The Answer Of Heart : ปฏิบัติการลับ ค้นหาหัวใจ นายซึนเดเระ

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

(..ตื้ดดด..ตื้ดดดด..)
"ฮัลโหลค่ะ..."
ฉันรับโทรศัพท์ที่ดังออกมาจากกระเป๋าสะพาย แม่แน่ๆเลย
"ค่ะ ถึงแล้ว เดี๋ยวสักพักก็คงถึง แม่ไม่ต้องห่วงน่ะ บ้ายบาย"
ฉันเก็บโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋าเข้าที่เดิม แหมม เมืองไทยนี่ยังเหมือนเดิมเลยน่ะ คิดถึงจัง ไม่ได้กลับมาซะนาน หลังจากไปอยู่อเมริกา 3 เดือนก็เจอแต่อากาศหนาวๆ มานี่ค่อยอุ่นหน่อย
ตึกๆ
ฉันเดินไปหน้าสนามบินเพื่อจะเรียกแทคซี่แต่กลับ...
"โอ้ยยยย" ใครไม่รู้
"เฮ้ยยยย" ฉันเอง
ครืด!!!!
เสียงเป๋าเดินทางของฉันที่ตอนนี้มันกระเด็นไปไกลแล้ว ไอ้บ้าที่ไหนมันวิ่งมาชนฉันเนี้ย เจ็บชะมัด ตอนนี้ฉันอยู่ในสภาพที่นอนกองอยู่บนพื้นพร้อมกับได้ของที่ละลึกกลับมาเป็นสีแดง แผลนั้นเอง
"เธอ เป็นอะไรหรือเปล่า" (ยังมีหน้ามีถามอีกน่ะ)
"ยังจะมาถะ..."
"ทีหลังก็เดินระวังๆหน่อย ดี๋ยวก็เดินชนใครเขาอีก ป่ะล่ะๆ ฉันรีบ"
โอ้ยย เดือดๆ นายว่าใครย่ะที่ผิด นายนั้นแหละที่วิ่งมาชนฉันเองอ่ะ นิสัย ทำไมทำกันงี้
แถมไม่ช่วยอีกต่างหากน่ะ ตอนแรกที่เดินเขามาไอ่เราก็นึกว่าจะช่วยพยุงเราให้ลุกขึ้น ที่ไหนได้ กลับเดินไปหยิบกระเป๋าตัวเองซะงั้น เฮ้อออ ไม่เป็นไร ฉันลุกเองก็ได้
"อ่ะ อ่ะ อึดดด" ฉันพยายามลุกอย่างเต็มที่ แต่ความเจ็บจากแผลที่ขามันก็ไม่น้อยเลย
"มาครับ ผมช่วย" เสียงเทพบุตรที่ไหนไม่รู้ดังมา
ควับ!
ฉันหันไปตามเสียงและเห็นผู้ชายคนนึงยื้นมือมาให้ฉัน เขามีใบหน้าที่หล่อเหลาแล้วมีรอยยิ้มที่อบอุ่นเหลือเกิน เอ้ย!! ฉันกำลัง...เฮ้อออ อย่าคิดๆ
"ขอบคุณค่ะ"
เขาพยุงฉันขึ้นและส่งรอยยิ้มมาให้ ตอนนี้เขากำลังเดินไปหยิบกระเป๋าเดินทางให้ฉัน� โอ้ยยย จะดีไปไหน ฉันเขินจนทำอะไรไม่ถูกแล้วน่ะ
"อ่ะนี่ครับ กระเป๋าของคุณ ผมไปน่ะ" ล่ะเขาก็เดินไปพร้อมกับบอกลาด้วยรอยยิ้ม
โอ้ยยย หล่อ น่ารัก นิสัยดี อบอุ่น ดีไปหมด ครั้งนึงนชีวิตจะได้เจอผู้ชายอย่างนี้สักครั้ง
ซี๊ดดดด ยังเจ็บแผลอยู่เลย รีบกลับบ้านดีกว่า� เลือดไหลใหญ่แล้ว
"แทคซี่!"
ฮึ้ยยย อีตาบ้านั้น อย่าให้ได้เจอกันอีกน่ะ เดือดๆ�
�
������ และนี่คือครั้งแรกที่เขาทั้งสองมาเจอกัน...โดยบังเอิญ เมโลดี้นางเอกของเราไม่รู้เลยว่า อนาคต ผู้ชายที่เธอเกลียดคนนี้จะเป็นคนที่เธอ...'รัก'