ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    jungkook x you Torture love ทรมานรัก

    ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 01

    • อัปเดตล่าสุด 13 มี.ค. 60





    In  my  heart  I  have  love.

    In  my  love  I  always  have  you.

    ในหัวใจมีความรัก  ในความรักมีเธอเสมอ.....


    ‘’ สวัสดีค่ะ พิ่ๆ  ‘’

    ‘’ มาหาไอ่กุกมันหรอ ‘’

     ‘’ ค่ะ พอดีฮวาซื้อขนมมาฝากน่ะค่ะ ฮวาซื้อมาให้พวกพิ่ๆน้า  ‘’

    ‘’ ขอบคุณคับบบ น้องฮวาน่ารักทิ่สุดดดดดดดด  ‘’

    ฉันเดินไปตามทางเดินเป้าหมายคือ อยู่ทิ่ห้องนอนของพิ่จองกุกฉันมักจะมาหาพิ่จองกุกทุกครั้งที่ฉันว่างและฉันก็จะเจอพวกพิ่ๆของฉันหรือก็รุ่นพิ่ของพี่จองกุกนั้นระ พิ่ยุนกิคือพิ่ของฉัน และเป็นรุ่นพี่ของพี่จองกุก ถ้าจะถามว่าทำไมฉันถึงต้องมาหาพิ่จองกุก คือตอนนี้ฉันแอบชอบพิ่จองกุกอยู่ จะเรียกว่าแอบรักมาตลอดตั้ง 3 ปีหน่ะ พวกพิ่ๆก็คอยเชียร์ฉันอยู่น่ะ  แต่พิ่จองกุก น่ะเขาไม่ได้ชอบฉันหรอก เขาเห็นฉันป็นแค่น้องสาวคนหนึ่ง แต่ฉันก็ไม่ท้อหรอกรักมาตั้ง 3 ปี จะให้หยุดแค่คำว่า น้องสาว มันไม่ใช่ฉันหรอก

     ‘’ แอ๊ดดดดด  ‘’

      ‘’ พิ่ จองงงงงง กุ...ก ‘’

    ฉันเปิดประตูห้องเข้าไปได้ตกตะลึงกับภาพตรงหน้าภาพที่คนที่ฉันรักกำลังกอดรัด ฟัดเหวี่ยงอยู่กับผู้หญิงคนอื่น ถามว่านี้ครั้งแรกไหม ที่ฉันเห็นภาพแบบนี้ ไม่อ่ะ ฉันเห็นเกือบจะทุกครั้งที่ฉันมาหาพิ่เขา ถามว่าทนได้ไหม ถ้าเอาตรงๆเป็นใคร ใครก็ทนไม่ไหวหรอก ถ้าถามอีกว่าทนไปได้ไง ก็คงเพราะคำว่ารัก ตอนนี้หลายคนคงเรียกฉันว่า อิ่โง่  แต่มันก็จริงอ่ะ พวกพิ่ๆเขาก็คอยเตือน คอยบอกฉันหลายครั้งเกี่ยวกับเรื่องของพิ่จองกุก แต่ฉันว่าฉันคงลืมบอกอะไรไปอย่างหนึ่ง คือ พิ่จองกุกเขาเป็นคนเจ้าชู้ รักสนุก ไม่ชอบผูกมัดกับใคร แต่ฉันก็เข้าใจอ่ะน่ะ ก็มีคนประเภทนี้เป็นพิ่ชายนิก็พิ่ยุนกิไง คนเราจะคบกันเป็นเพิ่ลได้ก็ต้องเป็นคนประเภทเดียวกัน ไม่ก็ต่างกันไปเลย

    ‘’ พอดีฮวาซื้อขนมมาฝากอ่ะค่ะ เด่วฮวาเอาไปในครัวให้น่ะค่ะ  ‘’

      ‘’ อือ ปิดประตูให้พิ่ด้วยหล่ะ พิ่ยังทำธุระไม่เสร็จ ‘’

      ‘’ ค่ะ ‘’

    ผู้หญิงคนนั้นมองฉันด้วยสายตาทิ่น่าสมเพช ส่วนพิ่จองกุกเขาก็ทำหน้านิ่งๆ ไม่ได้สนใจอะไรฉันหรอก ก็ฉันมันหน้าด้านเองนิคนเขาไม่รักก็ยัง จะหน้าด้านไปรักเขาอีก ฉันปิดประตูแล้วเดินออกมาพร้อมกับหยดน้ำตาแต่จะร้องไปก็เท่านั้นเพราะพิ่เขาไม่เคยสนใจอะไรฉันอยู่แล้ว ถึงจะเคยเห็นมาหลายครั้งก็จริง แต่ไม่มีใครห้ามความรู้สึกกันได้หรอก ฉันเช็ดน้ำตาเพราะไม่อยากให้ใครเห็นแล้วออกเดินไปเพื่อที่จะไปห้องครัว

     ‘’  ไอ่โฮป แล้วมึงให้น้องเข้าไปทำไมมมมมม ‘’

      ‘’ ก็กูไม่รู้นิ ว่าไอ่กุก มันจะพาผู้หญิงมา ‘’

     ‘’   โถ่ ไอ่เวรเอ๋ยยยยยยยยย ‘’

     ‘’  นี้ถ้าไอ่กิรู้ กูตายแน่ๆ  "

    ฉันได้ยินเสียงพิ่จีมินด่าพิ่เจโฮปคงจะเป็นเรื่องอย่างที่เห็นกันนั้นระ พวกพิ่ๆมักจะเป็นห่วงความรู้สึกของฉันตลอด ฉันเอาของเก็บไว้ในครัวเสร็จ และเดินออกมาหาพวกพิ่ๆที่ยังคงนั่งทะเลาะกันอยู่อีก

      ‘’  ไอ่วี   ช่วยกูด้วยยยยยยย จีมินมันจะฆ่ากูแล้วว  ‘’

     ‘’   สมควร โดนแล้วมึงอ่ะ ‘’

      ‘’  ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกก ‘’

    ตอนนี้พิ่เจโฮปยังคงวิ่งหลบฝ่าพระบาทของพิ่จีมินอยู่ จนกระทั่งพิ่แกเห็นฉันจึงใส่เกียร์หมาวิ่งมาหาฉันอย่างไว้ พร้อมกับหลบอยู่ข้างหลังแมนๆ  ( โครตแมนมากพิ่โฮป )

      ‘’  ฮื่อๆๆๆๆ ฮวาช่วยพิ่ด้วย จีมินมันจะฆ่าพิ่ ฮื่อๆๆ ‘’

     ‘’ หลบไปเลย ฮวาพิ่จะถีบมัน ‘’

    ‘’ พอๆ พวกมึงเล่นกันเป็นเด็กไปได้ ‘’

    และแล้วพิ่นัมจุนก็ต้องเข้าห้ามศึกครั้งนี้  พร้อมกับทำหน้าสยองๆ ใส่ เลยทำให้พิ่จีมิน และพิ่เจโฮป เดินอย่างสงบเสงี่ยมเข้าไปนั่งที่โซฝา

    ‘’ ฮวา ค่..คื..คือ พีขอโทษน้า พิ่ไม่.ร ‘’

    ‘’ ไม่เป็นไรค่ะ ฮวาไม่เป็นไร ‘’

    ‘’ ไอ่กุกน่ะ ไอ่กุก ทำไมมันเหี้ยได้ขนาดนี้ ‘’

    ‘’ เขาไม่ผิดหรอกค่ะ พิ่จินถ้าจะผิดก็คงเป็นฮวาเองทิ่ยังหน้าด้านไปหาเขา’’

    ‘’ ซอนฮวา พิ่เป็นห่วงเธอน่ะ ‘’

    เสียงพิ่จีมินทิ่พูดออกมาทำให้ฉันถึงกับน้ำตาเกือบไหล ฉันรู้สึกขอบคุณที่พวกพิ่ๆคอยช่วยเหลือฉันตลอด คอยปลอบ คอยห่วงกันตลอดส่วนหนึ่งเราก็ผูกพันกันมาก่อนจะมีพิ่โฮป และพิ่จองกุก ทิ่เพิ่งเข้ามา ส่วนคนที่เหลือครอบครัวของพวกเราก็รู้จักกันมาก่อนเพราะพ่อแม่เราเป็นเพิ่ล บ้างครั้งก็ทำธุรกิจด้วยกันจึงทำให้เราสนิทกันมาตั้งแต่เด็ก

    ‘’ ขอบคุณน่ะค่ะ เด่วฮวาขอตัวกลับก่อนน่ะค้า ‘’

    เด่วพีไปส่ง  ‘’

    ‘’ ค่ะ ‘’

    ฉันเดินออกมาจากคอนโดพร้อมกับพิ่จีมินที่กำลังจะไปส่งฉัน   ฉันเดินไปขึ้นรถเฟอร์รารี่คนสีเงินของพิ่จิมินที่จอดรออยู่

    ‘’ ฮวากลับบ้านหรือคอนโด ‘’

     ‘’  บ้านค่ะ ‘’

    ตลอดทางที่นั่งรถมากับพิ่จีมินมามีแต่ความเงียบฉันนอนพิงอยู่ที่บานกระจกรถ นั่งคิดทบทวนถึงการกระทำที่ผ่านมาที่ฉันทำทุกเพื่อพิ่จองกุก ทุ่มเทเพื่อพิ่เขา แต่พี่เขาก็ไม่เคยเห็นค่าอะไรฉันเลย บางทีฉันก็เริ่มเหนื่อยน่ะ กับการที่เราทุ่มเทเพื่อคนๆหนึ่งแต่เขากลับไม่เห็นค่าอะไรเลย แต่ก็น่ะ สำหรับฉัน ฉันก็ทนได้ทั้งที่ฉันจะทน ถ้าวันไหนความรู้สึกมันเริ่มที่จะชินชา หรือมันไม่ไหวแล้ว ฉันก็จะหยุดเอง

     


      #คือไรท์แต่งสดน่ะ ผิดพลาดประการใดๆ ก็ขอโทษด้วยน่ะ 

    #อย่าลืมเม้นให้ กำลังใจไรท์หน่อยน้าา ต้องการอย่างมากกก.!@ 

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×