ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : สิ่งที่ไม่คาดฝัน
ตอนที่ 2 สิ่งที่ไม่คาดฝัน
ทุกๆวันของแมรี่เป็นก็ไปตามปกติเหมือนเช่นเคย แต่วันนี้ทุกๆอย่างแปลกไป ในตอนกลับบ้านอยู่ๆโลกีก็เดินตามหลัง แมรี่กับคาลาเมล มาแต่ในขณะนี้โลกีไม่ได้เดินคนเดียวแต่มีเพื่อนผู้ชายมาด้วยและซักพักโลกีกับเพื่อนก็เดินมาอยู่ข้างๆแมรี่ และโลกีก็ถามว่า
“เธอชื่อแมรี่ใช้หรือเปล่า ถ้าใช้ฉันมีเรื่องที่จะคุยด้วยนิดหน่อย”
เมื่อแมรี่ได้ยินโลกีพูดจบก็หยุดเดินอย่างกะทันหันแล้วหันไปหาโลกี ตัวแมรี่เองก็ดีใจมากที่โลกีเข้ามาทักเธอแต่เธอก็ยังพยายามเก็บความดีใจเอาไว้และพูดว่า
“นายมีอะไรกับฉันไม่ทราบ ถ้าไม่มีธุระก็อย่ามาขวางทางเพราะฉันจะรีบกลับบ้าน”
แมรี่รอฟังคำตอบโลกีก็ไม่พูดอะไรเพียงแต่จับมือในตอนนี้แมรี่รู้ซึกแปลกๆเหมือนกับว่าโลกมันหมุนและซักพัก แมรี่ก็ไม่เห็นอะไรเลยตอนนี้แมรี่รู้ซึกกลัวมากจู่ๆก็มีเสียงพูดว่า
“แมรี่ฉันโลกีเองนะ ตอนนี้เธออยู่ตรงไหน เป็นไรหรือเปล่า อย่าพึ่งกลัวไปนะ ทำใจดีๆสงบสติอารมณ์เอาไว้แล้วหลับตานึกถึงสถานที่ๆเธอชอบเอาไว้ อย่านึกถึงสิ่งที่เลวร้ายเธอลองทำดูซิแล้วเธอจะรู้ ลองดูนะ”
เมื่อแมรี่ทำตามที่โลกีบอกโดยนึกถึงสวนกว้างๆมีลมพัดสบายๆทำให้ใจเย็นพอแมรี่ลืมตาขึ้นมาก็เจอกับสถานที่ๆตัวเองนึกและเห็นโลกียืนลับลมอยู่แมรี่จึงเรียกโลกี โลกีก็หันมาหาพร้อมกับบอกว่า
“เอาละสิ่งที่ฉันจะบอกเธอก็คือเธอเป็นคนที่อยู่ในเผ่าแวมไพร์แต่เธอไม่เหมือนแวมไพร์ทั่วไปเพราะพลังของเธอยังไม่ฟื้นฉันคิดว่าพลังของเธอน่าจะฟื้นตัวเร็วๆนี้แหละ”
“หา! ฉันเป็นแวมไพร์หรอ เป็นพวกที่ชองดูดเลือดคนจนถึงตายและ”
“ นี้เธอคิดอะไรเนี่ย หนังพวกนี่นะเชื่อไม่ได้หรอก เผ่าแวมไพร์ที่ฉันหมายถึงนะ เป็นเผ่าที่รักสันโดษและไม่กินเลือดคนยกเว้นเวลาที่เปลี่ยนร่างเรียกว่าเป็นคนละคนเลยเพราะจะฆ่าคนเป็นว่าเล่น”
โลกีทำท่าสยองทำให้แมรี่รู้ซึกจะอวก ทั้งที่โลกีไม่ได้อธิบายอะไรมากมายก็สามารถทำให้แมรี่รู้ซึกจะอวกได้และเมื่อทั้งสองคุยกันเสร็จโลกีก็พาแมรี่กลับมาโลกปัจจุบันแต่เมื่อกลับมาถึงแมรี่ก็ไม่เห็นคาลาเมลเลยแมรี่แปลกใจแต่โลกีก็บอกว่าเพื่อนฉันพากลับบ้านและโลกีก็พาแมรี่กลับบ้านแล้วพอกลับมาถึงแมรี่ก็เริ่มมีเคี้ยวเล็กๆอยู่ที่ปากของตัวเอง
ในตอนเช้าโลกีนัดประชุมทุกๆคนเพื่อที่จะไปอีกโลกหนึ่งเมื่อแมรี่มาถึงที่นัดประชุมโลกีก็บอกแมรี่ว่า
“แมรี่นี่เพื่อนเรานะ” “พวกนายแนะนำตัวเองก็แล้วกํนนะเดียวฉันไปเข้าห้องน้ำก่อน”
พอโลกีพูดจบโลกีก็รีบเดินออกไปข้างนอก เพื่อที่จะปล่อยให้แมรี่คุยกับทุกๆคน มีผู้หญิงคนหนึ่งถามว่า
“เธอชื่อไรหรอเราชื่อ เบคกี้ ริเรชั้น นะฉันอยู่เผ่า วอร์เทอร์ เป็นเผ่าที่เกี่ยวกับน้ำนะส่วนมากจะต่อสู้ด้วยน้ำแต่บางคนก็มีการต่อสู้ที่แตกต่างกันออกไปเช่นบางคนก็ใช้น้ำกรดในการต่อสู้”
เธอยิ้มอย่างเป็นมิตรให้กับแมรี่ เบคกี้เป็นผู้หญิงที่งามสง่า เมื่อเธอคุยกับแมรี่ก็เหมือนมี แสงอยู่รอบๆตัวเธอ สีผมของเธอไม่เหมือนของคนอื่นเลย สีผมชองเธอเป็นสีน้ำตาลกับดำที่กลืนกันอยู่ หลังจากนั้นไม่นานแมรี่ก็เริ่มแนะนำตัวเองให้ทุกคนรู้จัก
“หรอเราชื่อ แมรี่ แพททีโคล นะเราอยู่เผ่า....”
“ไม่ต้องบอกหรอก เรารู้กันหมดทุกคนแล้ว” เบคกี้ตัดบท เมื่อเธอจะพูดจบ เธอก็เริ่มแนะนำเพื่อนทุกๆคนให้รู้จัก แต่เมื่อมาถึงคนๆหนึ่ง ดูจากหน้าตาแล้วแมรี่ก็รู้ซึกคุ้นหน้าอย่างประหลาด เหมือนเคยเจอกันที่ไหนมาก่อน ผู้ชายคนนั้นชื่อโรเจอร์ ลูอีส เมื่อดูแล้วแมรี่ก็รู้ว่าโรเจอร์ก็คือคนที่มากับโลกีในครั้งนั้นนั่นเอง เมื่อเบคกี้แนะนำไปเรื่อย ๆเบคกี้ก็หยุดพูดซะอย่างนั้น เมื่อเห็นผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะคอมผู้หญิงคนนั้นเป็นผู้หญิงที่รูปร่างดีมากแต่ดูแล้วเธอเตี้ยกว่าเบคกี้นิดหน่อย แมรี่สงสัยว่าเบคกี้หยุดเดินทำไมจึงถามไปว่า
“มีไรหรอ หยุดทำไม” แต่สิ่งที่เบคกี้พูด กลับไม่ใช้สิ่งที่แมรี่ต้องการจะรู้ และคนที่เบคกี้พูดด้วยกลับเป็นผู้หญิงที่อยู่ตรงโต๊ะคอม
“จัดการเอาเองนะ อย่าให้ฉันต้องยุ่งด้วย ไปละ” เบคกี้เธอเปรยออกมาเบาๆ และหันมาพูดกับแมรี่ต่อ
“อยู่กับยายนั่นไปก่อนนะเดียวฉันมา ถ้าเบื่อมากก็ชวนยายนั่นคุยไปก่อนก็แล้วกัน” เมื่อเธอพูดจบ เธอก็เดินออกไปจากห้องนั้นอย่างเงียบๆ
แมรี่ไม่กล้าพูดคุยกับผู้หญิงคนนั้นเลย แม้ว่าเธอจะรู้ซึกว่าคุ้นเคยกับผู้หญิงคนนั้นเป็นอย่างดีแล้วก็ตาม
“พูดอะไรบ้างก็ได้นะฉันไม่ว่าอะไรหรอก”ผู้หญิงที่นั้งอยู่ตรงโต๊ะคอมพูดขึ้นมา โดยที่หน้าไม่ละออกจากคอม
“เธอชื่ออะไรหรอเรายังไม่รู้จักกันเลยนะ”แมรี่พูดขึ้นมาบ้าง
“นี่แมรี่เธอจำไม่ได้จริงหรอว่านี่ใคร”เธอถามพร้อมกับหันมาหาแมรี่
อุ้ย! ผู้หญิงคนนั้นคือ.................................
จบตอนที่ 2 แย้ววววววววววววว ถึงแม้ว่ามานจะนานไปหน่อย ขอโทษผู้อ่านด้วยตอนนี้ม่ายค่อยได้มีเวลาว่างเหมือนชาวบ้านชาวช่องเลย
ทุกๆวันของแมรี่เป็นก็ไปตามปกติเหมือนเช่นเคย แต่วันนี้ทุกๆอย่างแปลกไป ในตอนกลับบ้านอยู่ๆโลกีก็เดินตามหลัง แมรี่กับคาลาเมล มาแต่ในขณะนี้โลกีไม่ได้เดินคนเดียวแต่มีเพื่อนผู้ชายมาด้วยและซักพักโลกีกับเพื่อนก็เดินมาอยู่ข้างๆแมรี่ และโลกีก็ถามว่า
“เธอชื่อแมรี่ใช้หรือเปล่า ถ้าใช้ฉันมีเรื่องที่จะคุยด้วยนิดหน่อย”
เมื่อแมรี่ได้ยินโลกีพูดจบก็หยุดเดินอย่างกะทันหันแล้วหันไปหาโลกี ตัวแมรี่เองก็ดีใจมากที่โลกีเข้ามาทักเธอแต่เธอก็ยังพยายามเก็บความดีใจเอาไว้และพูดว่า
“นายมีอะไรกับฉันไม่ทราบ ถ้าไม่มีธุระก็อย่ามาขวางทางเพราะฉันจะรีบกลับบ้าน”
แมรี่รอฟังคำตอบโลกีก็ไม่พูดอะไรเพียงแต่จับมือในตอนนี้แมรี่รู้ซึกแปลกๆเหมือนกับว่าโลกมันหมุนและซักพัก แมรี่ก็ไม่เห็นอะไรเลยตอนนี้แมรี่รู้ซึกกลัวมากจู่ๆก็มีเสียงพูดว่า
“แมรี่ฉันโลกีเองนะ ตอนนี้เธออยู่ตรงไหน เป็นไรหรือเปล่า อย่าพึ่งกลัวไปนะ ทำใจดีๆสงบสติอารมณ์เอาไว้แล้วหลับตานึกถึงสถานที่ๆเธอชอบเอาไว้ อย่านึกถึงสิ่งที่เลวร้ายเธอลองทำดูซิแล้วเธอจะรู้ ลองดูนะ”
เมื่อแมรี่ทำตามที่โลกีบอกโดยนึกถึงสวนกว้างๆมีลมพัดสบายๆทำให้ใจเย็นพอแมรี่ลืมตาขึ้นมาก็เจอกับสถานที่ๆตัวเองนึกและเห็นโลกียืนลับลมอยู่แมรี่จึงเรียกโลกี โลกีก็หันมาหาพร้อมกับบอกว่า
“เอาละสิ่งที่ฉันจะบอกเธอก็คือเธอเป็นคนที่อยู่ในเผ่าแวมไพร์แต่เธอไม่เหมือนแวมไพร์ทั่วไปเพราะพลังของเธอยังไม่ฟื้นฉันคิดว่าพลังของเธอน่าจะฟื้นตัวเร็วๆนี้แหละ”
“หา! ฉันเป็นแวมไพร์หรอ เป็นพวกที่ชองดูดเลือดคนจนถึงตายและ”
“ นี้เธอคิดอะไรเนี่ย หนังพวกนี่นะเชื่อไม่ได้หรอก เผ่าแวมไพร์ที่ฉันหมายถึงนะ เป็นเผ่าที่รักสันโดษและไม่กินเลือดคนยกเว้นเวลาที่เปลี่ยนร่างเรียกว่าเป็นคนละคนเลยเพราะจะฆ่าคนเป็นว่าเล่น”
โลกีทำท่าสยองทำให้แมรี่รู้ซึกจะอวก ทั้งที่โลกีไม่ได้อธิบายอะไรมากมายก็สามารถทำให้แมรี่รู้ซึกจะอวกได้และเมื่อทั้งสองคุยกันเสร็จโลกีก็พาแมรี่กลับมาโลกปัจจุบันแต่เมื่อกลับมาถึงแมรี่ก็ไม่เห็นคาลาเมลเลยแมรี่แปลกใจแต่โลกีก็บอกว่าเพื่อนฉันพากลับบ้านและโลกีก็พาแมรี่กลับบ้านแล้วพอกลับมาถึงแมรี่ก็เริ่มมีเคี้ยวเล็กๆอยู่ที่ปากของตัวเอง
ในตอนเช้าโลกีนัดประชุมทุกๆคนเพื่อที่จะไปอีกโลกหนึ่งเมื่อแมรี่มาถึงที่นัดประชุมโลกีก็บอกแมรี่ว่า
“แมรี่นี่เพื่อนเรานะ” “พวกนายแนะนำตัวเองก็แล้วกํนนะเดียวฉันไปเข้าห้องน้ำก่อน”
พอโลกีพูดจบโลกีก็รีบเดินออกไปข้างนอก เพื่อที่จะปล่อยให้แมรี่คุยกับทุกๆคน มีผู้หญิงคนหนึ่งถามว่า
“เธอชื่อไรหรอเราชื่อ เบคกี้ ริเรชั้น นะฉันอยู่เผ่า วอร์เทอร์ เป็นเผ่าที่เกี่ยวกับน้ำนะส่วนมากจะต่อสู้ด้วยน้ำแต่บางคนก็มีการต่อสู้ที่แตกต่างกันออกไปเช่นบางคนก็ใช้น้ำกรดในการต่อสู้”
เธอยิ้มอย่างเป็นมิตรให้กับแมรี่ เบคกี้เป็นผู้หญิงที่งามสง่า เมื่อเธอคุยกับแมรี่ก็เหมือนมี แสงอยู่รอบๆตัวเธอ สีผมของเธอไม่เหมือนของคนอื่นเลย สีผมชองเธอเป็นสีน้ำตาลกับดำที่กลืนกันอยู่ หลังจากนั้นไม่นานแมรี่ก็เริ่มแนะนำตัวเองให้ทุกคนรู้จัก
“หรอเราชื่อ แมรี่ แพททีโคล นะเราอยู่เผ่า....”
“ไม่ต้องบอกหรอก เรารู้กันหมดทุกคนแล้ว” เบคกี้ตัดบท เมื่อเธอจะพูดจบ เธอก็เริ่มแนะนำเพื่อนทุกๆคนให้รู้จัก แต่เมื่อมาถึงคนๆหนึ่ง ดูจากหน้าตาแล้วแมรี่ก็รู้ซึกคุ้นหน้าอย่างประหลาด เหมือนเคยเจอกันที่ไหนมาก่อน ผู้ชายคนนั้นชื่อโรเจอร์ ลูอีส เมื่อดูแล้วแมรี่ก็รู้ว่าโรเจอร์ก็คือคนที่มากับโลกีในครั้งนั้นนั่นเอง เมื่อเบคกี้แนะนำไปเรื่อย ๆเบคกี้ก็หยุดพูดซะอย่างนั้น เมื่อเห็นผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะคอมผู้หญิงคนนั้นเป็นผู้หญิงที่รูปร่างดีมากแต่ดูแล้วเธอเตี้ยกว่าเบคกี้นิดหน่อย แมรี่สงสัยว่าเบคกี้หยุดเดินทำไมจึงถามไปว่า
“มีไรหรอ หยุดทำไม” แต่สิ่งที่เบคกี้พูด กลับไม่ใช้สิ่งที่แมรี่ต้องการจะรู้ และคนที่เบคกี้พูดด้วยกลับเป็นผู้หญิงที่อยู่ตรงโต๊ะคอม
“จัดการเอาเองนะ อย่าให้ฉันต้องยุ่งด้วย ไปละ” เบคกี้เธอเปรยออกมาเบาๆ และหันมาพูดกับแมรี่ต่อ
“อยู่กับยายนั่นไปก่อนนะเดียวฉันมา ถ้าเบื่อมากก็ชวนยายนั่นคุยไปก่อนก็แล้วกัน” เมื่อเธอพูดจบ เธอก็เดินออกไปจากห้องนั้นอย่างเงียบๆ
แมรี่ไม่กล้าพูดคุยกับผู้หญิงคนนั้นเลย แม้ว่าเธอจะรู้ซึกว่าคุ้นเคยกับผู้หญิงคนนั้นเป็นอย่างดีแล้วก็ตาม
“พูดอะไรบ้างก็ได้นะฉันไม่ว่าอะไรหรอก”ผู้หญิงที่นั้งอยู่ตรงโต๊ะคอมพูดขึ้นมา โดยที่หน้าไม่ละออกจากคอม
“เธอชื่ออะไรหรอเรายังไม่รู้จักกันเลยนะ”แมรี่พูดขึ้นมาบ้าง
“นี่แมรี่เธอจำไม่ได้จริงหรอว่านี่ใคร”เธอถามพร้อมกับหันมาหาแมรี่
อุ้ย! ผู้หญิงคนนั้นคือ.................................
จบตอนที่ 2 แย้ววววววววววววว ถึงแม้ว่ามานจะนานไปหน่อย ขอโทษผู้อ่านด้วยตอนนี้ม่ายค่อยได้มีเวลาว่างเหมือนชาวบ้านชาวช่องเลย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น