คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ขึ้นเตียงครั้งแรก(ส่วนหัว)
รีบเินเ้ามา้อนรับ แล้วนำพาทัู้่มาที่โ๊ะ้านบนสุอร้าน ึ่อยู่บนาฟ้า
มนพึ่เยมาที่นี่ับเอภพ เป็นรั้แรเธอรู้สึื่นเ้นหลัามอไปรอบๆ เพราะบรรยาาศยาม่ำืนะูสวยาม ราวับื่ม่ำวิวรุเทพฯ แบบสามร้อยหสิบอศา ึ่ะมีาฟ้าเป็นพื้นหมุนอึใบหย
ะนั้นมนยัรู้สึื่นเ้นและประทับใอย่าบอไม่ถูเมื่อไ้มาินเนอร์ับเอภพสอ่อสอในรั้นี้ ทัู้่นั่ลบนโ๊ะไม่นานอาหารับไวน์ ็เ้ามาเสิร์ฟวาไว้บนโ๊ะอย่าเรียบร้อย
“เป็นไบ้าะ น้อมนอบไหม” เอภพหันหน้าไปถามแล้วลี่ยิ้มให้เธอ
“อบมาเลยะ อบุพี่เอนะะ” มนหันหน้ามาอบเา้วยแววาหวานเยิ้ม
ทัู้่นั่ทานอาหารันไปเลื่อยๆ พร้อมับื่มไวน์หมไปสอว ไม่นานทัู้่็ทานอาหารันเสร็เรียบร้อย เอภพหันหน้าไป เห็นท่าทาอมนเหมือนะเมาเาึเรียเ็เสิร์ฟมาเ็บิล
หลัานั้นเอภพึเินประอร่าบอบบาอมน ้วยอาารมึนเมาเ้ามาใน้านลิฟ์ แล้วลมาถึ้านล่า ไม่นานเาพาเธอเ้าไปนั่บนรถแล้ว็ับรถออไป้วยวามเร็ว เพราะมนไม่เยื่มไวน์หนันานี้มา่อนึไม่แปลที่เธอะเมามา
ะมนึ้นบนรถแล้วเธอ็หลับมาลอทา โยไม่รู้ว่าเอภพพาเธอมาถึที่อนโอเา อนไหน
“น้อมนรับ น้อมน!” เอภพพยายามปลุเรียเธอเมื่อับรถมาถึหน้าอนโอเา
“่ะ ถึบ้านแล้วเหรอะ” มนพู้วยอาารสะลึมสะลือ เพราะเธอพึ่รู้สึัวื่น แล้วเปิประู้าวลารถ
“เอ่อ!” เอภพยัไม่ทันะพูอะไร เาหันมาเห็นมนยืนทรัวไม่่อยอยู่ ึทำให้ร่าบอบบาอเธอถึับเถลาแทบะล้ม เอภพรีบลารถแล้วเินมาหาเธออย่ารวเร็ว ึใ้วแนแร่มา้อนเอวบาอเธอไว้ทัน เาไม่รอ้า็อุ้ม้อนร่าบอบบาึ้นแล้วเินมุ่รเ้าไปในลิฟ์ ไม่นานเอภพ็นำพาเธอมาถึห้ออเา เอภพเสียบีร์าร์แล้วเปิประูเ้ามา้านใน านั้นเา็วาร่ามนลบนเียอย่า้าๆ
เอภพึเินไปเปิู้เย็นหยิบเหล้าบรั่นีออมาื่มแล้วปรายามอร่าายอมนที่นอนแน่นิ่อยู่บนเีย เพราะใในเา้อารอยาะร่วมหลับนอนับเธอั้นานแล้วแ่ไม่มีโอาสสัที ส่วนอีใเา็รัและอยาถนุถนอนเธอเอาไว้
ะนั้นในใอเอภพรู้สึสับสนไปหม เาึนั่ื่มเหล้าอย่าเียบๆ รุ่ิอยู่พัให่ ่อนะลุึ้นไปเอาผ้าุบน้ำมาเ็หน้าให้เธอ เพื่อ้อารให้มนรู้สึัวแล้วส่าาฤทธิ์แอลอฮอล์ ไม่นาน็ไ้ผลเธอเริ่มรู้สึัวแล้ว่อยๆ ลืมาึ้น
“พี่เอ! มนเป็นอะไรไปะ” มนพู้วยน้ำเสียัวเีย เพราะเธอพึ่รู้สึัว
“น้อมนเมามาไะ” เอภพอบ้วยสีหน้าเร่รึม พร้อมับในมือยัถือผ้าไว้เ็หน้าให้เธอ
“แล้วอนนี้ มนอยู่ที่ไหนะ” เธอัถาม้วยวามสใส เพราะมนหันหน้ามอไปรอบๆ แล้วไม่ใ่ห้ออเธอ
“อยู่ที่อนโ พี่เอรับ” เอภพพูแล้วยิ้มบาให้มน
“พี่เอะ~ มนรัพี่มานะะ” ู่ๆ มนพู้วยน้ำเสียอออ้อนเอภพ เมื่อเาไ้ยินันั้น ึรีบอบับเธอโยไม่ทันิอะไร
“พี่็รัน้อมนมาเ่นันะ” ้วยอาารมึนเมาแล้วปรายามอรูปร่าบอบบาอเธอนทั่ว านั้นเาไม่รอ้า้มหน้าลูบที่ริมฝีปาเรียวบาอเธอเบาๆ มนรู้สึใวาทั้สอ้าึพอโึ้น เธอไม่ไ้ัืนอะไรถึแมู้บนี้เป็นรั้แรอมน็าม หลัานั้นริมฝีปาเรียวบาอเธอเริ่มเผยอออเล็น้อย ึทำให้ปลายลิ้นอเาสอแทรผ่าน่อปาเ้าไปสำรวภายในโพรปาอเธอนทั่ว
ไม่นานมือสอ้าอมนเริ่มยับมาโอบอ้นออเอภพไว้แน่น เาเริ่มูื่มริมฝีปาอเธออย่าเร่าร้อน มือ้าหนึ่อเาเริ่มเ้าลึเ้าอวบอิ่มอเธอเบาๆ ไม่นานปลายมูโ่มสัน็เลื่อนลมาไ้ ้นอาวผ่ออมนสลับไปมาอย่าระหาย
ส่วนมืออี้าเอื้อมมา้านหลัเพื่อรูิปุเรสและปละอบราเียอเธอออ เมื่อหน้าอที่ไร้บรา ยอุสีมพููั่นึ้น เอภพใ้ริมฝีปาหนาบเม้มูื่มอย่าเร่าร้อน แล้วมือทั้สอ้าอเา ลับมาลูบเล้าลึเ้าอวบอิ่มอเธออย่านิ่มนวล
ไม่นานมืออี้า็ล่วเ้าไปในีสิอเธอ แล้วปลายนิ้วอเาบยีุ้้อนเร้นอเธอเบาๆ ไปมา้วยวามถี่นร่าบอบบาเร็แอ่นสะโพึ้น้วยวามเสียว่าน
“น้อมน! เสียวมาไหมะ” เอภพถาม้วยเสียแหบพร่า แล้วมือให่อเา็ล้วเ้าไปในุเรส ไม่นานีสิอเธอึถูถอออ มนรู้สึื่นเ้นอย่าบอไม่ถู แ่้วยวามเสียว่าน เธอึปล่อยร่าายไปามอารม์ที่้อารเาอยู่เหมือนัน เาึโยนีสิไปปลายเีย แล้วใ้ปลายนิ้วมือ
ความคิดเห็น