Boston, MA ชีวิตในเมกากับผลการเรียนที่ต่ำกว่า 2.5 !!

ลำดับตอนที่ #2 : ไปโรงเรียนวันแรก !!

 ตื่นเช้าขึ้นมาในวันที่ 29/04/2011 (เวลาอเมริกา)
บนรถบัส..
โชคดีที่มีเพื่อนพาไปโรงเรียน แต่ก็หน้าแตกบนรถบัสอีก เพราะว่าไม่รู้ว่าจะต้องจ่ายเงินหรือถอนเงินยังไง มันเป็นบัตรกระดาษแข็ง เหมือนออสเตรเลีย และจะมีเขียนบอกไว้ว่าเหลือเท่าไหร่ ต่อจากนั้น เพื่อนๆสังเกตไหมครับว่าถ้าเราต้องการลงจากรถเมลที่่บ้านเรา เราก็แค่กดกริ๊ง บางประเทศก็ดึงเชือก บางที่ก็กดกับเอ่อ.. จะเรียกว่าไรดีอะ มันเป็นแท่งสีเหลืองยาวๆ กดได้ ฮ่าๆ อธิบายไม่ถูก ก็ที่ผมเจอมาเป็นแบบใหม่ครั้งแรกในชีวิตผมเลย และอารมในตอนนั้นแบบว่า..มึนๆหว่ันๆ และทำให้ผมเข้าใจเลยว่าถ้าพูดไม่ได้จะลำบากกว่านี้มาก และทำให้ผมเข้าใจอีกอย่างว่า.. คนเราต้องหาเวที ที่ตนเองไม่มั่นใจและต้องไปเปิดการแสดงที่นั้น โดยทั้งๆที่ไม่มั่นใจ มันเป็นความรู้สึกแบบว่าเคยผ่านมาน่ะครับ และมันจะทำให้เราสบาย แต่ที่ขาดไม่ได้เลยคือการสังเกตครับ และไหวพริบกับสภาพแวดล้อมต่างๆที่แตกต่างกันไป 

ในโรงเรียนและหลังเลิกเรียน..
ผมรู้สึกผิดหวังนิดหน่อย และรู้สึกลำคารนิดๆ ผมตั้งใจจะมาเรียนภาษาอังกฤษแต่..ผมได้ยินภาษาสเปนสะมากกว่าอังกฤษอีก.. ก็มีครูคนหน่ึงมาแนะนำเกี่ยวกับบอสตันและโรงเรียน ก็ทำให้ผมพอจับทางได้บ้าง และตอนเย็นเพื่อนผมก็พาไปที่เมืองหน่ึง ไปหาร้านแอบเปิ้ลกัน เดินกันนานกว่าสิบห้านาทีจนเจอร้านแอลเปิ้ล ฮ่าๆ และผมก็ถือโอกาสเติมเงินในบัตรเดินทาง และก็เดินทางกลับกัน 

ในรถไฟ.. 
คนในรถไฟเยอะมากกกก และที่สถานนีก็จะมีเครื่องเติมเงินในบัตร ในหน้าสถานนี และอาจซื้อบัตรได้ด้วยมั่ง ผมเองยังไม่แน่ใจครับเดียวจะไปลองผิดลองถูกแล้วจะมาบอกกันน๊าคร๊าบบ 

ในรถบัส..
ไม่ต้องกลัวเลยครับว่าจะหลงขอแค่รู้ว่าจะลงตรงไหน ถนนอะไร เพราะว่ามันจะมีบอกทุกๆที่เลยว่า ป้ายหน้าที่ไหนๆ และถ้าเรากดเอ่อ..ไอแท่งเหลืองๆ มันก็จะขึ้นว่า จัดตามคำขอ ฮ่าๆ เหมือน107 คุณขอมาเราจัดให้ ฮ่าๆ