คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : My Changes นายเปลี่ยนฉัน ChanChen 3
My Changes
นายเปลี่ยนัน
อินพู
“เอ่อ....อินเป็นไบ้าอะ” เสียหวานอนที่ผมเพิ่สารภาพรัไปเมื่อไม่นานมานี้เอเอ๋ยึ้นในนาที่ผมำลันั่เล่นโทรศัพท์รอเาอยู่ ผมึละสายาออาโทรศัพท์ เมื่อผมมอแ ผมถึับอึ้ไปเลย เาูีมาริๆนะรับ เาูไม่หล่อเลย ไม่น่ารัเลย แ่....สวยมา สวยริๆ
“เอ่อ......” ผมพูไม่ออเลยรับ ยิ่แเินเอาหน้ามาอยู่ใล้แล้ว ..... ลิ่นน้ำหอม ลิ่นแป้ าสวยๆ ปาสวยๆ ผมสวยๆมันทำให้ผมรู้สึิถึใรบานา
“ไม่หล่อหรอ?” เาเผลอทำหน้าเป็ออมา มันน่ารัมาๆเลยอะ โนใอินมาเลยอะ
“ใ่ไม่หล่อ!!! แ่น่ารัมาเลย 555555” ผมพูเสียเ้มแล้วาม้วยเสียอ่อน่อมา็ระเบิหัวเราะเพราะเห็นหน้าแเหมือนนะร้อไห้ยัไไม่รู้ 5555555 เห็นแล้วมันทำให้ผมิถึใรนนั้น
“โธ่เอ้ย!!!” แพูแล้วรีบเินออไปาร้านโยไม่รอผมเลย อนหรอเนี่ย?
“เอ้า แ!!” ผมรีบเินาม
บ อินพู
แพู
“โธ่เอ้ย!!!” ผมสบถออมาเพราะรู้สึโมโหไมาๆเลย เล่นอะไรเนี่ย!!นยิ่ไม่มั่นใอยู่
“แ~~~~~” ไะโนามหลัผมมา แ่ผม็ไม่สนใเพราะผม โรธ!!!!!
“นี้ เี่ยว่อน ันอโทษ” ไเินมาวาหน้าผมอย่ารวเร็ว ผมมอหน้าเาอย่าหาเรื่อ
“อะไร” ผมพู
“นายโรธันหรอ?” ไถามผม
“ไม่นิ” ผม
“หรอ อะให้นะ” ไพูแล้วยื่นอมยิ้มให้ผม อมยิ้มเห้ย น่ารัอะ
“อบในะ” ผมรับมาแล้วยิ้มๆ่อนะยิ้มให้แล้วแลบลิ้นใส่ สเ็ป่อไปวิ่เลยรัผม
“อ่าวเห้ย!!!” ไสบถออมาอย่าใเพราะผมวิ่หนีเาไปอีแล้ว 555555 สมน้ำหน้า
บ แพู
อินพู
“อ่าวเห้ย!!!” ผมสบถออมาเล็น้อยเมื่อแวิ่หนีผมไปไหนไม่รู้ ไอ้เ็ื้อเอ้ย!!!!
รื~~~
“ยอโบเโย่” ผมรับโทรศัพท์
“นายือ ิม อินใ่ไหม?” ใรว่ะ
“รับ มีอะไร?” ผม
“ัน ปาร์ านยอลเอนะ ันมีอะไระให้นาย่วยหน่อย” รุ่นพี่านยอลั้นหรอ?
“มีอะไร....รับ” ผม
“นายไม่้อามแไปเี่ยวันะามไปเอ” รุ่นพี่านยอลพู
“แล้วทำไมผม้อเื่อพี่้วย?” ผม
“ันรู้ที่อยู่อนนั้นแล้วนะ นที่นายรออย” รุ่นพี่านยอลพู ผมรู้สึใเล็น้อยที่เารู้ที่อยู่อนนนั้น
“พะ พี่พูอะไร!?” ผม
“ันรู้นะอิน ว่านที่นายามหาเป็นใร เามีวามสำัับนายมาน้อยแ่ไหน” รุ่นพี่พูเหมือนรู้ทุอย่า
“ละ แล้วผมะเื่อ พะ พี่ไ้ไ!?” ผมพูิๆัๆ้วยวามรู้สึที่หลาหลาย ทั้รั ทั้ิถึ ทั้เลีย ทั้อยาเอ
“นาย็รู้ว่าันเป็นใรนะ ลว่าไ” รุ่นพี่พู
“เอ่อ....เอ่อ” ผม
“ั้น็ะ” ผมรีบสวนึ้นไปลัวพี่านยอลเาเปลี่ยนใ
“รับล ส่ที่อยู่มาให้ผม้วยนะรับ อย่ารุนแรนะรับแ่นี้นะรับ” ผมพูแล้วัสายไป
อโทษนะแันำเป็นริๆเพื่อนนั้น ัน ทำ ไ้ ทุ อย่า!! (รอลุ้นนะรับว่าเาะเป็นใร // ิม อิน)
รื~~~
้อวามใหม่ยัไม่ไ้อ่าน
.....ที่อยู่ หอพัห้าาวบ้านิม เบอร์ XXX-XXXXXXX….
“เราะไ้เอันแล้วสินะ” ผมพูเมื่อเห็นที่อยู่อเานนั้น นที่ผมรอมานานแสนนาน
บ อินพู
านยอลพู
“รับล ส่ที่อยู่มาให้ผม้วยนะรับ อย่ารุนแรนะรับแ่นี้นะรับ” อินพูแล้วัสายทันที อบุนะอินที่นายเ้าใัน
“แเี่ยวเรามีเรื่อ้อุยัน” ผมพู
ผมามหาแอยู่พัหนึ่่อนะเอเาที่ร้านไอศรีม ผมเลยามเาเ้าไป
“เห้ย!!!” แสบถออมาเมื่อเห็นหน้าผม ่อนเาะวิ่หนีไปหลบที่โ๊ะอลู้านอื่น ผมไม่รอ้ารีบเินามไป เา็วิ่หนีอย่าะหนัอินเีย -////-
“หยุเี่ยวนี้นะ” ผมะโน แไม่ยอมฟั เาเลือที่ะวิ่่อ แ่อโทษนะรั ผมมีบอี้าร์ส่วนัวเลยมา่วยับแไว้อีแร ามหนัไทยแล้ว นาเอะหนีรอไปไ้แ่นี้มันนิยายนะรับ ใร็มา่วยไม่ไ้แม้ระทั่ ‘ลาห้า’
“พี่ะับผมมาทำไมเนี่ย!!?” อนนี้ผมให้นอผมับเามาไว้บนรถผมแล้วรับ ไม่้อสสัยว่าน้อไอรินไปไหน ผมส่ลับบ้านไปแล้วรับ 55555
“ับมาะไุ้ยันไ” ผมอบแล้ว่อยๆออรถไป
“ับมาไม่ไ้นะ อินละ ปล่อยเลยยยยย!!!!” แเปล่เสียแหลมๆออมา แสบแ้วหูมาเลย
“อินเารู้แล้ว” ผมอบ
“ห้ะ!! ไม่ริอะ” แ
“ริรับ” ผม
“ม่ายยยยยยยยยย!!!!!!!!” แเปล่เสียแหลมๆออมาอีแล้ว านยอลสุหล่อหูะแแล้วนะ
“เียบ” ผม - -
“ม่ายยยยยยยย” แ >0<
“เียบ” ผม - -
“ม่ายโว้ยยยยยยยยยยยยยยยย” แ >O<
“ไม่เียบพีู่บ” ผม - -
“ม่ายยยยยยยยย” แ >0<
ุ๊บบบบบ
ผมอรถแล้วะารปิปาเ็น้อยี้อแ้วย...ปาและลิ้น วามหวานในปาแนี้ไม่ใ่เล่นๆเลย หวานมา หวานริๆ แิ้นแล้วเอามือเล็ๆมาทุบหลัผมเพราะาอาาศหายใ ผมเลยยอมปล่อยเาไปแล้วับรถไปยัุมุ่หมาย่อไป
Talk
บอนแล้วเย้ๆๆๆๆ เพิ่สอบเสร็อะ แย่เลย ยัไ็ิาม้วยเนอะ อนอ ‘ิม อิน’ น่าสนใมาเลย รอิามนะ่ะ
อบุ่ะ รันะ ><
ความคิดเห็น