตนเองนั้น ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเซฮุน แต่ถึงกระนั้นหากไม่เป็นการยากเกินไปเขาเองก็ต้องการปลดปล่อยมันกับใครสักคนในเร็ววันนี้ ก่อนที่เขาจะเผลอทำลายใครบางคนที่นอนอยู่ในห้อง!
ZΣX DOLL
ตลอดการเดินทางกว่าสาม ชม. ด้วยรถส่วนตัวเป็นไปอย่างราบรื่น เมื่อเจ้าตัวเล็กที่ตอนแรกคึกคักยิ่งกว่าม้าศึก สงบลงตั่งแต่ชั่วโมงแรกของการเดินทาง วันหยุดของเซฮุนเริ่มต้นขึ้นทันทีหลังจากที่ชายหนุ่มถูกเจ้าตัวป่วนปลุกตั่งแต่พระอาทิตย์ยังไม่ขึ้น อยากจะลงโทษอีกฝ่ายเสียให้สมกับความหงุดหงิดที่โดนรบกวนเวลานอน แต่พอมองใบหน้าขาวใส่ที่โดดเด่นท่ามกลางความมืด ก็ทำใจแข็งดุไม่ลงไปเสียงั้น จนต้องลุกขึ้นจัดการตัวเองให้เรียบร้อยเพื่อจะได้ออกเดินทางตามความประสงค์ของอีกฝ่าย พอรถเคลื่นตัวไปได้สักระยะเสียงเจื้อแจ้วที่ดังขึ้นอยู่ข้างหูเซฮุนจึงเริ่มทั้งตั้งคำถามทั้งสงสัย ทุกสิ่งยังดินแดนแห่งนี้ยังคงแลดูแปลกตาสำหรับมนุษย์มือใหม่ ตอบบ้างข้ามบ้างตามแต่จะจับใจความได้ มีหลายครั้งที่เซฮุนต้องตอบเก้อ เมื่อคนตัวเล็กถามขึ้นลอยๆแต่คนฟังดันตอบกลับอย่างจริงจัง จนผ่านไปเกือบ ชม. ห้องโดยสารก็ตกอยู่ในความเงียบโดยสมบูรณ์มีเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศและเสียงเครื่องยนต์ที่ลอดเข้ามาอย่างแผ่นเบาตามประสิทธิภาพการเก็บเสียงของรถยนต์ราคาแพง
หัวกลมของผู้โดยสายเอียงไปมาตามแรงรถ เมื่อเจ้าของไร้ซึ่งการควบคุมโดยสมบูรณ์ แล้วจะเป็นใครไปได้ถ้าไม่ใช่เซฮุนที่ต้องละมือจากเกียร์ออกมาสอดเข้าประคองหัวทุยให้กลับมาตั้งอยู่ในตำแหน่งที่เหมาะสม ก่อนจะมีคนได้เอาหัวไปทดสอบความแข็งแรงของกระจกรถยนต์เสียก่อน
บ้านพักริมทะเลสีขาวหลังใหญ่คือสิ่งที่อยู่ตรงหน้าของตุ๊กตาตัวน้อย จากคนที่คุ้นเคยแต่ห้องพักของคอนโดเมื่อมาอยู่ท่ามกลางบรรยากาศของบ้านเดี่ยวทำให้เจ้าตัวเล็กที่งอแงเพราะโดนปลุกจากนิทราเมื่อราวนาทีก่อนถึงกับตาลุกวาวด้วยความตื่นเต้น ยิ่งเห็นชายหนุ่มร่างเล็กที่เดินออกมาจากตัวบ้านพร้อมชายร่างโย่งอีกคน เจ้าตัวแสบของเซฮุนก็ถึงกับปล่อยกระเป๋าเดินทางลงพื้นดังตุ้บ แล้ววิ่งดุ๊กดิ๊กไปหาบยอนแบคฮยอนอย่างเริงร่า และก่อนจะได้สวมกอดอีกฝ่ายอย่างที่ตั้งใจขาเล็กก็หยุดวิ่งเสียดื้อๆ ก่อนจะตีเลี้ยววกกลับมาซุกอยู่ข้างหลังเจ้านายตัวสูงเสียอย่างนั้น พฤติกรรมของมนุษย์ตุ๊กตาสร้างความฉนงให้คนทั้งสามอยู่ไม่น้อย โดยเฉพาะบยอนแบคฮยอนที่ต้องยืนกอดอากาศเก้อ
“เป็นอะไร” เอ่ยถามคนที่มุดหลังตัวเองอยู่ด้วยความสงสัย พร้อมด้วยเพื่อนอีกสองคนที่สืบเท้าเข้ามาใกล้ เข้ามาใกล้จนได้ยินเสียงอู้อี้ของคนตัวเล็กที่ตอบกลับมา คำตอบที่ทำเอาหนึ่งในสามถึงกลับไปต่อไม่ถูก ในขณะที่อีกสองที่เหลือถึงกับยิ้มกริ่มอย่างเจ้าเล่ห์
“ฮุนบอกว่าไม่ให้เสี่ยวลู่สนใจใคร ห้ามให้ใครแตะต้อง เสี่ยวลู่เป็นของฮุน...เสี่ยวลู่ไม่กอดแบคแล้วนะ ฮุนจะไม่ทำโทษเสี่ยวลู่ใช่ไหม”
.ให้ตายสิ...จะโดนทำโทษก็เพราะแบบนี้นั่นหล่ะ!!
“ยอลเป็นของแบคนะ ยอลจะไม่ยุ่งกับใคร ไม่ให้ใครแตะต้อง แบคอย่าทำโทษยอลนะ แต่...ถ้าทำบนเตียงยอลยอมนะครับ” ล้อเลียนเพื่อนพร้อมเต๊าะแฟนตัวเองไปด้วยช่างสุขใจปาร์คชานยอลเหลือแสน ขโมยหอมแก้มคนตาเฉี่ยวอีกฟอดก็เป็นอันครบสูตร เพื่อนฝูงล็อตหลังที่พึ่งทยอยมาถึงได้แต่มองละครสับขั้วตรงหน้าพร้อมส่งเสียงอู้อ่าอย่างน่าหมั่นไส้ไหนจะอาการตบมือเปาะแปะให้กับคู่ผัวเมียปัญาอ่อนนั่นอีก เซฮุนนวดหว่างคิ้วตัวเองไปมาอย่างอย่างเหนื่อยหน่ายใจ ครั้งมองหาตัวปัญหาก็พบว่ากำลังงุ้งงิ้งอยู่ท่ามกลางกลุ่มสาวๆ ?
แม้จะเคยได้ยินมาบ้างถึงเรื่องราวของมนุษย์ตุ๊กตาแต่เมื่อได้มาประสบพบเองกับตา ต่างคนต่างก็พากันอดทึ่งไม่ได้ สิ่งที่เกิดขึ้นมันมหัศจรรย์เกินกว่านิยายเล่มไหนๆราวกับนิยายของเจเคโรวริ่ง ที่มีเวทมนต์วิเศษเสกตุ๊กตา(ยาง)ให้กลายเป็นคน แม่ตุ๊กตายางตัวน้อยก็เหลือแสนหลังจากได้รับการปรับทัศนคติจากเจ้าของ คนตัวเล็กก็เอาแต่มุ้งมิ้งอยู่กับเพื่อนของเขา จนบางทีในหัวกลมๆนั่นอาจจะลืมเจ้าของที่ยืนอยู่ตรงนี้ไปแล้วเสียด้วยซ้ำ
หลังจากคาดโทษไว้ในใจเล็กๆ เรือนร่างสูงโปร่งที่เลือกจะกลับหลังหันขึ้นไปพักผ่อนที่ห้องของตนก็เป็นอันต้องเกือบล้มหน้าทิ่มเมื่อแรงปะทะขนาดย่อมสาดซัดเข้าที่แผ่นหลังอย่างจังโดยที่ไม่ทันตั้งตัว
อ่าาา....เขาไม่รู้ว่าเคยบอกไปแล้วหรือยังว่าเจ้าตัวเล็กนี่มีเซ้นต์ระวังภัยสำหรับตนเองดีเยี่ยมแค่ไหน
“จะเอาอะไรอีกเรา”
“เสี่ยวลู่ไปข้างนอกกับชิงได้ไหม”
“ถ้าไม่ให้หล่ะ”
จับแขนเล็กให้คลายออกจากเอวก่อนหันไปเผชิญหน้ากับตุ๊กตาตัวขาว แกล้งตีหน้านิ่งอีกนิดหวังให้อีกฝ่ายไปไม่ถูก แต่สิ่งที่ได้ตอบแทนกลับเป็นแก้มกลมๆที่พองออกเล็กน้อยที่มักเกิดขึ้นยามที่เจ้าตัวขัดใจ
“เสี่ยวลู่อยากไปกับชิง ทำไมฮุนขี้งกกับเสี่ยวลู่อีกแล้ว”
กระทืบเท้าเบาๆพอให้เกิดเอฟเฟคเล็กน้อยหวังให้คุณเจ้าของเปลี่ยนใจ จนเซฮุนเริ่มคิดแล้วสิว่า บางทีเขาอาจจะตามใจเจ้าตัวเล็กนี่มากเกินไป ถึงได้เริ่มติดนิสัยงอแงเอาแต่ใจอย่างที่กำลังทำอยู่ตอนนี้ เห็นทีคงต้องขัดใจกันเสียบ้างไม่งั้นอีกหน่อยคงได้เสียนิสัยกันจนยากจะเกินเยียวยา ถึงเซฮุนจะใจดีกับเจ้าตัวขาวนี่มากกว่าที่เคยทำกับใครมา แต่เขาก็ยังคงหวังจะได้เด็กน้อยที่ไม่เกเรอยู่บ้างเหมือนกันนะ
“ฉันจะไปพักผ่อนและนั่นหมายความว่านายต้องไปด้วย”
ยังไม่ทันที่อีกฝ่ายจะได้แผลงอิทธิฤทธิ์ คุณเจ้าของที่หมายจะดัดนิสัยเจ้าตัวดีก็ทำการคว้าหมับเข้าที่ข้อแขนเล็กก่อนออกแรงดึงเบาๆให้อีกฝ่ายตามมา โดยไม่แม้แต่จะฟังเสียงเจ้าตัวนิ่มที่ร้องประท้วงไปตลอดทางหรือเพื่อนฝูงคนอื่นๆที่มองตามพร้อมส่งสายตาล้อเลียนให้
“งื่ออออออออ เสี่ยวลู่จะไปกับชิง จะไปกับหมิน ฮุนนนนนนนน”
เซฮุนเผลอหลับไปร่วมสามชั่วโมง!!!!
จากที่แค่จะแกล้งงีบฆ่าเวลารอแดดราแรง กลายเป็นหลังจากดึงรั้งร่างนุ่มนิ่มลงเข้าสู่อ้อมกอดกันบนเตียงได้ เขากลับถูกที่นอนนั่นสูบวิญญาณไปเสียอย่างนั้น หลับลึกมากขนาดที่ว่าตื่นมาอีกทีใบหน้าหวานที่อยู่ห่างกันไม่กี่คืบก็เตรียมจะแบะปากงอแงได้ทุกเมื่อ
“อย่าวิ่ง มาทากันแดดก่อน”
คว้าหลังเสื้อไว้ได้อย่างหวุดหวิดก่อนจะลากเจ้าตัวแสบเข้าร่มได้อย่างทันท่วงที แม้ช่วงสายแบบนี้แดดจะราลงไปบ้างแล้ว แต่ก็ยังคงความแผดกล้าของแสงแดดทางตอนใต้ไว้อยู่ เขาไม่อยากจะต้องมาคอยดูแลเด็กตัวแดงก่ำราวกับผลมะเขือเทศสุกที่พร้อมจะร้องไห้กระจองงอแงเพราะแสบผิวจากการโดนแดดเผาได้ทุกเมื่อหรอกนะ ครีมสีขาวเนื้อข้นจึงถูกปาดไปตามแขนขาและลำคอของคนที่นั่งยุ๊กยิ๊กอยู่บนผืนผ้าใบด้วยฝีมือของคนตัวสูง ใบหน้าหล่อเหลาแลดูหงุดหงิดเล็กน้อยกับอาการอยู่ไม่สุขนั่นของคนใต้อานัติ จนต้องฟาดฝ่ามือเข้ากับสะโพกเล็กเบาๆเป็นการเตือนขั้นที่1
"รออีก10นาที"
ดวงตากลมโตเหลือบขึ้นสบกับนัยน์ตาคมดุของคนพูดก่อนจะกลอกไปมาซ้ายขวามองเพื่อนร่วมทริปคนอื่นที่พากันลงเล่นน้ำล่วงหน้าไปก่อนแล้ว ริมฝีปากอิ่มห่อเข้าหากันอย่างแอบขัดใจแต่ไม่กล้าแสดงออก เมื่อสาเหตุที่ทำให้ลงมาเล่นน้ำทะเลสายไม่ใช่ใครที่ไหน ถ้าไม่ใช่เจ้านายตาดุตรงหน้านี่ ริมฝีปากบางของคนยิ้มยากกระตุกขึ้นเล็กน้อย เมื่อเห็นเด็กเอาแต่ใจทำอะไรไม่ได้นอกจากเอานิ้วขาวๆเขี่ยทรายเล่นไปมา อันที่จริงเรื่องรอ10นาทีอะไรนั่นเซฮุนโกหกมันขึ้นมาทั้งเพ ในเมื่อตอนนี้ไม่ว่าครีมกันแดดยี่ห้อใดต่างก็พากันพรีเซ้นต์ความสะดวกรวดเร็วพร้อมเผชิญแสงแดดกล้ากันทั้งนั้น แต่เหตุที่ทำให้เขาเลือกที่จะโกหกออกไปก็เพียงแค่ต้องการดัดนิสัยเจ้าตัวยุ่งบ้างเท่านั้นเอง
“สิบนาทียังอ่ะ~”
ใบหน้าหวานที่ติดจะงอง้ำพึมพำถามเสียงง้องแง้งอย่างให้รู้ว่าเริ่มเบื่อ จนคนขี้แกล้งได้แต่แสร้งตีหน้าดุก่อนพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาติแม้ที่จริง พึ่งจะผ่านไปเพียงสามนาทีเท่านั้น...ก็อย่างว่าหล่ะนะ เดี๋ยวจะได้งอแงจนเที่ยวกันไม่สนุกไปเสียก่อน
เจ้าตัวขาวที่พอได้รับสัญญาณอนุญาติก็จัดแจงส่งยิ้มกว้างให้อย่างน่ารัก ก่อนจะออกตัวพุ่งทะยานเข้าหาเกลียวคลื่นสีขาวอย่างไม่กลัวล้ม
“มองขนาดนี้มึงกินเขาเข้าไปเลยดีกว่าไหม”
“ถ้าทำได้กูทำไปนานแล้ว”
“What the f*ck!!! นี่มึงยังไม่ได้งาบ?”
ร่างสูงของคริสทิ้งตัวลงนั่งข้างเพื่อนสนิททันทีที่ได้ยิน โดยหวังไม่น้อยว่าจะต้องได้รับคำตอบที่น่าพอใจ ซึ่งนอกจากจะไม่ได้รับการตอบรับจากอีกฝ่ายแล้ว แม้แต่หน้าเขาไอเพื่อนข้างกายนี่ก็ไม่แม้แต่จะหันมามอง
“ตอนเขาเป็นตุ๊กตามึงก็อึ๊บมากี่รอบต่อมิกี่รอบแล้วไม่ใช่หรือไง”
เอาสิ ถ้าไม่ได้คำตอบไปกระจายสู่กันฟังเย็นนี้อย่าเรียกเขาว่าคริสวูเลย
“ถ้าจำนวนรอบที่เมียมึงตกลงกับที่มึงขอเท่ากันเมื่อไหร่มาบอกกู แล้วกูจะสาธยายเรื่องในมุ้งกูให้ฟัง” โอเซฮุนว่าพลางกระตุกริมฝีปากเหยียดยิ้มขึ้นมาราวกับเป็นตัวร้ายที่พึ่งหลุดออกมาจากหนังฆาตกรรม ชายหนุ่มลุกขึ้นบิดตัวไปมา ก่อนก้มลงมองหนุ่มลูกครึ่งที่ยังคงนั่งนับนิ้วพร้อมกับพึมพำอะไรบางอย่างออกมาอย่างจับใจความไม่ได้
“บางทีกูก็คิดนะ…ว่ามึงอาจจะ ‘ห่วย’ ก็ได้ เมียถึงไม่ยอมให้เอาบ่อยๆ” ส่งรอยยิ้มแป๊ะน้อยแบบที่ไอพวกเพื่อนเวรเคยล้อบ่อยๆให้ พร้อมกับดวงตาคมที่พยายามแอ๊บให้ดูใสซื่อที่สุด จนคนที่นั่งอยู่ได้แต่อ้าปากพะงาบๆใส่ ไม่รู้จะตกใจกับอะไรก่อนดีระหว่างไอโอเซฮุนคนนี้ยิ้มหน้าแป๊ะหรือว่าจะตกใจกับสิ่งที่มันพูดดี และกว่าจะตั้งสติได้ตัวต้นเรื่องก็เดินดุ่มๆจากไปไกลเสียแล้ว
“ไอแป๊ะ กูขอให้มึงเสื่ิอม&#@@^$&&(!!!!!”
“คืนนี้ตกลงว่าไง”
“กูจะไปกับไอโอ ส่วนพวกมึงเฝ้าบ้าน”
“มึงสิเฝ้า กูยังไม่เคยมา...ควรมีสิทธิได้ไปเปิดหูเปิดตา”
“อยู่โซลมึงยังเปิดไม่พออีกหรอคริสวู”
“กูพึ่งกลับมาจากจีน มึงอย่าพึ่งลืม”
“มึงก็อย่าลืมว่ามึงอยู่โซลมากี่ปี เมาหัวราน้ำกับพวกกูมาตั่งเท่าไหร่ก่อนจะเจออี้ชิง...อย่ามาลืมกำผืดครับ เดี๋ยวกูแร๊ฟด่าเกาหลีใส่แม่ง”
ถ้าคืนที่ว่าคือการพาเพื่อนไปเข้าคอร์สนั่งสมาธิคงมีแต่คนเกี่ยงกันเฝ้าบ้าน หากแต่ไม่ใช่คืนนี้ คืนที่โอเซฮุนตัดสินใจจะออกไปล่าเหยื่อ คืนที่คนดีของเสี่ยวลู่จะใช้เพียงร่างกายกับใครสักคน แม้ใบหูจะยังแว่วได้ยินเสียงเถียงกันของเพื่อนทั้งคู่อยู่ข้างกาย แต่สายตาคมกลับจับจ้องอยู่ที่เพียงร่างของใครคนหนึ่ง คนที่ทำให้เขารู้สึกปั่นป่วนได้แม้เพียงแค่สัมผัสเพียงแผ่วเบา คนตัวเล็กที่ยกขวดเครื่องดื่มสีสันสดใสขึ้นจิบก่อนจะยิ้มร่าให้กับรสชาติที่คงจะหวานลิ้นถูกใจเจ้าตัวนั้นช่างแลดูน่ารักน่าชังเสียจนเซฮุนเผลอแลบลิ้นเลียริมฝีปากอย่างเคยชิน
“จับกินเลยไหมครับท่านประธาน”
!!!!
นัยน์ตาคมตวัดกลับมาตามสัญชาติญาณแล้วก็ต้องผงะตัวออกเล็กน้อย เมื่อใบหน้าแก่เกินวัยของคิมจงแดอยู่ห่างออกไปเพียงคืบ
“ถ้ามึงไม่จีบมินซอกอยู่กูจะคิดว่ามึงคิดไม่ซื่อกับกู”
“5555 หน้าไม่กลมกูไม่เอาหรอกนะ...เอ้อ ตกลงว่าพวกกูจะไปกับมึงหมดเลยนะ”
“ขอเมียได้แล้วหรอไง”
เซฮุนหรี่ตามองอย่างจับผิด แอบเห็นโต๊ะสั่นๆเพราะไอคริสกับไอชานยอลเล่นเหยียบเท้ากันใต้โต๊ะด้วยให้ตายสิ
“มึงเห็นนั่นไหม เดี๋ยวแปปเดียวก็น็อคแล้ว” หนุ่มลูกครึ่งพยักเพยิบใบหน้าไปทางแฟนแก้มบุ๋มกับเมียเพื่อนที่พากันนั่งจิบเจ้าเครื่องดื่มสีสวยพร้อมคุยกันอย่างออกรส บางทีดูไปดูมาก็คล้ายสมาคมแม่บ้านอย่างไงอย่างงั้น เขาเคยคิดมาตลอดว่าการมาเที่ยวกับกลุ่มเพื่อนที่มีแฟนเป็นตัวเป็นต้นมันช่างน่าเบื่อ แม้จะรู้จักกับทุกคนจนสนิทกันในระดับหนึ่งแล้วก็ตามโดยเฉพาะแบคฮยอนกับซูโฮที่เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันมาตั่งแต่เด็กเสียด้วยซ้ำ แต่อย่างไรมันกลับมีบรรยากาศบางอย่างที่เซฮุนไม่เข้าใจไหลวนอบอวลอยู่เสมอจนเป็นเขาเองที่รู้สึกอึดอัดกับมันในบางเวลาอย่างที่ไม่สามารถอธิบายได้ จนมีหลายครั้งที่เขาถึงกับออกปากปฎิเสธเมื่อมีการนัดพบรวมตัวกันเกิดขึ้น
แต่ในครานี้มันกลับไม่เหมือนเดิม เมื่อเซฮุนมีใครอีกคนเพิ่มเข้ามาในชีวิต แม้จะยังไม่สามารถระบุสถานะใดใดต่อกันได้ แต่นั่นมันก็เพียงพอที่จะให้เขารู้สึกได้ถึงความผ่อนคลายและการเริ่มต้นบางอย่างได้อย่างแท้จริง พลันเมื่อนึกถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นในคืนนี้นัยน์ตาที่ทอประกายผ่อนคลายอยู่ก็กลับหม่นแสงลงจนสังเกตุได้ หากสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นนี้คือเรื่องที่ผิด เขาแค่อยากให้คนตัวเล็กที่อยู่ตรงหน้านี้เข้าใจ ว่าเขาไม่อยากกลายเป็นสัตว์ป่าจนต้องเผลอทำลายความงดงามที่แสนบริสุทธิ์นี้ไปเท่านั้นเอง
ZΣX DOLL 
งึมๆ คิดถึงน้องยางกันไหมคะ ไม่มีอะไรมาก แค่อยากบอกว่ารักรีดเดอร์ทุกคนนะคะ
พาทหลังที่เหลือจะมีอะไรเกิดขึ้น เดากันได้ไหม? 555
ขอบคุณทุกคนที่ยังคอยติดตามนะคะ และก็ต้องขอโทษที่ให้รอบ่อยๆ
แต่ไม่ต้องห่วงนะคะไม่ทิ้งแน่ๆ ตะพยายามมากขึ้น ฮึ๊บๆ
TALK คือไม่มีอะไรมาก แค่อยากบอกว่ามันยาวอ่ะ เค้าเลยตัดออกเป็นสองพาทส์ พาทต่อจะมาในเร็วๆนี้แน่นอน ขอเรียบเรียงอีกนิดเนอะ กิกิ
สอบเสร็จแล้วก็เลยมาลงหล่ะฮัฟ
ถ้าไม่ดีตรงไหนติได้เลยนะคะ หายไปนานๆ บางทีมันก็ขัดๆในตัวเอง
ยังไงก็รักน้องกันเยอะๆนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ ^ ^
enjoy reading ^ ^
ความคิดเห็น